Printable View
Απλά εγώ και σπίτι που ειμαι δεν μπορω....παλι θα σκεφτώ κάτι για το σπίτι και θα ταραχτω....και λέω που θα πας....εξω γίνεται χαμός......σουχει τυχει αυτο??????? και λέω νταξει σε κλινικη θα καταλειξω.......οτιναναι αυτές οι φοβίες.....βλεπω τους άλλους και ούτε τους απασχολούν....ή μπορει να τους απασχολούν απλά τις αφήνουν τις σκέψεις δεν δίνουν σημασία και συνεχίζουν τη ζωή με τα προβλήματα της......
Ναι βέβαια. Και σπίτι και παντού. Και να μην ξέρεις τί να κάνεις. Και η ταραχή να φουντώνει. Να θες να ουρλιάξεις και να σωπαίνεις. Να θες να βαρέσεις το κεφάλι σου στον τοίχο μπας και συνέλθεις κι αντ' αυτού να βάζεις τα κλάματα από την απελπισία. Κι όλα να φαντάζουν τόσο δύσκολα. Ακόμα και το να μιλάς και να συμπεριφέρεσαι φυσιολογικά για να μην καταλάβει κάποιος κάτι. κι όλο να νομίζεις ότι κάτι θα γίνει. Και μόνο όταν σε απίρνει ο ύπνβος να ηρεμείς λίγο. Τόσο γνώριμα για' μένα.....
Σκέψου πάντως ότι εγώ με τη διαταραχή έχω διανύσει ήδη 12 όμορφα χρόνια. Και σπουδές έκανα και μεταπτυχιακό και γάμο και σπίτι ανακαίνισα....Πράγματα που τώρα που είμαι σε άσχημη κατάσταση λέω πώς τα έκανα εγώ αυτά???? Στο λέω για να δεις ότι ξεπερνιέται (και να τα ακούω κι εγώ τώρα που σέρνομαι στα πατώματα). Απλά όταν το περνάς είανι φορτίο αφόρητο. Κάθε φορά τόσο οδυνηρή....
Παρεπιμπτόντως έχεις υποστήριξη? Από οικογένεια, φίλους, σύντροφο?
Γεια σου marouliw, ναι είχα πολλές, ποικίλου περιεχομένου, μέχρι να μάθω να διαχειρίζομαι τις σκέψεις, ιδεοληψίες με κούραζε αφάνταστα η ενασχόληση του μυαλού μου με αυτές, και το περιεχόμενό τους καθώς και αυτό που λένε οι άγγλοι obsessing about obsessing, δεν ξέρω αν το έχετε νιώσει και αυτό. Τα φάρμακα δες τα σαν ένα βοήθημα, αλλά μην επαναπαυθείς σε αυτά, δώσε σημασία και στην ψυχοθεραπεία, η γνωσιακή θα σε βοηθήσει, εγώ έχω ποστάρει και κάποιες μεθόδους αυτοβοήθειας που εμένα προσωπικά με έχουν βοήθησει, όπως η mindfulness, όταν μάθεις να μη δίνεις σημασία και να μην εμπλέκεσαι στο παιχνίδι των σκέψεών σου και να τις αφήσεις να περνούν έτσι απλά, τότε και μόνο θα ηρεμήσεις. Μην απελπίζεστε παιδιά!! Και δείτε και λίγο τα πρακτικά, γυμναστική που σας αρέσει για εκτόνωση άγχους, καλή διατροφή, όχι καφέδες, πολλή ζάχαρη και αντίστοιχα διεγερτικά, εγώ επιμένω ότι και σε αυτά πρέπει να δώσουν βάση όσοι άνθρωποι υποφέρουν από αγχώδεις γενικά διαταραχές.Quote:
Originally Posted by marouliw
Spr1980 έχω στήριξη απλά οι γονείς δεν με πολυνιωθουν και τα βλέπουν ολα πολυ απλά....φαντασου η μανα μου μου λέει δεν σαφηνω να ξαναπάρεις φάρμακα...ελεος δλδ....το θέμα ειναι οτι δεν προχωραει η ζωή μου και με αγχώνει και αυτό....θα μου πεις κάτσε κάθε πράγμα στην ώρα του.....ουτε συντροφο έχω και μου την έχει δώσει. Αλλά μετα λέω τι να τον κανεις αυτός θα θέλει βόλτες και συ θα σέρνεσαι....χαχα
Breath εσυ τώρα παίρνει φάρμακα? Ρε συ εγώ έχω ξεφύγει....και εκει που κάθομαι μπορεί να νιώσω ξαφνικα άγχος χωρίς λόγο λες και έχω κάτι να κάνω καποια υποχρέωση δεν ξέρω...μετα έχω υπαρξιακού τύπου σκεψεις όπως πως μπορούμε και ζουμε σε τέτοιο κομφούζιο με τόσους ανθρώπους, πως μπορούμε και δεν κουραζόμαστε με τόση φασαρία και ήχους......κατι κουλά και έχω χεστει...!!!!
