Για αγοραφοβία

Quote:

---

Originally Posted by olpr

Εχω και εγω κοινωνικη φοβια εδω και 5 χρονια περιπου. Οποιος δεν το εχει ζησει απλα δεν μπορει να καταλαβει τι περναει ο ανθρωπος με κοινωνικη φοβια. Πραγματα που για καποιον χωρις κοινωνικη φοβια, ειναι καθημερινα και αυτονοητα που εχουν σχεση με κοινωνικη συναναστροφη, για εναν κοινωνιοφοβικο ακομη και η εξοδος ως το σουπερ μαρκετ πχ ειναι ενας πραγματικος γολγοθας!!! Νομιζεις πως βγαινοντας απο το σπιτι ολοι οι ανθρωποι θα αρχισουν να τον κοροϊδευουν, να παρατηρουν τις κινησεις του κτλ... ετσι ολοι οι κοινωνιοφοβικοι κανουν αυτο που τους κανει να αισθανονται ασφαλεις μακρια απο τον κοινωνικο περιγυρο. Ηρεμουν στην ασφαλεια που τους παρεχει το σπιτι, μακρια απο καθε κοινωνικη συναναστροφη. Θα μπορουσα να γραψω σελιδες ολοκληρες για την κοινωνικη φοβια αλλα νομιζω δεν εχει νοημα, ολοι ξερουμε περι τινος προκειται.

rea αυτο που λες για την αντιμετωπιση της κοινωνικης φοβιας εν μερει ειναι σωστο. Δηλαδη να το παρεις αποφαση και να αρχισεις να εκτιθεσαι σε κοσμο κτλ, αλλα υπαρχει κατι το οποιο ειναι πολυ βασικο. Το θεμα ειναι σε τι βαθμο κοινωνικης φοβιας βρισκεται ο καθενας. Αν καποιος ειναι στην αρχη, ισως μπορεσει και το παλεψει ετσι οπως λες. Αλλα αν σε καποιον εχει προχωρησει η φοβια, ειναι πολυ δυσκολο, εως απιθανο να το παρει αποφαση μονος του και να αρχισει να εκτιθεται. Εκτος αυτου πιστευω πως ακομη και να αρχισει να εκτιθεται καποιος απο μονος του, ισως καταλαβει μερικα πραγματα για την φοβια την οποια αντιμετωπιζει αλλα οι σκεψεις και ολα τα υπολοιπα που συντηρουν την κοινωνικη φοβια θα υπαρχουν ακομη μεσα στο μυαλο του ανθρωπου. Γι' αυτο πιστευω πως χρειαζεται καποιον να τον βοηθησει μεσα απο τη συνομιλια να επαναφερει τις σωστες σκεψεις που θα πρεπει να υπαρχουν στην επαφη του με αλλα ατομα. Εκει πιστευω πως χρειαζεται η βοηθεια ειδικου...

---

Καλημέρα κι από εμένα.Αυτά ακριβώς θα έγραφα στην Ρέα με όλο τον σεβασμό χωρίς να θεωρώ λάθος την άποψή της.Το θέμα εκεί είναι πολύ λεπτό και μια ενδεχόμενη απότομη έκθεση στους φόβους,να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.Είναι αυτό ακριβώς όπως το έγραψες.Ο βαθμός κοινωνικής φοβίας.
Συνήθως η κοινωνική φοβία ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία αλλά τα συμπτώματα εμφανίζονται μετά από καιρό κι αν δεν υπάρξει σωστή αντιμετώπιση τότε φτάνουμε στο σημείο να κλειστούμε στον ευατό μας και στο σπίτι μας.Αυτό εγώ το έμαθα χρόνια μετά.

