Καινουργιο προβλημα με τον αδερφο μου!

Καλησπερα σας κ παλι,σχετικα με το θεμα του αδερφου μου εγινε κατι νεοτερο,τις προαλλες δεχτηκε να παω μαζι του κ πηγα κ εμεινα κ του καθαρισα το σπιτι κ του εκανα κ παρεα λεγοντας παντα για τα ποκεμον επειδη ειναι το μονο θεμα που εχει διαθεση να μιλαει αρκετα μετα επεστρεψα κ ηρθε κ ο κολλητος του ειδικα για να τον δει απο την πολη που σπουδαζει κ εμεινε κ βγηκαν κ διασκεδασαν,Συμπεραινω οτι επειδη πηγα εγω εκει κ μετα ο κολλητος του μετα απο αρκετο καιρο δεν παραπονεθηκε οτι ειναι αρρωστος κ δεν μπορει να παρει τα ποδια του,Αυτο τωρα τι δηλωνει?Οτι καθε που δεν εχει παρεα θα τον πιανει αρρωστοφοβια κ θα τρελαινει την μητερα μου κ ολους μας?Κ τι γινεται οταν θα μενουμε μαζι με το αγορι μου που θελουμε κανουμε οικογενεια κ δεν θα μπορω να ασχοληθω με τον αδερφο μου?θελει ενα ανθρωπο μαζι του για να του καθαριζει το σπιτι κ αυτος να ειναι απορροφημενος στα ποκεμον?Ειναι πολυ περιεργος ανθρωπος κ η ζωη μαζι του δεν ειναι καθολου ευκολη

Μυσπ... με αυτό το θέμα που είχες βάλει έκατσα και γω και σκέφτηκα πολυ την σχέση μου με τον δικό μου αδερφό, γιατί με έβρισκα να φάσκω και να αντιφάσκω "η σχέση μας είναι ανεκτίμητη, είμαι πολυ τυχερή που τον έχω" και από την άλλη "αν μείνουμε στον ίδιο χώρο θα σκοτωθούμε και δεν θα μιλάμε καθόλου". Και αυτό που κατάλαβα είναι πως λόγο των γονιών μας έχει 1000 κουσούρια ο καθένας μας... τα κουσούρια του αδερφού μου είναι απαγορευτικά για μένα ώστε να μένουμε μαζί... έχει πολλά κοινά με τον δικό σου (τα περιμένει όλα έτοιμα, δείχνει αδιάφορος για εμάς κτλ κτλ). Αυτό που κάνει την σχέση μας μοναδική είναι πως γνωριζομάστε πολυ καλά, πως έχει δεχτεί ο ένας τον άλλον όπως είναι και δεν προσπαθεί να τον αλλάξει, και ότι αλλαγή προτείνεται από τον έναν προς τον άλλον είναι για να ωφεληθεί αυτός που ακούει την συμβουλή και όχι αυτός που την λέει, άλλωστε δεν μένουμε μαζί και δεν έχουμε συμφέρον με κανέναν τρόπο ο ένας από τον άλλον...
Στο πα και στο ξαναλέω πως πρέπει να αφήσεις τον αδερφό σου να μεγαλώσει και να αναλάβει τις ευθύνες του... το ότι του καθάρισες το σπίτι για εμένα ήταν τεράστιο λάθος... και γιατί κάνεις την μαμά του (αυτός είναι ανίκανος να καθαρίσει, εσύ ικανή=άνιση σχέση), και γιατί σε εκμεταλεύεται (θα την φωνάξω να μου καθαρίσει και θα χαρεί πως την θέλω. Αν δεν το έδινες το καθάρισμα θα σε ήθελε για μια ώρα να κάτσετε να πιέτε καφέ και να σου πει για τα πόκεμον? και να του πεις κι εσύ ότι σου ρθει?).
Και έχουμε ακριβώς το ίδιο θέμα αυτή την εποχή... όπως έχω πει ο αδερφός μου μένει στο σπίτι του πατέρα μου, μόνος του... πριν από 1-2 βδομάδες ήρθε ο αδερφός μου και λέει "θα έρθεις μια μέρα στο σπίτι να με βοηθήσεις να το καθαρίσω γιατί δεν ξέρω?" "θα έρθω να μου φτιάξεις καφέ και ότι δεν ξέρεις θα σου λέω πως γίνεται" και εκείνη την ώρα πετάγεται η μανούλα "θα έρθω εγώ να σε βοηθήσω". Μια μέρα ανέβηκα στο σπίτι να πάρουμε κάτι και πραγματικά έφριξα (του δικού σου σίγουρα τόσο βρώμικο δεν ήταν). Τα βρώμικα πιάτα έχουν ξεχυλίσει τον νεροχύτη και έχουν αρχίσει να απλώνονται στον πάγκο, κάτω το πάτωμα της κουζίνας έχει λάδια... το σαλόνι το ίδιο χάλι... γενικά φρίκη... Γι αυτό και τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να κοιμάται εδώ καμιά φορά...
Ακόμα δεν έχουν πάει με την μάνα μου γιατί την μία η μάνα μου είναι κουρασμένη από την δουλειά και την άλλη που μπορεί ο αδερφός μου θέλει να βγει... Μετά τις γιορτες ο πατέρας μου θα έρθει στην Αθήνα για 2-3 μέρες και προφανώς το σπίτι θα πρέπει να λάμπει.. ο αδερφός μου δεν κάνει τίποτα μόνος του γιατί έχει μάθει μια ζωή να τα κάνει η μανούλα γι αυτόν... Όταν όμως θα φτάσουν οι μέρες στο τσακ... αν δεν μπορέσει να πάει η μάνα μου... εγώ σαν σκύλα που είμαι δεν πρόκειται να τον βοηθήσω... μόνο έτσι πιστεύω πως την επόμενη φορά θα το διατηρήσει καθαρό ή θα το καθαρίσει στην ώρα του...
Όσο για την αρρωστοφοβία του αδερφού σου, όταν με το καλό θα μείνεις επιτέλους στο σπίτι το δικό σου, λογικό είναι να μην μπορείς να τρέχεις πίσω από τον αδερφό σου... και ίσως θα του κάνει και καλό το να τρέξει και αυτός για τον εαυτό του... λογικό είναι να τον πιάνει άγχος απ' την μοναξιά... αλλά πρέπει να κάνει κάτι αυτός γι αυτό... εσύ θα μπορείς να είσαι κοντά του αν σε χρειάζεται (με όσο πιο ισότιμο τρόπο γίνεται) αλλά όχι μαζί του... το ότι ο αδερφός σου αρνείται να ωριμάσει δεν πρέπει να εμποδίσει εσένα να ωριμάσεις..
πάντως χαίρομαι που σου είπε να πας έστω και με αυτούς τους όρους...

Καλά γιατί απεχθάνεσαι τους απόμακρους ανθρώπους; Δεν είναι σωστό αυτό και αυτοί άνθρωποι είναι σιγά. Μην είσαι ρατσιστής!

το να εκφράζεις συναίσθημα ολγάκι μια χαρά είναι... το να τους κάνεις να νιώθουν άσχημα ή μειονεκτικά λόγω αυτής τους της ιδιαιτεροτήτας είναι "κακό". Και όλοι άνθρωποι είμαστε δεν σημαίνει πως όλοι θα δεχομαστε όλους...
Χαίρομαι που σε βλέπω σε θέμα άλλου ολγάκι πάντως...

Quote:

---

Originally Posted by καθευτης

Μυσπ... με αυτό το θέμα που είχες βάλει έκατσα και γω και σκέφτηκα πολυ την σχέση μου με τον δικό μου αδερφό, γιατί με έβρισκα να φάσκω και να αντιφάσκω "η σχέση μας είναι ανεκτίμητη, είμαι πολυ τυχερή που τον έχω" και από την άλλη "αν μείνουμε στον ίδιο χώρο θα σκοτωθούμε και δεν θα μιλάμε καθόλου". Και αυτό που κατάλαβα είναι πως λόγο των γονιών μας έχει 1000 κουσούρια ο καθένας μας... τα κουσούρια του αδερφού μου είναι απαγορευτικά για μένα ώστε να μένουμε μαζί... έχει πολλά κοινά με τον δικό σου (τα περιμένει όλα έτοιμα, δείχνει αδιάφορος για εμάς κτλ κτλ). Αυτό που κάνει την σχέση μας μοναδική είναι πως γνωριζομάστε πολυ καλά, πως έχει δεχτεί ο ένας τον άλλον όπως είναι και δεν προσπαθεί να τον αλλάξει, και ότι αλλαγή προτείνεται από τον έναν προς τον άλλον είναι για να ωφεληθεί αυτός που ακούει την συμβουλή και όχι αυτός που την λέει, άλλωστε δεν μένουμε μαζί και δεν έχουμε συμφέρον με κανέναν τρόπο ο ένας από τον άλλον...
Στο πα και στο ξαναλέω πως πρέπει να αφήσεις τον αδερφό σου να μεγαλώσει και να αναλάβει τις ευθύνες του... το ότι του καθάρισες το σπίτι για εμένα ήταν τεράστιο λάθος... και γιατί κάνεις την μαμά του (αυτός είναι ανίκανος να καθαρίσει, εσύ ικανή=άνιση σχέση), και γιατί σε εκμεταλεύεται (θα την φωνάξω να μου καθαρίσει και θα χαρεί πως την θέλω. Αν δεν το έδινες το καθάρισμα θα σε ήθελε για μια ώρα να κάτσετε να πιέτε καφέ και να σου πει για τα πόκεμον? και να του πεις κι εσύ ότι σου ρθει?).
Και έχουμε ακριβώς το ίδιο θέμα αυτή την εποχή... όπως έχω πει ο αδερφός μου μένει στο σπίτι του πατέρα μου, μόνος του... πριν από 1-2 βδομάδες ήρθε ο αδερφός μου και λέει "θα έρθεις μια μέρα στο σπίτι να με βοηθήσεις να το καθαρίσω γιατί δεν ξέρω?" "θα έρθω να μου φτιάξεις καφέ και ότι δεν ξέρεις θα σου λέω πως γίνεται" και εκείνη την ώρα πετάγεται η μανούλα "θα έρθω εγώ να σε βοηθήσω". Μια μέρα ανέβηκα στο σπίτι να πάρουμε κάτι και πραγματικά έφριξα (του δικού σου σίγουρα τόσο βρώμικο δεν ήταν). Τα βρώμικα πιάτα έχουν ξεχυλίσει τον νεροχύτη και έχουν αρχίσει να απλώνονται στον πάγκο, κάτω το πάτωμα της κουζίνας έχει λάδια... το σαλόνι το ίδιο χάλι... γενικά φρίκη... Γι αυτό και τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να κοιμάται εδώ καμιά φορά...
Ακόμα δεν έχουν πάει με την μάνα μου γιατί την μία η μάνα μου είναι κουρασμένη από την δουλειά και την άλλη που μπορεί ο αδερφός μου θέλει να βγει... Μετά τις γιορτες ο πατέρας μου θα έρθει στην Αθήνα για 2-3 μέρες και προφανώς το σπίτι θα πρέπει να λάμπει.. ο αδερφός μου δεν κάνει τίποτα μόνος του γιατί έχει μάθει μια ζωή να τα κάνει η μανούλα γι αυτόν... Όταν όμως θα φτάσουν οι μέρες στο τσακ... αν δεν μπορέσει να πάει η μάνα μου... εγώ σαν σκύλα που είμαι δεν πρόκειται να τον βοηθήσω... μόνο έτσι πιστεύω πως την επόμενη φορά θα το διατηρήσει καθαρό ή θα το καθαρίσει στην ώρα του...
Όσο για την αρρωστοφοβία του αδερφού σου, όταν με το καλό θα μείνεις επιτέλους στο σπίτι το δικό σου, λογικό είναι να μην μπορείς να τρέχεις πίσω από τον αδερφό σου... και ίσως θα του κάνει και καλό το να τρέξει και αυτός για τον εαυτό του... λογικό είναι να τον πιάνει άγχος απ' την μοναξιά... αλλά πρέπει να κάνει κάτι αυτός γι αυτό... εσύ θα μπορείς να είσαι κοντά του αν σε χρειάζεται (με όσο πιο ισότιμο τρόπο γίνεται) αλλά όχι μαζί του... το ότι ο αδερφός σου αρνείται να ωριμάσει δεν πρέπει να εμποδίσει εσένα να ωριμάσεις..
πάντως χαίρομαι που σου είπε να πας έστω και με αυτούς τους όρους...

---

Καλησπερα φιλη μου κ ευχαριστω που μου λες την αποψη σου ημουν σιγουρη οτι θα απαντουσες στο θεμα μου!Ναι γενικα μας επιασε πανικος οταν επαθε αρρωστοφοβια κ αντι να του πουμε βγαλτα περα μονος σου σπευσαμε να παω εγω για βοηθεια κ εκει εκανα οτι δουλειες μου ειπε αυτος στο σπιτι παλι καλα το διατηρει σε γενικες γραμμες καλα κ δεν ηταν κ πολυ βρωμικο ο ιδιος ειναι που ψυχολογικα δεν ειναι καλα,Οταν μενουμε μαζι με το αγορι μου εννοειται κ θα ειμαι αφοσιωμενη σε αυτον κ δεν θα προλαβαινω να ασχοληθω κ μαζι με τον αδερφο μου,Οταν ο αδερφος μου ηταν μικρος ηταν πολυ καλυτερα τα πραγματα με λογαριαζε περισσοτερο παροτι κ παλι επαιζα αρκετα ποκεμον μαζι του για να του κανω την χαρη τωρα που μεγαλωσε με απωθει τρομερα ο χαρακτηρας του κ δεν γνωριζω ετσι κ [πρεπει να του το πω καποτε η δεν πρεπει αλλωστε ουτε κ εγω ειμαι τελεια

Quote:

---

Originally Posted by olgaki1975

Καλά γιατί απεχθάνεσαι τους απόμακρους ανθρώπους; Δεν είναι σωστό αυτό και αυτοί άνθρωποι είναι σιγά. Μην είσαι ρατσιστής!

---

Εγω τους απεχθανομαι λογω του οτι νιωθω απωθημενα επειδη κ ο πατερας μου ετσι ηταν κ μου την εδινε απο τοτε

Το να πας δίπλα του και να του σταθείς και να μιλήσετε αφού είχε πρόβλημα είναι και λογικό και όμορφο... το ότι έκατσες και του έφτιαξες το σπίτι, βλακεία κατά τη γνώμη μου, επίσης μην παίζεις ποκεμον αν δεν σου αρέσει... άκουσε τον να μιλάει γι αυτό (δεν ξέρω ούτε τι μπορεί να λέει, ούτε πως παίζονται) αλλα μην παίξετε...
Και αφού σε κάλεσε επειδή έπαθε κρίση αρρωστοφοβίας δεν καταλαβαίνω πως βρεθήκατε να κάνεις δουλειές και να ακούς πόκεμον... το λογικό θα ήταν να πίνατε ζεστή σοκολάτα (που θα είχε φτιάξει ο αδερφός, για να σε περιποιηθεί ως φιλοξενούμενη) και να μιλάτε για αρρωστοφοβία και κρίσεις πανικού... Που το χάσατε και δεν έγινε αυτό δεν καταλαβαίνω... ή μάλλον καταλαβαίνω πως επειδή δεν έχετε σχέση είναι πολύ δύσκολο να μιλήσετε για κάτι τόσο δύσκολο... θα αρχίσετε έτσι να πιάνετε τις σχέσεις σας, τις συμπεριφορές σας, τον τρόπο που μεγαλώσατε... και εκεί θέλει προσοχή μεγάλη για να μην βγάλεις θυμό που δικαιολογημένα έχεις μέσα σου, θα πρέπει να τον συζητήσεις αν είναι τον θυμό. (Αυτό δεν ξέρω τώρα αν είναι και σωστό, γιατί εγώ που κάνω έτσι έχω και πρόβλημα να εκφράζω τον θυμό μου και αυτό με καταστρέφει).
Όσο γι αυτό που ρωτάς αν πρέπει να του πεις πως σε απωθεί αυτό το χαρακτηριστικό του, αυτή την στιγμή δεν πρέπει. Δεν μπορείτε να πάτε από τα πόκεμον στα αρνητικά του χαρακτήρα σας... δεν έχετε ακόμα την σχέση να τα συζητήσετε και θα αρχίσουν να εκσφενδονίζονται ως κατηγόριες... Εμείς με τον αδερφό μου που τα λέμε, τα λέμε για να βελτιωθούμε ως άνθρωποι και όχι για να κατηγορήσουμε... επίσης το ότι δεν μένουμε μαζί το κάνει πιο εύκολο... γιατί διαφορετικό είναι να λες σε έναν άνθρωπο που του καθαρίζεις το σπίτι άρα σε επηρεάζει "είσαι τσαπατσούλης και βρομιάρης" και διαφορετικό να το λες σε κάποιον που δεν μένετε μαζί. Εγώ του το λέω επειδή δυσκολεύει την δικιά του ζωή αυτό.. και παρόλο που κι εσύ μπορεί να του το πεις κυρίως για να τον βοηθήσεις να φτιάξει την δικιά του ζωή δεν θα είναι και τόσο "καθαρό" ούτε στο πως θα το πεις, ούτε στο πως θα το ακούσει..
Την επόμενη φορά που θα πάθει κρίση και θα πας, ελπίζω να μην σε τουμπάρει και να μιλήσετε για την κρίση και όχι για τα πόκεμον... απαίτησε το κι όλας.. "εγώ για την κρίση σου ήρθα, όχι για να πλύνω πιάτα και να ακούσω πόκεμον, θα μου πεις αυτό που θες ή να φύγω?"
Και εννοείται πως και με το αγόρι σου να μένεις θα μιλάς και θα βλέπεις και τον αδερφό, απλά δεν θα είσαι πλέον διαθέσιμη 24 ώρες την ημέρα... και αυτό πιστεύω παρόλο που θα τον ξενίσει θα τον ωφελήσει κι όλας..

Quote:

---

Originally Posted by καθευτης

Το να πας δίπλα του και να του σταθείς και να μιλήσετε αφού είχε πρόβλημα είναι και λογικό και όμορφο... το ότι έκατσες και του έφτιαξες το σπίτι, βλακεία κατά τη γνώμη μου, επίσης μην παίζεις ποκεμον αν δεν σου αρέσει... άκουσε τον να μιλάει γι αυτό (δεν ξέρω ούτε τι μπορεί να λέει, ούτε πως παίζονται) αλλα μην παίξετε...
Και αφού σε κάλεσε επειδή έπαθε κρίση αρρωστοφοβίας δεν καταλαβαίνω πως βρεθήκατε να κάνεις δουλειές και να ακούς πόκεμον... το λογικό θα ήταν να πίνατε ζεστή σοκολάτα (που θα είχε φτιάξει ο αδερφός, για να σε περιποιηθεί ως φιλοξενούμενη) και να μιλάτε για αρρωστοφοβία και κρίσεις πανικού... Που το χάσατε και δεν έγινε αυτό δεν καταλαβαίνω... ή μάλλον καταλαβαίνω πως επειδή δεν έχετε σχέση είναι πολύ δύσκολο να μιλήσετε για κάτι τόσο δύσκολο... θα αρχίσετε έτσι να πιάνετε τις σχέσεις σας, τις συμπεριφορές σας, τον τρόπο που μεγαλώσατε... και εκεί θέλει προσοχή μεγάλη για να μην βγάλεις θυμό που δικαιολογημένα έχεις μέσα σου, θα πρέπει να τον συζητήσεις αν είναι τον θυμό. (Αυτό δεν ξέρω τώρα αν είναι και σωστό, γιατί εγώ που κάνω έτσι έχω και πρόβλημα να εκφράζω τον θυμό μου και αυτό με καταστρέφει).
Όσο γι αυτό που ρωτάς αν πρέπει να του πεις πως σε απωθεί αυτό το χαρακτηριστικό του, αυτή την στιγμή δεν πρέπει. Δεν μπορείτε να πάτε από τα πόκεμον στα αρνητικά του χαρακτήρα σας... δεν έχετε ακόμα την σχέση να τα συζητήσετε και θα αρχίσουν να εκσφενδονίζονται ως κατηγόριες... Εμείς με τον αδερφό μου που τα λέμε, τα λέμε για να βελτιωθούμε ως άνθρωποι και όχι για να κατηγορήσουμε... επίσης το ότι δεν μένουμε μαζί το κάνει πιο εύκολο... γιατί διαφορετικό είναι να λες σε έναν άνθρωπο που του καθαρίζεις το σπίτι άρα σε επηρεάζει "είσαι τσαπατσούλης και βρομιάρης" και διαφορετικό να το λες σε κάποιον που δεν μένετε μαζί. Εγώ του το λέω επειδή δυσκολεύει την δικιά του ζωή αυτό.. και παρόλο που κι εσύ μπορεί να του το πεις κυρίως για να τον βοηθήσεις να φτιάξει την δικιά του ζωή δεν θα είναι και τόσο "καθαρό" ούτε στο πως θα το πεις, ούτε στο πως θα το ακούσει..
Την επόμενη φορά που θα πάθει κρίση και θα πας, ελπίζω να μην σε τουμπάρει και να μιλήσετε για την κρίση και όχι για τα πόκεμον... απαίτησε το κι όλας.. "εγώ για την κρίση σου ήρθα, όχι για να πλύνω πιάτα και να ακούσω πόκεμον, θα μου πεις αυτό που θες ή να φύγω?"
Και εννοείται πως και με το αγόρι σου να μένεις θα μιλάς και θα βλέπεις και τον αδερφό, απλά δεν θα είσαι πλέον διαθέσιμη 24 ώρες την ημέρα... και αυτό πιστεύω παρόλο που θα τον ξενίσει θα τον ωφελήσει κι όλας..

---

Καλησπερα φιλη μου,εισαι στην ουσια του προβληματος πηγα για να νιωθει μια παρουσια μεσα στο σπιτι τωρα το γεγονος να μου πει ολα οσα νιωθει ειναι παρα πολυ δυσκολο μιας κ περα απο τα ποκεμον κ ορισμενα καθημερινα θεματα τυπου τι θα φαμε κ τετοια δεν επικοινωνουμε καπου,δεν παιζω ποκεμον μαζι του αυτο γιονταν οταν ηταν μικρος τωρα μιλαμε για τα ποκεμον κ παιζει ηλεκτρονικα ο ιδιος ,κ εγω συμφωνω οτι δεν μπορω να του πω πως με απωθει ο χαρακτηρας του ειναι πολυ βαρυ κ δεν ειμαστε κ σε τετοια προχωρημενη φαση για να λεμε τα εσωψυχα μας,Αυτο που με ενδιαφερει πανω απο ολα ειναι μενουμε μαζι με το αγορι μου κανουμε την οικογενεια μας κ οταν συμβει αυτο δεν θα υπαρχει περιθωριο να ασχολουμαι αρκετα με τις ιδιοτροπιες του αδερφου μου κ να κανω πηγαινελα να του καθαριζω το σπιτι,Μελλοντικα βεβαια φοβαμαι μην ειμαστε δυο ξενοι με τον αδερφο μου που ο καθενας θα εχει την δικη του ζωη κ δεν θα εχει επικοινωνια ο ενας με τον αλλον

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Εγω τους απεχθανομαι λογω του οτι νιωθω απωθημενα επειδη κ ο πατερας μου ετσι ηταν κ μου την εδινε απο τοτε

---

k γω το ιδιο αν κ πρεπει να αφηνεις κ στον αλλο λιγο χωρο για να ειναι ελευθερος κ να μη σε βλεπει σα να το καταπιεζεις
αλλα αν καπιος ειναι πραγματικα κοντα σου συνενοησαι μαζι του ακομα κ με τη σιωπη
σε μια καλημερα πιστευω παντως οταν καπιος δεν εχει ορεξη να μιλησει.

Quote:

---

Καλά γιατί απεχθάνεσαι τους απόμακρους ανθρώπους;

---

γιατι εχω δει τοσους πολους που τους εχω βαρεθει γινεται πολυ βαρετο στο τελος να μη γνωριζεις τιποτα για καπιον που μιλας μαζι του.