Quote:
Originally posted by liberchild
Δικά σου πράγματα είναι αυτά τα οποία σου προκαλούν ευχαρίστηση και μόνο και που τα γουστάρεις όταν τα κάνεις.Οταν μπαίνει σφήνα όμως η στενοχώρια, ο θυμός η το άγχος και εν γένει αρνητικό συναίσθημα που σε ταλαιπωρεί και έχει διάρκεια, είναι κάτι ξένο που σου το προκαλεί δηλαδή επίκτητο. Τότε πρέπει να δεις, όχι το ίδιο το συναίσθημα και πως θα το χαλιναγωγήσεις, αλλά το γεγονός που σου το προκάλεσε και πως θα το ακυρώσεις η μετατρέψεις σε κάτι άλλο.
Δεν θα συμφωνήσω μαζί σου στο οτι δικά μου είναι μόνο τα ευχάριστα. Δικά μου είναι και τα δυσάρεστα. Έχω δικαίωμα και στα θετικά και στα αρνητικά μου συναισθήματα. Απο κει και πέρα το τι τα προκαλεί είναι μια άλλη υπόθεση αλλά τα συναισθήματα, αυτά καθεαυτά είναι δικά μου.
Quote:
Originally posted by liberchild
Π.χ, θα σου πω οτι μεγάλωσα με την εξής λογική από το σπίτι μου: οι άντρες κερατώνουν. Αυτό το είχα νόμο και στη ζωή μου χωρίς να το αναλύσω. Παντρεύτηκα έναν άντρα τέτοιο που αυτό δεν θα μου το έκανε ποτέ, και έμεινα 20 χρόνια μαζί του χαντακώνοντας τα πάντα.
Αυτή τη στιγμή θα σου πω οτι είμαι με έναν άντρα που κάθε άλλο παρά πιστός είναι και είμαι πιο ευτυχισμένη από ποτέ. Εννοείται οτι κι εγώ κάνω το ίδιο. Αυτό λοιπόν το παράδειγμα στο έφερα για να δεις οτι τα στερεότυπα μας στενοχωρούν, μας πιέζουν τη ζωή μας, μας δημιουργούν άγχη, θυμό κ.λ.π και μας στερούν την ελευθερία μας.
Ετσι λοιπόν, σε ό,τι μας προκαλεί αρνητισμό, οφείλουμε να είμαστε με τα μάτια ορθάνοιχτα. Να βρίσκουμε το γιατί, και να παίρνουμε αμέσως γομολάστιχα.
Σχετικά με το παράδειγμά σου, λες οτι κάποια στιγμή στη ζωή σου πήρες τη συνειδητή απόφαση να αναγνωρίσεις οτι ο τρόπος που είχες μεγαλώσει και το στερεότυπο οτι οι άντρες κερατώνουν σου έκανε κακό. Κατάφερες να δεις πόσο τα συναισθήματα και η συμπεριφορά σου επηρεαζόταν από αυτό το στερεότυπο, κατάλαβες οτι δεν ήταν δικό σου, και το έβγαλες από τη ζωή σου συνειδητά. Η τωρινή σου σχέση μάλιστα δείχνει πόσο πολύ έχεις προχωρήσει. 