Εγώ έχω φίλους ψυχικά ασθενείς και δεν σκέφτηκα ποτέ να τους απομακρύνω, αλλά και αυτοί είναι μια χαρά στην συναλλαγή μου μαζί τους εργάζονται και κάνουνε ότι κάνει ένας φυσιολογικός κατά τα άλλα άνθρωπος.
Printable View
Εγώ έχω φίλους ψυχικά ασθενείς και δεν σκέφτηκα ποτέ να τους απομακρύνω, αλλά και αυτοί είναι μια χαρά στην συναλλαγή μου μαζί τους εργάζονται και κάνουνε ότι κάνει ένας φυσιολογικός κατά τα άλλα άνθρωπος.
Χίλια συγγνώμη που εκτός από κυνική θα γίνω κ η "κακιά" του forum, αλλά νομίζω πως κάποια πράγματα δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται τόσο μονόπλευρα......
Πολύ σωστά είχε γράψει κάποιος εδώ κάποτε "άλλο ο χαρακτήρας κ άλλο πράγμα η αρρώστεια..... υπάρχουν κ άγιοι άνθρωποι που ταλαιπωρούνται από την αρρώστεια."
Επίσης πολύ σωστά έχει χιλιοειπωθεί πως δεν έχει σημασία αν πίσω από την έλλειψη σεβασμού προς τον άλλο ή πίσω από την απαράδεκτη μεταχείριση βρίσκεται κάποια διαταραχή ή κάποια ψυχική πάθηση, ή εάν πρόκειται απλά για κακοήθεια κ κακό χαρακτήρα, αν κανείς αντιμετωπίζει τέτοιου είδους άσχημες, διεστραμμένες, ανισόρροπες κ άδικες συμπεριφορές οφείλει να "κόψει πέρα", χωρίς να μπαίνει στη διαδικασία του να εξετάζει τί υπάρχει από πίσω. Είναι καθαρά θέμα αυτοσεβασμού κ αυτοεκτίμησης το να απαιτεί κάποιος να του συμπεριφέρονται όσο καλά συμπεριφέρεται κ εκείνος. Μπορεί άνετα ένα άτομο, που πάσχει από κάποια ψυχική νόσο, να έχει μέσα του πολύ περισσότερη ευγένεια κ καλοσύνη παρά κάποιο φαινομενικά "sound".
Επίσης να μην ξεχνάμε πόσο άξια θαυμασμού είναι πολλά άτομα, που παρ 'όλες τις ψυχικές παθήσεις που φέρουν, παλεύουν εκεί έξω για μια καλύτερη δουλειά κ μια καλύτερη ζωή, γεγονός που απαιτεί τεράστιο σθένος, γιατί οι άνθρωποι αυτοί έχουν να υπερβούν πολλαπλάσια εμπόδια.
Όμως μην ξεχνάμε κ το κομμάτι των "παρενεργειών" που οφείλονται καθαρά στην ψυχική πάθηση.......
Θυμάμαι σε μια προηγούμενη δουλειά υπήρχε μια διπολική συνάδελφος (το πώς βρέθηκε εκεί κ γιατί δεν μπορούσαν να την απολύσουν είναι άλλη ιστορία), η οποία μπορούσε να φέρει στα όρια νευρικού κλονισμού όποιον δυστυχή χρειαζόταν να συνεργαστεί μαζί της, ακόμα κ αν επρόκειτο για τον πιο ζεν άνθρωπο. Έχω δει οικογένειες να καταστρέφονται, περιουσίες να κατασπαταλούνται εξ αιτίας μέλους που πάσχει από διπολική, παιδιά να μεγαλώνουν σε άκρως αρρωστημένο κ επικίνδυνο περιβάλλον, στο οποίο ο έναν γονιός να πάσχει από διπολική, έχω δει άνθρωπο να μεγαλώνει με πολλές δυσκολίες μόνος του το παιδί του, επειδή η μάνα, που ήταν οριακή, δεν ήταν σε θέση να φέρει αναλάβει καμία ευθύνη κ μάλιστα με τη συμπεριφορά της έβλαπτε κ το παιδί κλπ κλπ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι στις περιπτώσεις ορισμένων διαταραχών κ κατόπιν έγκυρης ιατρικής γνωμάτευσης, μπορεί να αφαιρεθεί από ψυχικά μη υγιή γονιό η επιμέλεια των παιδιών του ή σε κάποιον επίσης άρρωστο να του περιοριστεί το δικαίωμα ελεύθερης διαχείρισης της περιουσίας του. Κ όλα αυτά δε γίνονται από ρατσισμό ή από προκατάληψη, γιατί λαμβάνουν χώρα ύστερα από υπεύθυνη ψυχιατρική γνωμάτευση, αλλά καθαρά για λόγους προστασίας του παιδιού κ για λόγους προστασίας του πάσχοντα.
Κ αν μη τί άλλο, νομίζω πως οφείλουμε να δείξουμε μια ελάχιστη κατανόηση κ σεβασμό στον πόνο όσων ανθρώπων συσχετίστηκαν με πάσχοντες διαφόρων διαταραχών. Το "οριακή μου αγάπη", καθώς άλλα πάρα πολλά threads αυτού του forum έχουν γραφτεί από άτομα, τα οποία συσχετίστηκαν με οριακούς-ες/ νάρκισσους/ διπολικούς-ές κλπ κλπ, κ περιέχουν πολύ πίκρα, απόγνωση, θλίψη κ απηχούν κ συναισθηματική κακοποίηση, μιας που πολλά από αυτά τα παιδιά ομολογούν πως κατέληξαν τα ίδια με κατάθλιψη αλλά κ σε ψυχιάτρους προκειμένου να ξεπεράσουν το πρόβλημα που τους προκλήθηκε.
Όσο λάθος βρίσκω το "τσουβάλιασμα" κ το ρατσισμό απέναντι σε όσους πάσχουν από ψυχικές νόσους άλλο τόσο λάθος βρίσκω κ να προσπερνάμε τόσο εύκολα το πόνο κ τις συνέπεις που αντιμετωπίζουν ορισμένοι άνθρωποι που αναγκαστικά ή κατ' επιλογήν συσχετίζονται μαζί τους. Κ συγγνώμη πραγματικά εκ των προτέρων αν προσέβαλλα κανέναν.
για ελατε και στην αλλη θεση.. αν εσυ εχεις πει πολλα πραγματα για εσενα και αυτος σου κρυψι οτι εχει ψυχολογικα,πως θα σας φαινοταν?
Δεν καταλαβαίνω...... εννοείς την περίπτωση εσύ να είσαι ειλικρινής κ η άλλη να σου έχει κρύψει ότι πάσχει από κάποια διαταραχή?Quote:
Originally Posted by giannis1990
Αν έχει φάει χλευασμό στο παρελθόν μπορεί να συμβεί και αυτό. Στο χέρι μας είναι νομίζω να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του αλλου.Quote:
Originally Posted by giannis1990
δεν ειναι οτι καλυτερο αυτο αλλα καπως τρογεται.ενοχλητικο βεβαια γινεται οταν στο κρυβει το προβλημα ενω εχεις κ εσυ κ το λες αλλα αυτος δινει κ συμβουλες αφυψηλου σαν να μην εχει τπτ κ να ειναι σαν να μιλαει ψυχιατρος.να στο παιζει ψυχιατρος εννοω...Quote:
Originally Posted by giannis1990
Quote:
Originally Posted by mariposa7
Quote:
Originally Posted by mnimonio
δεν μου ειπε τιποτα απο αλλον το εμαθα και οταν της το εφερα ειχε ολο τσακωμους χωρις λογο (αλλαξε συμπεριφορα) η υποθεση και εφυγα απο τη σχεση... με τετοιους φιλους που εχω μπλεξει τα τελευταια χρονια και εχω χασει και παλιους καλους ..οποτε δεν με κραταει ευκολα κατιQuote:
Originally Posted by ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817
Ενδιαφέρουσες απόψεις διαβάζω εδώ και απλά θα ήθελα να γράψω σε αυτό που λέει η mariposa7, ότι συνήθως οι καταστάσεις που γίνονται τόσο ανεξέλεγκτες, είναι από εκείνους τους ψυχικά ασθενείς που δε δέχονται την ψυχική ασθένειά τους, δεν παίρνουν φάρμακα όπως συνιστάται ή κάνουν δικά τους πειράματα και δε θέλουν να δουν ψυχίατρο, γενικώς δηλαδή όταν δε θέλουν να βοηθήσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους.
Διαφορετικά τα πράγματα μπορούν να βαίνουν καλά, χρειάζεται και ενημέρωση βέβαια του συντρόφου, για να ξέρει την ψυχική ασθένεια και να ξεχωρίζει τι έχει να κάνει με αυτή, για να μπορεί και να συμπαρασταθεί αναλόγως.
Επίσης αυτό που ανέφερε το mnimonio μπορεί να ισχύει, ότι κάποιος θα διστάσει να πει πολλά στον άλλο αν έχει πληγεί από ανθρώπους στο παρελθόν. Οπότε χρειάζεται να νιώσει εμπιστοσύνη και σιγουριά πρώτα, που καλλιεργείται σε μια σχέση.