Προσωπική εμπειρία,επειδή τα έχω περάσει κι έζησα μέρες σε απόλυτο σκοτάδι,είναι ότι πρέπει να κάνεις ένα βήμα τη φορά.Εμένα το πρώτο μου βήμα ήταν να ανοίξω τα παράθυρα και να δω λίγο φως.Μου ήταν δύσκολο (σε κάποιους ίσως ακουστεί και τρελό) αλλά σιγά σιγά ένιωσα εντάξει.Για να μην κουράζω θα σας γράψω πως εξηγώ την κοινωνική φοβία με ένα μπακαλίστικο τρόπο για να καταλαβαίνουν κι αυτοί που δεν το έχουν περάσει.
Στην αρχή είσαι ένας άνθρωπος που έχει έναν κύκλο,μια εμβέλεια ολόκληρη την πόλη(πχ για την δουλειά του ή τον καφέ με φίλους/ες).Σιγά σιγά βλέπει ότι δυσκολεύεται κι εφόσον δεν ξέρει τι γίνεται,αρχίζει και κλείνει τον κύκλο του.Δεν μπαίνει πλέον πχ σε αστικό κι αποφασίζει (ίσως χωρίς να το θέλει ή χωρίς να το καταλαβαίνει) ότι θα πηγαίνει σε αποστάσεις με τα πόδια γιατί έτσι νιώθει περισσότερη ασφάλεια.Οπότε κλείνει ο κύκλος.Στη συνέχεια βλέπει ότι κι αυτό είναι επίσης δύσκολο κι ο κύκλος πιάνει 2 τετράγωνα στο σπίτι του μέχρι που ο κύκλος γίνεται κουκίδα κι αυτή η κουκίδα είναι οι 4 τοίχοι του σπιτιού του.
Με αυτό το μπακαλίστικο παράδειγμα,θέλω να καταλάβει κάποιος ότι δεν σηκώνεσαι ένα πρωί κι εκεί που τα έκανες όλα ξαφνικά δεν κάνεις τίποτα.Υπήρχε αρκετός καιρός με ζόρια κι ανασφάλειες,καιρός που δεν υπήρξε βοήθεια στο άτομο (είτε προσωπική,είτε από άλλους) και πλέον η κοινωνική φοβία έχει εξελιχθεί πολύ και χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση.Σε αυτό το σημείο μια απότομη έκθεση μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.Είναι το σημείο που ίσως εμφανιστούν οι κρίσεις πανικού,οι οποίες μπορεί να έχουν εμφανιστεί καιρό και γι αυτό έκλεισε ο κύκλος που λέω εγώ.Σημασία έχει να γίνει η αρχή.Βήμα βήμα μέρα μέρα και βοήθεια ειδικού ή ανθρώπων που τα έχουν περάσει.Είναι πολύ σημαντικό.

Quote:

---

Originally Posted by John11

Ισχύει ακόμα η ανάγκη για κουβέντα/επικοινωνία. Αλλά ουσιαστική κουβέντα με ειλικρίνεια.
Και εξηγώ. Όσο κάποιος γίνεται περισσότερο ειλικρινής, τόσο περισσότερα πράγματα καταλαβαίνει. Αν και επώδυνο, το αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό.
Υπάρχει κάποιος που να θέλει το ίδιο? Που να καταλαβαίνει ότι δεν έχει άλλη λύση εκτός από αυτό?

---

Κουβέντα κάνουμε εδώ.Σου μιλάνε άτομα που τα έχουν περάσει.Τι ακριβώς σε απασχολει?

Quote:

---

Originally Posted by Ntoubroutza

Κουβέντα κάνουμε εδώ.Σου μιλάνε άτομα που τα έχουν περάσει.Τι ακριβώς σε απασχολει?

---

Περιέγραψες με πολύ καλό τρόπο, εξηγώντας σωστά, το τι συμβαίνει στην αγοραφοβία. Αν το παρατηρήσει κανείς συμβαίνει το ίδιο με όλα, όπως π.χ. με την κατάθλιψη.
Δεν ακούω όμως τίποτα για την αιτία?

Η ουσιαστική κουβέντα είναι πολύ δύσκολο να γίνει γράφοντας, 50 φορές δυσκολότερα απ' ότι μιλώντας. Αντιγράφω αυτό που έγραψα σε προηγούμενο post.
Σε αυτό το θέμα είναι που θέλω την ουσιαστική κουβέντα. Να προχωρήσουμε σε βάθος και να καταλάβουμε εντελώς τι συμβαίνει. Το έχω κάνει ως ένα βαθμό. Γι' αυτό ξέρω ότι γίνεται. Μόνο αν κάποιος κατανοήσει ότι η απόλυτη ειλικρίνεια μας κάνει να καταλαβαίνουμε, και το έχει διαπιστώσει από "πρώτο χέρι" ξέρει τι λέω και αυτός θα είναι εκείνος που θα ήθελε να κουβεντιάσει μαζί μου.

Quote:

---

Originally Posted by Ntoubroutza

Καλημέρα κι από εμένα.Αυτά ακριβώς θα έγραφα στην Ρέα με όλο τον σεβασμό χωρίς να θεωρώ λάθος την άποψή της.Το θέμα εκεί είναι πολύ λεπτό και μια ενδεχόμενη απότομη έκθεση στους φόβους,να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.Είναι αυτό ακριβώς όπως το έγραψες.Ο βαθμός κοινωνικής φοβίας.
Συνήθως η κοινωνική φοβία ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία αλλά τα συμπτώματα εμφανίζονται μετά από καιρό κι αν δεν υπάρξει σωστή αντιμετώπιση τότε φτάνουμε στο σημείο να κλειστούμε στον ευατό μας και στο σπίτι μας.Αυτό εγώ το έμαθα χρόνια μετά.

Προσωπική εμπειρία,επειδή τα έχω περάσει κι έζησα μέρες σε απόλυτο σκοτάδι,είναι ότι πρέπει να κάνεις ένα βήμα τη φορά.Εμένα το πρώτο μου βήμα ήταν να ανοίξω τα παράθυρα και να δω λίγο φως.Μου ήταν δύσκολο (σε κάποιους ίσως ακουστεί και τρελό) αλλά σιγά σιγά ένιωσα εντάξει.Για να μην κουράζω θα σας γράψω πως εξηγώ την κοινωνική φοβία με ένα μπακαλίστικο τρόπο για να καταλαβαίνουν κι αυτοί που δεν το έχουν περάσει.
Στην αρχή είσαι ένας άνθρωπος που έχει έναν κύκλο,μια εμβέλεια ολόκληρη την πόλη(πχ για την δουλειά του ή τον καφέ με φίλους/ες).Σιγά σιγά βλέπει ότι δυσκολεύεται κι εφόσον δεν ξέρει τι γίνεται,αρχίζει και κλείνει τον κύκλο του.Δεν μπαίνει πλέον πχ σε αστικό κι αποφασίζει (ίσως χωρίς να το θέλει ή χωρίς να το καταλαβαίνει) ότι θα πηγαίνει σε αποστάσεις με τα πόδια γιατί έτσι νιώθει περισσότερη ασφάλεια.Οπότε κλείνει ο κύκλος.Στη συνέχεια βλέπει ότι κι αυτό είναι επίσης δύσκολο κι ο κύκλος πιάνει 2 τετράγωνα στο σπίτι του μέχρι που ο κύκλος γίνεται κουκίδα κι αυτή η κουκίδα είναι οι 4 τοίχοι του σπιτιού του.
Με αυτό το μπακαλίστικο παράδειγμα,θέλω να καταλάβει κάποιος ότι δεν σηκώνεσαι ένα πρωί κι εκεί που τα έκανες όλα ξαφνικά δεν κάνεις τίποτα.Υπήρχε αρκετός καιρός με ζόρια κι ανασφάλειες,καιρός που δεν υπήρξε βοήθεια στο άτομο (είτε προσωπική,είτε από άλλους) και πλέον η κοινωνική φοβία έχει εξελιχθεί πολύ και χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση.Σε αυτό το σημείο μια απότομη έκθεση μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.Είναι το σημείο που ίσως εμφανιστούν οι κρίσεις πανικού,οι οποίες μπορεί να έχουν εμφανιστεί καιρό και γι αυτό έκλεισε ο κύκλος που λέω εγώ.Σημασία έχει να γίνει η αρχή.Βήμα βήμα μέρα μέρα και βοήθεια ειδικού ή ανθρώπων που τα έχουν περάσει.Είναι πολύ σημαντικό.

