Ο χωρισμός αιτία κατάθλιψης

Χονκ - κονγκ , χωρισες απο ενα δεσμο 6 μηνων , λιγο ειναι , αλλοι ξεπερνανε μακρυτερους δεσμους , αλλα μην περιμενεις , οτι φαρμακο και να παρεις , να συνελθεις overnight , θα παρει τον χρονο του . Ποσο ? κανεις δεν ξερει .

Quote:

---

Originally Posted by AbetterWorld

Πρώτη φόρα σε φόρουμ,ειμαι 23,αρκετα προβληματισμενος...Χωρισα προσφατα απο μια σχεση 3 χρονων...μπορω να ταυτιστω κατα μεγαλο ποσοστο με την εμπειρια της ΣονγκΧουα και πραγματικα εμεινα εκπληκτος με την προσεγγιση της Boom.Εαν μπορουσα να χαρακτηρισω τον εαυτο μου επροκειτο για εναν τυπο εξωστρεφη,με διαθεση για χιουμορ,δυσκολη παιδικη ηλικια με πολλεσ επιπολαιοτητες στη ζωη μου.ειχα σχεση με μια κοπελα αρκετα μικροτερη μου (ηταν 16 στις αρχες) απο ενα πολυ κακο οικογενειακο περιβαλλον οπου κατ'εμε υιοθετουσε λαθος προτυπα.Υλιστες,πηγη ευτυχιας η πλουσια ζωη,απρεπες ντυσιμο σε καθε περισταση,ελαχιστοι ηθικοι φραγμοι,υποκρισια πως ολα ηταν καλα αλλα οι γονεις δεν ειχαν καλεσ σχεσεις και τα παιδια δεν τουσ σεβονταν οσο θα επρεπε...Και βρεθηκα εγω,με εργενικες τασεις και εμπειριων συλλεκτης οσων αφορα την ερωτικη μου ζωη,παραδοξως ρομαντικος και αρκετα ευαισθητος υποκρινομενος παντα τον "σκληρο" και το "μαγκακι" (μικροτερος) να επενδυσω οτι ειχα και δεν ειχα πανω σε αυτη τη σχεση.Την γνωριζω απο τα 2 της χρονια και εχουμε υπαρξει οικογενειακοι φιλοι,δεχτηκα πολεμο απο τουσ γονεις της,ανεχθηκα πολλα οπως να φλερταρει με αλλους ανα καιρους σε φβ και κινητο,να βγαινει λεγοντασ μου οτι καθεται στο σπιτι κλπ αλλα και θυσιασα πολλα πραγματα οπως το να μην παω ερασμους,να κανω τη στρατιωτικη μου θυτεια για να εργασθω πιο γρηγορα,να νοικιασω σπιτι κοντα στο δικο της και πιο μακρυα απο τη σχολη μου κλπ.Το θεμα μου ειναι πως εξ αρχης ειχα τον ελεγχο.ηξερα οτι προκειται για μια κοπελα που ειναι η πρωτη της σχεση και καθε λαθος της δεν το προσπερνουσα αν δεν το λυναμε.Κανοντας ενα μεγαλο κυκλο αυτη η σχεση εληξε οριστικα,και κανοντας ταμειο το αποτελεσμα βγαινει αρνητικο.Νοιωθω οτι δεν αξιζε,οτι ηταν ξεκαθαρο το τι ηδους κοπελα ειναι και με τι προτυπα μεγαλωνει.Θυσιασα ολη τη φοιτιτικη ζωη μου ενω εκεινη θα ζησει τη δικη της ελευθερη.εαν εχει σημασια εγω την χωρισα.καιρο φαινοταν.μ εστειλε κατι μαλ...ιες του τυπου θα πεθανω αλλα δεν εδωσα σημασια γιατι το εχει κανει απειρες φορες.στο τελος μου ειπε οτι δεν φταιει εκεινη που δεν ειναι ερωτευμενη και τσεκαροντασ το ινστραγκραμ βλεπω οτι βγαινει καθε μερα,φλερταρει κλπ προκειται για μια πραγματικα εντυπωσιακη πλεον (19) κοπελα οπου μαγνητιζει τα βλεμματα.μετα απο μεγαλη μαχη με τον εαυτο μου παραδεχομαι οτι νοιωθω ανασφαλης,θυμωμενος,κοροιδ ο,και το κυριοτερο οτι ο χρονος που εχασα ηταν τα πιο σημαντικα χρονια της ζωης μ.πλεον νοιωθω πολυ ασχημα,με ψυχολογια ρολερ-κοστερ,με κυκλοθυμικες τασεις και αδειος.βρισκομαι με καποιες κοπελες και δεν με γεμιζει,νοιωθω οτι ο κοσμος ειναι τοσο επιφανειακος και αηδιαζω.Δεν γνωριζω κανεναν που πιστευω οτι εχει τις ιδιες αποψεις με εμενα.ακομα και οταν ξεχνιεμαι κατι λειπει....πραγματικα κανω το λαθος να συγκρινω την καθημερινοτητα μου με την δικη της και πεφτω ακομα περισσοτερο.τελος,ειναι ειρωνικο,γιατι εδω και καιρο δεν αισθανομαι καλα με την συγκεκριμενη κοπελα,ηξερα οτι ειναι επιφανειακη,οτι δεν ειναι αυτο που ψαχνω αλλα εμενα μαζι της επειδη ειχα επενδυσει τοσα πολλα που ημουν σιγουρος οτι αν λειψω μια μερα θα χαθουν ολα τα μαθηματα που με αγαπη προσπαθησα να της διδαξω,οπως και εγινε....

---

Καλησπέρα AbetterWorld. Καταλαβαίνω πώς νιώθεις - εζησα 1,5 μήνα ακριβώς τα ίδια. Συνέχεια θλίψη, ταραχή και πολλές σκέψεις που με κάνανε να μην κοιμάμαι ούτε να τρώω. Ζόμπι κανονικό. Όμως, παραδόξως, την τελευταία εβδομάδα νιώθω πολύ καλύτερα... Προσπάθησα να βοηθήσω τον εαυτό μου βγαίνοντας έξω με παλιές και καινούριες παρέες που έχουν χιούμορ και έχουμε καλή χημεία, άφησα πολλάκις τον εαυτό μου να ξεκαρδιστεί στα γέλια! Τέλειο να ξαναχαμογελάς!! Η καλή παρέα πιστεύω θα σε βοηθήσει. Επίσης, ξεκίνησα γυμναστική 3 φορές την εβδομάδα και δεν φαντάζεσαι πόσο καλό μου εχει κάνει...άσε που στο γυμναστηριο έχω γινει φιλαρακια με τα παιδιά και γελάμε με χαζομάρες που κάνουμε. Γενικά, αφησα τον εαυτό μου να βιώσει αυτη την ασχημη φάση και όταν αρχισα δειλά δειλά να ανακτώ δυνάμεις και θάρρος πήρα αποφασεις που θα με βοηθούσαν. Η αλήθεια είναι ότι θελει προσπαθεια και από εσένα. Επίσης, είχα ενα επαγγελματικό ραντεβου με εναν αντρα που δεν γνωριζα πριν και μου κέντρισε το ενδιαφέρον... και από εκεί που το μυαλό μου είχε κολλήσει στον πρωην ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι άρχισα να σκέφτομαι ερωτικά έναν άλλο αντρα! Ενθαρρυντικό σημάδι ότι έχω αρχίσει να ξεκολλάω..... τουλάχιστον δεν τον σκεφτομαι το 80% της μερας. Κάτι ειναι και αυτό.

Μην σκέφτεσαι ότι έχασες χρόνο... Να νιώθεις ευγνωμοσύνη για ό,τι έζησες μαζί της και διώξε την πίκρα μακρυά... Μην επικεντρώνεσαι σε ό,τι κάνει αυτή, επικεντρώσου σε εσενα και στη ζωή σου. Είσαι μόλις 23, έχεις ακόμα τόσα πράγματα να ζήσεις!!!! Αν σε κάνει να νιωθεις καλύτερα, εγω σπουδασα εκανα μεταπτυχιακό δουλευα και στα 30 μου αποφάσισα να πάω για καποιους μηνες σε χώρα στην αλλη ακρη του κόσμου να ζήσω και να μαθω τη γλώσσα. Τι θελω να πω? Ότι απο σημερα κιόλας μπορεις να παρεις αποφασεις και να κανεις αλλαγες στη ζωη σου που εχεις ονειρευτεί. Άσε πίσω την πανέμορφη όπως λες κοπέλα, ηταν μικρη ανωριμη δεν ξερω τι ισχύει αλλά και τι σημασία έχει? Είναι ενα παιδάκι που θέλει να ζησει τη ζωη του και δεν ξερει τι τουγίνεται... Ξερω οτι σκεφτεσαι ολες τις στιγμες που ζήσατε και πόσο κουκλα ειναι αλλά σκέψου οτι δεν σου έδινε το πιο σημαντικό~ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ!

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Χονκ - κονγκ , χωρισες απο ενα δεσμο 6 μηνων , λιγο ειναι , αλλοι ξεπερνανε μακρυτερους δεσμους , αλλα μην περιμενεις , οτι φαρμακο και να παρεις , να συνελθεις overnight , θα παρει τον χρονο του . Ποσο ? κανεις δεν ξερει .

---

χαχαχαχα ΧΟΝΚ ΚΟΝΚ!!!!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑ :D

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

Καλησπέρα AbetterWorld. Καταλαβαίνω πώς νιώθεις - εζησα 1,5 μήνα ακριβώς τα ίδια. Συνέχεια θλίψη, ταραχή και πολλές σκέψεις που με κάνανε να μην κοιμάμαι ούτε να τρώω. Ζόμπι κανονικό. Όμως, παραδόξως, την τελευταία εβδομάδα νιώθω πολύ καλύτερα... Προσπάθησα να βοηθήσω τον εαυτό μου βγαίνοντας έξω με παλιές και καινούριες παρέες που έχουν χιούμορ και έχουμε καλή χημεία, άφησα πολλάκις τον εαυτό μου να ξεκαρδιστεί στα γέλια! Τέλειο να ξαναχαμογελάς!! Η καλή παρέα πιστεύω θα σε βοηθήσει. Επίσης, ξεκίνησα γυμναστική 3 φορές την εβδομάδα και δεν φαντάζεσαι πόσο καλό μου εχει κάνει...άσε που στο γυμναστηριο έχω γινει φιλαρακια με τα παιδιά και γελάμε με χαζομάρες που κάνουμε. Γενικά, αφησα τον εαυτό μου να βιώσει αυτη την ασχημη φάση και όταν αρχισα δειλά δειλά να ανακτώ δυνάμεις και θάρρος πήρα αποφασεις που θα με βοηθούσαν. Η αλήθεια είναι ότι θελει προσπαθεια και από εσένα. Επίσης, είχα ενα επαγγελματικό ραντεβου με εναν αντρα που δεν γνωριζα πριν και μου κέντρισε το ενδιαφέρον... και από εκεί που το μυαλό μου είχε κολλήσει στον πρωην ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι άρχισα να σκέφτομαι ερωτικά έναν άλλο αντρα! Ενθαρρυντικό σημάδι ότι έχω αρχίσει να ξεκολλάω..... τουλάχιστον δεν τον σκεφτομαι το 80% της μερας. Κάτι ειναι και αυτό.

Μην σκέφτεσαι ότι έχασες χρόνο... Να νιώθεις ευγνωμοσύνη για ό,τι έζησες μαζί της και διώξε την πίκρα μακρυά... Μην επικεντρώνεσαι σε ό,τι κάνει αυτή, επικεντρώσου σε εσενα και στη ζωή σου. Είσαι μόλις 23, έχεις ακόμα τόσα πράγματα να ζήσεις!!!! Αν σε κάνει να νιωθεις καλύτερα, εγω σπουδασα εκανα μεταπτυχιακό δουλευα και στα 30 μου αποφάσισα να πάω για καποιους μηνες σε χώρα στην αλλη ακρη του κόσμου να ζήσω και να μαθω τη γλώσσα. Τι θελω να πω? Ότι απο σημερα κιόλας μπορεις να παρεις αποφασεις και να κανεις αλλαγες στη ζωη σου που εχεις ονειρευτεί. Άσε πίσω την πανέμορφη όπως λες κοπέλα, ηταν μικρη ανωριμη δεν ξερω τι ισχύει αλλά και τι σημασία έχει? Είναι ενα παιδάκι που θέλει να ζησει τη ζωη του και δεν ξερει τι τουγίνεται... Ξερω οτι σκεφτεσαι ολες τις στιγμες που ζήσατε και πόσο κουκλα ειναι αλλά σκέψου οτι δεν σου έδινε το πιο σημαντικό~ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ!

---

Ειχα να μπω καιρο,πραγματικα ετσι αισθανομουν.ομολογω πως υπαρχει προοδος.εχω ηδη γνωρισει μια αλλη κοπελα η οποια ομως θα φυγει στο σικαγο.σκεφτομαι να παω να την δω κανενα μηνα,γενικοτερα μ αρεσει να ταξιδευω και καταννοω απολυτα την αναγκη σου να φυγεις σε ξενη χωρα οταν το εκανες οπως επισης και το να γυμναζεσαι...ολα περνανε και ηδη αρχιζω και συνηθιζω μακρυα της.εχω ομως ενα πολυ μεγαλο προβλημα στην ερωτικη μου ζωη.Οποια κοπελα μπορω να την κανω να κοιμηθει μαζι μου δεν την σεβομαι,την θεωρω ρηχη και δεν εχω καμια ορεξη να ασχοληθω μαζι της.ειτε αυτη προερχεται απο το παρελθον μου ειτε την γνωριζω τωρα και βλεπω οτι ενδιαφερεται.οποια κοπελα προσεγγιζω και δεν δειχνει ενδιαφερον πληγωνεται αφανταστα ο εγωισμος μου.νοιωθω τρομερη ανασφαλεια σε περιπτωση απορριψης.ολο αυτο μ φενεται ενας φαυλος κυκλος.καπου ειχα διαβασει πως ο φρουντ ειχε πει:"Οι γυναικες που με ελκυουν ερωτικα δεν χαιρουν την εκτιμηση μου ως προσωπικοτητες και οσες χαιρουν εκτιμηση ως προσωπικοτητες δν με ελκυουν ερωτικα.στην σπανια δε,περιπτωση οπου μια γυναικα πληρει και τις δυο προυποθεσεις θα υπαρχει ενας αλλος λογος που δεν θα μου δινει την δυναοτητα να ειμαι μαζι της.ειτε δεν θα ενδιαφερεται,ειτε θα ειναι σε σχεση ειτε θα βρισκεται πολυ μακρυα".νοιωθω οτι ταυτιζομαι απολυτα με αυτο στην παρουσα φαση και επισης αισθανομαι πως το σεξ χωρις συναισθημα δεν μου ταιριαζει πλεον...απορω με τον εαυτο μου πως αποκαλυφθηκαν τοσες ευαισθησιες ξαφνικα ενω ειχα ενα εντελως διαφορετικο τροπο ζωης και σκεψης.Μπορω να πω οτι αισθανομαι μονος αν και το παλευω

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

Καλησπέρα AbetterWorld. Καταλαβαίνω πώς νιώθεις - εζησα 1,5 μήνα ακριβώς τα ίδια. Συνέχεια θλίψη, ταραχή και πολλές σκέψεις που με κάνανε να μην κοιμάμαι ούτε να τρώω. Ζόμπι κανονικό. Όμως, παραδόξως, την τελευταία εβδομάδα νιώθω πολύ καλύτερα... Προσπάθησα να βοηθήσω τον εαυτό μου βγαίνοντας έξω με παλιές και καινούριες παρέες που έχουν χιούμορ και έχουμε καλή χημεία, άφησα πολλάκις τον εαυτό μου να ξεκαρδιστεί στα γέλια! Τέλειο να ξαναχαμογελάς!! Η καλή παρέα πιστεύω θα σε βοηθήσει. Επίσης, ξεκίνησα γυμναστική 3 φορές την εβδομάδα και δεν φαντάζεσαι πόσο καλό μου εχει κάνει...άσε που στο γυμναστηριο έχω γινει φιλαρακια με τα παιδιά και γελάμε με χαζομάρες που κάνουμε. Γενικά, αφησα τον εαυτό μου να βιώσει αυτη την ασχημη φάση και όταν αρχισα δειλά δειλά να ανακτώ δυνάμεις και θάρρος πήρα αποφασεις που θα με βοηθούσαν. Η αλήθεια είναι ότι θελει προσπαθεια και από εσένα. Επίσης, είχα ενα επαγγελματικό ραντεβου με εναν αντρα που δεν γνωριζα πριν και μου κέντρισε το ενδιαφέρον... και από εκεί που το μυαλό μου είχε κολλήσει στον πρωην ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι άρχισα να σκέφτομαι ερωτικά έναν άλλο αντρα! Ενθαρρυντικό σημάδι ότι έχω αρχίσει να ξεκολλάω..... τουλάχιστον δεν τον σκεφτομαι το 80% της μερας. Κάτι ειναι και αυτό.

