Καλησπέρα!
Θα ήθελα να πάρω θέση γιατί το να βιώνει κάποιος συναισθηματικές φορτίσεις και αποφορτίσεις είναι επώδυνο και η ηλικία μαζί με του προβληματισμούς της, τους εντείνει και κάθε άγγιγμα που επιχειρεί το περιβάλλον σου προς εσένα το ενισχύει πολύ. Μετά από 18 χρόνια εργασίας σχεδόν, ένα και μόνο γεγονός χρειάστηκε για να με κάνει να αναθεωρήσω πολλά από τη ζωή. Από την μία η πίεση στο οικογενειακό περιβάλλον που ήταν ήδη τεταμένη, από την άλλη η εργασιακή άδικη πίεση και δεν εννοώ τον όγκο της εργασίας, με έκαναν να ανεβοκατεβαίνω χωρίς εμφανή λόγο και να ξεσπάω σε όλους και πρώτα από όλους στον εαυτό μου. Ένα γεγονός όμως στάθηκε αρκετό για να ανακαλύψω ότι ο χρόνος σκέψης μου έπρεπε να ανακατανεμηθεί. Επικεντρώθηκα στα πράγματα που με ικανοποιούν. Σκεφτόμουν συνεχώς τι μπορώ να κάνω για να βελτιώσω πράγματα που μου αρέσουν ή να βρώ τρόπο να τα κάνω για περισσότερο χρόνο ή αν θέλεις με ποιοτικότερο τρόπο. Το μεγάλο κεφάλαιο σε όποια προσπάθειά σου είναι το άμεσο περιβάλλον σου. Αν λοιπόν εμπιστεύεσαι έστω κι έναν άνθρωπο και έχεις έστω έναν άνθρωπο στο πλάι σου να μπορεί να σε στηρίζει και να σε ακούει όταν πρέπει θα κάνεις πολλά. Έχεις σκοπό και στόχο και από όσο καταλαβαίνω έχεις καλό άμεσο περιβάλλον, αφιέρωσε ποιοτικό χρόνο εκεί. Θα έχεις άλληψυχολογία στη δουλειά. Ίσως σε λίγο καιρό να διαπιστώσεις ότι θα είσαι και καλύτερη στην δουλειά από όσο νόμιζες. Έτσι όμως θα πας και στο βήμα που θέλεις, και που είναι τα ένα δυο πράγματα που θέλεις παραπάνω.....
