Manthes, όλη αυτή η ανευ ορίων συμπεριφορά, μου θυμίζει τη φράση \"Σου ζήτησα ένα ποτήρι νερό και μου φερες μια θάλασσα\".
Τέτοιες σχέσεις χωρίς όρια, φαντάζουν παραμυθένιες και ζηλευτές, όμως κάποτε έρχεται η στιγμή που πνίγουν τον έναν απ τους δύο.
Εάν δεν σέβεσαι, εάν δεν οριοθετείς τον εαυτό σου Manthes, χάνεις την μοναδικότητα της ύπαρξης σου και τρέφεσαι μέσα από την ύπαρξη του άλλου. Κάποτε αυτό γίνεται αντιληπτό/συνειδητό από τον άλλον. Και τότε, τι θα χει απομείνει να τον κρατά ερωτευμένο μαζί σου, αφού η ύπαρξη σου θα έχει \"ρουφηχτεί\" από αυτόν?
ΥΓ. Διάβασα όλο το θέμα και εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω, παρά τα μηνύματα σου, γιατί ενδαφέρεσαι να μάθεις για την εξαρτητική προσωπικότητα, εφόσον αισθάνεσαι καλά με τέτοιες συμπεριφορές.