Συμφωνώ απόλυτα με την προλαλήσασα Ιωάννη....και εγώ το πιστεύω αυτό!
Printable View
Συμφωνώ απόλυτα με την προλαλήσασα Ιωάννη....και εγώ το πιστεύω αυτό!
δεν εχω δει ολες τις απαντησεις,κατα την γνωμη μπορεις να αυξησεις την αυτοεκτιμηση σου αγαπωντας τον εαυτο σου..ακουγεται ισως εγωιστικο και ευκολο,αλλα ουτε εγωιστικο ειναι,ουτε και ευκολο.πολλοι λεμε οτι αγαπαμε και σεβομαστε τον εαυτο μας αλλα στην πραξη ειμαστε ψευτες.
Νομίζω πως η κοπέλα είπε ότι θέλει να μεγαλώσει τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθηση της όχι ότι δεν έχει ή ότι δεν είχε ποτέ...
εν πάσει περιπτώσει δεν έχουν να κάνουν όλα με την παιδική ηλικία νομίζω, όχι πως υποτιμώ αυτήν την παράμετρο....όμως
ερεθίσματα για να τα χάσεις αυτά και να κάνεις απανωτά λάθη έχεις από παντού..
tv, σινεμά, lifestyle..... κ.τ.λ. η ζωή που πλασάρετε από αυτά τα μέσα είναι ''παραμυθένια''...σε ένα κόσμο καθόλου παραμυθένιο...
και δεν έχει να κάνει με την ηλικία ή τα βιώματα του καθενός.....
εγώ θα σου πω κοπέλα μου ότι καλά κάνεις κι αναρωτιέσαι..... και επαναπροσδιορίζεις τον εαυτό σου...όλα είναι ρευστά..αποφάσισε τι συμβιβασμούς θέλεις να κάνεις στη ζωή σου...ώστε να νιώθεις καλά..
και να μην λες ''δεν αντέχω να ζω έτσι''..... κι αυτό κράτα το τόσο όσο σε κάνει να νιώθεις καλά...χωρίς να ενοχλείς κανέναν και χωρίς να πληγωθείς και κυρίως να πληγώσεις κάποιον άλλο..
συνταγές, για να ζήσουμε καλά και να μην μετανιώσουμε στο μέλλον για τις επιλογές που τώρα κάνουμε, δεν υπάρχουν.... η γνώμη μου είναι..με τις όποιες, λίγες εμπειρίες έχω....
πάρε κανένα ρίσκο
Αν δεν εχεις κατι ιδιαιτερο που να σε παει πισω,πχ να μην μπορεις να κανεις παρεες ή σχεσεις ή να μην μπορεις να πετυχεις καποιους συγκεκριμενους στοχους,δεν εχεις λογο να αισθανεσαι ασχημα.
Απο κει και περα αν τρωγεσαι με τα ρουχα σου,τοτε μπορει να τα κανεις χειροτερα.Ας πουμε,αυτα που κανεις με το αγορι σου σταματησε τα,γιατι μετα δε θα σε παιρνει στα σοβαρα κανενα αγορι ουτε με σφαιρες,ακομα και αν εισαι σαν την Μεγκαν Φοξ.
Δυο παραγοντες παιζουν ρολο στην αυτοεκτιμηση:α)το πως ζεις,τι σχεσεις εχεις με τους αλλους,αν καταφερνεις τους στοχους σου κλπ.Το εγραψα και πιο πανω β)πρεπει να εχεις ενα υποβαθρο μεσα στο ιδιο σου το μυαλο,και να ξερεις τι στοχους πρεπει να θεσεις,και να μπορεις να εκτιμας σωστα τις καταστασεις,χωρις να υπερεκτιμας ή να υποτιμας τις επιτυχιες και τις αποτυχιες σου.
Χωρις το β,το α ειναι αχρηστο,και μαλλον οπως σε κοβω το β σου λειπει οχι το α.Φιλες ας πουμε εχεις φανταζομαι.
Quote:
Originally Posted by Oedipuscomplex
Τουλαχιστον, ως ξεκίνημα για να βρεις τη λύση σ' αυτο που σε απασχολεί, όπως το διατυπώνεις στο πρωτο σου μήνυμα, έχεις δώσει την πιο σωστή απάντηση απ όσες δοθηκαν στο θεμα σου, ως διαπιστωση στο που βρισκεται η ψυχολογια σου, πως τη διακρινεις απο συναφεις καταστασεις αλλά και ως καθοδήγηση στο πως λύνεις το θεμα που σε απασχολεί.Quote:
Originally Posted by Oedipuscomplex
Πως η αποδοχή από τους άλλους θα σβήσει τις ανασφάλειες σου? Αφήνεις να νοηθεί ότι ένα ανασφαλές άτομο αμφιβάλλει για την αξία του. Ετσι, τουλάχιστον για το μέρος της αξίας σου το οποίο αμφισβητείς, ψάχνεις την επιβεβαίωση αυτή μέσα από τη συμπεριφορά των άλλων έναντι σου την οποία προκαλείς? (πχ φλερτάροντας για να σου δειξει ερωτικο ενδιαφερον κάποιος κι έτσι να επιβεβαιωθεί η αξία σου την οποια αμφισβητας, ότι είσαι αρεστή). Την αναξιοτητα και υποτίμηση σου την προκαλούν αυτα τα οποία αμφισβητεις πως έχεις αξία?
Καταλαβαίνουμε το μεχρι που φτανει η αξια μας άμα πρώτα αγαπήσουμε τον εαυτο μας. Αμα αγαπήσουμε τον εαυτο μας προσγειωνόμαστε σ' αυτο που πραγματικά είμαστε, γινόμαστε δλδ αντικειμενικοι με μας, και σβήνουν τα σημάδια υποτίμησης ή υπερεκτίμησης. Το παρελθον που μας τα προκάλεσε το διαχωριζουμε στη σκέψη μας ως κάτι που πέρασε και έληξε. Κι αυτο γινεται επισης πιο ευκολα αμα αγαπησουμε τον εαυτο μας γι αυτο που ειναι. Αμα αγαπησεις τον εαυτο σου θα πορευεσαι με την αξια σου την οποια ήδη αντικειμενικά αναγνωρισες πως έχει και δεν θα σε απασχολεί ουτε το πιο πάνω ουτε το πιο κάτω. Θα εκλήψει επίσης η ζηλια και η συγκριση με τους άλλους.
Αν δεν αγαπήσεις πρώτα τον εαυτο σου θα εισαι συνέχεια σε φάση αμφισβητησης της αξίας σου και θα βιωνεις ταυτόχρονα και ως αποτελεσμα αυτου τα συναισθηματα αναξιοτητας και αυτουποτίμησης. Ετσι συνέχεια θα επιζητας την αποδοχή απο τους αλλους, την οποια θα παιρνεις. Όμως, αφου δεν μπορεσες να αγαπησεις εσενα, η αμφιβολια μέσα σου συνεχως θα σε κατατρυχει κι ετσι η επιβεβαιωση που ήδη θα παίρνεις δεν θα σου είναι αρκετη κι όλο θα επιζητας νέα επιβεβαίωση.
Ουσιαστικα απ'οσα γραφεις στο μηνυμα σου λες το ιδιο πραγμα με μενα απ'οτι καταλαβα .Quote:
Originally Posted by ioannis2
Μπορεις να μου πεις πώς να αγαπησω τον εαυτο μου...?
Ακομα και αν εισαι ενταξει στη ζωη σου και φαινομενικα δεν σου λειπει τιποτα, αν το μεσα σου υποφερει, δεν θα μπορεις να εκτιμησεις αυτά που εχεις και θα τρώγεσαι με τα ρουχα σου όπως ειπες. Πρεπει να εισαι ψυχικα υγιης για να μπορεις να απολαυσεις τις επιτυχιες σου.Quote:
Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος
Οσον αφορα το αγορι μου, εχεις απολυτο δικιο. Δεν του φερομουν σωστα και αυτό το καταλαβα όταν τωρα προσφατα από μια βλακεια μου παραλιγο να χωρισουμε. Τοτε συνειδητοποιησα ότι δεν θελω να τον χασω.
Τι λείπει από τη ζωη σου?...... βάλε τα κάτω, απαρίθμησε τα, συγκεκριμένα δλδ και όχι γενικά κι αόριστα όπως κανεις μέχρι τώρα. Αλλιως δεν ξέρεις τι σου γίνεται.
Ενα ρητό που μου ρθε στο νου λέει, "όλα όσα είμαι κι όλα όσα έχω μου παρέχουν όλα όσα θέλω". Για όσα απ αυτα αμφιβάλλει κανείς ότι είναι ή ότι τα έχει, δοκιμάζει στην πραξη, κάνει υπερβάσεις, κανει αυτα που κολώνει να κάνει, για να διαπιστωσει μεχρι που φτανουν οι δυνάμεις του. Πάντα, αμα θεωρουμε τον εαυτο μας ότι αξίζει κάτι καλύτερο απ αυτο που είναι, επιδιώκουμε αυτό το καλύτερο σύντομα και χωρις πολλες σκέψεις και συζητησεις με τους γυρω και τα φόρουμς. Το τι ειναι αυτο το καλύτερο όμως πρέπει πρώτα να το συγκεκριμενοποιήσουμε!! Ωστόσο, κάποτε ανεβάζουμε τον πύχη των προσδοκιών μας πολύ ψηλά σε σημείο που ειναι ανέφικτο για τις δυναμεις μας με αποτελεσμα αμα διαπιστωσουμε το ανέφικτο να πέφτει ο εγωισμός μας και η ψυχολογία μας.
Κατα τα λοιπά, τον τροπο με τον οποίο κανείς θα αγαπήσει τον εαυτο του δεν του τον υποδεικνύουν οι άλλοι.
Ιωαννη,έχεις δίκιο σε αυτό αλλά η θεματοθέτρια είναι μικρή σε ηλικία και προσπαθεί να καταλάβει πως πρέπει να ενεργήσει για να νιώσει καλύτερα....!Quote:
Κατα τα λοιπά, τον τροπο με τον οποίο κανείς θα αγαπήσει τον εαυτο του δεν του τον υποδεικνύουν οι άλλοι.
Κατα τα άλλα είναι πολύ καλός ο τρόπος που της απάντησες....
και φυσικά εξακολουθώ να πιστεύω ότι είσαι ένας από τους καλύτερους συμφορουμιτες όχι μόνο για τις απαντήσεις σου αλλα και για το ήθος που σε διακρίνει απέναντι στους υπόλοιπους.
Αυτο ειπα,σου λειπει το σωστο νοητικο υποβαθρο.Αυτο ειναι κατι που πρεπει να δουλεψεις μονη σου,δεν υπαρχει μαγικη συνταγη.Καποια στιγμη πρεπει να αποφασισεις οτι εχεις οσα χρειαζεσαι.Quote:
Originally Posted by Oedipuscomplex
Μονη μου εχω προσπαθησει πολλες φορες να αλλαξω , παντα όμως μετα από λιγο καιρο ξεχναω ποιο ηταν το κινητρο μου και τα παραταω. Και μετα γινεται ακομα πιο δυσκολο να ξανα προσπαθησεις....
Πιστευετε ότι ενας ψυχολόγος θα με βοηθουσε να εχω ένα πιο μονιμο αποτέλεσμα στην ψυχολογια μου ?
Ποιό μόνιμο δεν ξέρω, πάντως βοηθάει γίσουρα να διαχειρίζεσαι διάφορες καταστάσεις στη ζωή σου με μεγαλύτερη επιτυχία. Δεν κάνει θαύματα, βέβαια. Απλά σου αλλάζει τον τρόπο σκέψης και σε οπλίζει με σηματνικά όπλα για να συνεχίσεις. Αν θέλεις να αλλάξεις κάποια στοιχεία σε σένα και έχεις την οικονομική δυνατότητα γίσουρα ένας ψυχολόγος μόνο να βοηθήσει μπορεί. :)
Μου συμβαίνει ακριβώς το ίδιο εδώ και κάποιο καιρό, όχι πως είχα καμία σπουδαία αυτοεκτίμηση κι αυτοπεποιήθηση απ' οσο θυμάμαι και στο παρελθόν τον εαυτό μου, απλώς εδώ κι 1,5 χρόνο που έχω χάσει τη δουλειά μου και δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να βρώ κάτι ακόμα, έχω μείνει χωρίς εισόδημα, η αυτοεκτίμηση έχει πιάσει πάτο. Κι επειδή ο λόγος που μου την έχει ρίξει δε βλέπω ν' αποκαθίσταται ούτε σύντομα, ούτε εύκολα έχω γίνει απίστευτα νευρική σε σημείο που να έχω καταστρέψει όλες τις σχέσεις μου. Έφαγα κι ένα τρελό κόλλημα μ' έναν τύπο που μ' έχει εντελώς γραμμένη, ισως επειδή με είδε μ' αυτή την ψυχολογία, κι ήρθε κι απόγινε. Το βασικό είναι να βρεις τι είναι αυτό που σου ρίχνει την αυτοεκτίμηση και να προσπαθήσεις να το αλλάξεις. Ο τρόπος που εγώ προσπαθώ να το αντιμετωπίσω είναι κάνοντας πράγματα δημιουργικά, που μου αρέσουν και παίρνω επιβράβευση μέσα απ' αυτό π.χ. παρακολούθησα ένα σεμινάριο σκηνοθεσίας πρόσφατα, δε σου λέω ότι είναι εύκολο, ούτε ότι πιάνει πάντα αλλά τι να κάνεις;; να το βάλεις κάτω;; Άλλος ένας τρόπος είναι οι καλοί φίλοι, δυστυχώς δυσεύρετοι πια κι αυτοί, άσε που είναι όλοι τους βουλιαγμένοι στα προβλήματα τους. Κάτι άλλο δεν ξέρω που θα μπορούσε να βοηθήσει, μη νομίζεις κι εγώ το ψάχνω ακόμη.
Εγω πιστευω οτι καταρχας πρεπει να ξεχωρισουμε τις εννοιες αυτοπεποιθηση και αυτοεκτιμηση γιατι μερικες φορες η μια συγκρουεται με την αλλη, αν π.χ. φλερταρεις με αλλους αντρες μπροστα στο αγορι σου τοτε η αυτοπεποιθηση σου ανεβαινει γιατι βλεπεις οτι αρεσεις αλλα η αυτοεκτιμηση σου πιθανον να μειωνεται γιατι χανεις την αξιοπιστιστια σου και φερεσαι σα χαζογκομενα. Για να εχεις αυτοεκτιμηση πρεπει να εισαι συνεπης στις αρχες, τις αξιες σου και τα θελω σου...τοτε θεωρεις οτι αξιζεις σαν ατομο και οτι η ζωη σου εχει αξια. Απο την αλλη για να εχεις αυτοπεποιθηση θα πρεπει να ξερεις να βαζεις στοχους και να τους πετυχαινεις. Η αυτοπεποιθηση για μενα πολυ ευκολα αλλαζει αρκει να κανεις κατι για αυτο, π.χ να διαβασεις, να εργαστεις, να ασχοληθες με ενα χομπι κλπ