ΕΜΜΟΝΕΣ;;;; ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ;; ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΘΥΜΟΣ;;

Ναι καταλαβα τι νιωθεις, απλα ετσι ειναι ο τυπος σου ολη τη ζωη, δεν ειναι οτι το παθες τωρα με αυτο το μεμονωμενο περιστατικο. Πιστευω παρομοια σκηνικα σε εχουν επηρεασει το ιδιο. Επισης δε θεωρω οτι η φιλη αυτη το κανε επειδη περναει κριση ηλικιας και με ναυαγισμενο γαμο. Ειναι ξανα ο τυπος της να κανει τη μαλακια γτ εχει κακη προθεση. Προσωπικα δεν πιστευω οτι θα γινεις ποτε η γνησια σταρχιδιστρια αλλα ενα ανωτερο επιπεδο προσωπικης αναπτυξης θα σε βοηθουσε τοσο σε μια ομαλοτερη διαχειριση των συναισθηματων οσο και σε μια σταδιακη αλλαγη της προσωπικοτητας σου προς ενα πιο δυναμικο προφιλ που θα απετρεπε τετοια συμβαντα. Παλι βεβαια θ βρεις ατομα που θα σου κανουν τη λαδια αλλα θα ναι λιγοτερα και θα το διαχειριστεις καλυτερα. Τωρα σου εχει μεινει αμανατι, απωθημενο και λες στον εαυτο σου επρεπε να κανω ετσι κι ετσι και παει λεγοντας. Γι αυτο αλλη φορα θα εισαι κερβερος απ την αρχη. Να σε ρωτησω κατι αλλο, γιατι κραταγες την παρεα με τη γυναικα αυτη εφοσον σε ειχε τρελανει στα παινεματα και στις μαλακιες?

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Βασικά με τον εαυτό μου έχω τσατιστεί που άφησα να με διαχειριστούν, γιατί αφήνουμε να μας διαχειριστούν, έτσι είναι, γι' αυτό δε μου περνάει ο θυμός. Που νομίζω ότι είναι το βασικότερο συναισθημα απ' το οποιό διακατέχομαι πέρα απ' ό,τιδηποτε άλλο. Ότι άφησα να με βάλουν στο τρυπάκι. Νιώθω σα να νικήθηκα κατα κράτος σε επίπεδο προσωπικότητας, άφησα δηλαδή έναν άνθρωπο (τη φίλη) να κάθορίσει τα συναισθήματα μου, να παίξει με την ψυχή και το μυαλό μου. Αυτό το φυσάω και δεν κρυώνει. Νιώθω θιγμένη. Προσβεβλημένη. Κι εχω χάσει την εκτίμηση στον εαυτό μου. Νομίζω το διαχειρίστηκα καλά σε σχέση με τους άλλους. Δεν το διαχειρίστηκα καλά όμως σε σχέση με τον εαυτό μου. Τον άφησα να υποφέρει και να εκτίθεται. Άφησα να με παρασύρει σ' ένα ερωτικό ψευδαίσθημα που το λέω εγώ. Αν πολύ γρήγορα είχα καταφέρει να γυρίσω το παιχνίδι που πήγε να μου παίξει εναντίον της, είναι σαν κάποιος να πάει να σου τη φέρει αναίτια κι απρόκλητα να το παίρνεις είδηση και να του τη φέρνεις εσύ, να του γυρίζει μπούμεραγκ δηλαδή, αυτο που λένε «όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου πέφτει ο ίδιος μέσα» θα ένιωθα πολύ διαφορετικά τώρα. Αυτό. Εδώ, νιώθω σα να έπεσα εγώ στο λάκκο που μου έσκαψε γι' αυτό και νιώθω ηττημένη. Ο εγωισμός μου έχει πληγωθεί μάλλον κι η περηφάνεια μου. Αυτό είναι. Η «φίλη» δεν είχε καμία προσδοκία απο τον τύπο, εξ αρχής, είχε δεδομένη και την φιλία ή την εκτίμηση ή το όποιο άλλο ενδιαφέρον του εκ προοιμίου αφού ήδη είχαν αναπτύξει μεταξύ τους επικοινωνία;; Όμως δεν της αρκούσε αυτό, επειδή περνάει μια φάση (κρίση ηλικία) αυτό που ήθελε ήταν να δημιουργήσει συνθήκες ανταγωνισμού με μια άλλη γυναίκα, εγώ ήμουν το μέσο γι' αυτό, θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε άλλη γυναίκα, για να επιβεβαιωθεί. Γι' αυτό λύσσαξε να με βάλει στο παιχνίδι. Λέγοντας μου «γιατί δεν κάνεις κάτι με τον τάδε» ήθελε απλώς να μου το βάλει στο μυαλό για να δημιουργήσει τις κατάλληλες προυποθέσεις ώστε να δημιούργήσει ίντριγκα αργότερα. Κάποια στιγμή μου είχε πει στο ξεκάρφωτο στο τηλέφωνο «ξέρεις φιλενάδα, εγώ έχω ενδιαφέρον για κάποιον μέχρι να τον κατακτήσω, μετά δε μου δημιουργεί κάποιο ενδιαφέρον, μπορώ να σου πω κιόλας ότι μου είναι κουραστικός και βαρετός». Αλλιώς γιατί να μην κάνει κάτι μαζί του τόσο καιρό που γνωρίζονται;; Γιατί δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο της αυτό. Καταλαβαίνεις λοιπόν γιατί ακριβώς μιλάμε;; Ήθελε να βάλει μια άλλη γυναίκα στη μέση να τον διεκδικήσει, ενδεχομένως γνωρίζοντας ότι εκείνος θα την απορρίψει, για ανεβάσει το ηθικό της. Ότι εσύ καίγεσαι κι εγώ τον έχω όποια στιγμή το ζητήσω, αλλά δε θέλω. Κι εγώ την άφησα να το κάνει. Της έδωσα αυτό που ήθελε. Η ενόχληση μου δηλαδή της έδινε πόντους. Το να με βλέπει εμένα να χαλιέμαι τόσο την έκανε περισσότερο δυνατή. Αν εγώ το είχα πάρει χαλαρά, έκανα πλάκα και την είχα στο δούλεμα όλα θα ήταν αλλιώς. Εγώ το πήρα πολύ στα σοβαρά. Σ' αυτό το σημείο εστιάζω, σε σχέση με τον εαυτό μου και θέλω να ψάξω να δώ το γιατί. Αυτό είναι που με απασχολεί, να δω απο που εκπορεύεται. Μάλλον έχω κάποιο θέμα με την απόρριψη. Κάτι άλλο δε μπορώ να σκεφτώ. Τώρα πρέπει να βάλω τα δυνατά μου ν' ανακτήσω εγώ τη δική μου εκτίμηση μου απέναντι στον εαυτό μου.

---

μαλλον εχεις καποιο θεμα και με την απορριψη αλλα και με τον ανταγωνισμο...

πολυ λογικα τα λες και σιγουρα δεν ειναι ενας κοσμος αγγελικα πλασμενος.
ΠΡΑΓΜΑΤΙ μπορει η φιλη να λειτουργησε ετσι οπως περιγραφεις.
ερωτησεις για να τις απαντησεις στον εαυτο σου:
1) κι αν δεν λειτουργησε ετσι, αλλα ξεροντας οτι εισαι μονη, ηθελε να σου δωσει μια ευκαιρια να κανεις μια γνωριμια και απλα ο χειρισμος της δεν συναντηθηκε με τις αποψεις σου?
2) εστω οτι ειναι ΑΚΡΙΒΩΣ οπως τα ειπες. αν εσυ το διαχειριζοσουν διαφορετικα αντι να τσιμπας και να εκνευριζεσαι και παλι υπερ σου θα ειχε λειτουργησει και η γνωριμια ,αλλα και δεν θα ενοιωθες καμια απολυτως ενοχληση απο το ολο περιστατικο.