Μην σκέφτεσαι ότι έχασες χρόνο... Να νιώθεις ευγνωμοσύνη για ό,τι έζησες μαζί της και διώξε την πίκρα μακρυά... Μην επικεντρώνεσαι σε ό,τι κάνει αυτή, επικεντρώσου σε εσενα και στη ζωή σου. Είσαι μόλις 23, έχεις ακόμα τόσα πράγματα να ζήσεις!!!! Αν σε κάνει να νιωθεις καλύτερα, εγω σπουδασα εκανα μεταπτυχιακό δουλευα και στα 30 μου αποφάσισα να πάω για καποιους μηνες σε χώρα στην αλλη ακρη του κόσμου να ζήσω και να μαθω τη γλώσσα. Τι θελω να πω? Ότι απο σημερα κιόλας μπορεις να παρεις αποφασεις και να κανεις αλλαγες στη ζωη σου που εχεις ονειρευτεί. Άσε πίσω την πανέμορφη όπως λες κοπέλα, ηταν μικρη ανωριμη δεν ξερω τι ισχύει αλλά και τι σημασία έχει? Είναι ενα παιδάκι που θέλει να ζησει τη ζωη του και δεν ξερει τι τουγίνεται... Ξερω οτι σκεφτεσαι ολες τις στιγμες που ζήσατε και πόσο κουκλα ειναι αλλά σκέψου οτι δεν σου έδινε το πιο σημαντικό~ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ!

---

Ειχα να μπω καιρο,πραγματικα ετσι αισθανομουν.ομολογω πως υπαρχει προοδος.εχω ηδη γνωρισει μια αλλη κοπελα η οποια ομως θα φυγει στο σικαγο.σκεφτομαι να παω να την δω κανενα μηνα,γενικοτερα μ αρεσει να ταξιδευω και καταννοω απολυτα την αναγκη σου να φυγεις σε ξενη χωρα οταν το εκανες οπως επισης και το να γυμναζεσαι...ολα περνανε και ηδη αρχιζω και συνηθιζω μακρυα της.εχω ομως ενα πολυ μεγαλο προβλημα στην ερωτικη μου ζωη.Οποια κοπελα μπορω να την κανω να κοιμηθει μαζι μου δεν την σεβομαι,την θεωρω ρηχη και δεν εχω καμια ορεξη να ασχοληθω μαζι της.ειτε αυτη προερχεται απο το παρελθον μου ειτε την γνωριζω τωρα και βλεπω οτι ενδιαφερεται.οποια κοπελα προσεγγιζω και δεν δειχνει ενδιαφερον πληγωνεται αφανταστα ο εγωισμος μου.νοιωθω τρομερη ανασφαλεια σε περιπτωση απορριψης.ολο αυτο μ φενεται ενας φαυλος κυκλος.καπου ειχα διαβασει πως ο φρουντ ειχε πει:"Οι γυναικες που με ελκυουν ερωτικα δεν χαιρουν την εκτιμηση μου ως προσωπικοτητες και οσες χαιρουν εκτιμηση ως προσωπικοτητες δν με ελκυουν ερωτικα.στην σπανια δε,περιπτωση οπου μια γυναικα πληρει και τις δυο προυποθεσεις θα υπαρχει ενας αλλος λογος που δεν θα μου δινει την δυναοτητα να ειμαι μαζι της.ειτε δεν θα ενδιαφερεται,ειτε θα ειναι σε σχεση ειτε θα βρισκεται πολυ μακρυα".νοιωθω οτι ταυτιζομαι απολυτα με αυτο στην παρουσα φαση και επισης αισθανομαι πως το σεξ χωρις συναισθημα δεν μου ταιριαζει πλεον...απορω με τον εαυτο μου πως αποκαλυφθηκαν τοσες ευαισθησιες ξαφνικα ενω ειχα ενα εντελως διαφορετικο τροπο ζωης και σκεψης.Μπορω να πω οτι αισθανομαι μονος αν και το παλευω

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

Καλησπέρα! Αποφάσισα να μπω σε αυτό το φόρουμ γιατί είναι η πρώτη φορά που εμφανίζω συμπτώματα μέτριας κατάθλιψης και θα ήθελα να μου δώσετε λίγη δύναμη και - γιατί όχι- feedback για τις σκέψεις μου. Χώρισα ξαφνικά, ήμουν φουλ ερωτευμένη και η ψυχολογία μου κλονίστηκε πολύ. Δεν έχω ξαναδεί τον εαυτό μου σε αυτή την κατάσταση. Εμφάνισα τα κλασσικά συμπτώματα: κλάματα, αϋπνία, έλλειψη όρεξης και συγκέντρωσης. Ήμουν μονίμως σε μία αλλόκοτη υπερένταση - ό,τι κι αν έκανα δεν ένιωθα την παραμικρή ικανοποίηση. Με όποιον κι αν μιλούσα ήμουν σε μία απάθεια έχοντας μηδέν ενδιαφέρον για το οτιδήποτε. Όταν πχ. ήμουν έξω με φίλους με έτρωγε μέσα μου να πάω σπίτι και όταν επέστρεφα σπίτι επειδή ήμουν μόνη, φούντωνα από σκέψεις απελπισίας και ήθελα να βγω ξανά έξω.Τελικά μίλησα σε ένα φίλο του πατέρα μου νευρολόγο-ψυχίατρο και μου είπε να πάρω entact 20mg για 1 μήνα. Με καθησύχασε ότι δε θα αποκτήσω εξάρτηση, καθώς γενικά αποφεύγω τα φάρμακα. Η αλήθεια είναι ότι με την αγωγή είδα κάποια βελτίωση αλλά εξακολουθώ να έχω σε καθημερινή βάση κάποιες ώρες που με κατατρύχουν οι σκέψεις και με πιάνουν τα κλάματα. Έχει περάσει σχεδόν 1 μήνας από τον χωρισμό και φανταζόμουν ότι μέρα με τη μέρα θα ένιωθα καλύτερα. Δυστυχώς δεν βλέπω τόσο γρήγορη εξέλιξη.

Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί, αλλά σκέφτομαι μόνο τις καλές στιγμές μαζί του - η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε πολλές άσχημες. Στους πρώτους 2-3 τσακωμούς με χώρισε. Φοβάμαι ότι τον έχω "θεοποιήσει", ότι έχω πέσει σε έναν φαύλο κύκλο σκέψεων όπου αυτός είναι ο τέλειος άντρας και άντρας των ονείρων μου που κάποτε ήταν δικός μου και από βλακείες τον έχασα. Ενοχές και αυτομαστίγωμα δηλαδή. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι εγώ φταίω που σταμάτησε να με αγαπά και να με θέλει. Το καλό είναι ότι συναντηθήκαμε μετά τον χωρισμό και του μίλησα, του είπα συγγνώμη για τα σφάλματα μου και έκανα την αυτοκριτική μου. Είπα ότι θέλω πραγματικά να αλλάξω και να να τον κατανοήσω καλύτερα. Ένιωσα μία ανακούφιση όταν τα έβγαλα από μέσα μου. Βασικός λόγος που με χώρισε είναι ότι τον πίεσα να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί και γκρίνιαζα...που ως ερωτευμένη λογικό ήταν να το επιδιώκω και να το επιζητώ... αλλά αυτό τον ξενέρωσε και τον απόμακρυνε από εμένα. Απλά απογοητεύομαι γιατί σκέφτομαι, πόσο εύκολα μπορεί να φύγει το συναίσθημα και να αντικατασταθεί με αδιαφορία ή με ξενέρωμα? Να σημειώσω ότι βρισκόμασταν πολύ συχνά και όσο είμαστε μαζί ήταν παρών αλλά εγώ ήθελα ακόμα παραπάνω γιατί τον αντιμετώπιζα σαν άντρα μου και όχι ως μία απλή σχέση.

Θέλω να νιώσω σύντομα καλύτερα, θέλω να απελευθερωθώ από τις σκέψεις και να αφοσιωθώ στη δουλειά μου. Θέλω να μην τον ξανασκεφτώ και να σταματήσω την αυτολύπηση. Αλλά το μυαλό μου έχει κολλήσει... Θα τα καταφέρω λέτε?

