ΑΓΧΟΣ-ΚΑΡΔΙΑ-ΠΑΝΙΚΟΣ-ΦΟΒΟΣ

sofaih εισαι πραγματικά πολύ τρομοκρατημένη προσπάθησε να ηρεμήσεις..δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει τα θέματα που έχουν ανοιχτεί για τις έκτακτες συστολές πιστεύω θα σε βοηθήσουν! εγω υποφέρω τώρα 2χρόνια αλλά τους τελευταίους μήνες έχω παρα πολλές καθημερινα! είχε χαλάσει η ποιότητα της ζωής μου, ζήλευα όπως λές τον κόσμο και ήθελα πίσω την παλιά μου ζωή! πέρασα ένα φριχτό καλοκαίρι πήρα ηρεμηστικά που δεν μου έκαναν τπτ και ήμουν απελπισμένη! μετά δοκίμασα ομοιοπαθητική η οποία πιστεύω βοήθησε να ξαναβρώ λίγο τις ισορροπίες μου και να φύγει ο παράλογος φόβος! απ ότι κατάλαβα μπορεί να κάνω και λάθος δεν πρέπει να έχεις παρα πολλές έκτακτες έτσι δεν είναι? εγώ μπορεί να είχα χιλιάδες δεν χτυπουσε νορμαλ ποτέ η καρδιά μου! μέσα απ το forum είδα ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι και μάλιστα νέα παιδια που ταλαιπωρούνται απ αυτές! επίσης έχω βρεί και ατομα στο περιβάλλον μου που δεν ήξερα ότι αντιμετώπιζαν παρομοια προβλήματα..μάλιστα μια γυναίκα που τώρα είναι γυρω στα 60 κατι σε νεαρή ηλικια είχε το ίδιο θέμα και τελικά δεν επαθε κάτι..Έχω καταλήξει λοιπόν ότι ο οργανισμός όλων εμας με τις έκτακτες έχει μια μικρή προδιάθεση αλλά με το άγχος μας και την κακή διάθεση τα πράγματα γίνονται χειρότερα! εγώ πλέον προσπαθώ να ζήσω μ αυτές όπως μου είπαν όλοι οι καρδιολόγοι.. προσπάθησε και εσύ να ηρεμήσεις όσο μπορείς γιατί με το άγχος και τον πανικό απλα χειροτερεύουν!εγώ ακομη και τις μέρες που έχω πάρα πολλές προσπαθώ να κάνω υπομονή ακόμη και οι ορμόνες και ο κύκλος σε μας τις γυναίκες κάνουν τις έκτακτες χειρότερες!ελπίζω να σε βοηθήσουν όσα έγραψα..αλλά ειλικρίνα και το ξέρω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο μη τις φοβάσαι!!

ρε σπυρο εχεις δικιο σε αυτα που λες και σε ευχαριστω παρα παρα πολυ για τη συμβουλη σου....Ξερεις ποιο ειναι ομως το θεμα?πως ολο αυτο το διαστημα απο τοτε που μου συνεβει αυτο σταματησα να ζω....εχω πιστεψει οτι ειμαι καρδιοπαθης το εχω χωνεψει και αυτο με κανει και φοβαμαι περισσοτερο γιατι η καρδια δεν ειναι για αστεια.Να μου πεις μονη σου δεν εισαι ειναι και αλλοι ετσι,αλλα επειδη καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος δεν ξερεις πως εξελισσεται το καθε τι....αυτο βεβαια δεν μπορεις να το ξερεις οπως και ο καθενας δεν μπορει να ξερει το μελλον του...αλλα οταν ο φοβος σε κυριευει ολα αυτα γινονται χειροτερα...Ενας απο τους βασικους λογους που ειμαι ετσι ειναι η καταθλιψη και ο φοβος...λεω στον εαυτο μου, επειδη εχω διαβασει περιπτωσεις αλλων που εχουν το ιδιο και στην πορεια τους εγιναν χειροτερες, αν γινει και σε μενα αυτο δεν θα το αντεξω...καταλαβαινεις? Θελω να καπνισω να πιω τον καφε μου να χορεψω ακομα και να κανω σεξ και δεν ντρεπομαι να το πω,χωρις φοβο!!! Η βασικη μου σκεψη ειναι " ειμαι καρδιοπαθης, περιμενω να ερθει το τελος, δεν υπαρχει νοημα για τιποτα πια.." Ασε που μου εχει βγει και το αλλο...Βλεπω τον κοσμο και με τρομαζει...κοιταω τη λαοθαλασσα και λεω οτι ειμαι ενα μυρμυγκι μπροστα τους και οτι αν παθω κατι θα ειμαι απλα μια περιπτωση σαν ολες τις αλλες...φοβερα εγωιστικο αλλα αυτο λεω μεσα μου..ειμαι το ιδιο εννοειται με ολους τους ανθρωπους αλλα μπροστα τους νιωθω τοσο αβοθητη!!!ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ????

