Καλημερα! θα λαβω υποψη μου τις υποδειξεις σας για την καλυτερη λειτουργια του forum.
Printable View
Καλημερα! θα λαβω υποψη μου τις υποδειξεις σας για την καλυτερη λειτουργια του forum.
ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΥΠΟΔΕΙΞΗ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΑΠΛΑ
ΠΩΣ ΑΜΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΩΡΑΙΑ ΠΡΟΔΙΑΘΕΤΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ ΚΑΤΙ ΩΡΑΙΟ
ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ
¨Περιπατο¨ πηγε το ολο εγχειρημα...Μετα απο πολλες συζητησεις και αντιπαραθεσεις καταληξαμε,εγω δηλαδη να πω να χωρισουμε διοτι δεν ειμαι σιγουρη αν μπορω να ανταπεξελθω στις αναγκες μιας συνθετης οικογενειας με 4 παιδια σ ενα σπιτι με υποχρεωσειςς απιστευτες των παιδιων και δουλεια! Η ιδεα για 2 ξεχωριστα σπιτια δεν ευδοκιμησε λογω κακης οικονομικης καταστασης και λογω κινδυνου να συνηθισουμε σε μια ντεμι κατασταση και να μην θελουμε να ενωθουμε αργοτερα. Οποτε τι εμεινε? Εμεινα εγω να πρεπει να σκεφτω οτι ακολουθω την καρδια μου και μπαινω στη μαχη ή ακολουθω τη λογικη και καθομαι σπιτι μου στη βολη μου? Αυτη τη στιγμη ποναω παρα πολυ διοτι τον αγαπω...αυτο που απαιτει ομως η κατασταση απο μενα ειναι πολυ παραπανω απο αυτοο που μπορω να αντεξω...:(
2 ενήλικοι και 4 παιδιά σε δυάρι... σόρρυ, αλλά κι εγώ θα γκρίνιαζα αν ήμουν παιδί σου. Για να γίνει η ένωση των οικογενειών σας χρειάζεται χώρος και χρόνος. Αν ο σύντροφός σου αντιτίθεται στα 2 σπίτια και υπάρχουν δυσκολίες οικονομικές, μήπως να βρίσκατε ένα και μεγαλύτερο? Να το βάψετε, να το φτιάξετε, να συμμετέχουν και τα αγόρια σου σε αυτό. Και να έχουν το δωμάτιό τους.
ΕΜΕΙΣ ΕΤΣΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΩΣ ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ
ΤΙ ΘΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΙ ΘΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΛΕΜΕ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ Η ΟΧΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΟΛΑ ΜΕ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΝ ΕΙΣΑΣΤΑΝ ΜΑΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΤΗΝ ΞΕΡΑΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΣΙ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΑΤΕΝΤΕΣ ΜΙΛΑΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΜΙΛΑΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ ΣΤΗ ΛΥΣΗ ΕΤΣΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΤΕΧΝΙΤΕΣ ΤΩΡΑ ΓΤ ΣΤΑ ΛΕΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΑΛΛΟΝ ΚΡΙΝΩ ΟΤΙ ΣΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ
Aγαπητη/ε imagine αυτο ηταν/ειναι το αρχικο πλανο. Ενα μεγαλο σπιτι οπου θα χωραμε ολοι. Αυτο ειναι το πρακτικο μερος της υποθεσης και λυσεις βρισκοντα. Αυτο που δεν ξερω πως θα κυλησει ειναι οι σχεσεις ολων μας και μεταξυ μας. Ξεσπασματα εφηβικα,εγωισμοι γκρινιες παιδιων, νευρα των ενηλικων, καθημερινοτητα , δουλεια ...νομιζω οτι εδωσα αρκετα παραδειγματα. Μς ποση ποση ψυχραιμια κα υπομονη πρεπει καποιος να ειναι οπλισμενος για να φροντιζει 4 παιδια .2 στην εφηβεια και 2 μικροτερα? Ο χωρος δεν ειναι το θεμα τελικα. Ωραια ιδεα να επιμεληθουν το δωματιο τους οι ιδιοι! Ευχαριστω!
Elis για να καταλαβω μου λες να το δοκιμασω πρωτα και να δω πως προχωραει η συγκατοικηση και στο δρομο να διορθωσω οποιο λαθος γινει/γινεται?
ΕΓΩ ΣΟΥ ΛΕΩ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΙΚΡΩΝ
ΜΙΑ ΟΠΡΤΑ ΝΑ ΣΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΜΑΣΤΟΡΙΑ ΕΤΣΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΟΚΙΜΑΖΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΜΕ
ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΟΧΙ ΜΕ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΝΟΜΙΖΩ ΠΡΙΝ ΠΑΡΕΙΣ ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Υπαρχει ενα μειονεκτημα αρκετα μεγαλο σε αυτο που προτεινεις. Δοκιμες τετοιου ειδους δεν μπορει να κανει μια μητερα οταν ¨κουβαλαει¨ δυο παιδια μαζι της. Αν δεν παει καλα η δοκιμη τι θα κανεω? Θα παω πισω στην πολη μου?
εσυ μασ ειπεσ οτι αγαπιεστε και μασ ειπεσ οτι χωριζετε γι αυτο το λογο
κι εγω σου ειπα ενα τροπο που ισωσ θα μπορουσατε να ειστε μαζι
αλλιωσ χωριστε τοτε οπυ ειναι το πιο λογικο
αυτο που σου ειπα γινεται απο ανοιχτομυαλουσ και εξυπνουσ δε γινεται απο το μεσο ανθρωπο
και στο γραψα αυτο
[QUOTE=elis;554213]εσυ μασ ειπεσ οτι αγαπιεστε και μασ ειπεσ οτι χωριζετε γι αυτο το λογο
κι εγω σου ειπα ενα τροπο που ισωσ θα μπορουσατε να ειστε μαζι
αλλιωσ χωριστε τοτε οπυ ειναι το πιο λογικο
αυτοοια που σου ειπα γινεται απο ανοιχτομυαλουσ και εξυπνουσ δε γινεται απο το μεσο ανθρωπο
και στο γραψα αυτο[/QU
Εχεις δικιο να λες οτι αυτο γινεται απο εξυπνους και ανοιχτομυαλους ανθρωπους. Εγω δεν ειμαι τοσο ανοιχτομυαλη...
κατερίνα, βλέπεις ότι ο άνθρωπος που ερωτεύτηκες δεν θέλει να έρθει στον τόπο σου για να μην αφήσει τα παιδιά του... δεν σου λέει κάτι αυτό?
θα μπορούσες βέβαια να αφήσεις τα δικά σου παιδιά στον πατέρα τους εφόσον είναι καλός πατέρας, για κάποιο άλλο λόγο όμως ... όχι επειδή προτίμησες να ζήσεις μακριά τους με κάποιον άλλον άνθρωπο... γρήγορα θα καταλάβουν ότι αυτός ο ¨άλλος¨ έδωσε στα παιδιά του την προτεραιότητα, ενώ εσύ όχι... θα κάνουν τη σύγκριση... και θα είναι σε βάρος σου...
σίγουρα ξέρεις πως ο έρωτας περνάει και τότε άλλα καλά συναισθήματα πρέπει να γεμίσουν το κενό... αντί γι αυτά, ίσως ο ένας από τους δυό σας κατηγορήσει τον άλλον ότι τον αποξένωσε από τα παιδιά του (είτε είναι έτσι, είτε όχι)... και θα είναι πολύ άσχημο αυτό, ειδικά για σένα, αν αποφασίσεις να τους αλλάξεις με το ζόρι τον τόπο τους ή αν αποφασίσεις να τα αφήσεις, έστω και εύσχημα...
έχω παρόμοια εμπειρία... παντρεύτηκα δυο φορές και τους δυο τους είχα ερωτευτεί... όμως από τον πρώτο χώρισα με ένα παιδί και ο δεύτερος είχε κι αυτός δύο... το παλέψαμε σκληρά δέκα χρόνια και παρόλο που καμιά χιλιομετρική απόσταση δεν μας χώριζε, μας χώριζε η ¨απόσταση¨ των παιδιών μας... κανένας από τους δυο μας δεν κατάφερε να δεί τα παιδιά του συντρόφου σαν δικά του, ούτε αυτά να δεθούν... και παρόλο που είναι ο άνθρωπος με τον οποίο ταίριαξα τελικά, ακόμα κι αν πέρασε ο έρωτας και θα θελα να ζήσω μαζί του, δεν ξέρω... . η φθορά των ¨δύο οικογενειών¨ήταν τεράστια... η ζωή δεν είναι ¨ευτυχισμένοι μαζί¨
μακάρι να μην σε απογοήτευα, αυτή όμως είναι η εμπειρία μου... ενοείται πως κάθε περίπτωση είναι μοναδική αλλά και η δική σου δεν ακουγεται εύκολη... βλέπεις, τα παιδιά σας είναι πολύ μικρά, έχετε πολύ δρόμο στο ¨στενο¨ρόλο του γονέα... τα δικά μας παιδιά σύντομα ενηλικιώνονται και αν κάνουν δικές τους ζωές, έχουμε μια τελευταία ελπίδα να παραμείνουμε μαζί...