---

Καλησπέρα ΣονγκΧουά ..
Πριν απο τέσσερα χρόνια περίπου είχα κάνει σχέση με ένα παιδί που διήρκεσε 6 μήνες.. Ήμουν πολύ ερωτευμένη, ενθουσιασμένη και τα λοιπά.. Ηταν ο πιο μεγάλος έρωτας της ζωής μου ακόμη και μέχρι σήμερα .. Η απάντηση του όταν χωρήσαμε είναι : Ξενέρωσα..! Εγώ δεν το δεχόμουν , προσπάθησα να τα ξαναβρώ μαζι του αλλά όλες οι προσπάθειες έπεσαν στον κενό... Μου πήρε πολύ καιρο να το χονέψω και να συνεχίσω παρακάτω ώστε να βρω καποιον.. Ηθελε να με κανει να νιώθω ενοχες και μου έλεγε οτι όταν φταιμε λεμε που και που κανενα συγνώμη.. δεν ειχα λόγο για να απολογηθώ απεναντι του και δεν του ζήτησα ποτέ συγνώμη..
Ξαναγύρισε πίσω αλλά όχι γιατι πραγματικά ήθελε να είναι μαζί μου αλλά για να ικανοποιήσει τον εαυτό του οτι δεν τον ξέχασα και οτι είναι μοναδικός.. Περιττό να σου πώ οτι τον έδιωξα με τις κλοτσιές παρότι τον ήθελα..
Ηρθε να με τσαλαπατήσει και έφυγε..
Τωρα μετα απο τόσα χρόνια που βλέπω πιο καθαρά τα πράγματα και δεν φορώ παρωπίδες , αυτος ο ανθρωπος δεν άξιζε ουτε την προσοχή μου.. Όμως Κρατάω μόνο τις καλές μας στιγμες ..
Και αν δεν υπήρχε αυτος δεν θα μάθαινα τι είναι να είσαι ερωτευμένος άνθρωπος..
Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και με τον καιρό θα αρχίσεις να βλέπεις τα πράγματα πιο καθαρά... Αν νομίζεις οτι δεν μπορειτε να τα ξαναβρειτε , απομακρύνσου απο κοντα του και να αποφεύγεις να συχνάζεις σε μέρη που πηγαίνει και θα δεις οτι θα πάνε όλα καλύτερα.

Quote:

---

Περιττό να σου πώ οτι τον έδιωξα με τις κλοτσιές παρότι τον ήθελα..

---

χμμμμμμμμμμμμμμμμ..........

https://www.youtube.com/watch?v=Yjw6uZjEzY0

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

χμμμμμμμμμμμμμμμμ..........

https://www.youtube.com/watch?v=Yjw6uZjEzY0

---

χαχα που εισαι καλε.. Εμ άδικο είχα .. Την ζωή του πατίνι έπρεπε να του κάνω αλλά το έπαιξα καλή .. Πέσα απο την πλάκα αυτό έκανα , το θυμάμαι σαν σήμερα.. :P :P :P

Quote:

---

προσπάθησα να τα ξαναβρώ μαζι του αλλά όλες οι προσπάθειες έπεσαν στον κενό..

---

Quote:

---

χαχα που εισαι καλε.

---

Quote:

---

χαχα που εισαι καλε.. Εμ άδικο είχα .. Την ζωή του πατίνι έπρεπε να του κάνω αλλά το έπαιξα καλή .

---

ειμαι εδω μεσα στο κενο
ολα μου φαινονται βουνο
κ συ σε μια φαση μια απ τα ιδια
επρεπε να του πεις καλα τσακιδια

τι τραβανε κ αυτοι οι ποιητες....

[QUOTE=αλεξανδρος_77;513885]ειμαι εδω μεσα στο κενο
ολα μου φαινονται βουνο
κ συ σε μια φαση μια απ τα ιδια
επρεπε να του πεις καλα τσακιδια

αυτός παίρνει με αποκρύψεις και δεν μιλάει ακόμα.. Εγω απλά συνέχισα.. Ο καθενας κάνει τις επιλογές του...

Quote:

---

αυτός παίρνει με αποκρύψεις και δεν μιλάει ακόμα..

---

giati δεν υπαρχει κανενας αλλος διαθεσ1μος να του κανει πλακα μηπως

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

giati δεν υπαρχει κανενας αλλος διαθεσ1μος να του κανει πλακα μηπως

---

πολλές φορές προσπαθώ να καταλάβω τι λες... δεν σε επιασα τι εννοεις?? :eek:

εξαρταται σε πιον μιλαω που μιλαω κ σε πιο σημειο αλλα κ ποσο καλα το ξερω αυτο που μιλαω

ενοω σου κανει πλακα τηλεφονοντας σου με αποκρυψη επιδη δε βρηκε κανεναν αλλο να κανει πλακα?

Quote:

---

Originally Posted by valia.valia

Καλησπέρα ΣονγκΧουά ..
Πριν απο τέσσερα χρόνια περίπου είχα κάνει σχέση με ένα παιδί που διήρκεσε 6 μήνες.. Ήμουν πολύ ερωτευμένη, ενθουσιασμένη και τα λοιπά.. Ηταν ο πιο μεγάλος έρωτας της ζωής μου ακόμη και μέχρι σήμερα .. Η απάντηση του όταν χωρήσαμε είναι : Ξενέρωσα..! Εγώ δεν το δεχόμουν , προσπάθησα να τα ξαναβρώ μαζι του αλλά όλες οι προσπάθειες έπεσαν στον κενό... Μου πήρε πολύ καιρο να το χονέψω και να συνεχίσω παρακάτω ώστε να βρω καποιον.. Ηθελε να με κανει να νιώθω ενοχες και μου έλεγε οτι όταν φταιμε λεμε που και που κανενα συγνώμη.. δεν ειχα λόγο για να απολογηθώ απεναντι του και δεν του ζήτησα ποτέ συγνώμη..
Ξαναγύρισε πίσω αλλά όχι γιατι πραγματικά ήθελε να είναι μαζί μου αλλά για να ικανοποιήσει τον εαυτό του οτι δεν τον ξέχασα και οτι είναι μοναδικός.. Περιττό να σου πώ οτι τον έδιωξα με τις κλοτσιές παρότι τον ήθελα..
Ηρθε να με τσαλαπατήσει και έφυγε..
Τωρα μετα απο τόσα χρόνια που βλέπω πιο καθαρά τα πράγματα και δεν φορώ παρωπίδες , αυτος ο ανθρωπος δεν άξιζε ουτε την προσοχή μου.. Όμως Κρατάω μόνο τις καλές μας στιγμες ..
Και αν δεν υπήρχε αυτος δεν θα μάθαινα τι είναι να είσαι ερωτευμένος άνθρωπος..
Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και με τον καιρό θα αρχίσεις να βλέπεις τα πράγματα πιο καθαρά... Αν νομίζεις οτι δεν μπορειτε να τα ξαναβρειτε , απομακρύνσου απο κοντα του και να αποφεύγεις να συχνάζεις σε μέρη που πηγαίνει και θα δεις οτι θα πάνε όλα καλύτερα.

---

Valia μου καλημέρα!

Εχουμε πάνω από μηνα να μιλήσουμε.... ζορίστηκα πάρα πολύ, ήταν πολύ δύσκολα αλλά εδώ και 2 εβδομάδες αρχισα να απενεχοποιούμαι, γεγονός που με κάνει και νιώθω καλύτερα. Εχω επανέλθει στους ρυθμούς μου, υπάρχουν στιγμές μεσα στη μέρα που με πιάνει το παραπονο...το χειρότερο είναι όταν καταλάθος πέφτω σε κάποια φωτογραφία μας... Τι να πω, εκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα...ζητησα συγγνωμη και ειλικρινα δέχτηκα να αλλάξω καποια λάθη στη συμπεριφορά μου...αφου ΞΕΝΕΡΩΣΕ έτσι γρήγορα λες και πάτησε κάποιον διακόπτη, δεν μπορώ να κάνω κάτι.... Δεν ξέρω αν θα ξαναγυρίσει... περασα και απο τη φάση (εννοείται!!) που σκεφτόμουν συνεχεια και ρωτουσα τους φίλους μου αν θα ξαναγυρίσει.. πλέον εχω αποδεχτεί οτι με απέρριψε και ότι πρέπει να προχωρήσω. Η πληγή δεν κλείνει εύκολα αλλά οφείλω στον εαυτό μου να προσπαθήσω. Ετσι κάνω ό,τι μπορώ να περνάω ομορφα και να ζω το σήμερα... Φυσικά, κρατάω τις ομορφες στιγμές μόνο που μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί αυτές δεν συνεχίζονται ακόμα....

δεν εχεις μετανιώσει ομως που δεν του εδωσες μια ευκαιρία? Γυρισε και τι σου ειπε ακριβως?