-
Με αυτην την σχέση που είχα 6 μήνες ήξεραν ότι τον είχα και είχαμε πάει και διακοπές προς το τέλος είχα καθυστέρηση 27 μέρες έβλεπα ότι αργεί να μου έρθει κι επειδή ήμουν στην Αλεξανδρούπολη ζήτησα από την αδερφή μου να πει στον γαμπρό μου γιατί νόμιζα ότι μπορώ να εμπιστευτώ και γιατί είχα ανάγκη να μου πάρουν κρυφά ένα τεστ. Μετά έβλεπα ότι ακόμα δεν μου έρχεται και όταν γυρίσαμε πηγα να κάνω χωριακή. Με πήγε με την αδερφή μου ενώ ήθελα να παω κρυφά μόνη μου. Το είπε στους δικούς μου. Δεν έγινε κάτι περίεργο στο σπίτι αλλά αργότερα άρχισαν να γίνονται όλα αυτα. Το 2013 είχα εκείνη την σχέση.
-
Θα έρθουν το Σάββατο για 12 μέρες και δεν θέλω. Σκέφτομαι διαφορά που έγιναν στο παρελθόν και με στεναχώρησαν από αυτούς και αγχώνομαι. Άρχισα πάλι να αδυνατίζω να κάνω εμετό και να ζαλίζομαι
-
-
Η αδερφή μου και ο γαμπρός μου.
-
Χτες έγινε κάτι πολύ άσχημο. Στον στρατό είναι δεκανεας ο γαμπρός μου. Ένας στρατιωτικός απλός, αλλοδαπός(από Αλβανία συγκεκριμένα) δεν έκοψε τα μαλλιά του καλά κι ο διοικητής του έκανε παρατήρηση κι αυτός του επιτέθηκε . Είχε και μαχαίρι. Ο γαμπρός μου ήταν ο μόνος που άκουσε γιατί ήταν εκεί κοντά και πήγε κι άρπαξε τον στρατιωτικό και τον χτύπησε στο πρόσωπο αρκετά κι έβγαλε αίματα. Μετά πήγαν και οι άλλοι να δουν τι γίνετε. Ο στρατιωτικός μετά έκοψε τις φλέβες του και είναι στο νοσοκομείο.
-
Ακόμα και να φταίει που αυτό πιστεύω τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση;
-
Είπε ότι έχει μαχαιρώσει εκείνο το παιδί κι άλλους στον στρατό. Δεν ξέρω αν αυτό είναι ψέμα η αλήθεια. Ο διοικητής του έδωσε και δώρο ένα στερεοφωνικό που τον βοήθησε. Ότι να ναι δηλαδή. Εγώ για την αδερφή μου φοβάμαι γιατί αρκετά βράδια μένει μόνη της στο σπίτι λόγω υπηρεσίας του και πότε δεν ξέρεις πως μπορεί να σκέφτεται ο άλλος αν θέλει να εκδικηθεί
-
Και μετά θεωρούμε πιο αξιοπρεπή την κακία κι όχι το να κοιτάμε πως να περάσουμε καλά και χωρίς να ενοχλούμε κανέναν και να χαλάμε την ψυχολογία των άλλων ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να βγάλουμε τα μάτια μας με όποιον. Μια κοινωνία με κόμπλεξ ψυχολογικά ψυχοσωματικά ζηλιες και αυτοκτονίες κι αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν υπάρχουν κάποια ψευτοόρια. Άμα είναι να παω κι εγώ να παντρευτώ να μου δώσουν αξία γιατί θα μοστραρω ένα βρωμοδαχτυλίδι στον κόσμο και χάλια να περνάω και να το ξέρουν θα κοιτάξουν πως θα με βοηθήσουν και να μου δώσουν σημασία. Να φορτωθώ και κανένα παιδί και να μην εχω να το ταισω και να μην μου δίνει σημασία ο άντρας μου κι όλοι να λένε αχ το καημένο το κορίτσι που έμπλεξε και να κάθονται να με ακούνε και να με βοηθάνε κι ας μην αξίζω η ίδια κι όχι τόσο ο άντρας μου. Είμαι της άποψης ότι αυτές χρειάζονται περισσότερο βρίσιμο τελικά. Αν έχεις μια σχέση στην κοινωνία αυτή δεν σου δίνουν σημασία αν πονάς ψυχολογικά ενώ αν φοράς το δαχτυλίδι τρέχουν. Αυτό λοιπόν είναι εξυπνάδα να την χαιρόμαστε και να πηγαίνουμε με το σταυρό στα χέρια.
