να απο που αρχισε το εργο... εγω εγραφα για χρονια τις σκεψεις μου πανω απο χρονοQuote:
βασικα παντα ημουν η χαρουμενη ποτε δν ηθελα να δειχνω στους αλλους οτι εχω προβληματα
Printable View
να απο που αρχισε το εργο... εγω εγραφα για χρονια τις σκεψεις μου πανω απο χρονοQuote:
βασικα παντα ημουν η χαρουμενη ποτε δν ηθελα να δειχνω στους αλλους οτι εχω προβληματα
ξερεις τ εχω παθει?νιωθω οτι δεν εχω αλλη υπομονη τι θα κανω για να μην ειμαι τοσο ανυπομονη?π θ βρω ελπιδα?
δε εχεις αλλη υπομονη για τι πραγμα?
για να βρω τι θα δωσει νοημα στν ζωη μ ετσι νιωθω απογνωση εσυ εκτος απ τ να γραφεις τις σκεψεις σου τι αλλο σ εκανε να ξεχνιεσαι?
παλι ξυπνησα κ νιωθω αγχος πολυ ποναει τ στομαχι μ μ ρχεται ν ξερασω κ δν εχω καθολου ορεξη να φαω κ νιωθω αυτο τπτ δν εχει νοημα κ οτι θελω ν πεθανω
τι θ κανω γ ν νιωσω εστω κ λιγο καλυτερα?
καλημέρα, ''μάζεψε'' όση δύναμη έχεις και βγες έξω... περπάτα όσο μπορείς... μέχρι να μην σκέφτεσαι τίποτα....Quote:
Originally Posted by mithe
αν μπορείς .. κάνε μια προσπάθεια .. κι ας φτάσεις σήμερα ως την πόρτα... αύριο μπορεί να καταφέρεις περισσότερα..
σ ευχαριστω για την συμβουλη σου καλημερα αυτες οι μερες για μενα ειναι οι χειροτερες της ζωης μου ενα μαρτυριο ειναι λες και ζω σ εναν παραλληλο κοσμο και συνεχεια σκεφτομαι που βρισκουν την χαρα οι αλλοι???ειναι λες κ ζηλευω θελω κ γω
σε καταλαβαίνω... ή μάλλον έχω νιώσει κι εγώ έτσι... αν και το μαρτύριο είναι λίγο πολύ το ίδιο... νομίζεις ότι δε θα τελειώσει ποτέ...Quote:
Originally Posted by mithe
έλα ντε που τι βρίσκουν;;
δεν είναι κακό να ζηλεύεις, από τη στιγμή που δεν φθονείς τη χαρά ή την ευτυχία των άλλων..
άνθρωποι είμαστε ανθρώπινα συναισθήματα έχουμε...
το ξερω απλα εγω ποτε δεν ημουν ετσι δεν ξερω γτ εχασα ξαφνικα την χαρα της ζωης και το νοημα :/ βεβαια ποτε δεν εκανα κατι ουσιαστικο ισως επειδη ειχα και το προβλημα υγειας και οι γονεις μου με ειχαν προστατευμενη σπιτι αλλα ειμαι καλα εδω κ 2 χρονια αλλα ειμαι τοσο στασιμη κ πλεον δεν βρισκω κανενα νοημα ορεξη για τπτ
δεν εχω καν την ορεξη να ετοιμαστω για να βγω εξω πως θα διωξω πλεον μ φαινεται οτι τπτ δεν εχει νοημα ουτε να βγω εξω με φιλους τπτ πως θα διωξω αυτο τ συναισθημα???νομιζω οτι βυθιζομαι ολο κ πιο πολυ στην καταθλιψη και δεν ξερω πως να βγω απ αυτο???
πίστεψέ με δε θα μπορούσες ποτέ να καταλάβεις γιατί είσαι έτσι... εγώ νομίζω πως κανείς δεν μπορεί, να καταλάβει όταν του συμβαίνει κάτι τέτοιο...Quote:
Originally Posted by mithe
ακόμα κι εγώ κι όποιος άλλος σου πει πως καταλαβαίνει.. ανοησίες θα λέει..
εν πάσει περιπτώσει όπως ίσως κι εσύ ..έτσι τώρα κι εγώ.. έχω την ''ομίχλη'' μέσα, στο μυαλό μου..
εκεί που νομίζω πως αρχίζει να καθαρίζει .... έρχεται κατά κύματα νέα πιο πυκνή... δυσκολεύομαι πολύ να ελέγξω το εαυτό μου...
δεν είναι ότι τα φοβάμαι αλλά ορισμένες φορές... δε γίνεται αλλιώς
και πως θα διωξουμε αυτη την ομιχλη???προσπαθω να πιαστω απ καπου εσυ πως γεμιζεις την μερα σου???τ σ βοηθαει να συνεχισεις???
δουλεύω έχω αυτή την ''πολυτέλεια'' ακόμα..κάθε απόγευμα που έχει καλό καιρό πηγαίνω σ΄ενα γήπεδο και περπατώ τρέχω.. μέχρι να μην έχω ανάσα καμία φορά..Quote:
Originally Posted by mithe
τις περισσότερες φορές το μυαλό μου σταματάει να σκέφτεται.. δεν σου λέω πως νιώθω και πολύ καλύτερα.. μα είναι μια ανακούφιση.. έστω προσωρινή.. μέχρι το άλλο απόγευμα..
καμιά φορά κλαίω .. μόνος μου.. στα βουβά.. κι όταν δεν μπορώ ούτε κι έτσι... από μέσα μου.. αλλά αυτό με τσακίζει.. μα έχω ελπίδα.. κάπου την έχω.. θα το παλέψω.. όσο τρεμοπαίζει... έστω και η μικρότερη φλόγα από εκείνη..
από τους ανθρώπους γύρω κι εγώ προσπαθώ να πιαστώ...
αλλά η εμπιστοσύνη είναι είδος πολυτελείας και θέλει και κόπο .. πολύ.. αλλά σου είπα το παλεύω..
ήμουν έτσι όπως είσαι κι εσύ.. και μπορεί να ξαναπέσω και χειρότερα .. αλλά δυστυχώς για εμάς τέτοιος αγώνας είναι η ζωή...
εγω ειμαι 22 χρονων και δεν εχω καταφερει τπτ στν ζωη μου νιωθω ανικανη ειδικα απ τς κρισεις πανικου κ μετα νιωθω ανικανη να βγω εξω μονη μ ν κανω τ παραμικρο κ αυτο μ διαλυει και στην σχολη που ειμαι δεν βρισκω κανενα ενδιαφερον ειναι ενα βουνο ουτε ορεξη να διαβασω εχω ουτε τπτ