Printable View
Μπορεις να δεις και στο διαδικτυο πληροφοριες, εγω περισσοτερο σκεπτομαι γιατι μπορει να συνεβη αυτο τωρα ειδικα. Δηλαδη μηπως εχει αλλαξει κατι στη ζωη σου, μηπως επηρεαστηκες απο κατι οπως σου ειπα πιο πανω κλπ. Γενικα σε κοβω αγχωδη βεβαια. Σκεφτηκα και μια αλλη ιδεα, θα σου γραψω το βραδυ ξανα που θα ξαναμπω.
Nα μου γράψεις φυσικά...
Γενικά ναι...
Είμαι αρκετά αγχώδης...
Όχι όμως παρανοική όπως τώρα...
Δεν ξέρω αν άλλαξε κάτι...
Ίσως η σχέση μας σοβαρεύει λίγο...
Δηλαδή ξέρεις...
Συναντήσεις με γονείς, πιθανή συγκατοίκηση κτλ...
Δεν εννοώ πως πριν δεν ήτα σοβαρή αλλά τώρα αλλάζει το πλαίσιο...
Τα όνειρα που κάναμε πριν κάποια χρόνια αρχίζουν τα υλοποιούνται...
Προσπαθώ και εγώ να σκεφτώ κάτι άλλο μα μάταια...
Ευχαριστώ kerasi και για τις απαντήσεις σου μα και για την υπομονή σου...
Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις.
Πω πω σαν να βλέπω τον εαυτό μου,και εγω ανάδευα μνήμες πολύ παλιές απο τα πρώτα μου αθώα ραντεβού πρίν καν τον γνωρίσω,και θυμόμουν άσχετα πρόσωπα,και αυτό με τίς γυμνές φωτογραφίες και εγω τέτοια σκεφτόμουν ενω δεν είχα κοιμηθεί με κανέναν.Οτι να 'ναι.Εγώ ένα καλοκαίρι το πέρασα αυτό το χειρότερο της ζωής μου,αφου ηταν να έρθει μαζί μου στο χωριό,και οταν άρχισα να του μιλάω γι'αυτά το ανέβαλλε και αυτό που του αναγνωρίζω και τον ευχαριστώ γι'αυτό ήταν που απομακρύνθηκε σιγά-σιγά απο μένα,επειδή ήμουν ήδη χάλια ψυχολογικά για να μη γίνω χειρότερα.Το Σεπτέμβρη βέβαια χωρίσαμε,δεν τον κατηγορώ ήταν 19 χρονών παιδάκι,ήθελε μια ανέμελη φοιτητική σχέση,δεν μπορούσε να διαχειριστεί το βάρος της κατάστασης,με εσάς είναι διαφορετικά είστε πολλά χρόνια μαζί,είναι πιο σοβαρή η σχέση.Προσπάθησε να χαλαρώσεις να σκεφτείς οτι ακόμα και να έκανες κάτι με άλλο,που δεν έκανες,μπορεί να μη σε χώριζε,οτι και αυτός ίσως έχει κάνει τα λαθάκια του,αλλα οτι ακόμα και αν χωρίσετε δεν είναι το τέλος του κόσμου,μπορείτε πάντα να τα ξαναβρείτε,αλλα και να μην γίνει αυτό κάποιο άλλο σύντροφο θα βρεις,πάντως δεν θα είναι το τέλος του κόσμου,οτι να είσαι εσυ καλά και τα ερωτικά είναι δευτερεύον,το θέμα είναι αυτό να εισαι καλά ΕΣΥ που τώρα δεν είσαι.Δεν αξίζει να χάσεις τον ευατό σου,απο φόβο μη χάσεις τον αλλο.Εσύ πάνω απ'όλα.Εκείνος σίγουρα σ'αγαπάει γι'αυτό είναι δίπλα σου σε όλα,αλλα βλέπεις,δεν περιστρέφεται όλη του η μέρα γύρω απ'το φόβο μη σε χάσει.Είναι πολύ σημαντικό το ότι εργάζεσαι γιατί απασχολείς το μυαλό σου,ενω εγω είχε τελειώσει η εξεταστική,είχα άπλετο χρόνο,και το μυαλό μου βυθίστηκε εντελώς σε έναν κυκεώνα σκέψεων.Το σοκ στου χωρισμού με επανέφερε στη πραγματικότητα και άρχισα τίς απέλπιδες προσπάθειες να τον φέρω κοντά μου,μετά ερωτεύτηκα τρελά τον τωρινό μου δεσμό,που ήμασταν στην αρχή ακόμα,και δεν έτρεμα μην τον χάσω και έγινα καλά.Χρησιμοποιώ αυτή τη φράση γιατί ακόμα και τώρα πιστεύω οτι είχε αρρωστήσει το μυαλό μου,και αν συνεχιζόταν σίγουρα θα πήγαινα σε ειδικό,δεν πήγαινε αλλο.
Αν σκέφτηκες να πας σε ειδικό είναι οκ, αυτοί ξέρουν περισσότερα πράγματα ωστέ να μας βοηθήσουν, η απόφαση είναι δική σου, μέχρι τότε προσσπάθησε να μη σκέφτεσαι και να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν και όταν κάτι έρχεται στο μυαλό σου απλά πάρε μια ανάσα και ασχολείσου με κάτι χειρονακτικό όπως μαγειρική για παράδειγμα
Καλημέρα σε όλους.
Σήμερα είναι μιά καλύτερη μέρα...
Αρχικά να πω πως μάλλον χτές με είχε πιάσει κρίση ανασφάλειας.
Σήμερα είμαι πολύ καλύτερα...
Σκέφτηκα απλουστευμένα...
Αυτό που πρέπει να διορθώσω είναι αρχικά η εμμονή μου πως ΟΛΟΙ θέλουν να μου χαλάσουν την σχέση και επιπλέον πως ο άντρας με τον οποίο είμαι τόσα χρόνια δεν θα πιστέψει εμένα μα τον οποιοδήποτε άγνωστο...
Είτε λοιπόν ''φτιάξουν'' βίντεο κτλ είτε όχι, εμένα ο άνθρωπός μου με ξέρει πολύ καλά.
Τέσσερα χρόνια δεν συγχώρεσα ποτέ τον εαυτό μου για τα φιλιά...
Φαντάσου τι θα έκανα για κάτι περισσότερο...
Πιθανόν θα τράβαγα μιά βουτιά στο κένο...
Τέλος πάντων... ΝΑΙ σήμερα είμαι καλά...
Ναι ελπίζω να είμαι στο μέλλον ακόμα καλύτερα, αφήνοντας πίσω τις παρανοικές σκέψεις...
Χάνω το πάρον...
Ίσως επειδή δεν έχω σοβαρότερα προβλήματα...
Χάνω την ουσία της ζωής...
Θυμάμαι πως όταν έφυγε φαντάρος ή στην τελευταία μου εξεταστική ούτε καν το σκεφτόμουν...
Μάλλον είμαι ''βιτσιόζα'' :P
Είμαι σημαντική λοιπόν...
Είμαι ειλικρινής...
Δε φοβάμαι ούτε το μέλλον μα ούτε το παρελθόν...
Ζω το παρόν :)
Μπραβο τρελοκοριτσο, σιγα σιγα θα δεις οτι θα το ξεπερασεις. Ολοι κανουμε τετοιες σκεψεις, εγω βλεπω οτι εχεις μια σχεση με γερα θεμελια, οποτε μη φοβασαι τιποτα. Για να σε ρωτησω πως διαχειριστηκατε τη θητεια γιατι μ ενδιαφερει.
Kαλημέρα kerasakiiii :)
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
Χμμμ... θητεία για μένα = κατάθλιψη...
Είπαμε πως είμαι ευαισθητούλα...
Γενικά τόσα χρόνια που είμαστε μαζί άντε να χωριζόμασταν 10 μέρες τον χρόνο...
Ξαφνικά λοιπόν έπρεπε να μάθω μοναχούλα...
Τον πρώτο μήνα τον έβλεπα κάποιες ώρες κάθε Κυριακή...
Έκλαψα, ήπια πολυυυυ, γκρίνιαζα σε κολλητή και μάνα κυρίως...
Είχαμε και το άγχος του που σκ...τά θα πάει, οπότε δυστυχώς πέρασα άσχημα...
Ωστόσο το φανταρικό ΠΛΕΟΝ είναι παιχνιδάκι...
Ο καιρός περνάει πάρα μα πάρα πολύ γρήγορα...
Τον έβλεπα και έπαιρνα δύναμη...
Τώρα σε λίγο καιρό απολύεται και ειλικρινά δεν το πιστεύω...
Ακόμα και τώρα που το γράφω λέω κοίτα να δεις...
Είναι σαν όνειρο...
Γενικά δεν μπορώ τις σχέσεις απο απόσταση...
Και το λέω πάντα πως αν είναι να φύγει ή μαζί ή χωρισμένοι.
Θέλω επαφή, καθημερινότητα με όλο το πακέτο.
Όμως το φανταρικό είναι μια φάση που ξεχνάς το ''εγώ'' σου, οπλίζεσαι με υπομονή και περιμένεις...
Εμένα ο δικός μου ούτε άλλαξε, ούτε απομακρύνθηκε, ούτε τίποτα πέρα απο κάποια νευράκια που είχαμε στην αρχή :P
Για πες μου όμως... γιατί σε ενδιαφέρει το θέμα;
Υπάρχει κάτι προσωπικό ή περί ανέμων και υδάτων;
Πάντως αν δεν σου είπα κάτι και θες ρώτα ελεύθερα ...
Ολα θες να τα μαθαινεις εσυ τρελοκοριτσο?:p:p:p
Σε ρωταω γτ μ αρεσει να μαθαινω τη γυναικεια οπτικη σε καποια θεματα και συγκρινω και με τις εμπειριες μου.
Απ οτι καταλαβα ομως δεν υπηρχε μεγαλη αποσταση, δεν πηγε μακρια απ τον τοπο καταγωγης.
Ναι...
Δεν πήγε καθόλου μακριά...
Ωστόσο νομίζω πως το κοντά και το μακρία είναι υποκειμενικό.
Αλλά όπου και να πήγαινε τα ίδια θα έκανα.
Υπομονή, επιμονή...
Η συνταγή της επιτυχίας :P
*Είμαι ολίγον κουτσομπόλα σορρυ :rolleyes:
Εχεις αυτογνωσια τουλαχιστον!:p
Για πες τωρα που απολυεται, τι θα κανετε με το θεμα συγκατοικηση;
Tι πλανα υπαρχουνε;
Ποια θα ηθελες να ειναι τα επομενα βηματα;
Θέλω τρομερά πολύ να μείνουμε μαζί...
Και οι δύο θα κάνουμε μεταπτυχιακό, εγώ μάλλον ιταλία -εξ αποστάσεως βέβαια-...
Εκείνος θέλει αρχικά να βρει δουλειά...
Οπότε δεν γίνεται να μείνουμε μαζί εξ αρχής.
Εγώ έχω τη δουλειά μου αλλά ο άντρας λόγω φανταρικού καταλαβαίνεις...
Και εκείνος πάντως το θέλει πολύ...
Θα δείξει...
Σίγουρα θα μένουμε άτυπα μαζί, μέχρι να ορθοποδήσει και εκείνος...
Γνωρίζω φυσικά τους δικούς του και εκείνος τους δικούς μου, οπότε αυτή είναι η φυσική εξέλιξη...
Είμαστε σχετικά μικροί αλλά τα χρόνια είναι πολλά και θέλουμε πολύ...
Για γάμους κτλ δεν νομίζω, γιατί δεν υπάρχει και λόγος.
Κανείς δεν μας πιέζει...
Η συγκατοίκηση όμως είναι ένα βηματάκι (για μένα βηματάρα), το οποίο και θέλω να γίνει...
Να τον ζήσω θέλω στο έπακρο ...
Τρελοκοριτσο τι δουλεια ειναι αυτη που απασχολεισαι; μου κανει εντυπωση που εισαι μικρη και ηδη δουλευεις, γι αυτο ρωταω να παιρνω και ιδεες.
Είσαι και εσύ ένας κουτσομπόλης, άλλο πράμα :P
Πωλήτρια είμαι...
Μη φανταστείς τίποτα σπουδαίο...
Κάπου, κάποτε στο μέλλον ίσως ασχοληθώ με το αντικείμενό μου...
Για φιλολογο σε κοβω αν κρινω απ τις ''εκθεσεις'' σου...:p
trelo24 To μήνυμα τροποποιήθηκε απο την διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης . Μην περιμένεις να πάρεις συμβουλές από άλλα άτομα στο internet (ή από φίλους, συγγενείς κλπ) γιατί απλά ο καθένας θα σου πει την δική του ιστορία και πιθανόν να σε συμβουλεύσει λάθος!
To μήνυμα τροποποιήθηκε απο την διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης Απλά υποφέρεις (και πολύ μάλιστα).
Και είναι ουσιαστικά μια εκδήλωση του έντονου άγχους που έχουμε (άσχετα που εσύ μπορεί να λες στον εαυτό σου ότι δεν είσαι αγχώδης τύπος και είσαι γενικά χαλαρό άτομο).
To μήνυμα τροποποιήθηκε απο την διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης