Δεν εχει νοημα να στειλες στον ιδιο. Ισα ισα θα τον υποψιασεις. Ισως τοτε στο μελλον κανεις κατι. Ιδεες να εμπνευστεις υπαρχουν.
Printable View
Δεν εχει νοημα να στειλες στον ιδιο. Ισα ισα θα τον υποψιασεις. Ισως τοτε στο μελλον κανεις κατι. Ιδεες να εμπνευστεις υπαρχουν.
Αλλωστε είχα πείσει τον εαυτό μου ότι ήταν δικό μου λάθος. Και προσποιούμουν ότι δε συνέβη ποτέ
θα πρεπει να το παρεις αποφαση μαλον οτι οτι κ να κανεις θα φοβασαι μεχρι να σου περασει οσο για το φβ απο τα ματια μπορεις να καταλαβεις περι τινος προκειται ν εχεις εξικειωθει στο να τα διαβαζεις
απλα πρεπει να εισαι σε θεση να καταλαβεις να φοβασαι χωρις λογο η με λογο αν βλεπεις οτι φοβασαι χωρις λογο απλα θα περιμενεις να σου περασει
αυτο δε το πιασα τι ενοεις?Quote:
λλά η ψυχολόγος μου είπε ότι μπορεί να με μηνύσει
Μπορεί ο ίδιος να μου κάνει μήνυση, αν τώρα, μετά από δύο χρόνια προβώ σε κάποιες ενέργειες γιατι αφενός θα του χαλάσω τη φήμη και κατα δεύτερον ήταν τόσο λιώμα που μπορεί να μη θυμαται τίποτα. Και είναι λογικό να αμυνθεί νομικά
Οχι οχι οι γονείς μου ήταν άψογοι. Απλά εγώ δεν είμαι ακόμα σε θέση να το κάνω τόσο μεγάλο θέμα. Κι έπειτα έχουν περάσει 2 χρόνια, δεν ξέρω αν έχει κάποια αξία.
βασικα επιδη αυτη τη στιγμη δε νομιζω να εχεις περθωριο να κρατησεις κατι για να το σκεφτεσαι μονη γιατι ολα αυτα ειναι πολα που περιγραφεις εγω θα σου προτεινα να μας πεις οτι σκεφτεσαι η δε σκεφτεσαι η οτιδηποτε αλλο υπηρχει η θα μπορουσε να υπαρχει που προστεθηκε σε ολα αυτα που διαβασαμε....
Είναι πολλα αυτά που θα θελα να πω.Αρχικά εκείνη την περίοδο που έγινε ό,τι έγινε, ήμουν ήδη σε δύσκολη φάση λόγω πολλών και έντονων βουλιμικων επεισοδίων. Επίσης είχα σχέση, ο οποίος ήταν στην Ελλάδα ενώ εγώ εξωτερικό και μου έκανε το βίο αβίωτο. Δεν έκανα εύκολα παρέες στο Εράσμους αλλά εκείνο το βράδυ πήγαμε σ ένα μεγάλο πάρτυ (στο σπίτι του τύπου) με τη συγκάτοικό μου και ήλπιζα να ανοιχτώ και να περάσω καλα. Δεν είχα πιει μονάχα μισή μπύρα μέχρι που ο τύπος μου έδωσε δυο σφηνάκια και έχασα τον κόσμο και έγινε αυτό που έγινε. Μετά από αυτό επέστρεψα Ελλάδα χωρίς να πω τον προφανή λόγο. Φροντίσαμε με φαρμακευτική αγωγή και πολλή προσπάθεια τη βουλιμία και ξεπεράστηκε σ ένα χρόνο. Ωστόσο εκείνο το καλοκαίρι έπινα πάρα πολύ και συνεχώς γιατί απλά δεν άντεχα τα συναισθήματά μου όταν ήμουν νηφάλια. Και όποτε γινόμουν λιώμα μιλούσα πάντα για το περιστατικό χωρίς λεπτομέρειες όμως. Αλλαξα πολύ μετά από αυτό και βίωσα και με πολύ άσχημο τρόπο τον χωρισμό μου από το τότε αγόρι μου. Ετσι απέκτησα πολύ θυμό για τους άντρες και για τον εαυτό μου. Αρχισα να κάνω παράξενες παρέες να ντύνομαι και να βάφομαι έντονα, και φυσικά να πίνω πολύ. Πηγαινα με όποιον με ήθελε -πάντα πολύ πιωμένη- και με ανθρώπους που σιχαινόμουνα. Θες επειδή επαναλάμβανα το συμβάν; θες επειδή αναζητούσα κάποια τρυφερότητα; Δεν ξέρω. Πάντως άφησα να μου φερθούν πολύ άσχημα χωρίς να αντιδρώ. ενας από αυτούς μάλιστα ήταν πολύ βίαιος και μ έκανε να κλαίω και να πανικοβάλλομαι.