Quote:

---

Originally Posted by SpyroKo

Δεν παθαινεις τιποτα.. 1 χρονο αυτα περναγα και εγω... με το χερι στο λαιμο και ελεγα ολη την ωρα, "και τωρα θα σταματησει, και τωρα θα σταματησει," καθε φορα τα ιδια
και τα ιδια... Νομιζα πως θα πεθανω 2000 φορες! Τελικα δεν επαθα τιποτα και ουτε θα παθω.. Παρανοιες ειναι ολα αυτα.. Εδω βλεπεις ατομα 50 χρονων που καπνιζουν ειναι
150 κιλα τρωνε οτι να ναι και ζουν μια χαρα! Και δεν ειναι 1 η 2 ειναι τοσοι που κυκλοφορουν.. Και φοβασαι εσυ? η εγω? η ο καθενας? Αυτες τις συγκοπες που λες τις
παθαινουν ατομα που εχουν γεννηθει με προβλημα η κανουν πρωταθλητισμο και δεν προσεχουν και πιεζουν την καρδια τους στο επακρο... Που και αυτο ειναι εξαιρετικα σπανιο... εως απιθανο..
Γι'αυτο χαλαρωσε δεν προκειται να παθεις τιποτα και ζησε την ζωη σου οπως την ζουσες.

---

ΜΥΡΤΩ μου γλυκια ναι εγω δεν εχω πολλες εχω μια εως 5 αυτες που καταλαβαινω τουλαχιστον, το χολντερ που ειχα βαλει ειχε πιασει δυο σε ενα 24 ωρο και εχει υπαρξει και μερα που δεν ειχα ουτε μια!!!! Αλλα γιατι φοβαμαι τοσο δεν μπορω να καταλαβω...το αγορι μου εχει πελαγωσει...ολα μας τα λεφτα τα φαγαμε σε γιατρους και το αποτελεσμα ειναι κανενας απο αυτους δεν με βοηθησε πραγματικα...μου ειπαν να κοψω τον καφε και να μειωσω το τσιγαρο που ενταξει δεν ειναι και τρομερο αν και ο αρρυθμιολογος μου ειπε οτι το τσιγαρο δεν επηρεαζει...εσυ καπνιζεις?? εγω φοβαμαι να κανω ΚΑΙ αυτο!!!! ΔΡΑΜΑ ολα...τι να πω μακαρι να ειναι περαστικο σε ολους μας και να γινουμε και εμεις μεγαλοι και να το θυμομαστε....ειμαι μονο 23 αν απο τωρα τα κοψω ολα ποιο ειναι το νοημα???Αυτο σκευτομαι... Παω σε ψυχολογο αλλα να σου πω την αληθεια συζηταμε μονο μια ωρα την εβδομαδα και μολις τελειωσει η ωρα τελειωνει αποτομα και η συζητηση... θελω τοσο πολυ σε καποιον να μιλησω που να με καταλαβει γιαυτο μπηκα εδω...ειμαστε πολυ και θα ναι ωραια να ειμαστε ενωμενοι!!!!

Quote:

---

Originally Posted by μυρτω93

sofaih εισαι πραγματικά πολύ τρομοκρατημένη προσπάθησε να ηρεμήσεις..δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει τα θέματα που έχουν ανοιχτεί για τις έκτακτες συστολές πιστεύω θα σε βοηθήσουν! εγω υποφέρω τώρα 2χρόνια αλλά τους τελευταίους μήνες έχω παρα πολλές καθημερινα! είχε χαλάσει η ποιότητα της ζωής μου, ζήλευα όπως λές τον κόσμο και ήθελα πίσω την παλιά μου ζωή! πέρασα ένα φριχτό καλοκαίρι πήρα ηρεμηστικά που δεν μου έκαναν τπτ και ήμουν απελπισμένη! μετά δοκίμασα ομοιοπαθητική η οποία πιστεύω βοήθησε να ξαναβρώ λίγο τις ισορροπίες μου και να φύγει ο παράλογος φόβος! απ ότι κατάλαβα μπορεί να κάνω και λάθος δεν πρέπει να έχεις παρα πολλές έκτακτες έτσι δεν είναι? εγώ μπορεί να είχα χιλιάδες δεν χτυπουσε νορμαλ ποτέ η καρδιά μου! μέσα απ το forum είδα ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι και μάλιστα νέα παιδια που ταλαιπωρούνται απ αυτές! επίσης έχω βρεί και ατομα στο περιβάλλον μου που δεν ήξερα ότι αντιμετώπιζαν παρομοια προβλήματα..μάλιστα μια γυναίκα που τώρα είναι γυρω στα 60 κατι σε νεαρή ηλικια είχε το ίδιο θέμα και τελικά δεν επαθε κάτι..Έχω καταλήξει λοιπόν ότι ο οργανισμός όλων εμας με τις έκτακτες έχει μια μικρή προδιάθεση αλλά με το άγχος μας και την κακή διάθεση τα πράγματα γίνονται χειρότερα! εγώ πλέον προσπαθώ να ζήσω μ αυτές όπως μου είπαν όλοι οι καρδιολόγοι.. προσπάθησε και εσύ να ηρεμήσεις όσο μπορείς γιατί με το άγχος και τον πανικό απλα χειροτερεύουν!εγώ ακομη και τις μέρες που έχω πάρα πολλές προσπαθώ να κάνω υπομονή ακόμη και οι ορμόνες και ο κύκλος σε μας τις γυναίκες κάνουν τις έκτακτες χειρότερες!ελπίζω να σε βοηθήσουν όσα έγραψα..αλλά ειλικρίνα και το ξέρω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο μη τις φοβάσαι!!