(υπάρχουν και έρωτες που μένουν ανεκπλήρωτοι και είναι ωραιότεροι από τα πτώματα των ερώτων που καταλήγουν σε γάμο)
συγνώμη, αλλά αυτό γίνεται μόνο αν είσαι μόνη... με παιδιά δεν γίνεται... δεν είναι αποσκευές τα παιδιάQuote:
Originally Posted by katherina
Quote:
Originally Posted by mama
Καλησπερα mama...φυσικα και απογοητευτηκα...επειδη ακριβως αυτες οι σκεψεις περασαν απο το μυαλο μου( και οχι μονο αυτες)!! Απλως οταν σου τα λεει καποιος αλλος καθεσαι και λες ¨μαλλον ειμαι πολυ αφελης να πιστευω οτι ολο αυτο εχει πιθανοτητες να πετυχει¨ Και οτι ολοι οι αλλοι(παιδια,πρωην και οικογενεια) εχουν δικιο να θελουν να σε αποτρεψουν... Τα εχουμε συζητησει ολα αυτα με τον συντροφο μου..ειπαμε να εχουμε και επαγγελματικη βοηθεια οσο θα υπαρχουν θεματα..δεν ξερω. Εχεις δικιο οτι και η δικη μου περιπτωση δεν ειναι ευκολη. Απο τα βορεια στα νοτια, με εναν πρωην συζυγο εξαγριωμενο που απειλει δικαστικα, με παιδια που αντιδρουν οπως ειναι φυσικο σε κατι τοσο μεγαλο και με οικογενειακο περιβαλλον που αντιτιθεται . Τι αλλο να θελω να τα παρατησω? Επισης ουτε εγω θελω να φθαρει η σχεση μου διοτι τωρα βρηκα εναν ανθρωπο να ταιριαζω και δεν δεν θελω σε ενα δυο μηνες να επιστρεψω πισω με το κεφαλι κατεβασμενο. Πες μου ομως..τι επιπτωση ειχε στα παιδια σου και στα παιδια του συντροφου σου ο γαμος σας? Φυσικα αυτο δεν ειναι η μονη μου απορια σε ολο αυτο αλλα ο,τι αφορα στα παιδια για μενα εχει προτεραιοτητα..
στα παιδιά του άντρα μου δεν είχε σχεδόν καμία επίπτωση καθώς φρόντισε αυτός να μην αλλάξει στο παραμικρό η καθημερινότητα τους (μένουν πάντα με τη μητέρα τους) και τη σχέση τους (ο πατέρας τους είναι πάντα κοντά τους σε κάθε θέμα)...Quote:
Originally Posted by katherina
στο δικό μου γιο είχε μάλλον αρνητική επίπτωση... βλέπεις, ο γιος μου όπως έχω ξαναγράψει έχει σύνδρομο άσπεργκερ και καταλαβαίνει τις σχέσεις πολύ πιο δύσκολα από τους άλλους ανθρώπους... είχε και την ατυχία να έχει ένα δυσλειτουργικό, κακό πατέρα αυτός...
για όλα αυτά ήθελε ιδιαίτερη ευαισθησία και ιδιαίτερο χειρισμό, πράγματα που δεν υπήρξαν από τη μεριά του άντρα μου, που τον αντιμετώπιζε όπως θα αντιμετώπιζε κάθε άλλο παιδί... έτσι, αντί να έλθουν κοντά, απομακρύνθηκαν πολύ... και έχω το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης γι αυτό εγώ... βλέπουν (περισσότερο ή λιγότερο) ανταγωνιστικά ο ένας τον άλλον κι εγώ είμαι το μήλο τους, της έριδας...