Το έχω ξαναγράψει νομίζω, οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι καθόλου απλό πράγμα και εύκολο ανεξαρτήτως του επιπέδου υγείας, για να το πω έτσι, του άλλου.
Έχουμε δει πόσες δυσάρεστες καταστάσεις συμβαίνουν και σε σχέσεις, οικογένειες μη ασθενών...
Το πρόβλημα για μένα πρωτίστως είναι όταν δεν υπάρχει αληθινή αγάπη και σεβασμός και όταν κυριαρχεί ο εγωισμός, αυτός καταστρέφει τις σχέσεις συνήθως, φέρνει διαζύγια κλπ. Για όλα τα άλλα υπάρχουν λύσεις. Χρειάζεται και υπομονή, κατανόηση να δουλεύονται τα προβλήματα που φέρνει η ζωή η οποία δεν είναι πάντα παραδεισένια.
Επειδη ο κοσμος ειναι πολυ σκληρος και αδικος,καλο ειναι να μην αποκαλυπτουμε τα ψυχολογικα μας προβληματα (και τα προβληματα μας γενικα θα ελεγα),περα απο ενα πολυ στενο κυκλο,ακομα και αν οι αλλοι υποψιαζονται κατι.
Ο κοσμος ελκεται απο το αχαχαχα και το χουχουχου,δυσκολα θα δωσει δευτερη ευκαιρια αν μυριστει καποιο τετοιο θεμα.
Συμφωνώ, κ ούτε έκανα ποτέ το διαχωρισμό ευτυχισμένες οικογένειες=ψυχικά υγιή μέλη κ κατεστραμμένες οικογένειες=μέλος/η με ψυχικά νοσήματα. Τ πάντα είναι θέμα ωριμότητας στην αντιμετώπιση του προβλήματος κ καλής θέλησης. Αλλά πώς να το πω, έχει διαπιστωθεί κ στατιστικά σε μερικές κατηγορίες διαταραχών (κυρίως διαταραχών του συναισθήματος) ο ασθενής σπάνια δέχεται την πάθηση, πόσο μάλλον να κάνει κάτι για αυτό. Πχ οι πάσχοντες από ΝΔΠ που παραδέχονται τη διαταραχή είναι 1/200. Ή σε άλλες παθήσεις πχ στη διπολική, που είναι ασθένεια του νου, ναι μεν πολλοί ασθενείς την παραδέχονται, αλλά άμα πρόκειται για τύπου Ι, πολλές φορές η φαρμακευτική αγωγή είναι τόσο βαριά κ οι ίδιοι οι ασθενείς υποφέρουν σε τέτοιο βαθμό που κάποια στιγμή διακόπτουν......Quote:
Originally Posted by Breath
Πάντως σίγουρα πρέπει να γίνεται ο διαχωρισμός ανάμεσα σε συνεργάσιμους κ μη συνεργάσιμους σε θεραπεία ασθενείς, η επιστήμη έχει κάνει τεράστια πρόοδο κ στους πρώτους μπορεί άνετα να προσφέρει μια ποιότητα ζωής, η οποία να μην υπολείπεται σε τίποτα αυτής που απολαμβάνουν οι ας πούμε "φυσιολογικοί".
Μαριποζα , υπαρχει σαφεις διαχωρισμος μεταξυ διαταραχων προσωπικοτητας και ψυχικων ασθενειων , και πολλοι ειδικοι πιστευουν οτι οι ΔΠ δεν πρεπει να αντιμετωπιζονται ως ασθενειες.
Oυσιαστικα στην πρωτη περιπτωση μιλαμε επι το πλειστον για ανθρωπους με "παλιοχαρακτηρα" , που θεωρουν πως οτι κανουν και οτι πιστευουν ειναι σωστο και δεν εχουν ιχνος συμπονοιας , τυψεων και ευαισθησιων, οι οποιοι κανουν εσκεμμενο κακο στους αλλους , ενω στην δευτερη περιπτωση μιλαμε για ανθρωπους που το μυαλο τους, τους παιζει παιχνιδια και υποφερουν κατα κυριο λογο οι ιδιοι.
Ενα ενδιαφερον αρθρο πανω σε αυτο ειναι το παρακατω: http://bjp.rcpsych.org/content/180/2/110.full
Αν θες ριξ του μια ματια.
Και βεβαια ισχυει αυτο που εγραψες και εσυ πιο πανω. Πως αλλο ο χαρακτηρας και αλλο η νοσος. Μπορει να εχεις ψυχωση και να εχεις καλο χαρακτηρα , μπορει να εχεις ψυχωση και εισαι μ@λ@κ@ς .