---

συμφωνω απολύτως...υπάρχει ο κίνδυνος,η πίεση να κάνει χειρότερα τα πράγματα, όπως στη δική μου περίπτωση.. αποφάσισα να το πάω βήμα βήμα αλλα ακόμα ειμαι πολύ μακρυα..και δεν μπορω με τιποτα να χωνέψω αυτην την αδυναμία μου, μου δίνεις ελπίδες Ντουβρουτζα μου και σε ευχαριστω :)

Quote:

---

Originally Posted by John11

Περιέγραψες με πολύ καλό τρόπο, εξηγώντας σωστά, το τι συμβαίνει στην αγοραφοβία. Αν το παρατηρήσει κανείς συμβαίνει το ίδιο με όλα, όπως π.χ. με την κατάθλιψη.
Δεν ακούω όμως τίποτα για την αιτία?

Η ουσιαστική κουβέντα είναι πολύ δύσκολο να γίνει γράφοντας, 50 φορές δυσκολότερα απ' ότι μιλώντας. Αντιγράφω αυτό που έγραψα σε προηγούμενο post.
Σε αυτό το θέμα είναι που θέλω την ουσιαστική κουβέντα. Να προχωρήσουμε σε βάθος και να καταλάβουμε εντελώς τι συμβαίνει. Το έχω κάνει ως ένα βαθμό. Γι' αυτό ξέρω ότι γίνεται. Μόνο αν κάποιος κατανοήσει ότι η απόλυτη ειλικρίνεια μας κάνει να καταλαβαίνουμε, και το έχει διαπιστώσει από "πρώτο χέρι" ξέρει τι λέω και αυτός θα είναι εκείνος που θα ήθελε να κουβεντιάσει μαζί μου.

---

μπορει να μην το καταλαβαινεις αλλα με τον τρόπο σου ακυρώνεις καταθέσεις ψυχης, θα μπορουσες να θεσεις την αρχη αυτου που ζητας...ισως πρόκειται για μια κατευθυνση που δεν γνωρίζουμε, ειμαι πολύ περίεργη να καταλάβω τι εννοεις. ξεκίνησε πρώτος λοιπον εφόσον εχεις ήδη σκεφτει καποια πράγματα και εμεις θα καταλάβουμε τι εννοεις...γιατι μεχρι στιγμης, δεν βρίσκω τπτ το ανουσιο ή το ανειλικρινες σε αυτα που σου εχουμε στειλει

Quote:

---

Originally Posted by rea

μπορει να μην το καταλαβαινεις αλλα με τον τρόπο σου ακυρώνεις καταθέσεις ψυχης, θα μπορουσες να θεσεις την αρχη αυτου που ζητας...

---

Μη βάζεις λόγια στο στόμα μου που δεν έχω πει. Για την ακρίβεια, όχι λόγια. Αλλά εγώ έχω πει θέλω "αυτό". Γιατί αισθάνεσαι "ακυρωμένη"? Εσύ έχεις μέσο όρο 23,79 post τη μέρα, εγώ 0,34. Ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες και το δικό του τρόπο, που μπορεί να διαφέρει από του άλλου.

