ΛΕΞΕΙΣ

Άννα είμαι κι εγώ κοντά στην ηλικία σου περνάω κι εγώ δύσκολα. Από μικρή ήμουν τρομερά ευαίσθητη αλλά ποτέ μου δεν πήρα χάπια, πάντα προσπαθούσα μόνη μου να ξεπεράσω το άγχος ή την κατάθλιψη που με βασάνιζε κατά καιρούς.... Μην προσπαθείς να φεύγεις από τη πραγματικότητα... Η αληθινή μαγκιά είναι να την ζεις όπως κι εν είναι..... να αγωνίζεσαι και να προσπαθείς ακόμα κι αν δεν μπορείς...... ακόμα κι αν αυτό που ζεις δεν σ' αρέσει και σίγουρα σημαντικό είναι να βρίσκεις διεξόδους όχι σε χάπια και υπνωτικά αλλά σε δημιουργική απασχόληση, σε πράγματα που κάποτε σε ευχαριστούσαν.... από όσα γράφεις καταλαβαίνω ότι έχεις θαυμάσια ψυχή... μην την σπαταλάς.... ΖΗΣΕ

Quote:

---

Originally Posted by PAPA

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζίσου elis! Ξέρεις τι μου είχε πει πρόσφατα ένας κοντινός άνθρωπος όταν του είπα ότι θα πρέπει να δείξει λίγο ενδιαφέρον για κάποια προσωπα (για ευνόητους λόγους δεν θέλω να αναφερθώ πιο συγκεκριμένα) : ο καθένας για τη πάρτη του

---

Απο διαπροσωπικες σχέσεις που στηρίζονται στην αναισθησια και στην αδιαφορία βιώνουμε τα περισσότερα προβλήματα ..... πόσο μοναχικός δρόμος στερημένος απο κάθε βαθύτερη γνώση της προσωπικής μας εμπειρίας ακούγεται αυτός του Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥ(ενα παιδί γεννιέται και οι γονείς του ζουν για την πάρτη τους αγνοοντας τις βασικες του αναγκες και παι λεγοντας).... αφήνοντας τελικά στην τύχη τα πάντα γύρω μας ΖΗΣΕ.... ΓΡΑΦΕΙΣ ΠΟΙΟ ΠΑΝΩ ΑΓΝΟΟΝΤΑΣ ΟΤΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΑΠΑΛΑΓΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΖΕΙΣ ΑΛΛΑ ΣΕ ΚΟΥΜΑΝΤΑΡΕΙ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΤΡΟΦΗ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ .....ΟΠΩΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΛΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΙΣ

Quote:

---

Originally Posted by primal71

Απο διαπροσωπικες σχέσεις που στηρίζονται στην αναισθησια και στην αδιαφορία βιώνουμε τα περισσότερα προβλήματα ..... πόσο μοναχικός δρόμος στερημένος απο κάθε βαθύτερη γνώση της προσωπικής μας εμπειρίας ακούγεται αυτός του Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥ(ενα παιδί γεννιέται και οι γονείς του ζουν για την πάρτη τους αγνοοντας τις βασικες του αναγκες και παι λεγοντας).... αφήνοντας τελικά στην τύχη τα πάντα γύρω μας ΖΗΣΕ.... ΓΡΑΦΕΙΣ ΠΟΙΟ ΠΑΝΩ ΑΓΝΟΟΝΤΑΣ ΟΤΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΑΠΑΛΑΓΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΖΕΙΣ ΑΛΛΑ ΣΕ ΚΟΥΜΑΝΤΑΡΕΙ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΤΡΟΦΗ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ .....ΟΠΩΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΛΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΙΣ

---

Primal αν το 71 είναι είναι η ημ/νια γενησης σου είμαστε ακριβώς στην ίδια ηλικία! Δεν ξέρω αν είσαι άντρας ή γυναίκα χάρηκα που έγραψες και θα συμφωνήσω μαζί σου, ο ΠΟΝΟΣ δεν ξεπερνιέται εύκολα και μιλάμε για ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ, είναι δύσκολο να ζεις και να πονάς, το ξέρω και το βιώνω άλλες φορές λιγότερο άλλες περισσότερο, θα έπρεπε κι εμίς να διαθέτουμε μια δόση αναισθησίας για να μπορούμε να προσπερνάμε το πόνο( (ειρωνικά το γράφω)!!!!

Quote:

---

Originally Posted by PAPA

Primal αν το 71 είναι είναι η ημ/νια γενησης σου είμαστε ακριβώς στην ίδια ηλικία! Δεν ξέρω αν είσαι άντρας ή γυναίκα χάρηκα που έγραψες και θα συμφωνήσω μαζί σου, ο ΠΟΝΟΣ δεν ξεπερνιέται εύκολα και μιλάμε για ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ, είναι δύσκολο να ζεις και να πονάς, το ξέρω και το βιώνω άλλες φορές λιγότερο άλλες περισσότερο, θα έπρεπε κι εμίς να διαθέτουμε μια δόση αναισθησίας για να μπορούμε να προσπερνάμε το πόνο( (ειρωνικά το γράφω)!!!!

---

Ο πόνος πρέπει να αναβιωθεί για να πάψει να μας διεγείρει το αβοίωτό της κομμάτι ...αλλιώς δεν θα μπορούμε να ζήσουμε το παρόν .... οσο μεγαλύτερος πόνος μεσα μας τόσο μεγαλύτερος ο διχασμός μας σε όλα τα επίπεδα .... αν ήταν τόσο ευκολο απο τον καθένα να παραμερίσει την ιστορία του και απλά να ΖΗΣΕΙ ...δεν θα υπήρχε ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΔΩ ...............Δημήτρη με λένε και ναι το 71 είναι η ηλικία μου :)

εμενα παντως δε μου μιαζεις για τρομερα ευαισθητη αυτοι που ειναι τρομερα ευαισθητοι συνηθως οταν κατι δε τους βγαινει οπως περιμενουν μετα αδιαφορουν κ γινονται απαθης.
εχω την εντυπωση οτι δεν εχεις κ πολυ ορεξη να ψαξεις περισσοτερο αυτο που βλεπεις.

Δήμητρη χάρηκα!!! Δήμητρα κι εγώ!! Είσαι και συνονόματος! Δεν εννοούσα να παραμερίσει την ιστορία του αλλά να συνεχίζει να προσπαθεί Αλέξανδρε για να σου δώσω να καταλάβεις η ευαισθησία όπως την εννοώ εγώ... μπορεί να αφορά πχ τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος, τις αλλαγές, μια δύσκολη μετάβαση για παράδειγμα από τη ζωή στο χωριό στη ζωή στη πόλη, από μια σχέση σε ένα χωρισμό, από μια ήσυχη ζωή σε μια θορυβώδη.... πολλές φορές η πραγματικότητα μας ξεπερνά αλλά θέλουμε κι άλλα γίνονται....

μου θυμιζεις πολυ μια συμφητητρια μου στη σχολη που πηγαινα πριν πολα χρονια που επειδη ειχε ζησει σε χωριο της φαινοταν διαφωρετικοι οι ανθρωποι της πολης.
εδω ξερεις στη πολη οι ανθρωποι δεν ειναι οπως στα χωρια που λειτουργουν ολοι σαν ομαδα εδω οι ανθρωποι ειναι πιο απομακροι κ ο καθενας ενεργει οπως νομιζει καλυτερα ο ιδιος χωρις να ασχολειται το τι θα πει ο διπλανος του.
για παραδειγμα βγαινεις εξω κ ολοι σχεδον ειναι στο κοσμο τους με ενα τηλεφωνο στο χερι η ενα μρ3 κ φαινεται σα να περιμενουν απλα να περασει η ωρα για να φτασουν στο προορισμο τους... φυσικα δε τους περασε ποτε η σκεψη απο το μυαλο οτι αυτη η απομωνοση που ζουν ειναι ενα επικυνδυνο παιχνιδι.
εγω στο χωριο θα ζουσα ανετα με φιλους η με μια κοπελα αλιως δε θα πλησιαζα με τιποτα εκει εκτος αν πηγαινα ως τουριστας
την ησυχια την απολαμβανω οταν βρισκομαι με ατομα που θελω ακομα κ αν βρισκομαι στα κατσαβραχα στη μεση του πουθενα αλλιως με εκνευριζει αφανταστα να μη κουνιεται φυλλο

Αυτό που ανέφερα αφορούν κάποιες πτυχές της ζωής μου χαχαχα!! μην ξεχνάς Αλέξανδρε ότι κουβαλώ 44 χρόνια σχεδόν στη πλάτη μου, Τώρα δεν ζω σε μεγαλούπολη όπως η Αθήνα αλλά σε επαρχιακή πόλη θα βγάλω μια φωτογραφία κάποια στιγμή να σας δείξω τι βλέπω από το μπαλκόνι μου

θυμαμαι μαλιστα που ειμουν κοντα σε μια θαλασσα με κατι κατσαβραχα καπου σε μια επαρχια (το που ακριβως θα το αφησω να φαινεται ως μυστηριο :rolleyes:)με ενα φιλο μου κ του ελεγα τι ωραια εδω στα κατσαβραχα να βλεπουμε τη θαλασσα κ μου ελεγε δεν ειναι κατσαβραχα ειναι το μερος που μεγαλωσα... :rolleyes:

:D χαχαχα!!! κι εσύ Αλέξανδρε τι του είπες μετά? εμείς πάντως εδώ δεν έχουμε θάλασσα μόνο βουνά, η θάλασσα είναι μακρυά

τιποτα αλαξα θεμα.

Quote:

---

Originally Posted by primal71

στην ευρώπη δεν γείνεται σωστά η πρωτογενή θεραπεία δυστηχώς.......είναι μεγάλο κεφάλαιο η primal μπορείς να βρείς πολυ υλικό αν ψάξεις. Λες ΠΟΣΟΣΤΑ επιτυχίας ΑΛΛΑ ΤΟ ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΞΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΑΤΟ κτλ φαίνεται ότι μιλάμε διαφορετική γλώσσα και για αμερική ξέρω αλλά δεν μπορώ να πάω για λίγο είνα για εμένα απόφαση ζωής γιατί θα μου πάρει χρόνια αλλά και έτσι εδώ είναι το τίποτε....το αποτελεσματικό της κάθε θεραπείας εξαρτάται απο το άτομο ξεχωριστά σημασία όμως έχει η σωστή οργάνωση και τεχνική σωστά εκπαιδευμένοι ανθρωποί που μπορεί να σε οδηγήσουν στην ρίζα του προβλήματος και να μην ασχοληθούν απλά με τα συμπτώματα και πιστευω τίποτε δεν μπορεί αυτην την στιγμή να συγκριθεί με την primal.....ελπίζω να σαι καλητερα σήμερα φίλε και σε ευχαριστώ

---

συμφωνω οτι το αποτελεσμα εξαρταται κ απο το ατομο αλλα υπαρχει ενα γενικο ποσοστο στο περιπου που κανονικα πρεπει να το ξερεις :) για να αποφασισεις .

Δεν ξέρω τι είναι η primal (Υποθέτω κάποιο είδος θεραπείας ??) αν θέλεις δώσε μου πληροφορίες. Κι εγώ δεν μπορώ να φύγω για Αμερική είσαι τυχερός που μπορείς να έχεις τέτοιες εναλλακτικές...

Quote:

---

Originally Posted by PAPA

Αυτό που ανέφερα αφορούν κάποιες πτυχές της ζωής μου χαχαχα!! μην ξεχνάς Αλέξανδρε ότι κουβαλώ 44 χρόνια σχεδόν στη πλάτη μου, Τώρα δεν ζω σε μεγαλούπολη όπως η Αθήνα αλλά σε επαρχιακή πόλη θα βγάλω μια φωτογραφία κάποια στιγμή να σας δείξω τι βλέπω από το μπαλκόνι μου

---

Κι εγώ έχω ωραία θέα από τη βεράντα μου αλλά όταν τη βλέπω σκέφτομαι μόνο πόσα μέτρα με χωρίζουν από το έδαφος και πιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν....Συνέχεια αναρωτιέμαι γιατί βλέπω αρνητικά ακόμα και τα θετικά πράγματα που υπάρχουν στη ζωή μου... Φταίει η κατάθλιψη ή εγώ είμαι γενικώς προβληματική???

Quote:

---

Originally Posted by wstyron

συμφωνω οτι το αποτελεσμα εξαρταται κ απο το ατομο αλλα υπαρχει ενα γενικο ποσοστο στο περιπου που κανονικα πρεπει να το ξερεις :) για να αποφασισεις .

---

κανείς δεν πρόκειται να σου δώσει κανένα ποσοστό και καμιά διαβεβαίωση οτι θα νοιώσεις ελευθερος απο ότι σε βασανίζει...πρέπει απλά να ακολουθήσεις το ένστικτό σου και τη θέληση σου οτι πραγματικά θέλεις να αλλάξεις.ΑΠΛΑ Η ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΠΥΞΙΔΑ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΤΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ Η ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ Η ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ ΜΕ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΔΕΙΣΛΙΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΕΣ ΑΛΛΩΤΕ ΠΟΙΟ ΣΟΒΑΡΕΣ ΑΛΛΟΤΕ ΟΧΙ .....ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ........ ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΑΣ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΙ ΑΥΤΟ ..Η ΨΥΧΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΝΤΙ ..... ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΙΣΟΣ 20 Η 30 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΥΡΩΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΕ 20 ΜΕΡΕΣ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΕΙΟΤΗΤΕΣ ...........