Στα χωρίσματα

mnimonio kai Gothly
σας ευχαριστώ.
Διάβασα τις αρχικές σελίδες από το κείμενο και μπερδεύτηκα λίγο. όχι γιατί δεν είναι κατανοητό ή δεν συμφωνώ αλλά γιατί δεν είναι τα στάδια που βιώνω αυτά που περιγράφονται στο κείμενο (τουλάχιστον στις πρώτες σελίδες). Αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι υπάρχει βία κι από μέρους μου, γιατί διάβασα κάποια πράγματα που κάνω κι εγώ. Δεν εννοώ πως μειώνω ή δικαιολογώ τον σύντροφό μου για τα ξεσπάσματά του, αλλά πως εντόπισα και τα δικά μου λάθη. Ειδικά όταν έχουμε ένα παιδί πρέπει να βρούμε δύναμη να αλλάζουμε. Και θεωρώ ότι πρέπει πρώτα βρω πού πατάω εγώ στραβά, για να βοηθήσω τον εαυτό μου και το παιδί. Κι έπειτα, αν όντως η κατάσταση γίνει χειρότερη, να μπορώ να δω ξεκάθαρα τι συμβαίνει και να δρομολογήσω την έξοδο-όπως διάβασα και θεωρώ ότι όντως θα χρειαστεί υπομονή και σχεδιασμό (είμαι πρακτικό άτομο)
Απατώντας στον /στην Mnimonio, να πω ότι αρκετές φορές ο σύντροφός μου έχει πει ότι το πρόβλημα είναι πως ποτέ δεν τον αγάπησα. Κι ίσως έχει δίκιο. Ίσως και οι δυο μας δεν αγαπάμε βαθιά κι ήρθαν τα προβλήματα και έσπασαν το φράγμα κι αρχίζουν να κυλάνε τα απόνερα. Ίσως να ισχύει...
Πολλή τροφή για σκέψη μου δώσατε και σας ευχαριστώ ειλικρινά

τελικά το άνοιξα, Έφταιγε η σύνδεση που κολλούσε εκείνη την ώρα

wstyron, Λυπάμαι για όσα έχεις βιώσει. Και στην οικογένειά μ ου υπήρξε βία αλλά η μητέρα μου είχε τη δύναμη και μας πήρε κι έφυγε και πάλεψε μόνη να μας μεγαλώσει. Και την συγχαίρω και για αυτό δεν μπορώ να διανοηθώ κάποιος άντρας να γίνεται βίαιος. Βέβαια, ούτε κι εγώ μένω φοβισμένη όταν συμβαίνει αυτό κι έτσι κορυφώνεται η ένταση.
ΥΓ. Το ότι θυμόμαστε περί γάμου όταν χρειαστεί και μόνο , εννοώ πως και για τους δυο μας ο γάμος ως νομική υπόσταση δεν έχει σημασία. Γάμος είναι όταν 2 άνθρωποι αποφασίσουν ότι θα ζήσουν κοινή ζωή και θα δημιουργήσουν οικογένεια. Δεν χρειάζεται να αποκτήσει ευχές από παπά ή υπογραφές από δημάρχους.

Quote:

---

Originally Posted by agnwsti43

wstyron, Λυπάμαι για όσα έχεις βιώσει. Και στην οικογένειά μ ου υπήρξε βία αλλά η μητέρα μου είχε τη δύναμη και μας πήρε κι έφυγε και πάλεψε μόνη να μας μεγαλώσει. Και την συγχαίρω και για αυτό δεν μπορώ να διανοηθώ κάποιος άντρας να γίνεται βίαιος. Βέβαια, ούτε κι εγώ μένω φοβισμένη όταν συμβαίνει αυτό κι έτσι κορυφώνεται η ένταση.
ΥΓ. Το ότι θυμόμαστε περί γάμου όταν χρειαστεί και μόνο , εννοώ πως και για τους δυο μας ο γάμος ως νομική υπόσταση δεν έχει σημασία. Γάμος είναι όταν 2 άνθρωποι αποφασίσουν ότι θα ζήσουν κοινή ζωή και θα δημιουργήσουν οικογένεια. Δεν χρειάζεται να αποκτήσει ευχές από παπά ή υπογραφές από δημάρχους.

---

κ γω λυπαμαι για σενα . καταλαβα τι εννοουσες για το περι γαμου απλα επειδη η εκφραση ειναι αστεια γι αυτο εβαλα το προσωπο . πως ειστε με τον ανδρα σου αυτες τις μερες ηρεμησε εστω λιγο η ατμοσφαιρα ?

wstyron. ναι είναι ήρεμα και προχωράμε. Ο μικρός μας ένωσε: πηγαινοερχόταν από το ένα δωμάτιο στο άλλο και έλεγε "μαμά" -"μπαμπα" κι έτσι μας έδειξε ότι δεν πρέπει να κανουμε βλακείες. Ο 21 μηνών γιος μας, μας έβαλε τα γυαλιά!
Απλά με έχει πιάσει η κατάθλιψή μου αυτές τις μερες λόγω ανεργίας και ξέρεις...νομίζεις ότι όλα τα αρνητικά μόνο σε εσένα συμβαίνουν κι όλα μαζί. Τέλος πάντων.
Σας ευχαριστώ όλους/ες