Δεν ξέρω ποιά είμαι πιά...

Ninaelena, θα πω τη γνώμη μου: Το γεγονός ότι ο άντρας σου είναι άνεργος εδώ και πολύ καιρό και δεν έχει προσπαθήσει αρκετά του το "χρεώνεις" ως έλλειψη πραγματικής αγάπης για σένα και το παιδί. Δεν έκαμε δηλαδή την "υπέρβαση", τη θυσία να στηρίξει το γάμο σας και να σας βοηθήσει συναισθηματικά και κοινωνικά. Στα μάτια σου λοιπόν είναι τουλάχιστον αδύναμος και "λίγος" και έχει απομυθοποιηθεί εντελώς. Είναι λοιπόν φυσικό, ενστικτώδες και επόμενο να μην σε ελκύει πλέον ερωτικά και να αρχίσεις να λοξοκοιτάς αλλού. Εκεί που έγινε το λάθος είναι ότι ενώ ξέρετε και οι δυό σας ότι υπάρχει πρόβλημα, δεν το έχετε συζητήσει. Θα έπρεπε να έχετε κάνει συζήτηση γι αυτό. Να του πεις πως αισθάνεσαι οτι δεν αγωνίζεται, οτι έχει παραιτηθεί και ότι θα πρέπει κάτι να κάνει. Πρότεινέ του να πάτε σε έναν ψυχολόγο, ίσως να έχει πρόβλημα στην αυτοεκτίμησή του, ίσως και να έχει ψιλοκατάθλιψη μετά από τόσο καιρό άνεργος. Το θέμα είναι να αναγνωρίσετε και οι δύο την κατάσταση και να μην εθελοτυφλείτε και να πορεύεστε σε μια άρρωστη ρουτίνα.
Δεν θα αναφέρεις στον άντρα σου για τον άλλον γιατί θα βάλεις μπουρλότο και θα τα ανατινάξεις όλα στον αέρα. Εξάλλου, το άτομο που αναφέρεις είναι ανάξιο λόγου: ένας εγωπαθής, καλοπερασάκιας, παρτάκιας ερωτύλος που βέβαια δεν σέβεται κανέναν και τίποτα. Να ξέρεις, είναι πολύ "άνανδρος" στην πραγματικότητα και δεν αξίζει μία. Ούτε να τον αναφέρεις αξίζει.
Θα κοιτάξεις λοιπόν να σώσεις το γάμο σου όσο είναι καιρός. Θα χτυπήσεις τη ρίζα του προβλήματος. Να πάρεις από το χέρι τον άντρα σου, να πορευτείτε την άβολη οδό, αυτή που θα σας δώσει όμως τη λύση. Συζήτηση μαζί του, πολλές φορές μέχρι να καταλάβετε και οι δυό το πρόβλημα και τις διαστάσεις του και να προτείνετε από κοινού λύσεις. Και μετά να προσπαθήσετε να τις κάνετε πράξη. Μαζί όμως, να αισθάνεται ο άντρας σου οτι σε έχει βοηθό και όχι επικριτή. Από την άλλη όμως θα πρέπει να είσαι και λίγο αυστηρή και να απαιτήσεις την προσπάθειά του, να μην είσαι μαλακή και χαλαρώσει. Να πιάσει κι εκείνος το "σήμα κινδύνου" για να κάνει την υπέρβασή του. Θα δεις ότι δεν θα χρειαστεί μετά καμία προσπάθεια να ξεκόψεις από τον άλλον. Σας εύχομαι το καλύτερο!

Quote:

---

Originally Posted by ninaelena

Δεν ξέρω. Μια απόπειρα να μιλήσω με κάποιον ειδικό. Η αυτοπεποιθησή μου είναι στα τάρταρα. Νιώθω τόοοοσο λίγη που έχω μπλέξει σε αυτή την ιστορία. Αν έχεις κάποια ίδεα στείλε μου προσωπ.μην. Θα το εκτιμούσα πολύ!
Όσο για την εκκλησία μεγάλο θέμα. Δε ξέρω πως θα σας ακουστεί αλλά νιώθω οτι ο Θεός με παράτησε κ δεν με προστάτεψε. Νιωθω προδομένη. Δεν έχω ορεξη να πάω εκκλησία. Νιωθω φυσικά οτι έχω κάνει πολλές αμαρτίες κ θα κριθώ γι αυτο. Είχα πάει κάποια στιγμη μου χε πει αυτό να απομακρυνθώ κ να φτιάξω την σχέση μεωτον Γ. Τώρα τι θα πάω να του πω? Ξερετε απομακρύνθηκα αλλά ξανάπεσα στον πειρασμο..? Νιώθω τελείως γελοία...

---

Κουραγιο κοπελα μου κανεις δεν ειναι τελειος κ αναμαρτητος κ οφειλεις να πας κ για σενα κ για την οικογενεια σου κ για το θεμα του συναδελφου που γνωριζεις οτι ειναι λαθος κ πρεπει να σταματησει για να γινει αυτο πρεπει να πατησεις γερα στα ποδια σου κ να επιβαλλεις τα ορια σου,Εμενα προσωπικα που εζησα μια πολυ δυσκολη φαση κακοποιηση απο συγγενικο μου προσωπο με εσωσε η συμβουλη του πνευματικου μου εκανε τρομερο καλο κ τωρα μαζι με το αγορι μου θελουμε κανουμε οικογενεια η ζωη μου ειναι πολυ φυσιολογικοτερη σε σχεση με παλαιοτερα που τα εβλεπα ολα μαυρα κ ολο αυτο με λιγες επισκεψεις εκκλησια κ μιλαμε για θεαματικη διαφορα στην περιπτωση μου,Ανθρωπος εισαι κ εσυ εκανες ενα λαθος το επανελαβες ομως πρεπει να πας παλι στον πνευματικο μεχρι να βρεις το κουραγιο να καλυτερευσεις τα πραγματα γυρω σου αλλωστε η οικογενεια σου σε εχει πραγματικα αναγκη επομενως κινητοποιησου!

aν σου στειλει προσωπικο μυνημα σφυρα μου.
δε γινετε γιατι δεν εχις συμπλιροσει 50 μυν στο φορουμ.
σχετικα με την εκλησια καπιες φορες λενε πολυ σωστα πραγματα θεωριτικα..
δηλαδη δεν εχει σημασια απο που ειναι μια πηγη ο καθενας μπορει να λεει σωστα πραγματα ανεξαρτητα απο τι κανει κ τι οχι... εχω διαβασει αρκετα τετια κειμενα που τα βρηκα πολυ σωστα.

εγω παντως πιστευω οτη η αυτοπεποιθηση ειναι στα ταρταρα γιατι θελεις να επικοινωνισεις με τους γυρω σου κ να τους πεις τι σκεφτεσαι αλλα δε συμβαινει αυτο
δεν ειναι τοσο αυτο το εχεις κανει πολες αμαρτιες οσο οτι καθεσε πολες φορες εσυ κ οι σκεψεις σου ενω οι αλλοι φαινεται να μη ξερουν τι σκεφτεσαι κ ολη αυτη η κατασταση σε ταλαιπωρει..

κοιτα...

ο θεος μπορει να διχνει διακριτικα τη παρουσια του αλλα θα ππρεπει να κανεις λκ συ κατι για αυτο για να βοηθησεις τη κατασταση σαν αυτο που ελεγε η γιαγια μου αι γιωργη βοηθαμε κουνα κ συ τα ποδια σου....

θα πρεπει να ξεκαθαριζεις στους αλλους τι σκεφτεσαι κ τι σου συμβαινει για να νιωθεις εσυ καλα.

αυτο ειναι το πιο συμαντικο απο ολα για σενα

αντιλαμβανομαι τα προβληματα του γαμου σου, αλλα απο οσα διαβασα να γραφεις, εχω την εντυπωση οτι η καταρρευση σου, η ταλαιπωρια σου, η ανορεξια και η δυστυχια σου, οφειλονται στο οτι δεν ανταποκρινεται ο συναδερφος, παρα στα προβληματα της συζυγικης σου σχεσης...
σωστα?

αν ναι, δεν βλεπω κατι αλλο απο το να ξεχασεις τον συναδερφο, γιατι οπως εχεις καταλαβει κι εσυ, ο τυπος δεν επενδυει συναισθημα στις εξωσυζυγικες του περιπετειες, που πιθανον να ειναι και πολλες, οπως τα περιγραφεις.
πιθανα να τα εχει ξεχωρισει στην ζωη του και να πορευεται πολυ ικανοποιημενος στον γαμο του, χωρις να δενεται με καποια εκτος γαμου και χωρις να προβληματιζεται γι αυτο παραπανω απο τον χρονο της συναντησης/ξεπετας (δεν ξερω και πως ακριβως το κανει).
το θεμα ειναι, εσυ τι κανεις...
εσυ αντιθετα, δειχνεις ερωτευμενη. ειστε πολυ κακος συνδυασμος λοιπον και μαντεψε ποιος ειναι ο χαμενος...