Πολλά έχει πει παλιότερα. Έχει περάσει κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, κρίσεις πανικού και ιδεοψυχαναγκασμούς και παίρνει αντιψυχωσικά.Quote:
Originally Posted by λιλιουμ
Πολυ-ασθενής που λέμε.
Printable View
Πολλά έχει πει παλιότερα. Έχει περάσει κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, κρίσεις πανικού και ιδεοψυχαναγκασμούς και παίρνει αντιψυχωσικά.Quote:
Originally Posted by λιλιουμ
Πολυ-ασθενής που λέμε.
νταξει βρε παιδια ισως πασχει απο φαντασιοπληξια, αμνησια ή κατι αλλο η κοπελα και εχει προβλημα, πρεπει να της τη λετε καθε φορα ? φορουμ ψυχολογιας ειναι εξαλλου, μπορει οταν τα γραφε να ενιωθε διαφορετικα.:rolleyes:
ΕγΩ ρωτάω από ενδιαφέρον, όχι για ειρωνια. Οτι από αύτα και να εχει που αναφέρθηκαν, πιστεύω θα ωφελειτο από Ψυχοθεραπεια
Θα σταθω στο σημειο που λεει οτι τα φαρμακα θεραπευουν το συμπτωμα και οχι την παθηση..
Αναρωτιεμαι ενας ανθρωπος που εχει ψυχωση και ακουει φωνες στο κεφαλι του με εντολη "πεσε απο την ταρατσα",αν αποφασισει να μην παρει φαρμακα γιατι ο οργανισμος μας διαθετει αυτοιαση..Ποσο θανατηφορο μπορει να αποβει αυτο?Πραγματικα κουραφεξαλα!
Ενας που εχει διαβητη και παιρνει ινσουλινη,θεραπευει την ασθενεια??ΟΧΙ!Ο διαβητης συνεχιζει να υπαρχει παντα θα υφισταται,ομως με την ινσουλινη ή το χαπι που θα παιρνει η γλυκοζη του θα παραμενει στα επιθυμητα επιπεδα και δεν θα κινδυνευει να πεθανει ή να εχει αλλες επιπλοκες..
Τι συζηταμε τωρα?
συμφωνω απολυτα!!!! υπαρχουν ειδη ψυχολογικων ασθενειων που οφειλονται καθαρα σε μη ικανοτητα του οργανισμου να ελεγχει ουσιες του (πχ ντοπαμινη) απο τη στιγμη λοιπον που υπαρχει καποιο φαρμακο το οποιο ρυθμιζει την τιμη της ουσιας που χρειαζεται ρυθμιση γιατι να μην βοηθηθουμε απο αυτο???? ειδικα οταν οι συνεπειες της αποχης απο τα φαρμακα μπορει να απειλουν την ζωη του ασθενη!Quote:
Originally Posted by mnimonio
Αυτο ακριβως....!!Quote:
Originally Posted by christinalaka
Εγω αυτο που εχω να πω ειναι οτι ημουν χαλια και με τα φαρμακα συνηλθα.Προσφατα μου εγινε και μια μειωση στα φαρμακα και ειμαι ακομα πιο καλα.Απλα χρειαζεται υπομονη και να παιρνει καποιος με συνεπεια τα φαρμακα του.Μεχρι να βγει καποια καινουργια θεραπεια δεν εχουμε αλλη επιλογη.Ναι μεν τα φαρμακα παχαινουν, εγω πηρα 30 κιλα,και εχουν και αλλες παρενεργειες οπως ολα τα φαρμακα εξαλλου αλλα βοηθανε και μαλιστα πολυ αρκει να πετυχει ο ψυχιατρος τον καταλληλο συνδυασμο.Αυτα απο μενα και αφηστε τις βλακειες να μην περνετε φαρμακα κτλ.
Και να συμπληρωσω , αν και το ειχα ξαναγραψει σε θεμα παλιοτερο , οτι στα ψυχοφαρμακα ανηκουν πολλα αντιπυρετικα , παυσιπονα ,ακομα και η κλασσικη και αγαπημενη ασπιρινη...
http://en.wikipedia.org/wiki/Psychoactive_drug
Νομίζω ότι στη συζήτηση που έχει γίνει ως τώρα, υπάρχουν γενικεύσεις που δεν βγάζουν πουθενά.
- Τα ‘φάρμακα’ δεν είναι μόνο μια γενική κατηγορία… Π.χ είναι εντελώς διαφορετικά τα αντικαταθλιπτικά από τα αντιψυχωσικά.
- Οι ψυχολογικές διαταραχές επίσης δεν είναι μόνο μια ενιαία κατηγορία κι ακόμα και μέσα στην ίδια κατηγορία / διαταραχή η βαρύτητα ποικίλει.
- Στην πλειοψηφία των προβλημάτων άγχους και κατάθλιψης δεν είναι απαραίτητη η φαρμακευτική αγωγή. Ενώ στην πλειοψηφία των καταστάσεων που ονομάζουμε ‘ψύχωση’, δεν μπορούμε να την αποφύγουμε.
- Κάθε άτομο είναι ξεχωριστό. Κάποιος μπορεί να βοηθήθηκε παίρνοντας μόνο κάποια φαρμακευτική αγωγή και κάποιος άλλος με την προσευχή, ενώ ένας τρίτος μόνο με ψυχοθεραπεία, ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες και τις ανάγκες του καθενός.
- Οι εναλλακτικές / συμπληρωματικές θεραπευτικές προσεγγίσεις δεν πρέπει να συγχέονται με καφετζούδες, χαρτορίχτρες και κάθε είδους κομπογιαννίτη, ούτε με οτιδήποτε ‘μεταφυσικό’. Κι ούτε μπορούμε να βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι οτιδήποτε ‘εναλλακτικό’.
Προς τι οι επιθέσεις και προσβολές? Είστε σε θέση να γνωρίζετε ο καθένας που εκφράζει μια άποψη τι έχει περάσει, τι έχει ζήσει στο περιβάλλον του και πώς έχει επιλέξει να το αντιμετωπίσει?
Σχετικά με όσα αναφέρθηκαν στο αρχικό κείμενο:
- Φυσικά και ΔΕΝ γνωρίζουμε τον μηχανισμό δράσης των ψυχοφαρμάκων στον κάθε απλό πολίτη που τα παίρνει. Οι γνώσεις μας περί σεροτονίνης, ντοπαμίνης και τα συναφή, βασίζονται σε γενικά ερευνητικά δεδομένα. Κι όχι σε μετρήσεις που γίνονται πριν και μετά τη χορήγηση του φαρμάκου στον κάθε ασθενή. Όλοι νομίζω γνωρίζουμε όμως πως σε άλλες κατηγορίες φαρμάκων (πχ τα αντιβιοτικά) και υπάρχουν και γίνονται οι ανάλογες εξετάσεις: έχεις πχ το τάδε βακτήριο στην χ συγκέντρωση? Παίρνεις το αντίστοιχο αντιβιοτικό στο οποίο ανταποκρίνεται. Κατόπιν ξαναμετράς τιμές και εξετάζεις απεικονιστικά και το όργανο που έπασχε. Ποιος ρε παιδιά από εσάς έχει πχ μετρήσει τη σεροτονίνη του ΠΡΙΝ πάρει αντικαταθλιπτικό? Αυτό που κάνουμε συνήθως στα ψυχοφάρμακα είναι δοκιμές κι ανάλογα με την πορεία του συμπτώματος πορευόμαστε. Στις άλλες παθήσεις δεν βασιζόμαστε μόνο στην πορεία του συμπτώματος (πχ βήχας ή πυρετός), αλλά και σε καλλιέργειες, τομογραφίες κλπ.
- Ναι σαφώς και ελέγχουν μόνο το σύμπτωμα τα φάρμακα. Εδώ έχουν γραφτεί σε αυτό το φόρουμ σελίδες επί σελίδων για την χαμηλή αυτοπεποίθηση, τις τραυματικές εμπειρίες, τους κακούς γονείς, τα γονίδια, τις ανύπαρκτες κοινωνικές ή επικοινωνιακές δεξιότητες κλπ κλπ. Είναι νομίζω ξεκάθαρο πως καμία ουσία δεν θεραπεύει τις αιτίες ή το σύνολο μιας προβληματικής κατάστασης, εκτός αν δημιουργεί κανένα παράλληλο σύμπαν…. :P (Με την ευκαιρία είναι χρήσιμο να αναφερθεί νομίζω ότι είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι ψυχολογικές και κάποιες ‘εναλλακτικές’ θεραπείες έχουν χρησιμότητα κι αποτελεσματικότητα και στις κλασικές – όχι μόνο στις ψυχιατρικές – ασθένειες… αρκετές μάλιστα εκ των οποίων θεωρούνται ‘ψυχοσωματικά’ νοσήματα. Κι ειλικρινά δεν κατανοώ γιατί τέτοια αποστροφή στα ‘μαντζούνια’, τη στιγμή που σε πολλά αναπνευστικά νοσήματα ο γιατρός θα πει: ‘κάνε εισπνοές με ευκάλυπτο’. Τόσο παράξενο είναι λοιπόν να προσθέσουμε πχ λεβάντα στην αντιμετώπιση των κρίσεων πανικού??).
- Όσο για τις παρενέργειες, είναι νομίζω περιττό να πω κάτι, βεβαίως και υπάρχουν. Φυσικά αν σταθμίζοντας το κόστος με το όφελος, το όφελος είναι πολύ μεγαλύτερο, προφανώς και θα ήταν σκόπιμο να ληφθεί η αγωγή. Προσωπικά είμαι υπέρ μιας πιο ήπιας, βήμα-βήμα και ολιστικής προσέγγισης σε κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.
Παρόλα αυτά… δεν ζούμε σε μια ιδανική κοινωνία. Τη στιγμή που δεν υπάρχει ο χρόνος, η διάθεση, η υπομονή που απαιτείται για τη στήριξη ενός ατόμου που πάσχει…. δεν υπάρχουν οι υποδομές, η κοινωνική πολιτική, οι σωστά εκπαιδευμένοι επιστήμονες και οι συντονισμένες προσπάθειες – σωστές διεπιστημονικές ομάδες…. Όταν υπάρχουν εν ολίγοις άρρωστες κοινωνίες, όπως και οικογένειες, καθώς και πρακτικά προβλήματα (πχ οικονομικά, βιοπορισμού κλπ)…. τότε γίνονται μονόδρομος τα φάρμακα, ακόμα και σε περιπτώσεις που θα μπορούσαν να αποφευχθούν.
Τέλος θα ήθελα να σας παραπέμψω σε δύο άρθρα που δημοσιεύονται στο site της ΑΡΑ (American Psychological Association), επίσημο φορέα των ψυχολόγων στην Αμερική.
Το ένα είναι cover story που αναφέρεται στα ψυχοτρόπα φάρμακα και την (ακατάλληλη) συνταγογράφηση που γίνεται.
https://www.apa.org/monitor/2012/06/prescribing.aspx
Στην 3η παράγραφο αναφέρει ότι οι μισοί από όσους παίρνουν αντικαταθλιπτικά, ωφελούνται από το placebo effect κι όχι από το ίδιο το φάρμακο. Κι ότι αν ο κόσμος ήταν πιο ενημερωμένος για την αποτελεσματικότητα των ψυχοκοινωνικών προσεγγίσεων, δεν θα κατέφευγε με τόση ευκολία στη φαρμακευτική οδό. Γενικά είναι ένα καλογραμμένο αρθράκι και φυσικά αναφέρει και τα θετικά (πχ ότι ένα φάρμακο μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο σε περιπτώσεις σχιζοφρένειας).
Το 2ο άρθρο αναδημοσιεύεται συνοπτικά στο site της ΑΡΑ και δημοσιεύτηκε το 2012 στο επιστημονικό περιοδικό Professional Psychology: Research and Practice.
http://www.apa.org/monitor/2013/04/ce-corner.aspx
Αναφέρεται στη σύγχρονη τάση να ενσωματώνονται στις ψυχολογικές θεραπείες και εναλλακτικές προσεγγίσεις ή τεχνικές. Μιλά για συμπληρώματα διατροφής, χειροπρακτική, αρωματοθεραπεία, μασάζ, γιόγκα, νευρομυϊκή χαλάρωση, βιοανάδραση, διαλογισμό, ύπνωση, πνευματικότητα – θρησκεία – προσευχή, χοροθεραπεία, μουσικοθεραπεία, ρέικι, βελονισμό. Συζητά τα θετικά τους, τις χρήσεις τους, καθώς και τι πρέπει να προσέξουμε.
Δεν υπάρχουν θαυματουργές θεραπείες και θαυματοποιοί, αλλά σωστή ενημέρωση και χρήση ναι, καθώς και ανοιχτά μυαλά.
ΥΓ Νομίζω πως θα ήταν καλό το παρόν θέμα να μεταφερθεί στα ‘γενικά’
παιδια να μην αφηνουμε τα φαρμακα κ την καλοπεραση μας βασικα με απλα συνοπτικα λογια.αυτο...
Και συνεχίζουμε...
ΠΕΤΕΡ ΛΕΜΑΝ «Επέζησα από τα ψυχιατρεία και έγινα... ψυχολόγος»
...«Η σύγχρονη κοινωνία έχει εθιστεί στα ψυχοφάρμακα ως την εύκολη λύση και δυστυχώς οι ψυχίατροι
υποστηρίζουν αυτή τη νοοτροπία. Αυτό, που δεν μας λένε ωστόσο είναι ότι τα εν λόγω χημικά,
πρώτον, έχουν σοβαρότατες παρενέργειες, δεύτερον προκαλούν σοβαρό εθισμό και, τρίτον, μακροπρόθεσμα
καταπολεμούν απλώς τα συμπτώματα χωρίς να λύνουν τα προβλήματα που υποβόσκουν...
...Αυτό όμως είναι δύσκολο. Και στις ημέρες μας ψάχνουμε την εύκολη λύση: φάρμακα.
Για τα παιδιά που δεν συγκεντρώνονται εύκολα, για τις γυναίκες που πιέζονται συναισθηματικά
σε μια φαλλοκρατική κοινωνία, για τους ηλικιωμένους που βυθίζονται στην κατάθλιψη,
για τα ζευγάρια που είναι δυστυχισμένα στον γάμο τους. Η λίστα δεν έχει τέλος» τονίζει ο δρ Λέμαν...
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=379772
Στον Πέτερ Λέμαν απονεμήθηκε ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Γενικά, υπάρχουν κι αυτοί που δεν αντέχουν την αλήθεια, που εθελοτυφλούν. Είναι όμως γελοίο κι ανόητο να υποστηρίζεις
ότι στο λάθος σύστημα ανατροφής, εκπαίδευσης και νοοτροπίας που γεννάει προβλήματα υγείας, μπορούν τα φάρμακα να δώσουν λύσεις.
Οι πραγματικές ασθένειες κι οι άλλες "ασθένειες" οι ψυχολογικές, είναι άμυνες προκειμένου ν' αλλάξουμε τρόπο σκέψης κι αντίληψης.
Το αν δεν μπορούμε είναι άλλο θέμα...
Μπαινει η μαρκελα, πεταει μια βομβα, εξαφανιζεται. Ξαναμπαινει, πεταει αλλη μια χωρις να ενδιαφερεται για τις απαντησεις και τα σχολαι στο νημα της, παω στοιχημα τωρα θα ξανα εξαφανιστει παλι, μεχρι την επομενη βομβα.
Να σαι καλα μαρκελα, δε θα συμμετεχω προσωπικα αλλο σε νηματα που ο νηματοθετης δεν ενδιαφερεται για κατι αλλο περα απο το να πεταξει την εδαφους εδαφους. Η οποια συνηθως ειναι αποσπασματικη, στηριζεται σε εξαιρεσεις, ειτε ειναι γενικολογη και αοριστη, και κραυγαζει την ημιμαθεια του νηματοθετη. Που οπως ξερουμε ειναι χειροτερη απο την αμαθεια. Και δικιο να εχεις, που το εχεις υπο καποιους ορους, το χανεις με αυτη την αρλουμπολογια. Κριμα. Αν οντως θες να να προσφερεις κατι εδω περα καντο πιο συγκεντρωμενα, συγκεκριμενα, εκτεταμενα, εμπεριστατωμενα, τεκμηριωμενα, αλλιως μην κανεις τπτ. Ειπαμε τι ειναι η ημιμαθια.
...η οποία παρεμπιπτόντως, γράφεται για όσους γνωρίζουν από ορθογραφία, ημιμάθεια :pQuote:
Originally Posted by λιλιουμ
βρε κοριτσι μου σταματα να αραδιαζεις κατεβατα! ειναι γνωστα αυτα που γραφεις ! εχεις να πεις κατι αλλο , αν βοηθησεις αυτους που υποφερουν?πηγαινε για καφε με τους φιλους σου κ δειξε τις γνωσεις σου!
την οποια την εγραψα ημιμαθεια παραπανω. και γινονται λαθη και απο κεκτημενη ταχυτητα και απο ελαφρα δυσλεξια. Αλλα αν ο ανθρωπος βλεπει μονο τα στραβα γιατι ειναι ο ιδιος στραβος και δεν εχιε πειχειρηματα, τι να πει κανεις.Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Quote:
Originally Posted by λιλιουμ