Και συνέχισα να πίνω, να πίνω, να πίνω και να το παίζω φαμ φατάλ. Αρχισα να χαρακώνομαι και να καίγομαι με τσιγάρα ενώ πάντα αισθανόμουν ηλίθια για το φαύλο κύκλο που είχε ξεκινήσει και δημιουργούσα και εγώ μετά από αυτό το συμβάν. Ποτέ δεν το έβγαλα όμως από το μυαλό μου.Μέχρι και γκόμενο πέταξα από το κρεβάτι από τον πανικό μου αλλά ποτέ δεν το συζήτησα.Αρχισα να αποκτώ λεσβιακές τάσεις κι όταν με είδαν να φιλιέμαι με μια κοπέλα στη σχολή άρχισε το δούλεμα και τότε δεν το άντεξα. σε συνδυασμό με τις απεγνωσμένες προσπάθειες που έκανα να προσεγγίσω τον πρώην μου, που μου έλεγε ότι είμαι μια τρελή ανίκανη να αγαπήσει. Και έκανα την πρώτη απόπειρα. Ακολούθησε ένας χρόνος χωρίς σεξουαλικές επαφές αλλά με ποτό. Μέχρι που γνώρισα τον νυν φίλο μου. Ημουν πολύ διστακτική αλλά η προσέγγιση του ήταν τόσο αθώα και κατάφερα να δεθώ μαζί του.πολύ. Ομως είχαμε πολύ μεγάλο πρόβλημα στο σεξ, εγω στην αρχή έπινα για να τα καταφέρω να μην τον απογοητεύσω, νηφάλια δεν ήθελα, εκείνος παραπονιόταν και τσακωνόμασταν συνέχεια, ενώ δεν καταλάβαινε γιατί δυσφορούσα με το άγγιγμά του και πάθαινα κρίσεις πανικού.Ενιωσα για δεύτερη φορά ότι μου καταστρέφεται η όποια ευκαιρία να ζήσω, οι κρίσεις πανικού αυξήθηκαν, αρχισα να πίνω συχνότερα και να καταριέμαι τη μοίρα μου. Δεν ήμουν λειτουργική, ερωτική, δεν ήμουν τίποτα. Και ένα μεσημέρι έκανα τη δεύτερη απόπειρα, πάλι με χάπια..Και μετά από αυτό, μετά από αλλεπάλληλες διαγνώσεις άσχετες, ένα βράδυ αποφάσισα να πω την αλήθεια. Η ψυχολόγος είχε καταλάβει ότι υπάρχει κάτι που δεν της λέω, κάτι που το έχω μέσα μου και με βασανίζει, αλλά τελικά όταν της το είπα ένιωσα ότι το υποτίμησε. Ειδικά αυτό το ''κι εσυ πιωμένη ήσουν οπότε δεν τα θυμάσαι και προχώρα'' με σκότωσε. Σκέφτομαι να το συζητήσω με τη μητέρα μου, ίσως να με νιώσει περισσότερο.Δεν ξέρω. Πραγματικά δεν ξέρω.
εχει κ η δικη μου κοπελα αρκετες ε κ τι εγινε?Quote:
Αρχισα να αποκτώ λεσβιακές τάσεις κι όταν
κομπλεξικοι ρατσιστες δεν ειναι για να τους παιρνεις στα σοβαρα.Quote:
κι όταν με είδαν να φιλιέμαι με μια κοπέλα στη σχολή άρχισε το δούλεμα και τότε δεν το άντεξα.
αυτο δεν ειναι λυση ομωςQuote:
γιατί απλά δεν άντεχα τα συναισθήματά μου όταν ήμουν νηφάλια.
η καλυτερη λυση ειναι να κλινεις τα ματια κ να αφηνεις ελευθερη την φαντασια σου αυτο ελεγα μια ζωη στη δικη μουQuote:
Ετσι απέκτησα πολύ θυμό για τους άντρες και για τον εαυτό μου.
ισως επιδη ηθελες να χεις θαυμαστες κακο ομως αυτο που εκανες.Quote:
και με ανθρώπους που σιχαινόμουνα.
να το κανεις μονο αν εισαι σιγουρη οτι θα σε καταλαβει.Quote:
Σκέφτομαι να το συζητήσω με τη μητέρα μου, ίσως να με νιώσει περισσότερο.Δεν ξέρω. Πραγματικά δεν ξέρω.
Anyway, θα δω. Σ ευχαριστώ πολύ. Πάντως δε μ ενδιέφερε να χω θαυμαστές... Νομίζω ότι χρησιμοποιούσα το σεξ αυτοκαταστροφικά όπως και τόσα άλλα πράγματα
Να αλλάξεις ψυχολόγο άμεσα! Η σεξουαλική -και όχι μόνο- συμπεριφορά ενός ατόμου που έχει υποστεί βιασμό έχει σε ορισμένα σημεία μια τυπική εικόνα.
Η δικιά σου θα έπρεπε να έχει ψιλιαστεί ότι ίσως να έπαιζε κάτι τέτοιο και αν ήταν την προκοπής θα έβρισκε το σωστό χρόνο και τρόπο να σε κάνει να το βγάλεις από μέσα σου.
Αλλά και αυτό να μην έκανε, το σχόλιό της ότι ήσουν και εσύ πιωμένη....ένας βοσκός θα σε συμβούλευε σοφότερα, ήμαρτον δηλαδή!
Σ ευχαριστώ Τάσο. Αλλά πολλές φορές κι εγώ αναρωτιέμαι μήπως το μεγαλοποιω. Μήπως είμαι εγώ που τελικα αδυνατω να προχωρήσω από δικό μου λάθος. Γιατί αυτό ισχυρίζεται η ψυχολόγος μου. Και μάλιστα μου είπε ότι είμαι απαράδεκτη που πίνω ενώ το ότι είχα πιει προκάλεσε αυτό το γεγονος. Κι όλο αυτό εμένα μου ιντριγκάρει πιο πολυ τις ενοχες.
Sisyphus , αν θελεις οπωσδηποτε να πηγαινεις σε ψυχολογο, αλλαξε την. Σιγουρα κανεις και καμια δε μπορει, οσο κ να προσπαθησει, να μπει στη θεση μας, αλλα τετοια ηλιθια σταση ουτε 5χρονο δε θα ειχε. Ημαρτον.
Μην μπαίνεις στη διαδικασία να αναρωτιέσαι αν μεγαλοποιείς ένα τέτοιο περιστατικό, αυτή είναι η γνώμη μου, γιατί αυτό δημιουργεί ενοχές και άγχος. Από τη στιγμή που το περιστατικό εκείνο σου δημιουργεί τέτοιο πρόβλημα, δεν νομίζω ότι το να το θάψεις θα σε βοηθήσει πραγματικά.
Δεν ξέρω αν συνεχίζεις να βλέπεις την ίδια ψυχολόγο. Αν νομίζεις ότι έχει δημιουργηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ σας γιατί κατάφερες τελικά να της εκμυστηρευτείς το τί σου συνέβει και σου φαίνεται πολύ δύσκολο να απευθυνθείς σε κάποιον άλλο ειδικό, άποψή μου είναι να το πάρεις απόφαση και να ψάξεις για κάποιον που πραγματικά μπορεί να σε βοηθήσει. Και σίγουρα υπάρχουν αρκετοί επαγγελματίες που είναι σε θέση να σε υποστηρίξουν και να σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις ότι σε ταλαιπωρεί.
Γνώμες του τύπου ξέχνα το σιγά σιγά και πάμε παρακάτω ή ήσουν και εσύ πιωμένη οπότε μην το παίρνεις τόσο βαρέως όχι απλά δεν βοηθάνε αλλά δημιουργούν την αίσθηση ότι το πρόβλημα το τροφοδοτούμε μόνοι μας με αποτέλεσμα να νιώθουμε μεγαλύτερη απόγνωση και ενοχές. Μου θυμίζει ένα ψυχίατρο που είχα πάει με κατάθλιψη πριν 10 χρόνια και μου έλεγε να βγαίνω έξω και να νιώθω όμορφα, να είμαι ευχάριστος με την παρέα μου, να ντύνομαι ωραία κ.λπ. σαχλαμάρες.
μονο αν συμμετεχεις πιστευω κ κανεις πραγματα γι αυτο θα ξαλαφρωσει η ψυχη σου.προσπαθησε να βοηθησεις κ αλλες κοπελες με αυτο που σου συνεβη.
κανε καταγγελια κ προσπαθησε να προστατευσεις αλλες κοπελες απο τον τυπο.
μιλα με ενα δικηγορο πρωτα.μη το κανεις αυτο μονη σε ενα αστυνομικο τμημα ας πουμε.
Πάλι χθες δεν κατάφερα να κοιμηθώ. Νιώθω ότι επανέρχεται στη ζωή μου δυναμικά αυτό το συμβάν και δεν ξέρω αν είναι καλύτερο να μην ξανασυζητήσω ποτέ γι αυτό. Γιατί νιώθω τόσο μαλάκας ρε γαμώτο; γιατί νιώθω ότι 2 χρόνια καταστρέφω τη ζωή μου άνευ λόγου; Πώς να προχωρήσω; Είμαι χάλια και πελαγωμένη. ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή!