Και ξέρω ότι μαγεία και ανθρωπιά,και ομορφιά και καλοσύνη υπάρχει στον κόσμο.
Έστω σαν σταγόνες σε ωκεανό,υπάρχουν.
Απλά,αδιαφορώ πλέων.
Printable View
Και ξέρω ότι μαγεία και ανθρωπιά,και ομορφιά και καλοσύνη υπάρχει στον κόσμο.
Έστω σαν σταγόνες σε ωκεανό,υπάρχουν.
Απλά,αδιαφορώ πλέων.
Η δική μου απαντηση είναι πως δε θα είχε κανενα νόημα...Quote:
Originally Posted by Antreas MpR
Δεν απαντησες όμως στη δική μου ερώτηση, που σου έκανα στο προηγουμενο ποστ... Για μένα σε ρωτάω... Τι πιστευεις πως θα μπορούσε να με βοηθήσει να απαλλαγω από όλα αυτά τα αδιεξοδά μου; Ποιος θα μπορούσε να με βοηθήσει...; Θέλω να έχω αυτό που περιέγραψα παραπάνω και όπως συμφώνησες κι εσύ είναι υπέροχο. Πες μου σε παρακαλώ, πως να καταφέρω αυτό το "υπέροχο"... Συγνώμη που το γυρνάω σε μένα, αλλά να ξέρεις πως με βοηθά πολύ η κουβέντα μας... Εύχομαι βεβαια να νιώθεις κι εσύ το ίδιο και να μη σου γίνομαι κουραστική... Μόνο τι πιστεύεις θέλω να μου πεις, δεν ψάχνω μια "επιστημονική" απαντηση... Είπαμε... σκέψεις ανταλάσσουμε...
Αυτό είναι το θέμα.Quote:
Originally Posted by katerinaki123
Δεν ξέρω ποια είσαι,από που πέρασες,τι έχεις δει,τι έχεις ζήσει,ώστε να σου πω ότι a κανε αυτό και όλα θα είναι εντάξει,θα στρώσουν όλα διά μαγείας...
Μακάρι να μπορούσα αλλα,δεν...
Αυτό που μπορώ να σου πω όμως,είναι ότι,το μονο άτομο που μπορεί πραγματικά να τα φτιάξει η να τα ισοπεδώσει όλα,είσαι,εσύ...
Κανένας ψυχολόγος,κανένας ψυχίατρος,κανένας φίλος,κανένας εραστής...Μονο εσύ...
Οι υπόλοιποι,είναι απλά κομπάρσοι,απλά ίσως,σου συμπεριφερθούν ανθρώπινα,ίσως σου σταθούν,ίσως σου παρουσιάσουν μια εικόνα που έχεις δει χιλιάδες φορες από μια διαφορετική γωνια,από κει και πέρα όμως εξαρτάται από σένα,και μονο το τι θα κανεις και πως θα αντιμετωπίσεις την μαυρίλα σου.
Εμένα και μονο που μου απαντάς μεσα από ένα ανώνυμο φορουμ με βοηθάς... Πως γίνεται αυτο; Μου το εξηγεις; Δεν μου έλυσες τα πρβλήματα μου και το κενο που νιώθω... δεν εννοώ αυτο φυσικά... Αλλά παρόλα με βοηθάς... Με κάνεις να νιώθω πως κάποιος με καταλαβαίνει... Είμαστε χιλόμετρα μακρία, δε σε ξέρω, δε με ξέρεις... δεν πλάσαρες κανενα "σκοπο" για να κάνω το τίποτα μου κάτι... αλλα με βοηθάς! Δεν είναι περίεργο;Quote:
Originally Posted by Antreas MpR
Και ειλικρινά σου φτάνει μονο αυτό?Quote:
Originally Posted by katerinaki123
Το να κάνει κάποιος κάτι για σένα,κάτι το ανθρώπινο,δεν θα έπρεπε να είναι τόσο σπουδαίο,θα έπρεπε να ήταν το συνηθισμένο...
Τέλος πάντων.
Το θέμα είναι ότι,ότι και να πούμε εδώ,αύριο,πάλι θα ξυπνήσεις και θα είσαι εσύ,με την ίδια καμπούρα,να σε τρώει η ίδια μαυρίλα,και όλο αυτό θα είναι απλά κάτι το οποιο συζήτησες με κάποιον ξέμπαρκο μέσα σε ένα απρόσωπο περιβάλλον μιας και δεν υπάρχει κάποιος στο δικό σου κοντινό περιβάλλον για να επικοινωνήσεις..
Και εγώ θα είμαι εγώ,και στην τελική το μονο που θα έχει αλλάξει θα είναι ότι θα έχουμε μάθει ότι κάπου κάποιος υπάρχει να συνεννοηθούμε.
Τίποτα άλλο.
Εμενα δεν μου φαίνεται περίεργο αυτό,"γιαυτο" και όλας δεν μου φαίνεται αρκετό,γιατί στην τελική και ο Buddha να σκάσει εδώ και να μας αναλύσει πως να ξεπεράσουμε των πόνο της ύπαρξης,μπορεί να μαγευτώ,αλλα μετά από λίγες μέρες θα είμαι πάλι στην ίδια τρυπα.
Θα είμαστε πίσω ο καθένας στην μιζέρια του.
Και αυτό πάλι πραγματικότητα είναι.
Φυσικά και δε μου φτάνει αυτο!!! Τι καλά να ήταν τόσο εύκολο έ; Μ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι... Θέλω να σε προβληματίσω λιγάκι... :) Παραπάνω μου είπες πως μόνο εγώ μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου και κανείς άλλος... Δε διαφωνώ... Έτσι ακριβώς είναι... Εγώ θα πρέπει να με βγάλω από τη μαυρίλα μου.. Εγώ θα πρέπει να ξαναβρώ όνειρα κι ελπίδες... Εγώ να βρω το φως στο τούνελ... Σκέφτομαι όμως το εξής... Αφού εσυ μπόρεσες να μου φερθείς ανθρώπινα και να με κάνεις να νιώσω έστω και για λίγο καλά, παρόλο που δεν ξέρω τίποτα για σενα, ούτε εσύ για μένα, άραγε αν έβρισκα καποιον που να ήταν κοντά μου κι έδειχνε την ίδια διάθεση με σένα να με βοηθήσει (το εκτιμώ πολύ που μου απαντάς!) λες δε θα με βοηθούσε περισσότερο; Εννοώ έναν άνθρωπο με σάρκα οστά που θα ακούει και τη φωνή, που θα έβλεπε και τα δάκρυα μου, την απόγνωση μου, τις εκφράσεις κτλ κτλ... Αν εσύ λοιπόν κατάφερες να με βοηθησεις απο εδώ, θεωρείς πως ένας άνθρωπος δίπλα μου θα μπορούσε να με βοηθήσει περισσότερο;Quote:
Originally Posted by Antreas MpR
Σίγουρα,αλλα το να βρείς κάποιον,να κάτσει να σε ακούσει,να σε ζήσει,να σου σταθεί κλπ,irl,είναι λίγο δύσκολο.
Λίγο.
Αν ήταν εύκολο,δεν θα ήμασταν εδώ τώρα.
Δεν είναι απίθανο,απλά,λίγο,δύσκολο...
Δυστυχώς.
Και φυσικά είναι,λίγο,δύσκολο,γιατί αν δεν το έχεις πάρει πρέφα,είμαστε σαν άτομα με χολέρα...
Δεν μας πλησιάζει κάποιος αν είμαστε αυτό που είμαστε...
Λογικό και πάλι,όταν ζεις σε ένα ψεύτικο περιβάλλον το οποιο βασίζεται σε επιφανειακά πράγματα μονο...
Και καλός η κακός,δεν μου αρέσει το θέατρο,οποτε το κοντινό άτομο για μένα είναι κάτι πολύ μακρινό,δεν έχω χώρο για επιφανειακούς όπως δεν έχουν χώρο οι επιφανειακοί για μένα...
Απλά συμβιώνουμε.
Quote:
Originally Posted by Antreas MpR
Α ρε Ανδρέα, σκεφτόμαστε πολλά πράγματα ίδια...
Τώρα όμως προβληματίστηκα εγώ... Θέλω πολύ να διαβάσω τη σκέψη σου για να δω πόσο ίδια θα είναι με τη δικιά μου!!!!
Καταλαβαίνεις λοιπόν από τα παραπάνω πως φυσικα και συμφωνώ πως είναι ΠΟΛΥ δύσκολο να βρεις κάποιον να σου σταθεί! Όχι όμως αδύνατο, όπως πολύ σωστά είπες και επίτρεψε με μου να χρησιμοποιήσω ως "απόδειξη", οτι ακόμα και σε ένα ανώνυμο φόρουμ θα βρεις ανθρωπιά, όση μπορεί να προσφερει τεσπα. Αυτό όμως δεν ερχεται σε αντίθεση με αυτό που μου είπες παραπάνω; Ότι δηλαδή θα πρέπει να βρω την άκρη μόνη μου; Ότι όλοι ειναι κομπάρσοι και μόνο εγώ μπορώ να με βοηθήσω... Σε ρωτάω γιατί σκέφτομαι το εξής: αν εγώ ειχα εναν άνθρωπο στη ζωη μου να μου συμπαρασταθεί σε όλο αυτο που περνάω, αυτό σημαίνει πως θα καταφερνα να νιώσω καλύτερα, όπως αποδεχτήκες και παραπάνω, άρα ίσως να μην μπορώ ΜΟΝΟ εγώ να βοηθήσω το εαυτό μου! Αναμφισβήτητα ξεκινά από μένα αλλα δεν αρκεί μόνο η δικη μου προσπάθεια, χρειάζομαι και κάποιον με βοηθήσει... Γιατι τωρα που μιλώ μαζι σου, νιώθω σχετικα καλα. Αύριο όμως θα ξυπνησω και ναι θα είμαι παλι στις μαυρες μου... Αν είχα όμως έναν ανθρωπο να σταθεί δίπλα μου και απλως να μιλήσουμε θα ένιωθα καλα... Μήπως λοιπόν στη ζωή δεν υπάρχουν μόνο ο πρωταγωνιστης και οι κομπαρσοι, αλλά υπαρχουν και οι δευτεραγωνστες και οι τριταγωνιστες, οι οποίοι μπορούν να παιουν σμαντικο ρόλο στη ζωή μας; Μήπως δηλαδή να πάψω να σκέφτομαι ότι μονο εγω μπορώ να με βοηθήσω και να βαλω σαν πιθανότητα να με βοηθήσει κάποιος άλλος εκτός απο μένα μαζί με μένα;
Δεν κατάλαβες.Quote:
Originally Posted by katerinaki123
Ο κάθε ένας που θα σου συμπαρασταθεί,για των x,ψ λόγο,δεν σημαίνει ότι θα σε βγάλει από την τρυπα...
Απλά ίσως,καταφέρει να σε ωθήσει προς μια διαφορετική κατεύθυνση,εάν πάλι ΕΣΥ,επιλέξεις να ακολουθήσεις την τάδε κατεύθυνση γιατί,ξέρω εγώ,έτσι σου έκατσε εκείνη την ώρα...
Πάλι όμως αν εσύ δεν,μπορεί ο άλλος να κάνει κωλοτούμπες για την party σου,και απλά να μην αλλάξει τίποτα...
"γιαυτο" λέω πως όλοι οι άλλοι είναι κομπάρσοι.
Απλά μακρινές φωνές,που λένε τα δικa τους μέσα στην δικη σου βαβούρα.
Και ναι,οι περισσότεροι αποτελούν ηχορύπανση,και ναι θα υπάρξουν κάποιοι που θα έχουν κάτι να σου πουν.
Από κει και πέρα όμως,το να ακολουθείς την ουρα κάποιου,γιατί φαίνεται ότι εκείνος έχει βρει το νόημα,πάλι δεν μου κάνει αίσθηση...
Το θέμα είναι να βρείς το δικό σου νόημα,όχι να αντιγράψεις το νόημα κάποιου αλλου,μπας και...
Οποτε,ότι και να σου είναι ο άλλος,είναι κομπάρσος...
Για μένα τουλάχιστον...
Ίσως είμαι εγωιστής.
Ίσως είμαι αχάριστος...
Εγώ πάντως πιστεύω πως είμαι απλά ειλικρινείς με των εαυτό μου,δεν έχω εγώ κάτι να μου πω,δεν έχει κανεις τίποτα να μου πει...
Όπως έχω ξαναπεί,μιας και δεν έχω χώρο για των εαυτό μου,απλά φαντάσου πως αισθάνομαι για όλους τους άλλους...Όταν πρόκειται για των εαυτό μου.
'Οχι,οχι... με παρεξήγησες... Δεν εννοώ σε καμιά περίπτωση να βρω κάποιον που να με καθοδηγήσει!!! Σε καμία ομως!!! Δε θέλω κανείς να μου υποδείξει που να πάω και τι να κάνω! Ουρά δε θα γίνω κανενός! Απλως εννοώ έναν άνθρωπο που θα μπορούσα να του πω τις σκέψεις μου, να μου πεις κι αυτος τις δικιες του, να ανοίξουμε την καρδια μας... λίγο πολύ όπως κανουμε τώρα. Να λεω εγω τα προλήματα μου, να λέει κι αυτός τα δικά του και να νιωθω οτι ειναι κι αλλοι σαν κι εμενα... Να τον βοηθάω και να με βοηθάει. Οποτε τωρα που το εξηγησα καλυτερα ξαναρωτω: Μηπως να παψω να σκεφτομαι πως θα μπορεσω να βγω αυτο το τρυπακι που εχω μπει μονη, αλλα να βρω καποιον που θα με βοηθησει και αν μπορω να βοηθησω κι εγω; Τι λες;Quote:
Originally Posted by Antreas MpR
Ναι.
Λες να υπάρχει ένα πάρε δώσε.
Για ποσο θα υπάρχει όμως αυτό?
Δεν αναπτύσσεται μια σχέση εξάρτησης έτσι?
Αν σταματήσει να είναι εκεί τι κανεις?
Πολύ ενδιαφέρον το ερώτημα σου! Θα είμαι ίσως μια από τα ίδια... Ισως πριν εξαφανιστει να έχω νιώσει καλά ώστε να ξελαμπικάρω λιγάκι... Και γιατί όχι, ίσως να νιώσουμε καλα και οι δύο και να μην χαθούμε ποτέ ή κι αν ακόμα χαθούμε να έχουμε δώσει τόσα πολλά ο ένας στον αλλον που να μη χρειαζομαστε την φυσική παρουσία! Δεν ξέρω... Είναι όλα υποθέσεις, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι κατάληξη θα έχει κάτι αν δεν το δοκιμάσουμε... Αλλωστε δεν εχει σημασια πόσο θα μεινει καποιος κοντα σου, αλλα τι σου εχει δωσει όσο υπήρξε δίπλα σου! Και φυσικά με τι τρόπο φευγει!!!! Ανδρεα, νομιζω πως θα ψαξω να βρω καποιον ανθρωπο που να εχει τις ιδιες αναγκες με μενα... Πραγματικα δεν ξερω αν αυτα που γραφουμε σε βοηθουν, αλλα εμενα με βοηθουν πολυ! Νιωθω ηρεμη αυτη τη στιγμη, γιατι μεσα απο την κουβεντα μας μου εδωσες να καταλαβω πως δε θα μπορεσω ποτε να βρω την ακρη μονη μου! Κι εγώ θελω να ζήσω αυτο το "υπεροχο", όπως πολύ ωραία είπες... Σ ευχαριστω πολύ για αυτό! Παντως να ξερεις απόψε το τιποτα σου εκανε εναν αλλον ανθρωπο να νιωσει καλα! Αρα για μενα, τουλαχιστον αποψε, δεν ησουν τιποτα!!! Αναρωτιεμαι μοναχα πως θα μπορουσα να βρεθω αναμεσα σε ανθρωπους που να εχουμε κοινα προβληματα και διαθεση να βοηθησουμε ο ενας τον αλλον... Αν εχεις καμια ιδεα... μη διστασεις να μου την αναφερεις! Σ ευχαριστω και παλι!Quote:
Originally Posted by Antreas MpR
Ασυζητητί η ποιότητα είναι υπεράνω της ποσότητας σε όλα.
Αλλα πιστεύω πως μια υγιείς σχέση,οποιου είδους και αν είναι αυτή,δεν δημιουργείται υπό αυτές της συνθήκες.
Σε έχω ανάγκη,με έχεις ανάγκη άντε να δούμε τι θα καταφέρουμε...
Έτσι σκέφτομαι εγώ τουλάχιστον.
A,δεν ξέρω που συχνάζουν αυτοί οι άνθρωποι,με τα κοινά προβλήματα,πέρα από κάποιους εδώ μέσα...
Και,σταματα να ευχαριστείς,δεν νομίζω ότι πρόσφερα κάτι, αξιόλογο.
Δεν θέλω να φανώ αγενής,απλά οι λέξης ευχαριστώ και συγγνώμη,μου φαίνονται πολύ τυπικές και mpla mpla...
Απλά δεν έχουν νόημα για μένα.
Tespa.
Χαίρομαι που κάτι έκανα,αλλα όπως είπα,η ποιότητα ξεπερνάει την ποσότητα,οποτε δεν πιστεύω ότι έκανα κάτι πραγματικά,μιας και το να κανεις 10000000 μικρές ανθρώπινες πράξεις,είναι μέρος ποσότητας,και όχι ποιότητας.Και εξάλλου,θα έπρεπε να είναι κάτι δεδομένο,η ανθρωπιά,μιας και υποθετικά δεν είμαστε μαϊμούδες.