Εγώ στέκομαι πιο πολύ στο γιατί διαλέγεις ένα άτομο το οποίο δεν εκτιμάς για φίλη σου.
Και μάλιστα, τα λέτε συχνά και την έχεις εμπιστευτεί στο παρελθόν, όπως λες.
Δεν είσαι μικρή για να μην έχεις καταλήξει στο τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει μια σωστή φιλία.
Σε μια οποιαδήποτε σχέση εμπλέκονται τουλάχιστον δύο άτομα, άρα η ποιότητα της σχέσης καθορίζεται από την ποιότητα και των δύο ανθρώπων.
Συμφωνώ με τη remedy για τον ανταγωνισμό που διακρίνεται από τα γραφόμενά σου, καταρχήν από τη δική σου πλευρά, γιατί η άλλη πλευρά δεν είναι εδώ να μας εκθέσει τα γεγονότα από τη δική της σκοπιά.
Και βέβαια, είναι φανερό το θέμα της χαμηλής αυτοεκτίμησης και αυτογνωσίας, γιατί τι άλλο σε "αναγκάζει" να κάνεις παρέα με έναν άνθρωπο που κατά βάθος δεν εκτιμάς;
Όλα τα υπόλοιπα είναι επακόλουθα μιας λανθασμένης επιλογής και πιθανόν μιας διαστρεβλωμένης οπτικής.

Τέλος, όλα αυτά που λέγονται για ανύπαρκτες γυναικείες φιλίες και άλλες τέτοιες μπαρούφες, το μόνο που δείχνουν είναι άτομα που είναι ανίκανα να συνάψουν ουσιαστικές σχέσεις. Και για να αισθάνονται καλά, γενικεύουν το δικό τους πρόβλημα. Θα αισθανόταν όμως πιο καλά, αν προσπαθούσαν να καταλάβουν πού κάνουν λάθος οι ίδιοι και αδυνατούν να δημιουργήσουν μια σωστή φιλία. Γιατί, άνθρωπος χωρίς καλούς φίλους είναι σίγουρα δυστυχισμένος.
Και κάτι σχετικό που διάβαζα πριν λίγο:
http://www.thessalonikiartsandcultur...s#.Ux75Pz9_vja

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Βασικά με τον εαυτό μου έχω τσατιστεί που άφησα να με διαχειριστούν, γιατί αφήνουμε να μας διαχειριστούν, έτσι είναι, γι' αυτό δε μου περνάει ο θυμός. Που νομίζω ότι είναι το βασικότερο συναισθημα απ' το οποιό διακατέχομαι πέρα απ' ό,τιδηποτε άλλο. Ότι άφησα να με βάλουν στο τρυπάκι. Νιώθω σα να νικήθηκα κατα κράτος σε επίπεδο προσωπικότητας, άφησα δηλαδή έναν άνθρωπο (τη φίλη) να κάθορίσει τα συναισθήματα μου, να παίξει με την ψυχή και το μυαλό μου. Αυτό το φυσάω και δεν κρυώνει. Νιώθω θιγμένη. Προσβεβλημένη. Κι εχω χάσει την εκτίμηση στον εαυτό μου. Νομίζω το διαχειρίστηκα καλά σε σχέση με τους άλλους. Δεν το διαχειρίστηκα καλά όμως σε σχέση με τον εαυτό μου. Τον άφησα να υποφέρει και να εκτίθεται. Άφησα να με παρασύρει σ' ένα ερωτικό ψευδαίσθημα που το λέω εγώ. Αν πολύ γρήγορα είχα καταφέρει να γυρίσω το παιχνίδι που πήγε να μου παίξει εναντίον της, είναι σαν κάποιος να πάει να σου τη φέρει αναίτια κι απρόκλητα να το παίρνεις είδηση και να του τη φέρνεις εσύ, να του γυρίζει μπούμεραγκ δηλαδή, αυτο που λένε «όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου πέφτει ο ίδιος μέσα» θα ένιωθα πολύ διαφορετικά τώρα. Αυτό. Εδώ, νιώθω σα να έπεσα εγώ στο λάκκο που μου έσκαψε γι' αυτό και νιώθω ηττημένη. Ο εγωισμός μου έχει πληγωθεί μάλλον κι η περηφάνεια μου. Αυτό είναι. Η «φίλη» δεν είχε καμία προσδοκία απο τον τύπο, εξ αρχής, είχε δεδομένη και την φιλία ή την εκτίμηση ή το όποιο άλλο ενδιαφέρον του εκ προοιμίου αφού ήδη είχαν αναπτύξει μεταξύ τους επικοινωνία;; Όμως δεν της αρκούσε αυτό, επειδή περνάει μια φάση (κρίση ηλικία) αυτό που ήθελε ήταν να δημιουργήσει συνθήκες ανταγωνισμού με μια άλλη γυναίκα, εγώ ήμουν το μέσο γι' αυτό, θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε άλλη γυναίκα, για να επιβεβαιωθεί. Γι' αυτό λύσσαξε να με βάλει στο παιχνίδι. Λέγοντας μου «γιατί δεν κάνεις κάτι με τον τάδε» ήθελε απλώς να μου το βάλει στο μυαλό για να δημιουργήσει τις κατάλληλες προυποθέσεις ώστε να δημιούργήσει ίντριγκα αργότερα. Κάποια στιγμή μου είχε πει στο ξεκάρφωτο στο τηλέφωνο «ξέρεις φιλενάδα, εγώ έχω ενδιαφέρον για κάποιον μέχρι να τον κατακτήσω, μετά δε μου δημιουργεί κάποιο ενδιαφέρον, μπορώ να σου πω κιόλας ότι μου είναι κουραστικός και βαρετός». Αλλιώς γιατί να μην κάνει κάτι μαζί του τόσο καιρό που γνωρίζονται;; Γιατί δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο της αυτό. Καταλαβαίνεις λοιπόν γιατί ακριβώς μιλάμε;; Ήθελε να βάλει μια άλλη γυναίκα στη μέση να τον διεκδικήσει, ενδεχομένως γνωρίζοντας ότι εκείνος θα την απορρίψει, για ανεβάσει το ηθικό της. Ότι εσύ καίγεσαι κι εγώ τον έχω όποια στιγμή το ζητήσω, αλλά δε θέλω. Κι εγώ την άφησα να το κάνει. Της έδωσα αυτό που ήθελε. Η ενόχληση μου δηλαδή της έδινε πόντους. Το να με βλέπει εμένα να χαλιέμαι τόσο την έκανε περισσότερο δυνατή. Αν εγώ το είχα πάρει χαλαρά, έκανα πλάκα και την είχα στο δούλεμα όλα θα ήταν αλλιώς. Εγώ το πήρα πολύ στα σοβαρά. Σ' αυτό το σημείο εστιάζω, σε σχέση με τον εαυτό μου και θέλω να ψάξω να δώ το γιατί. Αυτό είναι που με απασχολεί, να δω απο που εκπορεύεται. Μάλλον έχω κάποιο θέμα με την απόρριψη. Κάτι άλλο δε μπορώ να σκεφτώ. Τώρα πρέπει να βάλω τα δυνατά μου ν' ανακτήσω εγώ τη δική μου εκτίμηση μου απέναντι στον εαυτό μου.

---

Ολα αυτα τα συμπερασματα που τα βασίζεις? Μου φαινονται απλα για εκ των υστερων σκεψεις, αποτελεσμα της υπεραναλυτικοτητας που σε διακρίνει (αυτο βγαινει απ τα καμποσα μακροσκελη μηνυματα που ηδη εχεις αραδιασει αναφορικα με ενα περιστατικο που αλλοι πιθανον απλα να προσπερνουσαν). Σε συνδυασμο οτι τετοια φλυαρία/πολυλογία χαρακτηρίζει ανθρωπους που την πατησαν. Πριν που ήσουν? Πριν φερθηκες επιπολαια, αραδιαζες το ειναι σου σε εναν ανθρωπο ο οποιος δεν εβγαζε λέξη απ το στωμα του για τα δικα του. Εισαι ευκολοπιστος ανθρωπος. Αμα θελουμε να χουμε τον εγωισμο μας ψηλα δεν εμπιστευόμαστε κανένα, αλλιως κινδυνευουμε να πέσουμε από πολύ ψηλά, ήτοι να καταρρευσει η ψυχολογια μας. Εδω απλα αποτυπωνεις την υπεραναλυτικη σου σκεψη.
Αμα τον γουσταρεις κατευθυνε τη σκεψη σου στο πως θα ανασκευασεις στα ματια του τυπου τα οσα σου καταλογισε η υποτιθεται φιλη σου, στο πως θα του κινησεις το ενδιαφερον για να τον διεκδικησεις (νοουμενου οτι κι αυτος ενδιαφερετε) κι ασε τις φλυαριες και την στην ουσια ψυχοφθορα υπεραναλυση για το παρελθον...

Εξαρχης δεν ταιριαζανε τα χνωτα σας με την κοπελα λογω του οτι περιαυτογουσε και εδειχνε αυτοπεποιθηση και αυτα τα στοιχεια του χαρακτηρα της τα απωθουσες και το ολο σκηνικο ηρθε κι εγινε το κερασακι στην τουρτα επιβεββαιωσε πιο πολυ την αποψη σου γι αυτην.
Θα θελες να βαλεις τα πραγματα στη θεση τους τη στιγμη που εγινε η παρεξηγηση αλλα θεωρησες οτι δεν ηταν η καταλληλη στιγμη, σκεφτηκες ολες τις παραμετρους χωρις να εκτονωσεις οπως θα θελες τον θυμο σου για το περιστατικο με αποτελεσμα να σε πλακωνει περισσοτερο. Το να εκφραζουμε τα αισθηματα μας την καταλληλη στιγμη με τον καταλληλο για μας τροπο ειναι το θεμα.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Να σε ρωτησω κατι αλλο, γιατι κραταγες την παρεα με τη γυναικα αυτη εφοσον σε ειχε τρελανει στα παινεματα και στις μαλακιες?

---

Θα σου πω. Βασικα ειμαι ενα ατομο που ποτε δεν ημουν ανταγωνιστικο, σε κανενα επιπεδο. Να παρω τη θεση του αλλου στη δουλεια, να βγω μπροστα απ' τους αλλους ή να διεκδικησω κατι που εχει ο αλλος δηλαδη. Ηθελα παντα να κανω το καλυτερο δυνατο σε συγκριση με μενα. Παντα ενιωθα οτι δεν ειμαι αρκετα καλη και ηθελα να κανω κατι παραπανω, να μαθω περισσοτερα. Ειχα αυτο το αισθημα του ανικανοποιητου που δε με αφηνε να χαλαρωσω.

Γενικοτερα ειμαι ενας ανθρωπος ανοιχτος με τους αλλους. Δε με πειραζει το πως διαχειριζονται τον εαυτο τους, αν θελουν να περιαυτολογησουν ας το κανουν, δε με αγγιζει εμενα αυτο, ουτε μ' ενοχλει, καποιο λογο θα 'χουν να το κανουν, αρκει να ειναι ενταξει μαζι μου και μεχρι εκεινη τη στιγμη δε μου ειχε δωσει το συγκεκριμενο ατομο καποιο δικαιωμα.

Ειδικοτερα, ειμαι σε μια περιοδο δυσκολη της ζωης μου. Περασα καποια δυσκολα σκηνικα, εχασα τη δουλεια μου, εμεινα χωρις εισοδημα, αναγκαστηκα να διακοψω τη σχολη μου και οποιες αλλες δραστηριοτητες ειχα, εφυγα απο μια σχεση που δεν ημουν καλα, αντιμετωπισα καποιο προβλημα υγειας που επρεπε να χειρουργηθω, βρεθηκα σε μεγαλα αδιεξοδα και βιωνα μεγαλη μοναξια. Ολες αυτες οι ανατροπες εγιναν η μια μετα την αλλη, σε πολυ μικρο χρονικο διαστημα κι εχασα καπου τις ισορροπιες μου. Αρχισα να κανω κρισεις πανικου κτλ.

Η οικογενεια και οι καλοι φιλοι, οι δοκιμασμενοι στο χρονο ηταν μακρια, με τα δικα τους προβληματα οποτε αδυνατουσαν να με στηριξουν ουσιαστικα σ' αυτη τη δυσκολη φαση κι οπως καταλαβαινεις ακομη και μια απλη φιλικη παρεα, βολικη κατα μια εννοια λογω των δεδομενων συνθηκων, στην παρουσα φαση λειτουργουσε βοηθητικα, μεχρι του σημειου που εγινε η μαλακια. Δεν ειχα περισσοτερες προσδοκιες απ' αυτη τη σχεση αλλα δεδομενης της εντονης συναισθηματικης μου φορτισης καποιες στιγμες, αναγκαστικα, εξωτερικευα γιατι μ' επνιγαν καποια πραγματα.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

μαλλον εχεις καποιο θεμα και με την απορριψη αλλα και με τον ανταγωνισμο...

πολυ λογικα τα λες και σιγουρα δεν ειναι ενας κοσμος αγγελικα πλασμενος.
ΠΡΑΓΜΑΤΙ μπορει η φιλη να λειτουργησε ετσι οπως περιγραφεις.
ερωτησεις για να τις απαντησεις στον εαυτο σου:
1) κι αν δεν λειτουργησε ετσι, αλλα ξεροντας οτι εισαι μονη, ηθελε να σου δωσει μια ευκαιρια να κανεις μια γνωριμια και απλα ο χειρισμος της δεν συναντηθηκε με τις αποψεις σου?
2) εστω οτι ειναι ΑΚΡΙΒΩΣ οπως τα ειπες. αν εσυ το διαχειριζοσουν διαφορετικα αντι να τσιμπας και να εκνευριζεσαι και παλι υπερ σου θα ειχε λειτουργησει και η γνωριμια ,αλλα και δεν θα ενοιωθες καμια απολυτως ενοχληση απο το ολο περιστατικο.

---

Πιθανον να 'χεις δικιο ως προς τον ανταγωνισμο. Οχι ομως με τον τροπο που, ενδεχομενως, το εννοεις εσυ. Εχω θεμα με τους ανθρωπους που ειναι ανταγωνιστικοι ως προς εμενα. Για μενα ο ανταγωνισμος ειναι σα να ερχεται καποιος να σου ριχνει μια γροθια απο το πουθενα και να σου λεει "ελα βαρα με κι εσυ να δουμε ποιος ειναι ο καλυτερος", εγω αυτο δεν το μπορω. Εγω οπως το kerasi νομιζω εντοπισε καλυτερα απ' ολους ειμαι ενας ανθρωπος που δε μπορω τις εντασεις και τις συγκρουσεις στη ζωη μου, ισως γιατι βιωνω δυσκολες καταστασεις και χρειαζομαι αυτη την ενεργεια για τον εαυτο μου.

Και τα δυο ερωτηματα που μου εχεις θεσει τα εχω σκεφτει και στο μεγαλυτερο βαθμο τους ισχυουν κιολας. Ως προς το πρωτο ομως, οι καλες προθεσεις που ενδεχομενως να υπηρχαν δεν ταιριαζαν με καποιες κακες συμπεριφορες ή υφος που ειχε, οποτε συνυπολογιζεις τα παντα για να φτασεις σ' ενα συμπερασμα. Ειναι αυτο που λενε πως "η γυναικα του Καισαρα δεν πρεπει μονο να ειναι τιμια αλλα και να δειχνει". Ε, εκεινη δεν εδειχνε. Με αποτελεσμα να μου περνα διπλο μηνυμα και να με σχιζοφρενιαζει. Ισως εξ αυτου να μπερδευτηκα.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Εγώ στέκομαι πιο πολύ στο γιατί διαλέγεις ένα άτομο το οποίο δεν εκτιμάς για φίλη σου. Και μάλιστα, τα λέτε συχνά και την έχεις εμπιστευτεί στο παρελθόν, όπως λες.
Δεν είσαι μικρή για να μην έχεις καταλήξει στο τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει μια σωστή φιλία.
Σε μια οποιαδήποτε σχέση εμπλέκονται τουλάχιστον δύο άτομα, άρα η ποιότητα της σχέσης καθορίζεται από την ποιότητα και των δύο ανθρώπων.

---

Μα την εκτιμουσα. Το οτι ενας ανθρωπος περιαυτολογει δεν τον κανει μη εκτιμητεο. Μπορει να καλυπτει αυτο καποια εσωτερικη του αναγκη. Δε θα τον κρινω γι' αυτο. Ουτε θα κοψω την παρεα μαζι του αν ως προς εμενα ειναι σωστος. Απ' την αλλη κανεις μας δεν ειναι τελειος, αν σ' εναν ανθρωπο εστιαζουμε μονο σε καποιο αρνητικο, που ολοι εχουμε αρνητικα, τοτε κανεις δεν πρεπει να μιλα και να συναναστρεφεται με κανεναν. Οσο ηταν ενταξει μαζι μου, δεν ειχα προβλημα κι εγω. Οταν εκανε κατι που πραγματικα λειτουργησε προβληματικα ως προς τη σχεση μας, την απομακρυνα απ' τη ζωη μου την αμεσως επομενη στιγμη. Δε μπηκα καν στη διαδικασια να το διαπραγματευτω. Παροτι εκεινη το προσπαθησε, αλλα εγω δεν το δεχτηκα. Γιατι καποια πραγματα, ακριβως οπως ειπες κι εσυ επειδη ειμαστε κι εγω κι εκεινη σ' αυτες τις ηλικιες, τα θεωρω αυτονοητα. Την αυτοκριτικη μου την κανω καθημερινα, μ' ακριβως κι αυτο που κανω εδω τωρα με την αναρτηση αυτη και με την προθεση ν' ακουσω αποψεις, ειναι μεσα στα πλαισια της αυτοκριτικης. Το οτι το ψαχνω δηλωνει οτι προσπαθω να φτασω σ' ενα επιπεδο αυτογνωσιας. Δυστυχως, κι αυτο ειναι το προβληματικο για μενα, δε μπαινουν κι ολοι οι υπολοιποι γυρω μου σ' αυτη τη διαδικασια. Της αυτογνωσιας εννοω και της αυτοκριτικης.

Το αρθρο το διαβασα και ειναι εξαιρετικο. Σ' ευχαριστω πολυ που μου το 'στειλες.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

2) εστω οτι ειναι ΑΚΡΙΒΩΣ οπως τα ειπες. αν εσυ το διαχειριζοσουν διαφορετικα αντι να τσιμπας και να εκνευριζεσαι και παλι υπερ σου θα ειχε λειτουργησει και η γνωριμια ,αλλα και δεν θα ενοιωθες καμια απολυτως ενοχληση απο το ολο περιστατικο.

---

Αυτο που λες ειναι παρα πολυ σωστο και ειναι ακριβως μεσά στα πραγματα που με προβληματιζουν και θα ηθελα να ψαξω. Το γιατι δεν τα παιρνω πιο χαλαρα κι εκνευριζομαι και το γιατι δινω πολυ χρονο σε πραγματα που υπο αλλες συνθηκες δε θα 'πρεπε να δινω περισσοτερο απο 3' απ' το χρονο μου και πολυ λεω. Το μονο που μπορω να σκεφτω, ετσι σαν πρωτο, ειναι οτι εχω ζησει γενικοτερα δυσκολη ζωη κι επειδη κι αυτη η περιοδος ειναι παρα πολυ δυσκολη για μενα, παιρνω τα πραγματα πιο σοβαρα. Δεν ειμαι στη φαση να δεχομαι τη μαλακια των αλλων, που θελουν να παιξουν ή να κανουν την πλακιτσα τους, οχι σε μενα προσωπικα, γενικοτερα οταν εγω εχω αληθινα προβληματα απ' τα οποια υποφερω αυτη τη στιγμη. Τωρα, αν η καθε Μαρια Αντουανετα τα 'χει λυμενα κι ειναι στην κοσμαρα της, παω πασο, αλλα δε θα συμπραξω σ' αυτο. Δεν ειμαι η παιδικη τους χαρα. Ας ψαξουν αλλου. Ισως αυτο και να μ' εχει εκνευρισει.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Ολα αυτα τα συμπερασματα που τα βασίζεις? Μου φαινονται απλα για εκ των υστερων σκεψεις. Σε συνδυασμο οτι τετοια φλυαρία/πολυλογία χαρακτηρίζει ανθρωπους που την πατησαν. Πριν που ήσουν? Πριν φερθηκες επιπολαια...
Αμα τον γουσταρεις κατευθυνε τη σκεψη σου στο πως θα ανασκευασεις στα ματια του τυπου τα οσα σου καταλογισε η υποτιθεται φιλη σου

---

Βεβαιως κι εχεις δικιο σε οσα γραφεις σχετικα. Τα συμπερασματα μου τα βασιζω ακριβως στη δικη της σταση, συμπεριφορα, υφος ως προς το συγκεκριμενο γεγονος, οχι γενικα. Οντως προεκυψαν εκ των υστερων, που σημαινει πως δεν ημουν προκατειλημμενη απεναντι της, στην προσπαθεια να καταλαβω τι εγινε και να φτασω σε μια αληθεια που δε μου την ελεγε κανεις ή που κι ακομα κι αν μου την ελεγε απ' τη στιγμη που μετεφερε τα λογια μου διαστρεβλωμενα εκθετωντας με σ' εναν ανθρωπο αγνωστο ως προς εμενα ειχε χαθει πλεον καθε εμπιστοσυνη. Απλως γιατι δεν επιτρεπω σε κανενα να διαχειριζεται την εικονα μου και τις σχεσεις μου με τους αλλους. Απ' την αλλη φιλε μου ενας ανθρωπος κακοπροαιρετος ακομη και μια αθωα προταση που θα του ελεγες π.χ. οτι ενα περιστερι κουτσουλησε ενα αυτοκινητο θα μπορουσε να την μετασκευασει ετσι που να χρησιμοποιηθει εναντιον σου. Καμια φορα μαλιστα δε χρειαζεται καν να εχεις επαφη με καποιον για να σε θαψει. Οποτε, απ' τη μια καλως εγινε ο,τι εγινε. Τουλαχιστον τωρα ξερω.

Απ' την αλλη, ως προς τον τυπο, εχει δρομολογηθει το θεμα χωρις να καιγομαι κιολας αν θα καταλαβει ή οχι. Δικο του θεμα. Απλως εγω την αληθεια μου και το δικιο μου θα τα υπερασπιστω ο,τι κι αν γινει.

Quote:

---

Originally Posted by ftatl

Εξαρχης δεν ταιριαζανε τα χνωτα σας με την κοπελα λογω του οτι περιαυτογουσε και εδειχνε αυτοπεποιθηση και αυτα τα στοιχεια του χαρακτηρα της τα απωθουσες και το ολο σκηνικο ηρθε κι εγινε το κερασακι στην τουρτα επιβεββαιωσε πιο πολυ την αποψη σου γι αυτην.
Θα θελες να βαλεις τα πραγματα στη θεση τους τη στιγμη που εγινε η παρεξηγηση αλλα θεωρησες οτι δεν ηταν η καταλληλη στιγμη, σκεφτηκες ολες τις παραμετρους χωρις να εκτονωσεις οπως θα θελες τον θυμο σου για το περιστατικο με αποτελεσμα να σε πλακωνει περισσοτερο. Το να εκφραζουμε τα αισθηματα μας την καταλληλη στιγμη με τον καταλληλο για μας τροπο ειναι το θεμα.

---

Τα ειπες ολα. Ειναι ετσι ακριβως. Το 'χεις πιασει 100% το θεμα. Ακριβως αυτο ειναι και το ζητουμενο μου να τοποθετω τα πραγματα στη σωστη τους θεση, με τον καταλληλο τροπο και την καταλληλη στιγμη. Μονο τοτε θα μπορω να αισθανομαι καλα με τον εαυτο μου.