Εννοιοείται. Οι ασθένειες του νου δεν έχουν καμία σχέση με τις διαταραχές του συναισθήματος, αν κ οι συννοσηρότητες συναντώνται αρκετά συχνά πχ είναι αρκετά σύνηθες διπολικοί να παρουσιάζουν οριακή ή ναρκισσιστική διαταραχή συγχρόνως. Αλλά επειδή ο τίτλος του thread "ψυχολογικά" αφήνει να εννοηθούν τα πάντα μέσα, ε, λίγο- πολύ μίλησα καλύπτοντάς τα όλα.Quote:
Originally Posted by betelgeuse
Κ να συμπληρώσω σε αυτό που έγραψες (το άρθρο φαίνεται πολύ καλό), αυτός είναι κ ο λόγος που οι ασθένειες του νου "σηκώνουν" πολύ περισσότερο θεραπεία κ με τη σωστή φαρμακευτική αγωγή κ ψυχοθεραπεία ρυθμίζονται, ενώ οι διαταραχές της προσωπικότητας, επειδή βρίσκονται πολύ πιο κοντά σε αυτό που ονομάζουμε "χαρακτήρας", ο ασθενής τις παραδέχεται πολύ πιο δύσκολα κ γενικότερα θεραπεύονται κ πολύ πιο δύσκολα.
Βρισκω αρκετα ενδιαφερον τα οσα λετε, κι συμφωνω σε αρκετα από αυτά, απλα παιδια, μια μικρη υποσημείωση ,χωρις να θελω να καμω τον ξερολα ετσι!¨) , μην ξεχναμε το ποσο δυσκολο πραμα είναι να γινει η σωστη διαγνωση σε ψυχολογικα θεματα . Η απαντησ ενός ψυχιατρου στο - """ γιατρε τι εχει το παδι μου?,,,γιατε τι εχει η γυναικαμου,,,ο ανδρας μου?? είναι σχιζοφρενεις???,,,,πασχει από παρανοια???,,,,"" - αυτές οι τοσο ευαίσθητες ερωτήσεις βρισκουν πολύ δυσκολα την απαντηση τους!
Ακομα και στην εποχη μας οπου η ιατρικη εχει καμει τεραστια βηματα οι απαντησεις σε θεματα ψυχιατρικα είναι οι πιο δυσκολες διαγνώσεις από κάθε άλλο ιατρικο τομεα!, δεν είναι π.χ. διαβητης, δεν είναι σαν την ηπαττιτιδα, η σαν ένα απλο σπασιμο κοκαλου οπου ο γιατρος μπορει με μια απλη εξεταση να μας απαντηση απολυτα το τι πασχει ο ανθρωπος μας! δυστυχως εδώ, δεν επαρκει ενός γιατρου η διαγνωση!,επισης είναι "φτωχες" οι εξετασεις πανω σε ψυχηκες παθησεις! Ετσι λοιπον πρεπει να ειμαστε πολύ επιφυλακτικοι σαν ακουμε για καποιον ότι πασχει από σχιζοφρενεια! , η ότι πασχει από διπολικη διαταραχη η καποια άλλη παθηση.
Μεχρι πριν λιγα χρονια υπηρχαν τελειως διαφορετικα κριτιρια για την Αμερική και αλλα για την Ευρωπη! με αποτέλεσμα να φενετε ότι οι φιλοι μας οι αμερικανοι είναι διπλασια αρρωστοι ψυχιατρικα από εμας!χεχε. Τελος ένα ακομα παραδηγμα είναι το δικο μου, όταν εκανα την τελευταια μαγνητικη στο κεφαλιμου υπηρχαν τεράστιες διαφορες στα οσα πιστευε ο ενας από τον αλλον γιατρου οπου τους πηγα να τις δουν!Μαλιστα στο νοσοκομειο οπου εκανα την εξεταση κι βλεπωντας το βιντεακι από το πι.σι φρικαρα βλεπωντας το κακομοιρο το κεφαλακιμου! κι το πως αλλαζαν τα χρωματα ,όμως μετα μου εξηγησε ο φιλος ότι είναι απλος οι λειτουργιες της ιθωνης!χεχε
συμφωνω, δεν ειναι ολες οι ψυχικες ασθενειες ιδιες.
συνηθως οι σχιζο ειναι θυματα παρα θυτες, χωρις φαρμακα βρισκονται στον κοσμο τους κυριολεκτικα και δε μπορουν καν να ζησουν, κατακλυζονται απο πληροφοριες και εμπειριες, σαν να εχει χαλασει το μυαλο τους...
αλλο πραγμα ο ναρκισσος, ο κοινωνιοπαθης (sociopath) κλπ.
μη τα συγχεουμε και να ειμαστε οσο το δυνατον πιο λεπτομερεις και επιστημονικοι στις αποψεις μας...