καμιά φορά από το πουθενά με μια λέξη, ένα τραγούδι ... βρίσκουμε λίγο φως .. γεννιέται μια μικρή ελπίδα... το καληνύχτα και σε σένα ''χωρίς ελπίδα''..
Post love λοιπόν................
Printable View
Πόσων χρονων εισαι?
Γιατι δεν ψαχνεις να βρεις καποιο καλο ψυχολογο?
Για ποσο καιρο ακομα θα καθοριζουν τη ζωη σου οι διαστρεβλωμενες σκέψεις? και μάλιστα έχεις αποδείξεις ότι αυτες δεν ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα (πχ οι ιατρικες αναλύσεις για τις οποιες μιλησες στο πρωτο σου μηνυμα μια βδομαδα μετα τις οποιες οπως λες εισαι στην τρελλη χαρα, ο φοβος οταν εισαι μεσα σε πολλη κοσμο χωρις ομως ποτέ να πάθεις καποιο κακο επειδη βρεθηκες με τόσους πολλούς).
Η αρχη ειναι εσυ μεσα στη σκεψη σου να μαθεις να διακρινεις, να ξεχωριζεις αυτες τις διαστρεβλωμενες σκέψεις ή συμπεριφορες ως τετοιες. Απ εκει κι επειτα θα μαθεις τον εαυτο σου να μην τις αφηνει να σε χειραγωγουν.
Είμαι στα 26 τώρα. Πήγα σε ψυχίατρο μια φορά και δεν ξαναπήγα. Δεν ξέρω πού να ψάξω καλό ψυχολόγο. Δεν έχω γνωστούς να μου προτείνουν κάποιον και εκτός αυτού δεν έχω χρήματα για τις επισκέψεις. Αν γινόταν σε κάποιο δημόσιο θα πήγαινα μόνο, αλλά και εκεί δεν νομίζω να έχουν όρεξη να ακούνε τον καθένα και να μην πληρώνονται. Αυτές τις διαστρεβλωμμένες σκέψεις που λες όταν τις κάνω προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι κάνω λάθος, αλλά δεν μπορώ να τις αποβάλλω. Δεν μπορώ με κανέναν τρόπο να τις βγάλω από το μυαλό μου. Νά, σήμερα με πονάει ένας λεμφαδένας και έχω τρομάξει πάρα πολύ!!!
Γεια σου και πάλι :)...
δεν πιστεύω να χασμουριέσαι;;;
λοιπόν
έχεις σκεφτεί ποτέ κορίτσι αυτά που νιώθεις να τα γράφεις;;
όσα μπορείς, όπως μπορείς..;;
να τα γράφεις όλα και τα καλά και τα άσχημα.. κάτι σαν ημερολόγιο..αλλά πιο χαλαρά..
εγώ το έκανα ... στην αρχή έγραφα ότι με ενοχλούσε ότι με νευρίαζε .. μετά από λίγο όμως τα έγραφα όλα ..
συνεχίζω που και που να το κάνω..
όταν τα ξαναδιαβάζω ...σβήνω τα πιο άσχημα..
εντάξει, δεν μπορώ να τα ξεχάσω ακόμα ...μα νιώθω ότι έστω και μ αυτόν τον τρόπο κάπως βοηθάω και γω τον εαυτό μου..
πες μου τι γνώμη σου αν θέλεις...
Γεια σου χωρίς ελπίδα, βλέποντας αυτό που είπες ότι σε πιάνει νύστα όταν μιλάς με τους άλλους μου θύμισες εμένα! Δε με πιάνει νύστα, αλλά μια περίεργη χαλάρωση όταν μιλάω με κάποιον για κάτι που δε με ενδιαφέρει, αλλά το πολεμάω. Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να έχεις κάποια διαταραχή προσωπικότητας για να έχεις αυτή την αντίδραση? Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να πιέσεις τον εαυτό σου να δοκιμάσει με έναν ψυχολόγο, ακόμα κιαν αρχικά δε σε γεμίζει. Μην επιτρέψεις στη φυσική τάση σου για κοινωνική διστακτικότητα να σου στερήσει ό,τι χρήσιμο έχει να πει ένας, έστω και αντιπαθής, ψυχολόγος. Καλή επιτυχία και μη ψαρώνεις με τις σκέψεις αυτές τις υποχονδριακές, είναι ΌΛΕΣ ψεύτικες.
Χαχα γειά σου IVΑN! Στο γραπτό δεν έχω πρόβλημα υπνηλίας!
Ναι, το έχω σκεφτεί. Το έκανα παλαιότερα. Το αποτέλεσμα ήταν όταν περνούσε ο καιρός και γύρισα πίσω και τα ξαναδιάβαζα, να λέω τι βλακείες σκεφτόμουν και καθόμουν και τις έγραφα. Κορόιδευα τον εαυτό μου. Έτσι λοιπόν σταμάτησα. Δεν άντεχα στην ιδέα ότι θα παθαινα κάτι και θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή κάποιος να τα βρει και να τα διαβάσει.
Έχεις χιούμορ και καταλαβαίνεις και των υπολοίπων αυτό είναι πολύ θετικό (μίλησε ο ειδικός αχαχχαχ)
βρε συ και γω το φοβόμουν αυτό ... και να σου πω ακόμα το φοβάμαι κι εδώ που γράφω το φοβάμαι μήπως διαβάσει κάποιος γνωστός αυτά που γράφω και με αναγνωρίσει..
από την άλλη λέω ε και λοιπόν;; αφού αυτά νιώθω, αυτά έκανα, αυτά κάνω...
τεσπα
δεν κοροϊδεύεις κανέναν .. γράφεις αυτά που νιώθεις εκείνη τι στιγμή ..καλά, άσχημα..
έτσι κι αλλιώς τα περισσότερα τα θυμάσαι
είναι γραμμένα και στο μυαλό σου και στην ψυχή σου
και ποιος δεν έχει κοροϊδέψει τον εαυτό του όχι μόνο γι αυτά που έχει σκεφτεί..
σκέψου εγώ τον κοροιδευω και γι αυτά που κάνω....
βλέπω τι φάτσα μου στον καθρέφτη και μου ρίχνω καμιά μούντζα
αλλά μετά .. με συγχωρώ.. λέω ''δεν πειράζει ρε ..χαλάλη σου, μικρό παιδί είσαι'' (χμ χαχαχαχα..)
''αλλά μη το ξανακάνεις..'' ...
ότι πάντως κι αν κάνω (εντάξει δεν κάνω και τίποτα τραγικό.....) με συγχωρώ, με καταλαβαίνω.. να δε το κάνω εγώ για πάρτη μου δε θα το κάνει κανείς για μένα..
θα σου λεγα τώρα να τα γράφεις με μια κάμερα στο pc .. αλλά μάλλον ..θα έβλεπες άπλα τον εαυτό σου να ..... κοιμάται..χαχχαχααα
χιουμορ (λίγο ''καμένο'' βέβαια....)
ε μα τι σου λέω συμφωνούμε ..
είναι βέβαια και λίγο εγωιστικό που το λέμε αυτό ..μα ...
ποιος στ΄ αλήθεια μπορεί ( και να θέλει και να έχει την καλύτερη πρόθεση) να μας καταλάβει.. ;;
ούτε κι εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε τον εαυτό μας..
δε λες πολλές φορές ''ρε γαμώτο .. γιατί νιώθω έτσι τώρα ...δεν έχω λόγω να νιώθω έτσι'''... κι όμως όσο και να το λες .. νιώθεις χάλια και τρελαίνεσαι
άρα αν εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει πως να πιστέψουμε ότι μπορεί να μας καταλάβει κάποιος άλλος ;;
δεν ξέρω εγώ έτσι νιώθω..
μα να σου πω έχω βρε συ ..έχω ελπίδα...
μην νιώθεις εσυ καλή μου ότι δεν έχεις ...όλοι έχουμε...κι εσυ κι εγώ κι παραδίπλα...
εντάξει το νικνειμ σου μη το αλλάζεις ... μα ελπίδα οφείλεις να έχεις ..το οφείλεις στον εαυτό σου
κάποια στιγμή θα σου πω αρκετά πάνω σ αυτό....
Μήπως το μυαλο σου βασανίζει καταστροφικοτητα? δλδ το Α (που όντως συμβαίνει), σκεφτεσαι οτι με τη σειρα του θα φερει το Β, κι αυτο το Γ και το Γ το Δ, και πάντα το τελικό αποτελεσμα στη σκέψη σου η καταστροφη, ητοι η φαντασια σου εφτιαξε από ενα απλό πραγμα που σου συνεβει μια αλληλουχία γεγονότων με πάντα τελικό αποτελεσμα την καταστροφή. Το να προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου οτι κανει λαθος οταν τον βασανιζουν αυτες οι διαστρεβλωμενες σκέψεις, όπως μου λες πιο πάνω, αυτο δλδ που εφαρμόζεις ειναι συνηδητοποίηση, έχεις καταλάβει που ειναι το λάθος, δλδ το πρόβλημα, και παλεύεις να το ξεπερασεις, ασχέτως που όπως επίσης λες δεν μπορεις να το αποβάλεις. Θα σου λεγα συνεχισε αυτη την προσπαθεια σου, όποτε εισαι αντιμετωπος με τέτοιες σκέψεις. Κάποτε, θα αρχίσει να παγιωνεται η αντιληψη οτι αυτα ειναι λάθος, θα το πιστέψεις δλδ. Τοτε ειναι που οι σκεψεις αυτες θα αποβαλλονται. Μαζι με την εκ των υστερων διαπιστωση ότι ποτέ δεν συνέβη κάτι απ αυτα τα καταστροφικα συμβαντα που ανεμενες.