---

Sofaih Ολα αυτα που λες, ΟΛΑ ομως τα ενιωθα και εγω. Αλλα θα δεις και μονη σου πως δεν θα παθεις τιποτα. Εγω ξερω, και να σου πω κατι? Και εγω πιστευα πως η δικια
μου η περιπτωση ηταν διαφορετικη. Και εγω εβλεπα λαοθαλασσες και μου κοβοντουσαν τα ποδια και ελεγα οτι σε μενα θα συμβει το κακο.
Εγω ξερεις τι αισθανομουνα? Ωρες ωρες ενιωθα καποιος να ΣΤΙΒΕΙ την καρδια μου λες και παθαινω καρδιακο επεισοδιο, ενιωθα τους σφυγμους μου μια να βαραγαν τοσο
δυνατα και μια να βαραγαν αργα. Ενιωθα ολο μου το σωμα να μουδιαζει και πονους απο δω και πονους απο κει, και πονους στην πλατη, το κεφαλι μου να μουδιαζει, ενιωθα
να πνιγομουνα, ενιωθα συνεχεια κοντα στην καρδια ολη την ωρα κατι να κουνιεται και να κανει τουκ τουκ, τουκ τουκ, που οσο αστειο και να ακουγεται εμενα μου
κοβοντουσαν τα ποδια, ενιωθα πως μερικες φορες δεν υπαρχει καθολου χτυπος και ηταν σαν να επεφτα στο κενο και μετα στο καπακι να παθαινω κριση πανικου και να
φτανω 150 bpm, ελεγα πως δεν υπαρχει περιπτωση εγω ειμαι τελειωμενος... Αλλα κοιτα ομως που τελικα λεω οχι.. λεω θα το αφησω και ολα καλα θα πανε..
Στην τελικη αμα γινει και τιποτα χεστηκα. Ας γινει. Τον θανατο πλεον δεν θα τον φοβαμαι. Το γεγονος οτι θα πεθανουμε καποια στιγμη δεν μπορουμε να το αλλαξουμε
οποτε μεχρι τοτε απλα χαιρεσαι την ζωη σου. Δεν προκειται να παθεις κατι, εφοσον εχεις κανει τοσες εξετασεις και δεν σου εχουνε βρει κατι τι αγχωνεσαι? Και αυτο το εχω
ξαναπει, για να αναπτυχθει μια ασθενεια στην καρδια θελει πανω απο 10 χρονια. Οποτε τσεκαρεις την καρδια σου μετα απο 10 χρονια και ολα καλα θα πανε.. Αυτα τα αιφνιδια
που λενε ειναι ολα μαλακιες γιατι ποτε δεν ξερεις ο αλλος τι εκανε. Εδω βλεπω ατομα με 10 χρονια χρηση βαριων ναρκωτικων και οχι οτι στεκονται στα ποδια τους αλλα η
καρδια τους ακομα χτυπα. Οποτε καταλαβαινεις ποσο πολλα μπορει να αντεξει μια καρδια. Μην νιωθεις σαν καρδιοπαθης. Να εχεις εμπιστοσυνη στην καρδια σου! Ειναι δυνατη
και υγειεστατη! Στο εχουνε πει και οι γιατροι και στο λεμε και εμεις που εχουμε περασει τις εμπειριες που περνας και μην σου πω χειροτερα. Θα σου ελεγα κιαλλα απο τα
συμπτωματα και τις παρανοιες τις δικιες μου αλλα δεν θελω να σε τρομαξω γιατι ειναι πραγματα που δεν σου εχουν περασει καν απο το μυαλο. Και αυτο το οτι νομιζεις οτι
εισαι διαφορετικη περιπτωση μην αγχωνεσαι, ολοι μας εχουμε περασει τα ιδια και εχουμε σκεφτει ακριβως τα ιδια. Αρρωστοφοβικη μεχρι το κοκκαλο εισαι :P Το θεμα ειναι οπως σου ειπα, να καταλαβεις πως δεν εχεις προβλημα και ουτε καρδιοπαθης εισαι ουτε τιποτα τα παντα ειναι μεσα στο μυαλο σου. Αλλα θελω να μου απαντησεις ειλικρινα. Εχεις κανει χρηση ουσιων? Εστω και κανναβη? Θα σου εξηγησω γιατι ρωταω.

αγχώνεσαι με 5 την μέρα? ελα ρε sofaih ηρέμησε και ξεκόλλα! μακαρι να είχα μόνο 5 τη μέρα θα έκανα πάρτι!σου λέω οτι έχω άπειρες και το παλεύω οπότε σταμάτα να ασχολείσαι και θα περάσουν αμέσως! καλά κάνεις που πάς σε ψυχολόγο αρκεί να νιώθεις οτι σε βοηθάει! και μένα μου την έδινε που έχουν το νου τους στο ρολόι και σε διακόπτουν μη τυχον και περάσει λεπτο παραπάνω αλλά αυτή είναι η δουλειά τους δεν μπορούν να μας ακούν ώρες..δεν έχω κατι άλλο να σου πώ, ειλικρινά με 5έκτακτες δεν μπορώ να καταλάβω πως θεωρείς τον εαύτό σου καρδιοπαθη..ο αρρυθμιολόγος μου έχει πει οτι και 100 τη μέρα φυσιολογικές θεωρούνται..

Καταλαβαινω τους φοβου σου,ειναι παραλογοι γιατι ειναι εμμονικοι!Το οτι εχεις ομως τοσες λιγες αρρυθμιες,μην το συζητας καν!Εδω μιλαμε για χροοονια,καθημερινες & απειρες!!Οποτε,καταλαβαινε� �ς!Παιδια ειναι φοβοι που ξεκινανε(στους περισσοτερους)απο καποια εμπειρια θανατου απο καποιο κοντινο μας προσωπο που δυστυχως αν δεν τους νικησεις στην αρχη τους,γινονται εμμονες & μετα ζεις δυσκολα μαζι τους,τρομερα δυσκολα!Εχω ακουσει ατομα πως προσπαθησαν να το παλεψουν με ψυχοφαρμακα αλλα τελικα δεν ειδαν αποτελεσμα....εγω αυτο που εχω να πω ειναι οτι επειδη το παλευω πολλα χρονια με διαφορους τροπους που καποιοι βοηθανε,οτι η δυναμη του μυαλου μας ειναι τεραστια & προσωπικα εγω οταν την βρησκω καποιες στιγμες νιωθω καταπληκτικα,ομως αυτα τα ατιμα τα σωματικα(που εχουν γινει πια εμμονη)σε φοβιζουν & σε προσγειωνουν αποτομα & ασχημα......το μυαλο εχει κολλησει στο σημειο της καρδιας & οτι συμβαινει εκει,σε φοβιζει,σου χαλαει την ηρεμια,την αυτοσυγκεντροση σου.....ειναι μεγαααλη συζητηση.Το οτι υπαρχει ομως τοσος κοσμος που ζει κατι παρομοιο με το δικο μας,ειναι τουλαχιστον παρηγορο!

Quote:

---

Originally Posted by SpyroKo

Sofaih Ολα αυτα που λες, ΟΛΑ ομως τα ενιωθα και εγω. Αλλα θα δεις και μονη σου πως δεν θα παθεις τιποτα. Εγω ξερω, και να σου πω κατι? Και εγω πιστευα πως η δικια
μου η περιπτωση ηταν διαφορετικη. Και εγω εβλεπα λαοθαλασσες και μου κοβοντουσαν τα ποδια και ελεγα οτι σε μενα θα συμβει το κακο.
Εγω ξερεις τι αισθανομουνα? Ωρες ωρες ενιωθα καποιος να ΣΤΙΒΕΙ την καρδια μου λες και παθαινω καρδιακο επεισοδιο, ενιωθα τους σφυγμους μου μια να βαραγαν τοσο
δυνατα και μια να βαραγαν αργα. Ενιωθα ολο μου το σωμα να μουδιαζει και πονους απο δω και πονους απο κει, και πονους στην πλατη, το κεφαλι μου να μουδιαζει, ενιωθα
να πνιγομουνα, ενιωθα συνεχεια κοντα στην καρδια ολη την ωρα κατι να κουνιεται και να κανει τουκ τουκ, τουκ τουκ, που οσο αστειο και να ακουγεται εμενα μου
κοβοντουσαν τα ποδια, ενιωθα πως μερικες φορες δεν υπαρχει καθολου χτυπος και ηταν σαν να επεφτα στο κενο και μετα στο καπακι να παθαινω κριση πανικου και να
φτανω 150 bpm, ελεγα πως δεν υπαρχει περιπτωση εγω ειμαι τελειωμενος... Αλλα κοιτα ομως που τελικα λεω οχι.. λεω θα το αφησω και ολα καλα θα πανε..
Στην τελικη αμα γινει και τιποτα χεστηκα. Ας γινει. Τον θανατο πλεον δεν θα τον φοβαμαι. Το γεγονος οτι θα πεθανουμε καποια στιγμη δεν μπορουμε να το αλλαξουμε
οποτε μεχρι τοτε απλα χαιρεσαι την ζωη σου. Δεν προκειται να παθεις κατι, εφοσον εχεις κανει τοσες εξετασεις και δεν σου εχουνε βρει κατι τι αγχωνεσαι? Και αυτο το εχω
ξαναπει, για να αναπτυχθει μια ασθενεια στην καρδια θελει πανω απο 10 χρονια. Οποτε τσεκαρεις την καρδια σου μετα απο 10 χρονια και ολα καλα θα πανε.. Αυτα τα αιφνιδια
που λενε ειναι ολα μαλακιες γιατι ποτε δεν ξερεις ο αλλος τι εκανε. Εδω βλεπω ατομα με 10 χρονια χρηση βαριων ναρκωτικων και οχι οτι στεκονται στα ποδια τους αλλα η
καρδια τους ακομα χτυπα. Οποτε καταλαβαινεις ποσο πολλα μπορει να αντεξει μια καρδια. Μην νιωθεις σαν καρδιοπαθης. Να εχεις εμπιστοσυνη στην καρδια σου! Ειναι δυνατη
και υγειεστατη! Στο εχουνε πει και οι γιατροι και στο λεμε και εμεις που εχουμε περασει τις εμπειριες που περνας και μην σου πω χειροτερα. Θα σου ελεγα κιαλλα απο τα
συμπτωματα και τις παρανοιες τις δικιες μου αλλα δεν θελω να σε τρομαξω γιατι ειναι πραγματα που δεν σου εχουν περασει καν απο το μυαλο. Και αυτο το οτι νομιζεις οτι
εισαι διαφορετικη περιπτωση μην αγχωνεσαι, ολοι μας εχουμε περασει τα ιδια και εχουμε σκεφτει ακριβως τα ιδια. Αρρωστοφοβικη μεχρι το κοκκαλο εισαι :P Το θεμα ειναι οπως σου ειπα, να καταλαβεις πως δεν εχεις προβλημα και ουτε καρδιοπαθης εισαι ουτε τιποτα τα παντα ειναι μεσα στο μυαλο σου. Αλλα θελω να μου απαντησεις ειλικρινα. Εχεις κανει χρηση ουσιων? Εστω και κανναβη? Θα σου εξηγησω γιατι ρωταω.

---

Σπυρο μου οχι δεν εχω κανει ποτε καμια χρηση ουσιων ουτε κανναβη ουτε τιποτα, γιατι ρωτας??? Εσυ εχεις ακομα εκτακτες? η το ξεπερασες? σε ευχαριστω παρα παρα πολυ για την απαντηση σου οπως ευχαριστω και τα κοριτσια...το θεμα ειναι οτι δεν θελω να νιωθω και αχαριστη γιατι εγω εχω τοσο λιγες ενω ολοι σας εχετε τοσες πολλες...δεν το κανω επειτηδες και ουτε θελω να σας φενεται παραλογο που το συζηταω...οταν εχεις ενα τοσο πρωτογνωρο σε σενα συναισθημα που εχει να κανει με την υγεια σου λογικο ειναι να κανεις σεναρια με το μυαλο σου και να πανικοβαλλεσαι...δεν υπαρχει πιστευω καποιος που να μην φοβαται κατι...απλα εμεις λογο αγχους ισως ειμαστε λιγο πιο πολυ παρατηρητικοι με τον εαυτο μας και βαζουμε το φοβο πανω απολα....εχω παει σε 8 καρδιολογους....και 1 αρρυθμιολογο 9!!! ολοι μου λενε οτι ειναι θεμα αγχους και λεω και εγω τι ωραια μου εμειναν κουσουρι τωρα...καθε φορα που αγχωθω θα τις εχω? κανουν κακο στην καρδια? δεν μπορω να κανω τη ζωη που εκανα πριν? και αν μεινω στον τοπο? μεγαλωνοντας θα γινουν περισσοτερες?και αρχιζω και κλαιω και κλεινομαι στον εαυτο μου...σημερα περασα και απο την ψυχιατρο μου και μου ειπε να το παλεψω μονη μου και να μην παρω φαρμακα...ουτε εγω θελω,ουτε το αγορι μουυ...τον εχω απογοητευσει τοσο πολυ...τα εχω δει ολα ματαια,εχουν περασει απο το μυαλο μου ασχημες σκεψεις και αυτο ολο για την καρδια...τι να πω....δεν ξερεις η ιστορια του καθενα πως θα του εξελιχθει...απλα πιστευω στο θεο και ελπιζω...ολα αυτα λεγονται με μια λεξη...ΦΟΒΟΣ....ειτε ειναι λιγες ειτε πολλες ολοι οσοι το ξερουν,ξερουν και το συναισθημα που σου προκαλουν μαζι......

Quote:

---

Originally Posted by sofaih

Ξύπνησα λίγο απότομα και η πρώτη μου δουλειά ήταν να μπω εδώ χιχι...μοιάζουμε τελικά βρε μυσπ μου...παρεμπιπτόντως με λένε φωτεινή χαρικα πολύ!! Διάβασα και την Ιστορία σου και πραγματικά κατάλαβα πολλά...πολύ μεγάλο ζόρι και το δικό σου,απορώ ποτέ θα βρεις δύναμη να μιλήσεις στο αγόρι σου,γιατί κάποια στιγμή θα το κάνεις,πρέπει να είμαστε ειλικρινής σε αυτούς που αγαπάμε...Δεν ξέρω αν σε ρώτησα ξανά αλλά όλο αυτό εσένα σου άφησε σωματικά???όπως και να το κάνεις τα φάρμακα βοηθάνε αλλΑ θέλει και προσωπική προσπάθεια την οποία εγώ δεν μπορώ μα κάνω μιας και αυτά που νιώθω με πάνε πίσω...φάρμακα φοβάμαι να ξαναπάρω,1ον για τις παρενέργειες στην καρδία και 2ον γιατί η σκέψη κ μόνο ότι τα παίρνω με τρελαίνει...μόνο 15 μέρες τα είχα πάρει κ τέλος..ούτε το αγόρι μου θέλει γιατί αντί να καλυτερευω γινόμουν χειρότερα...τώρα πάω σε ψυχολόγο αλλά η βοήθεια δεν είναι άμεση και ώρες-ώρες απελπίζομαι που πρέπει να περιμένω τόσο....

---

Καλησπερα κοπελα μου μοιαζουμε καταλαβαινω τι περνας απλα πρεπει να το αποφασισεις εσυ κ το αγορι σου να κανετε πραγματα για να αναρωσεις πιο αμεσα απο την καταθλιψη,Οσο για μενα περασα ενα εφιαλτη κ αγωνιζομαι ακομα να ξεπερασω μια κ καλη την καταθλιψη κ μονο τωρα ειμαστε καλυτερα μαζι με το αγορι μου κ η φιλη μου που παντρευτηκε τον θειο μου επιτελους αρχισε παλι να μιλαει μαζι μου κ ειμαι πολυ χαρουμενη,Απλα καταλαβαινεις ουτε το αγορι μου ουτε η δικοι μου ουτε η φιλη μου δεν γνωριζουνε τι μου εκανε αυτος κ ειναι πολυ λεπτη η θεση μου,Σωματικα η καταθλιψη με εκανε να νιωθω πιο αργοκινητη αρκετα χρονια πιο γερασμενη απο οσο ειμαι κ βεβαια ευκολη κοπωση προβληματικος υπνος ποτε κοιμομουν διαρκως ποτε καθολου κ ενα απεραντο βαρος μεσα μου που δεν περιγραφεται,Εμενα με λενε Μυρτω κ ειμαι 27 ετων κ ευελπιστω ξαναμιλαμε,Καλη δυναμη μαζι με το αγορι σου κ θα περασει

μια κ ειπες το ονομα σου Μυρτω θα σου πω καλα αυτο το παθαινω κ εγω ωρες ωρες συμπεριφερομαι σαν παππους καθομαι σε μια μερια κ δε σηκονομαι ειναι κ λιγο απο καταθλιψη αυτο...

κ εγω απο υπνο αστα.. το εριξα στην ολονυκτια ζωγραφικη...

Είχα αρκετές έκτακτες κάθε μέρα σχεδόν 80-100 αλλά τις ξεπεράσα.. Απλά εγώ δεν μπόρεσα... κουραστικά να ασχολούμαι με την καρδιά μου όλη την ώρα και μέρα και με την μέρα λιγόστευαν και έχω φτάσει σε σημείο να μην με ενοχλεί... Όλα ξεπερνιούνται και ναι μπορείς να αποκτήσεις την ζωή που έκανες. Κοίτα, ίσως ένα κουσουράκι θα στο αφήσει αλλά είναι για καλό. Τουλάχιστον θα προσεχείς λίγο πιο πολύ το τι τρως, δεν θα καπνίζεις πολύ. Θα αλλάξεις τον καφέ με τσαγάκι, θα αρχίσεις να γυμνάζεσαι ώστε να αισθάνεσαι δυνατή. Όλα αυτά για καλό είναι. Απλά δεν πρέπει να το σκέφτεσαι.. πρέπει να αποκτήσεις τον έλεγχο του μυαλού σου πάλι και να πεις πως είσαι δυνατή και ότι δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα. Δες παραδείγματα γύρω σου και θα καταλάβεις πόσο πιο δυνατή είσαι. Απλά σε ρώτησα για ουσίες διότι ξέρω ότι βοηθάνε πααρα πολύ να φέρουν φοβίες στην επιφάνεια και είναι λίγο παράξενο που δεν σε ξεκίνησε με διαταραχή πανικού. Τέλος πάντων κοίτα.. ούτε καρδιοπαθής είσαι ούτε τίποτα.. Πίστεψε με έχουμε περάσει και εμείς τα δικά μας.. Εγώ προσωπικά επανήλθα οπότε και ξέρω πως υπάρχει γυρισμός. Απλά δεν αξίζει να ασχολείσαι με την καρδιά σου... Η καρδιά σου θα είναι εκεί και θα χτυπάει όλη την ώρα είτε ανησυχείς είτε όχι... Διότι πραγματικά μερικές φορές πιστεύεις πως αν δεν αγχωθείς και πεις πως θα το ξεχάσεις εκεί είναι που νομίζεις ότι πραγματικά θα σταματήσει η καρδιά σου. Αλλά όμως άμα αγχωθείς πιστεύεις πως "κάνεις" εσύ την καρδιά σου να χτυπάει επειδή αγχώνεσαι. Έτσι δεν είναι?
Αλλά μην αγχώνεσαι... η καρδιά σου ότι και να σκέφτεσαι εσύ πάντα θα χτυπάει οπότε δεν αξίζει να αγχώνεσα και να ζεις σε αυτή την σκοτοδίνη όλη την ώρα.. Πραγματικά άμα η καρδιά σου είχε στόμα θα σου έλεγε μα άσε ήσυχη επιτέλους, δεν έχω την ανάγκη σου από το άγχος που έχεις στο μυαλό σου! :D

