Παλεύω με τις κρίσεις πανικού 9 χρόνια.Δεν αντέχω άλλο...

Δεν τα έβαλα κατ\' ιδίαν με το κράτος Alex.Βέβαια το κράτος ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό για την παρακμή της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.Όμως εμένα μου φταίει η Ελλάδα σαν λαός και σαν κοινωνία και για την έλλειψη πολιτισμού,την νοοτροπία και την ψυχοσύνθεσή του δεν ευθύνεται το κράτος όχι άμεσα τουλάχιστον γιατί όλα αυτά έχουν τις ρίζες τους από τα αρχαία χρόνια.Δεν είναι σκόπιμο να κάνουμε εδώ πέρα μία συζήτηση πολιτικού ή κοινωνικού περιεχομένου αλλά αφού το έθιξες θα σου πω μερικά πράγματα.

Κατ\' αρχήν στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις δεν εκλέγονται με την πλειοψηφία του λαού όπως είπες.Πλειοψηφία είναι από 50% και πάνω.Εδώ κερδίζει τις εκλογές ένα κόμμα αν έχει ποσοστό ακόμα και 44% αρκεί να υπερισχύει του δεύτερου.Έτσι είναι το εκλογικό σύστημα εδώ πέρα.Μάλιστα αν άκουσες σκέφτονται να το ξαναλάξουν για να εκλέγονται οι κυβερνήσεις με πιο συνοπτικές διαδικασίες.Ειδικά στις βουλευτικές εκλογές του 2000 θυμάσαι για τι \"πλειοψηφία\" μιλάγαμε.Το να λες ότι θα προσπαθήσεις να αλλάξεις τρόπο σκέψης μήπως και δεις τα πράγματα καλύτερα είναι όχι μόνο λανθασμένο αλλά και γλοιώδες αφού κανείς δεν μπορεί να ζει με αυταπάτες χώρια που αυτό βολεύει τους εκμεταλλευτές των λαών,τους πολιτικούς.Το θέμα είναι ότι όπως είπα εγώ δεν τα \'βαλα καθ\' αυτού με το κράτος-που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την κατάσταση της κοινωνίας-αλλά με τους απολίτιστους ανθρώπους που ζουν σε αυτή τη χώρα και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο ζωής που υπάρχει εδώ που δεν με αφήνουν να ηρεμήσω και ανέβω ψυχολογικά και σαν συνέπεια να γίνω καλά.Πριν από περίπου ένα χρόνο η ΝΕΤ είχε κάνει ένα τηλεφωνικό γκάλοπ με θέμα \"Γιατί πιστεύετε οι ψυχικές ασθένειες έχουν εξαπλωθεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα?\" που ήταν και το θέμα της συζήτησης.Υπήρχαν 4 πιθανές απαντήσεις για τους τηλεθεατές και όποιος ήθελε τηλεφωνούσε για να ψηφίσει την απάντηση που πιστεύει και να εκφράσει τη γνώμη του.Δεν θυμάμαι τις τρεις πρώτες πιθανές απαντήσεις αλλά η τελευταία ήταν \"γιατί η Ελλάδα είναι ένα απέραντο τρελοκομείο\".Όταν τελείωσε η εκπομπή και ανακοινώθηκαν τα αποτελέματα του τηλεφωνικού γκάλοπ πρώτη με διαφορά επικρατέστερη απάντηση βγήκε ότι \"επειδή η Ελλάδα είναι ένα απέραντο τρελοκομείο\".Αυτή την άποψη έχουν οι πολίτες αυτής της χώρας για την ίδια τους τη χώρα.Δεν με εξέπληξε το αποτέλεσμα του γκάλοπ αφού ξέρω ότι αυτή είναι η αλήθεια.Θα έπαιρνα κι εγώ να ψηφίσω αλλά η γραμμή ήταν από 090 αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θα άλλαζε τίποτα αφού η διαφορά ήταν συντριπτική.

Περιμένω τις απόψεις και των άλλων φίλων του φόρουμ για την απόφασή μου να πάω σε άλλη χώρα για να αποθεραπευτώ.Όσοι δεν συμφωνείτε με τις απόψεις μου για τη χώρα που ζούμε μην το λαμβάνετε υπ\' όψην σας,απλά πείτε μου τη γνώμη σας δίχως να επηρεαστείτε απ\' αυτό.

Alex σ\' ευχαριστώ για τις ευχές σου.

Μιχάλη το έχω πει πολλές φορές εδώ στο φόρουμ και θα το πω για μία ακόμα και τελευταία φορά.Σε αυτή την αρρώστεια δεν αρκεί μόνο η προσπάθεια και η θέληση.Αυτά είναι δεδομένα.Ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του?Πέρα από την προσπάθεια και τη θέληση του ασθενή παίζει τεράστιο ρόλο και ο σωστός χειρισμός από τη μεριά του γιατρού για να του δοθεί η σωστή θεραπεία καθώς και το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται αλλά και η στήριξη που έχει από τα δικά του πρόσωπα.Εγώ σκέφτηκα με βάση τη λογική μου όπως είπες και έκανα την επιλογή μου να αλλάξω χώρα και να αναζητήσω εκεί πέρα την θεραπεία μου.Εδώ όλοι οι γιατροί που έχω πάει έχουν αποτύχει και το περιβάλλον με επηρεάζει πολύ αρνητικά.Δεν είναι η \"ματιά\" με την οποία βλέπεις ένα κοινωνικό περιβάλλον που παίζει ρόλο αλλά το πόσο ταιριάζει η ιδιοσυγκρασία σου με αυτό.Με την ελληνική πραγματικότητα δεν κατάφερα ποτέ να προσαρμοστώ κι ούτε πρόκειται ποτέ γιατί είμαι άνθρωπος πολιτισμένος και δεν μπορώ αυτή την μιζέρια,τη μισαλλοδοξία και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο που υπάρχει εδώ πέρα γι\' αυτό πήρα αυτή την απόφαση να ζήσω αλλού για να μπορέσω να γίνω καλά μακριά από αυτές τις αρνητικές επιρροές.Εδώ έτσι κι αλλιώς βρίσκομαι σε αδιέξοδο οπότε δεν έχω τίποτα να χάσω από το να αναζητήσω την αποθεραπεία μου αλλού...

Καλησπέρα,Alen.
Διάβασα όλα σου τα posts και ειλικρινά σε δικαιολογώ απόλυτα που σκέφτεσαι να κάνεις ένα τόσο μεγάλο βήμα για να αλλάξεις ριζικά τη ζωή σου.Προφανώς έχεις σκεφτεί αρκετά μέχρι να καταλήξεις σε αυτή τη λύση.Κι εμένα μου έχει περάσει από το μυαλό να αναζητήσω διέξοδο φεύγοντας για κάπου μακριά.Χρειάζεται όμως πολύ κουράγιο και υπομονή.Δεν υπάρχει κάτι που θα λυπηθείς αφήνοντάς το εδώ;Δεν υπάρχει κάτι που να σε ωθεί να βρεις μια διαφορετική λύση;Οι αρνητικές εμπειρίες που είχες από γιατρούς και ψυχολόγους δεν αποκλείουν το γεγονός να υπάρχει εκεί ε΄ξω κάποιος που πραγματικά να μπορεί να σε βοηθήσει...
Ό,τι κι αν αποφασίσεις τελικά,σου εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία και να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος...
Φιλιά...;)

Ο ψυχίατρος,ψυχολόγος και κάθε είδους σύμβουλος ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτα άλλο απ το να προσπαθούν να ενισχύσουν ή να κινητοποιήσουν τις δυνάμεις που υπάρχουν μέσα μας για να επιτευχθεί το θεραπευτικό αποτέλεσμα.Το θάυμα της θεραπείας δεν το κάνουν αυτοί...απλώς στην καλύτερη περίπτωση το προκαλούν ...το μεγάλο θαύμα μπορούμε να το κάνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.Τα φάρμακα που δίνουν αλληλεπιδρούν με ένα υπάρχον βιοχημικό υπόστρωμα που απλώς χρειάζεται μια ενίσχυση,οι ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις τους απευθύνονται σε μια ήδη υπάρχουσα ψυχική δομή που απλώς θέλει λίγο σκούντημα...μια κινητοποίηση.Δεν είναι θεοί για να μας ξανακατασκευάσουν και σε καμμιά περίπτωση μην φανταστούμε οτι τους αναλογεί το μεγαλύτερο ποσοστό της θεραπείας μας...αυτοί είναι απλώς τα ένζυμα...είναι η μαγιά που θα φουσκώσει το ζυμάρι...δεν είναι όμως ούτε το αλεύρι αλλά ούτε και το τελικό ψωμί...αυτά ανήκουν στον καθένα απο εμάς.Χωρίς τη μαγιά βέβαια ...το ψωμί δεν θα γίνει νόστιμο και λαχταριστό ...αλλά και με τη μαγιά μόνο δεν είναι δυνατόν να παραχθεί καθόλου ψωμί.Η καλή συνεργασία και των δυο είναι που δίνει το άριστο αποτέλεσμα αλλά τα υλικά τα βάζουμε εμείς....εκείνοι απλώς βοηθούν σε κάποιες διαδικασίες που για κάποιους λόγους αργοπορούν ή μπλοκάρονται.Ο καθένας μας έχει τον πραγματικό θεραπευτή μέσα του...κι αυτός είναι τελικά που αναζητάει την βοήθεια εξωτερικών συνεργατών (είτε αυτοί είναι ψυχολόγοι,είτε σύμβουλοι είτε απλώς φίλοι) αλλά κρίνει και την καταλληλότητα τους.Ο θεραπευτής όμως πάντα υπάρχει μέσα μας...κι απόδειξη αυτού είναι ακόμα και η ασθένεια που δεν είναι τίποτα άλλο απο μια ύστατη προσπάθεια της ψυχικής μηχανής να προφυλάξει κάποιες δομές της.

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΕΝΤΟΝΕΣ . ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ .ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΜΕ ΚΟΙΤΟΥΣΑΝ ΣΑΝ ΤΟ ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΜΟ ΠΛΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΠΟΛΛΟΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΕΤΣΙ ,ΙΣΩΣ ΓΙ\'ΑΥΤΟ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΑΣΕΙΣ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΠΑΝΙΚΟΥ .ΠΗΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ Ή ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΜΕ ΚΑΠΟΥ ΚΑΙ ΤΙΕΓΙΝΕ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΕΣΤΟΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ;ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΣΤΟΙ ΟΥΤΕ ΣΕ ΕΜΑΣ .ΤΕΛΩΣ ΠΑΝΤΩΝ ,ΛΕΩ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΒΟΗΘΑΩ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ , ΑΛΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟΝΙΣΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΙΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ ΤΟ ΟΤΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ .ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΜΟΝΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΠΑΡΕΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΑΝΑΝΕΩΣΟΥΝ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΘΑ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΣΟΥ .ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ.

Stella σ\' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και την κατανόησή σου.Σε πληροφορώ ότι θα έφευγα και αύριο για το εξωτερικό απλά περιμένω να μαζέψω χρήματα για να πάω.Έχω πλεόν καταλάβει ότι εδώ πέρα δεν έχω ελπίδα να γίνω καλά και γι\' αυτό θέλω να αναζητήσω την τύχη μου αλλού.Δύο μέλη του φόρουμ που κατάφεραν να αποθεραπευτούν μετά από πολύ καιρό το πέτυχαν αυτό αλλάζοντας χώρα πράγμα το οποίο τους βοήθησε πολύ.Σκέψου κι εσύ Stella μήπως αυτό θα ίσχυε και στην δική σου περίπτωση.Αν θα μου λείψει κάτι εδώ είναι ο πολιτικός χώρος στον οποίο είχα αρχίσει να δραστηριοποιούμαι τα τελευταία χρόνια(όσο μου το επέτρεπε το πρόβλημά μου)και ίσως το σπίτι στο οποίο είχα μετακομίσει τον τελευταίο χρόνο.Έπειτα μην ξεχνάτε ότι εκεί που θα πάω δεν θα πάω για μόνιμα αλλά για να αποθεραπευτώ.

Κάνεις λάθος Λογόψυχε που λες ότι ο ρόλος των γιατρών είναι επικουρικός.Αν ήταν έτσι θα κάναμε λίγες επισκέψεις σε αυτούς και θα καθόμασταν να γίνουμε από μόνοι μας καλά.Σε μία ασθένεια,οποιαδήποτε κι αν είναι η φύση της,ο ρόλος του γιατρού είναι βασικός και καθοριστικός για την πορεία της αποθεραπείας του ασθενή.Γι\' αυτό θεωρείται ότι το να είναι κάποιος γιατρός δεν είναι μόνο επάγγελμα αλλά λειτούργημα.Βέβαια παίζει ρόλο και η προσπάθεια και η θέληση του ασθενή αλλιώς δεν μπορεί να γίνει τίποτα αλλά τον κύριο λόγο για την αποθεραπεία τον έχουν οι γιατροί.Ένας παλιός μου γιατρός μου είχε πει ότι η επιτυχία της θεραπείας εξαρτάται κατά 80% από τα φάρμακα και κατά 20% από την ψυχοθεραπεία.ʼσχετα από το αν ο συγκεκριμένος γιατρός έπεσε μέσα στα ποσοστά όσον αφορά από τι εξαρτάται η επιτυχία της θεραπείας,το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ρόλος των γιατρών δεν είναι απλά βοηθητικός.Όσο για το άλλο που είπες ότι οι γιατροί δεν είναι θεοί,σίγουρα δεν είναι,κανένας δεν είναι θεός αλλά σε πληροφορώ ότι οι περισσότεροι γιατροί το παίζουν θεοί και πιστεύουν ότι ασκούν το κορυφαίο επάγγελμα στην κοινωνία άσχετα με την αποτελεσματικότητά τους.Έχω δει γιατρούς να φέρονται όχι μόνο άσχημα αλλά και υπεροπτικά απέναντι στους ασθενείς τους εξαιτίας αυτής της μεγάλης ιδέας που έχουν για τον ευατό τους.

Ζήνα όντως με βοήθησε πάρα πολύ που μετακόμισα τον τελευταίο χρόνο σε καινούργιο σπίτι και ζω μακριά από τη μητέρα μου αν και συχνά έβρισκε προφάσεις για να έρχεται σπίτι μου ώσπου της το έκοψα κι αυτό.Απαλλάχτηκα από την καθημερινή της γκρίνια,τους τσακωμούς και όλα τα αρνητικά ερεθίσματα που μου έδινε λόγω του χαρακτήρα της(μεμψημηρία,απαισιοδοξί α,κατήφια,νευρικότητα,άγχο� � κλπ).Μακάρι να είχα μετακομίσει νωρίτερα,ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα τώρα όσον αφορά την υγεία μου.Δεν έχω διαβάσει για την δική σου ιστορία της αρρώστειάς σου πάντως παρ\' ότι έχω απαλλαγεί σε μεγάλο ποσοστό από το βάρος της μητέρας μου φαίνεται αυτό να μην φτάνει και τα συμπτώματα παραμένουν γι\' αυτό θα κάνω αυτή τη μεγάλη αλλαγή πηγαίνοντας σε άλλη χώρα όπου πιστεύω το κοινωνικό περιβάλλον θα με βοηθήσει,θα με ηρεμήσει και θα με ανεβάσει ψυχολογικά και προπάντων θα είμαι μακριά από τη μητέρα μου,πιο μακριά αυτή τη φορά!

