Printable View
καλημέρα κ ευχαριστώ πάρα πολύ για την υποστήριξη.από χθες είμαι χάλια κ κλαίω από φόβο.τρέμουλο γενικό τρεμουλο στη γλώσσα κάψιμο δεξιά κυρίως στη γλώσσα μουδιασμα κ πήγα στην παθολόγο μου λέει είναι από το άγχος αλλά αν σε 2 εβδομάδες επιμένουν πήγαινε σε ένα νευρολόγο κ ένα στοματολόγο.ε αυτό ήταν πανικός .κ διαβάζω στο ίντερνετ για καρκινο στο στόμα κ σκλήρυνση κ έχω πανικοβληθεί.θέλω τόσο να είναι όλα στο μυαλό μου κ να χαρώ το παιδάκι μου
βασικα αν το παςετσι δε βλεπω να βγαινει ακρη ομως.. ανιξε κανενα θεμα κ πες μας τι συμβαινει στη ζωη σου κλπ γυρω σου τι σε χαλαει κλπκλπ..
Αλέξανδρε μπορεί να μη θέλει να πει το ριτάκι αλλά σίγουρα δεν έχει τίποτα στο στόμα.... Εγώ παίρνω την ευθύνη και προσυπογράφω!!! Κούκλα με το ωραίο όνομα είσαι μια χαρά, πάρε μια αγκαλιά το παιδάκι σου και όλα θα περάσουν!!!!
εγω δε βρισκω ομως καπιο αλλο τροπο να συνενοηθουμε εκτος απο το μπλα μπλα αν μου ελεγε κατι παραπανω το ολο θεμα θα της ελεγα για μειλ αν δε θελει να πει αλλα δε μου βγαζει κατι ετσι οπως τα γραφει.για αυτο το λεω ετσι γενικα.Quote:
μπορεί να μη θέλει να πει το ριτάκι
είμαι 33 ετών κ έχω ένα παιδάκι.χωρισμένη 3 χρόνια αλλά εδώ κ κάποιους μήνες ξανά μαζί με τον σύζυγο.από πολύ μικρή αρρωστοφοβία κ κρίσεις πανικού.δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση αλλά τους τελευταίους μήνες συνέχεια συμπτώματα.τα τωρινά είναι συχνά τρέμουλο μικρό ,η γλώσσα τρέμει όταν την κρατάω έξω,στο πλάι της γλώσσας βλέπω ερεθισμό πιο κόκκινη περιοχή κ γενικά εκεί γρω ένα κάψιμο νιώθω.εδώ κ 4 μέρες περίπου μουδιάσματα στη γλώσσα.μόνιμος πανικός.πήγα σε παθολόγο που βλέπει απλώς μια μικρή άφθα.όμως μπαίνω στο google κ πληκτρολογώ τα συμπτώματα και....πανικός περισσότερο.πήγα κ σε φυχολόγο κ μου είπε είναι σίγουρη είναι ψυχολογικό όλο.μα κ ο ερεθισμός????κ το κάψιμο???θα προσπαθήσω να βρω λεφτά για στοματολόγο μάλλον.βέβαια σκέφτομαι κ για σκπ κ για πολλά.ζηλεύω τόσο τους γύρω που είναι ήρεμοι κ σίγουροι να κανονίζουν κ για ένα χρόνο μετά πράγματα!στο σύζυγο δεν μιλάω για αυτά γιατί στο παρελθόν με κοροιδευε κ φοβάμαι θα με αφήσει κ μπορεί να πει ότι είμαι τρελή...
ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ !! ΕΓΩ ΞΥΠΝΑΩ ΜΕ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΤΟ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΕΡΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΟΡΟΦΟΒΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ....
ΠΕΡΝΑΕΙ? ΚΑΙ ΠΩΣ ? ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ?
ρε παιδιά θα περάσουν ποτέ τα σωματικά συμπτώματα ή θα μας φοβίζουν αιωνίως??
Εκεί που πηγαινα μια χάρα,σήμερα έκανα πισωγύρισμα...θα μιλήσω με ψυχολόγο μου σήμερα να δω τι θα μου πει...
Εγώ πιστεύω βεβαια ότι ειμαι στο σταδιο του να γινω παλι ενας λειτουργικος ανθρωπος αλλα θελει αργα και σταθερα βηματα και χωρις πισωγυρισματα δε νομιζω οτι γινεται σωστη δουλεια...