Quote:

---

Originally Posted by SpyroKo

Είχα αρκετές έκτακτες κάθε μέρα σχεδόν 80-100 αλλά τις ξεπεράσα.. ?Απλά εγώ δεν μπόρεσα... κουραστικά να ασχολούμαι με την καρδιά μου όλη την ώρα και μέρα και με την μέρα λιγόστευαν και έχω φτάσει σε σημείο να μην με ενοχλεί... Όλα ξεπερνιούνται και ναι μπορείς να αποκτήσεις την ζωή που έκανες. Κοίτα, ίσως ένα κουσουράκι θα στο αφήσει αλλά είναι για καλό. Τουλάχιστον θα προσεχείς λίγο πιο πολύ το τι τρως, δεν θα καπνίζεις πολύ. Θα αλλάξεις τον καφέ με τσαγάκι, θα αρχίσεις να γυμνάζεσαι ώστε να αισθάνεσαι δυνατή. Όλα αυτά για καλό είναι. Απλά δεν πρέπει να το σκέφτεσαι.. πρέπει να αποκτήσεις τον έλεγχο του μυαλού σου πάλι και να πεις πως είσαι δυνατή και ότι δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα. Δες παραδείγματα γύρω σου και θα καταλάβεις πόσο πιο δυνατή είσαι. Απλά σε ρώτησα για ουσίες διότι ξέρω ότι βοηθάνε πααρα πολύ να φέρουν φοβίες στην επιφάνεια και είναι λίγο παράξενο που δεν σε ξεκίνησε με διαταραχή πανικού. Τέλος πάντων κοίτα.. ούτε καρδιοπαθής είσαι ούτε τίποτα.. Πίστεψε με έχουμε περάσει και εμείς τα δικά μας.. Εγώ προσωπικά επανήλθα οπότε και ξέρω πως υπάρχει γυρισμός. Απλά δεν αξίζει να ασχολείσαι με την καρδιά σου... Η καρδιά σου θα είναι εκεί και θα χτυπάει όλη την ώρα είτε ανησυχείς είτε όχι... Διότι πραγματικά μερικές φορές πιστεύεις πως αν δεν αγχωθείς και πεις πως θα το ξεχάσεις εκεί είναι που νομίζεις ότι πραγματικά θα σταματήσει η καρδιά σου. Αλλά όμως άμα αγχωθείς πιστεύεις πως "κάνεις" εσύ την καρδιά σου να χτυπάει επειδή αγχώνεσαι. Έτσι δεν είναι?
Αλλά μην αγχώνεσαι... η καρδιά σου ότι και να σκέφτεσαι εσύ πάντα θα χτυπάει οπότε δεν αξίζει να αγχώνεσα και να ζεις σε αυτή την σκοτοδίνη όλη την ώρα.. Πραγματικά άμα η καρδιά σου είχε στόμα θα σου έλεγε μα άσε ήσυχη επιτέλους, δεν έχω την ανάγκη σου από το άγχος που έχεις στο μυαλό σου! :D