Θα τα ξαναπούμε με όλους σύντομα

Alen,

στο εχω ξαναπει και θα στο πω και σήμερα. Το ότι έφυγα για το εξωτερικό δεν σημαίνει οτι για αυτό και μόνο έγινα καλά. Ειχα την επαγγελματικη δυνατότητα να κανω αυτη την επιλογη.

Επέλεξα να φυγω γιατι δεν ήθελα να ανησυχήσουν οι δικοι μου από το μαύρο χάλι μου.

Εκεί λοιπον, δεν έκανα διακοπές, ήμουν μέσα στη πραγματική ζωή με μια δουλειά ιδιαίτερα αγχωτική. Ευτυχώς είχα πολυ καλό μισθό και κατάφερνα να πληρώνω τον ψυχαναλυτή μου (έφτασα να πηγαίνω και τρεις φορες την βδομάδα).

Το ότι έγινα καλά οφείλεται στη σκληρή μάχη που έδωσα με εμένα την ίδια, στην επιμονή μου, στο πάθος μου για τη ζωή, στο πείσμα μου και κυρίως στην υπομονή μου, Αλεν. Εμπιστευόμουν απόλυτα την γιατρό μου αλλά όχι εντελώς τον ψυχαναλυτή μου. Δεν μου πολυ άρεσε η μέθοδός του, αλλά είπα στον εαυτό μου \"Σκάσε και προχώρα! Χρησιμοποίησέ τον!\"

Εδενα το κεφάλι μου με επίδεσμο για να μην εκραγεί απο τον πονοκέφαλο, φόραγα απο πάνω περούκα και πήγαινα στο γραφείο. Εβαζα δεκα στρώσεις μεικ απ κάτω απο τα μάτια για να κρύβω τους μαύρους κύκλους της αυπνίας. Δεν το έκανα για να κρυφτώ. Εδινα την εντόλη στον εγκέφαλό μου στο πως θέλω να είμαι. Πρόβαλα και σαν εικόνα αυτό που θα ήθελα να είμαι.

Θεραπείες ή μέθοδοι που εφαρμόζει ο κάποιος με επιτυχία δεν σημαίνει ότι το ίδιο θα συμβεί και με κάποιον άλλον. Ο καθένας μας είναι ένας διαφορετίκός οργανισμός, μια μοναδική και μη αντιγραφόμενη προσωπικότητα, μια μοναδική ψυχή. Ακούμε, διαβάζουμε, κρίνουμε και αποφασίζουμε να δοκιμάσουμε...

Οπου και να πάμε Alen, τα προβλήματα θα μας ακολουθούν όσο δεν λύνονται. Δυστυχώς δεν ΄\"κωλώνουν¨από τις αποστάσεις, τρέχουν με ταχύτητα φωτός, και τσουπ θα τα βρεις μπροστά σου.

Αλλα τι να σου πω, αν νομίζεις ότι ΜΟΝΟ αν πας στο εξωτερικό θα γίνεις καλά, αν έτσι το νομίζεις έτσι θα είναι. Θα αλλάξει η ψυχολογία σου, θα αλλάξεις περιβάλλον, θα γνωρίσεις νέα πράγματα.. αλλά αυτό καλέ μου, είναι μόνο το περιτύλιγμα... η ουσία είναι αλλού, είναι βαθιά μέσα μας... και για αυτό το ταξίδι πρέπει να ανοίξεις πανιά...

...ταξίδι στη ζωη !

Ελένη δεν είπα ότι έγινες καλά μόνο επειδή πήγες στο εξωτερικό.Σε βοήθησε πολύ πάντως.Εσύ η ίδια μου είχες πει ότι όταν πλέον είχες δει ότι είσαι βαριά άρρωστη αποφάσισες να φύγεις στο εξωτερικό γιατί είχες σιχαθεί την κατάσταση σε αυτή τη χώρα και τη φρίκη της Αθήνας όπως ακριβώς είπες.Μου είπες ότι ήθελες να μείνεις μακριά και από τις ερωτήσεις αλλά αν ήθελες μόνο αυτό θα μπορούσες να πας σε μια άλλη πόλη της Ελλάδας μακριά από τους δικούς σου και να εργαστείς εκεί.ʼλλωστε μου είπες ότι το κοινωνικό περιβάλλον που βρήκες στη ξένη χώρα που πήγες σε βοήθησε.Αν είχες μείνει εδώ μπορεί να μην είχες γίνει ποτέ καλά...

Το να θα εργαστεί κάποιος κατά τη διάρκεια της αρρώστειάς του είναι δική του επιλογή την οποία εγώ θεωρώ λανθασμένη.Σε μια τέτοια βαριά ασθένεια ο οργανισμός πρέπει να είναι επικεντρωμένος στην αποθεραπεία του.Οποιαδήποτε απασχόληση,είτε είναι δουλειά είτε είναι σπουδές επιβαρύνουν τον οργανισμό στην προσπάθεια αυτή.Δεν είναι σκοπός να καταντήσουμε να φοράμε περούκες και να βάζουμε τόνους μέικ-απ για να μην μπορούν οι άλλοι να δουν τα χάλια μας.Η υγεία είναι πάνω απ\' όλα και όταν δεν την έχεις θυσιάζεις όλα τα άλλα για να την αποκτήσεις πάλι.ʼλλωστε δεν μπορείς να ασχοληθείς με κάτι όταν είσαι πλέον σε βαριά κατάσταση.Ούτε εγώ πάω στο εξωτερικό για διακοπές ούτε για σπουδές πάω για το σημαντικότερο αγαθό,να μπορέσω να βρω πάλι την υγεία μου.
Αυτό που μάλλον δεν έχεις καταλάβει αν και το έχω πει πολλές φορές εδώ
είναι ότι ο λόγος που φεύγω είναι γιατί θέλω να απαλλαγώ από την άθλια και φρενοβλαβή ελληνική πραγματικότητα που με επηρεάζει αρνητικά καθημερινά.Πιστεύω και ελπίζω εκεί που θα πάω να βρω πιο πολιτισμένους ανθρώπους οι οποίοι θα φέρονται πιο ανθρώπινα και το βιοτικό επίπεδο να είναι ανώτερο.Όλα αυτά θα με ηρεμήσουν και θα με ανεβάσουν ψυχολογικά.Αυτός είναι ο στόχος μου.

Κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός δεν παύουν όμως να υπάρχουν κοινά και ομοιότητες μεταξύ κάποιων ανθρώπων και αυτές οι ασθένειες πλήτουν αποκλειστικά τους ευαίσθητους ανθρώπους άρα έχουμε ένα βασικό κοινό μεταξύ μας και τη στιγμή που εμείς ζούμε στην ίδια κοινωνία λαμβάνουμε τα ίδια ερεθίσματα που πολύ πιθανόν να ερμηνεύουμε με τον ίδιο τρόπο συνεπώς να υπάρχουν και κοινοί τρόποι αντιμετώπισης απέναντι στο πρόβλημά μας.Γι αυτό το λόγο προέτρεψα την Στέλλα να σκεφτεί να κάνει το ίδιο με μένα,κάτι το οποίο άλλωστε είχε σκεφτεί από μόνη της από πιο πριν.

Καταρχάς καλημέρα σας.
Παρακολουθώ αυτό το τόπικ κάμποσο καιρό μα είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύω κι εγώ το κατιτίς μου...

Εμένα φίλτατοι δεν μου πέφτει και πολύ λόγος για το επιστημονικό του πράγματος, είτε από πλευράς διπλωματούχων θεραπόντων ιατρών είτε από πλευράς ασθενών που έμαθαν πολλά με την τριβή και την κατανάλωση ουσιών και ωρών σε ιατρεία.

Μπορώ να μιλήσω απλά μέσα από μια μικρή γνώση που μου έδωσε η δουλειά μου.

Είμαι μεταφράστρια και πριν από αρκετό καιρό ασχολήθηκα με τη μετάφραση ενός ντοκιμαντέρ του BBC με τίτλο Τhe tranquillizer trap, δηλαδή η παγίδα των ηρεμιστικών.

Είναι το χρονικό μιας ολόκληρης διαμάχης που ξέσπασε πριν χρόνια στην Αγγλία αναφορικά με τη μακροχρόνια χορήγηση ηρεμιστικών (κυρίως βενζοδιαζεπίνης) σε ασθενείς που απλά ζήτησαν τη βοήθεια του ειδικού όταν έπαθαν μερικές κρίσεις πανικού.

Αυτό που με συγκλόνισε στην προκειμένη περίπτωση είναι πως ο ιατρικός σύλλογος της Αγγλίας γνωστοποίησε και έκανε σύσταση στους γιατρούς του
να μην συνταγογραφούν πάνω από 4 εβδομάδες ηρεμιστικά σε ασθενείς και ακόμα περισσότερο να μην κάνουν συνδυασμούς αυτών.
Και αυτό διότι ήταν αποδεδειγμένο ότι η μακροχρόνια λήψη αυτών των φαρμάκων το μόνο που προκαλεί είναι εθισμό και δεν απομακρύνει το πρόβλημα παρά γίνεται γενεσιουργός αιτία του.

Το θέμα έχει πάρει προεκτάσεις με ανθρώπους που μήνυσαν τη γνωστή μας ROCHE επειδή στο φύλλο οδηγιών της δεν ανέφερε ότι τα ηρεμιστικά της μπορούν να προκαλέσουν εθισμό μετά από λήψη κάποιων εβδομάδων.

Όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει εθισμός, με νόμιμες ή παράνομες ουσίες.
Η ουσία παύει να έχει ευεργετικές δράσεις επάνω μας και γίνεται ανάγκη στον οργανισμό.
Δεν έχουμε έλεγχο της ζωής μας παρά δυσάρεστες επιπλοκές και δεν υπάρχει γιατρειά αν δεν το αποφασίσουμε η ίδιοι να κόψουμε.

Το φαινόμενο της υπερκατανάλωσης ηρεμιστικών είναι διαδεδομένο και στην χώρα μας και δυστυχώς δεν αναφέρεται πουθενά.
ʼνθρωποι έχουν χάσει χρόνια από τη ζωή τους γιατί δεν αντιλήφθηκαν ότι είχαν γίνει εξαρτημένοι και συνέχιζαν να καταναλώνουν με τις χούφτες χάπια που στις ενδείξεις τους υπόσχονταν ότι θα απαλύνουν και θα εξαφανίσουν τα συμπτώματα.

Αλέν ή ʼλεν, μπορεί ήδη να το ήξερες αυτό ή μπορεί να μην κάνεις χρόνια χρήση αυτών των ουσιών.
Αν όμως πίνεις κοκτέιλ μολότοφ επί χρόνια κάνε μικρή έρευνα στο
διαδίκτυο. Ίσως σε βοηθήσει.
Αν όμως δεν βγει τίποτα, μην απελπίζεσαι. Ο χρυσός οδηγός είναι γεμάτος ψυχιατρολόγους!

Σας χαιρετώ και πάω για ύπνο.
Φιλικά, Μαρία.

Υ.Γ. μερικά links για το θέμα :
http://news.bbc.co.uk/1/hi/programmes/panorama/tranquillisers/1312741.stm
http://www.benzo.org.uk/panorama.htm
για το σκέλος των άρθρων περί φαρμακευτικής αγωγής της διαταραχής πανικού
http://www.neurodiagnosis.gr/panikos.htm
http://www.medlook.net.cy/article.asp?item_id=1616

Μαρία σου βγάζω το καπέλο γι\' αυτά που είπες και αποκάλυψες.Δεν έχουν όλοι το θάρρος να το κάνουν αυτό.Φυσικά και ξέρω το πρόβλημα του εθισμού από τα ηρεμιστικά γιατί είναι πρόβλημά μου ειδικά το τελευταίο διάστημα.Έχω καταντήσει να παίρνω καθημερινά 2 1/2 χάπια Zanax του 1 mg.Παλιά έπαιρνα μόνο ένα αλλά όσο παιρνάει ο καιρός εκτός από τον εθισμό που προκαλούν ο οργανισμός ζητάει μεγαλύτερες ποσότητες από τα ηρεμιστικά.Αν δεν το πάρεις έχεις συμπτώματα εθισμού,χειρότερα από αυτά που προκαλεί το τσιγάρο.Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν αυξητική τάση στην λήψη τους από τον οργανισμό,σκοπίμως κατασκευάζονται έτσι για να αυξάνονται και τα κέρδη από τις φαρμακευτικές εταιρίες που τα πουλάνε.Τα ψυχοφάρμακα και ειδικά τα ηρεμιστικά στην πραγματικότητα πρέζες είναι,ψυχοτρόπες ουσίες που εκτός από τον εθισμό που προκαλούν έχουν και τραγικές παρενέργειες.Στις πιάτσες των ναρκομανών πολλά από αυτά τα φάρμακα κυκλοφορούν σαν ναρκωτικά(πχ Ypnostanton).Το ηρεμιστικό Lexotanil είναι το φάρμακο με την μεγαλύτερη κατανάλωση στην αγορά.Δυστυχώς αυτά δεν ανακοινώνονται και δεν είναι γνωστά για ευνόητους λόγους.Σε τριτοκοσμικές χώρες όπως αυτή που ζούμε με τόση διαφθορά η εκμετάλλευση των ασθενών και η εξουθένωσή τους με αυτό τον τρόπο είναι πολύ πιο εύκολη αφού δεν υπάρχει έλεγχος στους γιατρούς και τα φάρμακα και προστασία απέναντι στους ασθενείς.Στα φυλλάδια που συνοδεύουν τα φάρμακα μέσα στην συσκευασία τους αναγράφεται μόνο ό,τι συμφέρει τις φαρμακευτικές εταιρείες για να είναι και νομικά καλυμμένες αλλά τους πραγματικούς κινδύνους από αυτά τα φάρμακα δεν τους γράφουν πουθενά.Έχω τσακωθεί τόσες φορές με γιατρούς μου ειδικά για το θέμα των παρενεργειών αλλά αυτοί υποστήριζαν ότι τα φάρμακα αυτά δεν έχουν παρενέργειες,περνάνε από ελέγχους για τυχόν παρενέργειες πριν βγουν στην αγορά,ότι εγώ πιθανόν να έχω κάποια υπαιρευαισθησία σε αυτά και γι\' αυτό μου προκαλούν κάποιες παρενέργειες,ότι είναι ιδέα μου ότι έχω κάποια παρενέργεια για την οποία διαμαρτύρομαι και όταν τους λέω ότι όλους όσους ξέρω που παίρνουν τέτοια φάρμακα έχουν παρενέργειες λένε ότι αυτό δεν ισχύει αλλά ισχύει το αντίθετο.Δεν καταλαβαίνουν ότι οι παρενέργειες και η εξάρτηση γίνεται μέρος του όλου πρόβλήματος και μένουν στο να υπερασπίζονται τα φάρμακά τους για τους γνωστούς λόγους.Απορώ όταν θα έρθει η ώρα να απεξαρτηθώ από αυτά πώς θα το κάνω...

Ο χρυσός οδηγός είναι γεμάτος από ψυχιατρολόγους αλλά κενός από ανθρώπους γι\' αυτό βρισκόμαστε όλοι εδώ πέρα...

καλησπέρα σας και απο μενα... διαβασα τις σελίδες σου αλεν και θα ήθελα να εκφέρω και εγω την γνωμη μου και μάλλον να μου διευκρινίσεις και κάποια πράγματα... πρώτον θα ήθελα να μάθω αν δουλεύεις τώρα και αν ναι τι δουλειά κάνεις και επίσης θα ήθελα να μου -πεις επειδη διάβασα πως σκέφτεσαι να φύγεις απο την χώρα, αν το κάνεις μονο και μονο γιατι πιστεύεις πως θα γίνεις καλά και αν τελικά καταφέρεις να φύγεις , έχεις σκοπο να μην δουλεύεις εκει που θα πας για να επικεντρωθεις στην θεραπεία σου;;;;;;;;;
σόρυ για τις πολλές ερωτήσεις μου αλλα θα ήθελα να καταλάβω τι σκέφτεσαι γιατι έχω ψιλομπερδευτει....;)

Adda μάλλον δεν διάβασες προσεχτικά τα προηγούμενα μηνύματά μου.Ο βασικος λόγος που θέλω να φύγω στο εξωτερικό τώρα είναι για να γίνω καλά.Έτσι κι αλλιώς είχα σκοπό να φύγω στο εξωτερικό κάποια στιγμή αφού γίνω καλά και τελειώσω τις σπουδές μου αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα είχα προγραμματίσει και αυτή η αλλαγή θα γίνει πιο σύντομα.Ελπίζω εκεί εκτός από την αλλαγή περιβάλλοντος που πιστεύω ότι θα με βοηθήσει να βρω κι έναν καλό γιατρό γιατί είδες η κατάσταση πώς είναι εδώ πέρα πάνω σε αυτό το θέμα.Αυτή τη στιγμή δεν εργάζομαι γιατί απλά μου είναι αδύνατο να ασχοληθώ με κάτι.Κατά καιρούς είχα ασχοληθεί με διάφορα πράγματα(εργασία,σπουδές σε κάποιο ΙΕΚ,μαθήματα πληροφορικής κλπ)αλλά είτε τα παράταγα είτε τα τελείωνα με το ζόρι και όλα κακό μου κάνανε στην υγεία μου γιατί με επιβάρυναν με επιπλέον άγχος,κούραση και πίεση.Μάλιστα οι σπουδές στο ΙΕΚ μου επιδείνωσαν την κατάσταση της υγείας μου αφού ενώ είχα μόνο κρίσιεις πανικού μου γύρισε σε κατάθλιψη.Τώρα που θα πάω στο εξωτερικό δεν θα εργαστώ,θα επικεντρωθώ πλήρως στην αποθεραπεία μου και μετά θα κοιτάξω όλα τ\' άλλα.Η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό και αν δεν έχεις αυτό δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και κάνεις τα πάντα εφ\' όσον μπορείς για να την ξαναποκτήσεις πόσο μάλλον όταν έχεις υποφέρει τόσο πολύ από την αρρώστεια που σε ταλανίζει τόσα χρόνια.Τα υπόλοιπα θα τα βρω μπροστά μου αλλά αφού πρώτα αποθεραπευτώ.

Ελπίζω να σου έλυσα τις απορείες σου και να ξεμπερδεύτηκες τώρα.;)

Θα συμφωνήσω μαζί σου alen ότι δεν μπορείς και δεν θέλεις να κάνεις κάτι (εργασία, σπουδές) όσο οι κρίσεις πανικού είναι σε έξαρση.

Θα σου πω ότι η αποθεραπεία απο τα ηρεμιστικά, αγχολυτικά γίνεται σταδιακά και σου δίνει το περιθώριο να προσαρμοστείς (πάντα με τις οδηγίες του γιατρού σου). Δεν είναι εύκολο στο λέω γιατί το βιώνω αυτή την εποχή μειώνοντας τα xanax, ειχα ξεκινήσει με 3 είμαι στο 1,5 τη μέρα, αλλά η γιατρός μου με είχε προετοιμάσει ότι θα έχω κάποιες παρενέργειες κι έτσι προσπαθώ να μην δίνω μεγάλη σημασία στις ταχυκαρδίες και την υπερένταση που νοιώθω.

Θα σε ρωτήσω και κάτι όμως:
- Πιστεύεις ότι τις κρίσεις πανικού δεν θα τις πάρεις στη \"βαλίτσα\" σου πηγαίνοντας στο εξωτερικό; άσε που πιστεύω ότι θα αυξηθούν αν βρεθείς σε άγνωστο περιβάλλον που αναπόφευκτα θα σε αγχώσει
- Πως θα ξέρεις αν η επιλογή του γιατρού σου εκεί θα είναι η σωστή;

:)

Χαίρομαι Panick που συμφωνείς ότι όταν οι κρίσεις πανικού βρίσκονται σε έξαρση δεν μπορεί κάποιος να εργαστεί ή να σπουδάσει.Δυστυχώς πολλοί χάφτουν το παραμύθι των γιατρών ότι η απασχόληση με κάτι κατά τη διάρκεια της ασθένειας βοηθάει τον οργανισμό σε αυτές τις περιπτώσεις.Η αλήθεια είναι όμως ότι όχι μόνο δεν τον βοηθάει αλλά τον επιβαρύνει και μπορεί να υποτροπιάσει την κατάσταση κάποιου.Για να λέμε την αλήθεια πάντως υπάρχουν μερικοί γιατροί που παραδέχονται ότι ο ασθενής δεν είναι σε θέση να εργαστεί ή να ασχοληθεί με κάτι όσο είναι άρρωστος.Γι\' αυτό λοιπόν καλό είναι για τον καθένα εφ\' όσον μπορεί να βάζει σε προτεραιότητα την αποθεραπεία του χωρίς να ασχολείται με κάτι ταυτόχρονα.

Θα απαντήσω τώρα στις σωστές ερωτήσεις σου.Τις κρίσεις πανικού και τις ημικρανίες πράγματι θα τις πάρω μαζί μου όπου κι αν πάω.Στόχος μου όμως είναι η αλλαγή αυτή να με ανεβάσει ψυχολογικά και να με βοηθήσει να ηρεμήσω.Αν το καταφέρω αυτό θα απαλλαγώ από τα συμπτώματα αυτά αφού η φύση της ασθένειας είναι ψυχολογική και ως γνωστόν το κοινωνικό περιβάλλον επηρεάζει άμεσα τον ασθενή.Κι αν είμαι λίγο τυχερός και εκεί που πάω βρω κάποιον γιατρό που να μπορέσει να με βοηθήσει περισσότερο από όλους αυτούς που δοκίμασα εδώ τότε θα είμαι σε καλό δρόμο όσον αφορά την αποθεραπεία μου και όλα τα συμπτώματα αυτά θα μπορέσω πλέον να τα πετάξω στα σκουπίδια.

Τώρα πού ξέρω αν θα βρω εκεί κάποιον καλό γιατρό...εδώ πού ήξερα αν θα βρω?Μάλιστα είχα πάει σε γιατρούς θεωρούμενους κορυφές εδώ πέρα από αυτούς που εμφανίζονται και στις τηλεοράσεις και κάνουν κηρύγματα.Το αποτέλεσμα όμως ήταν μηδέν.Στη χώρα που θα πάω θα ζητήσω μία λίστα από γιατρούς και θα επιλέξω κάποιον ελπίζοντας πια ότι θα είναι καλός.ʼλλωστε πιο πολύ βασίζομαι στην αλλαγή περιβάλοντος και κλίματος.

Alex εμένα η πορεία μου όσον αφορά τα ηρεμιστικά είναι αντίστροφη με τη δική σου.Ξεκίνησα με μικρές δόσεις και συνέχισα με μεγαλύτερες κυρίως γιατί το ζητούσε ο οργανισμός μου.Τώρα δυστυχώς έχω πάθει εξάρτηση από τα Zanax και παίρνω 2 1/2 την ημέρα από 1 που έπαιρνα παλιά.Το έχω ξαναπεί και παλιότερα η προσπάθεια και η θέληση σε αυτές τις περιπτώσεις δεν αρκεί γιατί αυτά είναι δεδομένα.Αν αρκούσαν μόνο αυτά θα είχαμε ήδη γίνει καλά.Πέρα από αυτά χρειάζεται και ο κατάλληλος χειρισμός από τους γιατρούς ώστε να δοθεί στον ασθενή η κατάλληλη θεραπεία και να βρεθεί ο ασθενής σε ένα ήσυχο και υποστηρικτικό περιβάλλον πράγματα τα οποία εγώ δυστυχώς δεν είχα αντιθέτως μάλιστα συναίβαινε το αντίθετο γι\' αυτό πήρα αυτή την απόφαση να πάω σε άλλη χώρα και να αναζητήσω εκεί την αποθεραπεία μου.Όντως κάθε οργανισμός και χαρακτήρας είναι διαφορετικός και επηρεάζεται και αντιδρά διαφορετικά σε ξεχωριστά ερεθίσματα και συνθήκες και αυτό πρέπει να λαμβάνεται υπ\' όψη στην αποθεραπεία κάποιου.

Μαρία φαντάζομαι θα έμαθες τις τελευταίες αποκαλύψεις σχετικά με τη ROCHE και το φάρμακό της Tamiflu για την αντιμετώπιση της γρίπης των πτηνών.Τελικά υπάρχει πολύ βρώμα μέσα σε αυτή την φαρμακοβιομηχανία.Το κακό είναι ότι είναι ότι πολλά από τα φάρμακα που παίρνουμε για τις δικές μας αρρώστιες παράγονται από αυτήν...