Εσείς πόσα χρόνια υποφέρετε από άγχος,αγχώδεις διαταραχες,φοβίες,σωματικά συμπτώματα?
και μια ακομα ερωτηση παιδια...
εσεις φοβαστε μηπως απο το πολυ αγχος παθετε κατι σοβαρο στην υγεια σας?
Quote:
Originally Posted by MARO_86
Τωρα αμα σου πουμε οχι , θα συνεχιζεις να αγχωνεσαι .
Αμα σου πουμε ναι , θα αγχωθεις περισσοτερο .
Παντως , σε ολες τις περιπτωσεις , το να τρωγεσαι με κατι , σε καλο δεν θα σου βγει .
Quote:
Originally Posted by Gazkatrine1972
Ειχα αγοραφοβια , λαιτ , αλλα με το που υποχωρησε η καταθλιψη , εφυγε και αυτη . Δεν εχω καθολου .
Παιδιά συμπάσχω πάρα πολύ με όσους υποφέρετε από νοσοφοβία και έχετε συμπτώματα. Υπέφερα κι εγώ για 2-3 χρόνια. Τα συμπτώματα μου ήταν στην αρχή ένας πόνος στο θώρακα με κάθε μικρή κίνηση που έκανα. Ο παθολόγος είχε πει ότι δεν είναι τίποτα, η ψυχολόγος ότι είναι άγχος, εγώ νόμιζα ότι δε με πιστεύε ότι πραγματικά πονούσα κι ένιωθα πληγωμένη, επέμεινα να πάρω δεύτερη άποψη... Μου είπαν τότε πάλι ότι έχω πολύ άγχος ακόμη και αν σχετιζόταν ο πόνος με λάθος στάση του σώματος (συνήθιζα να παίρνω το λάπτοπ στο κρεβάτι και να κάθομαι με τις ώρες ..ξέρετε ψάχνοντας συμπτώματα για θανατηφόρες ασθένειες).
Εν τέλει διαγνώστηκα από ψυχιάτρο με αγχώδη διαταραχή και έκανα 6μηνη αγωγή με αντικαταθλιπτικά και άρχισα να γίνομαι πιο δραστήρια, άλλαξα τη ζωή μου, πήγα εξωτερικό, εργάστηκα αλλά με τα πρώτα ζόρια επέστρεψαν τα συμπτώματα άγχους με τη μορφή πόνου στην καρδιά και δύσπνοια και φόβο του θανάτου πιο έντονου από ποτέ. Πήγα στα επείγοντα νόμιζοντας ότι έχω καρδιακή ανακοπή ή κάτι σοβαρό τελοσπάντων και απλά μου κάναν ερωτήσεις, πήραν θερμοκρασία και πίεση και κατέληξαν ότι είχα το σύνδρομο van tietze. Κουβαλούσα κάποια βαριά πράγματα και υπήρχε μια μικρό επιβάρυνση και χρειαζόμουν ξεκούραση. Αλλα επίσης να χαλαρώσω από το άγχος μου. Όπως κι έκανα. Σταμάτησα σταδιακά να τα ξεψειρίζω όλα τόσο πολύ. Σταμάτησα να ψάχνω όλα τα μικρά συμπτώματα και να τους δίνω σημασία. Άρχισα να ασχολούμαι με άλλα, να ζω τη ζωή στο παρόν, να διαβάζω άλλα πράγματα. Δε λέω ότι τώρα είμαι εντελώς καλά. Τώρα έχω έναν γενικότερο φόβο του θανάτου και φοβάμαι τα ατυχήματα, τροχαία, τις πτήσεις αλλά και πάλι όχι τόσο πολύ όσο υπέφερα με τη νοσοφοβία.
Εν τέλει νομίζω βοθάει η ψυχοθεραπεία, το να γεμίζουμε τη ζωή μας με εμπειρίες και όμορφα πράγματα, η παρέα και η συντροφικότητα. Τώρα αν κάποιος νιώθει ότι ξεφεύγει όπως ένιωθα εγώ και θέλει να πάει σε ψυχίατρο..αλλά και τα χάπια δεν είναι λύση παντοτινή. Και κάτι που έγραψα και σε άλλο θέμα, υπάρχει η άποψη ότι το άτομο που θέλει να πηγαίνει σε γιατρούς ψάχνει τη μητρική/πατρική φιγούρα στο πρόσωπο του/της γιατρού και να πάρει την προσοχή και τη φροντίδα που νιώθει ότι του λείπει... Επίσης οι ασθένειες είναι κάτι απρόβλεπτο στη ζωή και με το να επαγρυπνούμε να τις εντοπίσουμε πριν εξελιχθούν είναι σαν να θέλουμε να νιώσουμε ότι έχουμε τον έλεγχο. Νομίζω ότι έχουν βάση αυτές οι απόψεις γιατί αν κρίνω από προσωπική πείρα αυτό που ένιωθα και κατέλειξα σε νοσοφοβία και γενικότερη αγχώδη διαταραχή & κατάθιψη ήταν ότι κανείς δε νοιάζεται και δε με αγαπάει και ότι ένιωθα ότι δεν είχα τον έλεγχο της ζωής μου. Θέλει ψυχοθεραπεία παιδιά!
Καλησπέρα σε όλους και από μένα....
Μητέρα 2 πανέμορφων παιδιών 8 μιση κ δέκα....40 ετών με δουλειά πρωι αλλα΄και βράδυ...Προσωπική ζωή μηδέν σχεδόν...Ακόμα κ τα παιδιά μου τα βλέπω ελάχιστα...Το αποτέλεσμα φυσικα?
ΑΓΧΟΣ ΑΓΧΟΣ ΑΓΧΟΣ....Για τα πάντα...Ειδικά τα τελευταία 3 χρόνια έχω ζοριστεί απίστευτα,,,Αρρυθμίες πλέον καθημερινό φαινόμενο, πονοι σε στήθος, διαταραχές διατροφικές περιστασιακά....καμία ευχαρίστηση στο οτιδήποτε κάνω...Εξετάσεις σε καρδιολογους, κ ολοι μου λενε προπτωση βαλβιδας χωρις να ναι κατι το ανησυχητικο....Ανακουφιζομα ι καπως προσωρινα κ μετα παλι νοιωθω πως κατι θα παθω..ολα στο μυαλο μου μεσα,,,αρρωστιες ....ολα....Φοβιες βασικα.....Σημερα το πρωι διαβασα καποια κειμενα ενός κυρίου δε ξερω αν πρεπει να πω ονομα η οχι. Δεν εχει σημασια ομως αυτο.. με βοηθησαν πολυ ολα αυτα που διαβασα να σκεφτω πιο καθαρα..Πραγματικα αξιος συγχαρητηριων ο κυριος αυτος.....Διαβαζα τοσο προσεχτικα αυτα που εγραφε και μιλουσαν ακριβως στην καρδια μου..Λες κ ηταν για μενα γραμμενα..Ειμαι σιγουρη και πολλοι αλλοι θα το δουν αυτο.....Απιστευτη βοηθεια και δυναμη εσωτερικη μου εδωσε ...Τελικα ολα στο μυαλο μας ειναι..κ τα καλα κ τα κακα. Απο εμας ολα ξεκινουν και στο χερι μας να τα αλλαξουμε ολα..Αποφαση, τολμη χρειαζεται μονο και ανθρωπους τριγυρω να μας αγαπουν αληθινα....
Maria40 νομιζω πως ξερω ποιανου κυριου διαβασες...τα εχω διαβασει και εγω...ειναι πολυ καλος!!!
ωστοσο και η ψυχολογος μου ειναι εξαιρετικη!!!
εγω αυτη τη στιγμη εχω φοβερα μουδιασματα στο αριστερο χερι,και οταν σηκωνομαι ειναι σα να παταω αλλου και να βρισκομαι αλλου,και επισης εχω και μυικους σπασμους σε διαφορα σημεια του σωματος...εχω θορυβηθει μηπως εχω σκπ...φοβαμαι ,φοβαμαι πολυ!!!
καλα που το καταλαβες επιτελους... οτι το ξερειςQuote:
Maria40 νομιζω πως ξερω ποιανου κυριου διαβασες...
:-)
Maro_86 εχεις ρωτησει γιατρο σχετικα με αυτο; Ισως κ ναναι καθαρα ψυχοσωματικο αλλα δεν χανεις κ τιποτα να παρεις μια γνωμη...Ισως σε καθησυχασει κιολας...μουδιασματα εχω κ εγω κατα καιρους σε κεφαλι, χερια κτλ, αιμωδιες νομιζω λεγονται κ ειναι ακινδυνες οπως μου εχουν πει! Ευχομαι ολα καλα να πανε οπως κ ναχει...ελπιζω να αλλαξει η κατασταση μαζι με την ψυχολογια μας τωρα το καλοκαιρακι τι να πω..