Όχι δεν παίρνω. Όπως τα περιγράφεις απλά βρίσκεται λίγο σε έξαρση αυτό που περνάς, έτσι το καταλαβαίνω εγώ και νομίζεις ότι πνίγεσαι από όλα. Πιστεύω ένα κατάλληλο φάρμακο θα σε ηρεμήσει και ύστερα θα μπορείς καλύτερα να διαχειρίζεσαι τις σκέψεις. Επίσης κανένα πάρκο, φύση, κάτι ήρεμο κοντά σου υπάρχει? με τη φασαρία και τους ήχους σε καταλαβαίνω, προσπαθώ να είμαι και εγώ σε όσο το δυνατόν πιο ήρεμο περιβάλλον, γιατί όλα επηρεάζουν. Δεν αντέχω τηλεοράσεις, βαβούρα πολύ και τέτοια, προσπάθησε να δημιουργήσεις το περιβάλλον που θα σε ξεκουράζει περισσότερο. Το ότι έχεις αυτό το άγχος εν μέρει να οφείλεται και αν πιέζεσαι από μπόλικη φασαρία, ανθρώπους, δεν το θεωρώ καθόλου παράλογο. Βρες κάποιες διεξόδους στη φύση ή και μέσα σε πόλη, έστω μια γωνίτσα πρασίνου και ηρεμίας.Quote:
Originally Posted by marouliw
Σευχαριστω πολυ.....αν και αυτο με τους ήχους και τους ανθρώπους ειναι πιο πολυ σκέψη παρα ότι με ενοχλεί....δλδ όταν το σκεφτώ θα με ενοχλήσει διότι λέω και που θα πας χωρίς ανθρώπους και ήχους....κατι κουλά υπαρξιακά......εσυ τι φάρμακο έπαιρνες?
Είσαι μικρή κοπέλα. Να μην απογοητεύεσαι. Εγώ και πόσοι άλλοι ξέρουμε και καταλαβαίνουμε πόσο πολύ δύσκολο είναι. Οι γονείς αγαπούν, αλλά δεν συμπάσχουν επειδή δεν μπορούν να καταλάβουν. Θεωρούν ότι είναι κάτι που το προκαλούμε εμείς κι ότι μπορούμε κάλλιστα να το σταματήσουμε. Αλλά δεν είναι τόσο απλό. Τί να εξηγείς? Ποιος θέλει εξάλλου να υποφέρει? Όσο για σχέσεις, κάτσε λίγο να πάρεις τα πάνω σου κι όλα θα έρθουν. Όταν θα αισθανθείς καλύτερα, μετά από ένα σημείο, δεν θα σε νοιάζει σχεδόν καθόλου. Θα μείνει σαν ανάμνηση. Όσο για τις σκέψεις, ισχύει αυτό που λέει η breath. Θέλουν απομυθοποίηση, γιατί ο φοβος που σου προκαλούν, γεννά νέες και τούμπαλιν. Εγώ έχω σκεφτεί τα πάντα. Δεν είσαι μόνη. Μην σκέφτεσαι ότι μόνο εσύ τα έχεις σκεφτεί. Θα μπορούσα να σου γράψω έκθεση ιδεών από κουλές σκέψεις, αλλά δε θέλω να σε τρομάξω περαιτέρω και να σκέφτεσαι και αυτά!
Θεωρώ πάντως οτι η περίπτωση μου είναι αρκετά πιο περίεργη απο σένα (ελπίζω να μην προσβληθείς έτσι όπως το έγραψα γτ και συ έχει περάσει σίγουρα πολλά).......δεν ξερω νομίζω ότι έχω σοβαρο θέμα...περιμενω να έρθει η μερα που θα πάω ψυχίατρο...
Spr1980 σευχαριστω πολυ!!!! Μπα τι να τρομάξω.....τοσες έχω σκεφτεί πια και γω...απλα ειναι σκεψεις που αφορούν όχι ενα άτομο η μια κατάσταση ( πχ μην βλάψει ένα άτομο ή μην δεν καθάρισες καλά την τουαλέτα πχ), αλλά κάτι που ποτε δεν θα μπορέσουμε να αποφύγουμε όπως οι ήχοι και οι ανθρώπου και το κομφούζιο.......χεστηκα δεν ενοχληθηκα ποτε απαυτα απο τώρα με την σκέψη τρομοκρατήθηκα..........μικρη ειμαι αλλά εχω ψωμί ακόμη........εγω δν ξερω τι γίνεται μετα τα 50 που έρχονται και τα προβλήματα υγείας πακέτο......αν ζω μέχρι του βέβαια....
Κι εμένα πάντως αυτό με τρόμαζε (ακόμα πιο πολύ στο παρελθόν) και με τρομάζει και τώρα. Το ανεξέλεγκτο περιεχόμενο των σκέψεων. Δηλ. ότι δεν είναι συγκεκριμένη φοβία. Είναι όλα μέρος του παιχνιδιού. Πρέπει να παλέψουμε και να επιβιώσουμε. Και στο λέω εγώ που έχω υποφέρει πολύ, πίστεψέ με
ΚΙ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΕΣ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΕΣ
ΑΛΛΑ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑΝΙΑΡΙΣΑ ΚΑΙ ΠΕΡΝΩ ΦΑΡΜΑΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΟΠ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ
ΑΠΛΑ ΣΤΑΝΙΑΡΙΣΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΜΟΥΝΑ ΚΑΛΑ
ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΕΞΑΤΙΑΣ ΤΩΝ ΑΣΧΗΜΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑΝΙΑΡΑ ΔΕ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ
Επίσης σκέφτομαι ότι μπορεί αυτές οι τόσες σκέψεις που δεν εχω κάνει πράξη (μιλάω για 'καλες' σκέψεις) μην έρθουν ξαφνικά όλες μαζί και με τραλανουν ή και το άλλο....μην έρθουν όλες μαζί οι ιδεοληψίες......Breath όταν λες εμμονη για την εμμονή τι εννοείς?