---

Αχ μακαρι να μπορούσα να ήμουν έτσι;;στα όνειρα πιστεύεις;;;σήμερα είδα και γενικότερα άμα βλέπω και είναι και ο πατέρας μου που έχει πεθάνει ε Εκεί τρελαίνομαι...τώρα ειδικά έτσι όπως είμαι όλα συμβάλουν εναντίον μου...και προληπτική έχω γίνει και απ'όλα...χθες προσπάθησα το απόγευμα λίγο να ξεχαστώ και τα κατάφερα...καθόμασταν με το αγόρι μου στο κρεβάτι και παίζαμε και ξαφνικά τσακ έκτακτη...Ε γύρισα πλευρο ξενερωσα και κοιμήθηκα...βασικά δεν μπορώ να καταλάβω από που προέρχεται όλο αυτό...είναι πολύ περίεργο...εντάξει καρδιοπαθης δεν μας λες αλλά τότε γιατί αυτό να υπάρχει;;;όπως λες υπάρχουν άλλοι που κάνουν τέρατα και νιώθουν υπέροχα...εμείς τι κάναμε για να μαστε έτσι...εγωιστικοτατο ακούγεται εννοείται απλά το λέω γιατί σε όλους συνεβει από το πουθενά και δεν έχω ακούσει κάποιον να το έχει ξεπέρασεΙ εντελώς...όπως και να χει ο κάθε ένας μας είναι διαφορετικός...πόσα αντέχει ένας Οργανισμός είναι διαφορετικό.Μακάρι να γίνουμε όλοι καλά αυτό παρακαλάω και για εσάς και για μένα...Σου λέω είναι εγωιστικο να το ζητάω ενώ υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν και εννοείται ότι όλοι είμαστε το ίδιο...αλλά και εμείς παλεύουμε με τον δυνατότερο αντίπαλο..το μυαλό!!! Εν τω μεταξύ βλέπω και τι λέει και το ΝΕΤ για τις έκτακτες και τρέμω...καρδιά είναι δεν είναι δάχτυλο!!!!συγγνώμη αν σε κούρασα αλλά μόνο εσείς με καταλαβαίνεται...μακάρι να είχαμε πιο άμεση επικοινωνία...

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Καλησπερα κοπελα μου μοιαζουμε καταλαβαινω τι περνας απλα πρεπει να το αποφασισεις εσυ κ το αγορι σου να κανετε πραγματα για να αναρωσεις πιο αμεσα απο την καταθλιψη,Οσο για μενα περασα ενα εφιαλτη κ αγωνιζομαι ακομα να ξεπερασω μια κ καλη την καταθλιψη κ μονο τωρα ειμαστε καλυτερα μαζι με το αγορι μου κ η φιλη μου που παντρευτηκε τον θειο μου επιτελους αρχισε παλι να μιλαει μαζι μου κ ειμαι πολυ χαρουμενη,Απλα καταλαβαινεις ουτε το αγορι μου ουτε η δικοι μου ουτε η φιλη μου δεν γνωριζουνε τι μου εκανε αυτος κ ειναι πολυ λεπτη η θεση μου,Σωματικα η καταθλιψη με εκανε να νιωθω πιο αργοκινητη αρκετα χρονια πιο γερασμενη απο οσο ειμαι κ βεβαια ευκολη κοπωση προβληματικος υπνος ποτε κοιμομουν διαρκως ποτε καθολου κ ενα απεραντο βαρος μεσα μου που δεν περιγραφεται,Εμενα με λενε Μυρτω κ ειμαι 27 ετων κ ευελπιστω ξαναμιλαμε,Καλη δυναμη μαζι με το αγορι σου κ θα περασει

---

αυτό λέω και εγώ θα περάσει...;;;σκευτικα και για ομοιοπαθητική...αν ξέρει κάποιος πληροφορίες ας μου πει...Μυρτώ μου ελπίζω να μιλάμε όλοι μαζί εδώ τελικά το ΝΕΤ έχει και τα καλά του..βρίσκεις και κάπου κατανόηση...το αγόρι μου,η μάνα μου,οι γονείς του κανένας δεν με έχει καταλάβει όλοι με έχουν για ψυχανομαλη δεν το λένε βέβαια αφού οι εξετάσεις μου είναι μια χαρά νομίζουν ότι όλα είναι στο μυαλό μου...τις έκτακτες ούτε που τις υπολογίζουν μου λένε και αυτοί ότι είναι από άγχος...ώρες ώρες μου έρχεται να Την κάνω με ελαφρά να μην ακούω κανένα...από τη μια ότι λεφτά είχαμε στην άκρη με το αγόρι μου τα φάγαμε...και όλα αυτά από το φόβο μου και για να μου λένε οι γιατροί ότι δεν έχω τίποτα και χωρίς κανένας να βοήθησε ουσιαστικά...ο ψυχολογος μου είπε να μην έχω τύψεις γιατί αυτά τα έκανα για να προστατεύσω τον εαυτό μου...τώρα έτσι όπως είμαι μπορώ...;;;;;

ετσι οπως γραφεις μου θυμιζεις εμενα.. το εχω περασει κ εγω αυτο κ ολοι με ελεγαν τρελο ολοι οι συγγενεις μου

νομιζω οτι τωρα απο αυτα που λες αρχισα να καταλαβαινω τι σου φταιει δε θελω να σε στεναχωρισω αλλα το αγορι σου οφειλε να σε καταλαβει εισαι μονη μεσα σε ανθρωπους που δε σε καταλαβενουν αυτο σε οδηγησε ως εδω..