Αντι να τα βάζεις μαζί μου για τα αυτονόητα, προσπαθησε να απαντησεις σε αυτο που σου ζητησα, εθεσες ενα θεμα και όλοι σχολιασαμε με την αληθεια μας και εσυ επιμενεις οτι θελεις περισσοτερη "ειλικρίνεια και ουσια"... ε λοιπον..? περιμενω να δω την ειλικρίνεια σου και την ουσία σου!

Ηρεμία παιδιά...!!! :)

Quote:

---

Originally Posted by John11

Περιέγραψες με πολύ καλό τρόπο, εξηγώντας σωστά, το τι συμβαίνει στην αγοραφοβία. Αν το παρατηρήσει κανείς συμβαίνει το ίδιο με όλα, όπως π.χ. με την κατάθλιψη.
Δεν ακούω όμως τίποτα για την αιτία?

Η ουσιαστική κουβέντα είναι πολύ δύσκολο να γίνει γράφοντας, 50 φορές δυσκολότερα απ' ότι μιλώντας. Αντιγράφω αυτό που έγραψα σε προηγούμενο post.
Σε αυτό το θέμα είναι που θέλω την ουσιαστική κουβέντα. Να προχωρήσουμε σε βάθος και να καταλάβουμε εντελώς τι συμβαίνει. Το έχω κάνει ως ένα βαθμό. Γι' αυτό ξέρω ότι γίνεται. Μόνο αν κάποιος κατανοήσει ότι η απόλυτη ειλικρίνεια μας κάνει να καταλαβαίνουμε, και το έχει διαπιστώσει από "πρώτο χέρι" ξέρει τι λέω και αυτός θα είναι εκείνος που θα ήθελε να κουβεντιάσει μαζί μου.

---

Θα σου πω κάτι για την αιτία που λες γιατί δεν μπορείς να έχεις μία αιτία για ψυχικά θέματα.Δεν είναι γρίπη.
Εκεί που νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα όσα έχουν συμβεί στη ζωή μας,εκεί που νομίζουμε ότι έχουμε αναλύσει τα πάντα,εκεί είναι που έρχεται μια άποψη/συμβουλή/πρόταση από ένα ''ουδέτερο'' με το πρόβλημά μας πρόσωπο (φίλος,συγγενής,ειδικός) και καταλαβαίνουμε ότι πολλά πράγματα δεν τα είχαμε σκεφτεί,είτε γιατί τα θεωρούσαμε ασήμαντα,είτε γιατί δεν τα σκεφτήκαμε,είτε γιατί με την τόση σκέψη μπερδέψαμε τα πάντα.Ξαναλέω ένας άνθρωπος μέσα σε ένα πρόβλημα ΔΕΝ μπορεί να βρει την λύση μόνος του,παρόλο τις λογικές σκέψεις που κάνει.Κάποιος είπε (νομίζω ο Αινστάιν) ''Δεν μπορείς να λύσεις τα προβλήματα (σου) αν σκέφτεσαι με τον τρόπο που τα δημιούργησες''.Με την τελευταία πρόταση σου απαντώ στο πόσο λάθος είναι ένα άτομο να ψάχνει μόνο του την αιτία!

Quote:

---

Originally Posted by rea

συμφωνω απολύτως...υπάρχει ο κίνδυνος,η πίεση να κάνει χειρότερα τα πράγματα, όπως στη δική μου περίπτωση.. αποφάσισα να το πάω βήμα βήμα αλλα ακόμα ειμαι πολύ μακρυα..και δεν μπορω με τιποτα να χωνέψω αυτην την αδυναμία μου, μου δίνεις ελπίδες Ντουβρουτζα μου και σε ευχαριστω :)

---

Ένα μεγάλο βήμα θα είναι να καταλάβεις ότι δεν είναι αδυναμία σου!!!
Επίσης το βήμα βήμα έχει αυτή την ουσία.Να σκεφτείς ότι βήμα βήμα όλα είναι κοντά κι αν νομίζω πως είναι μακρυά, ΒΗΜΑ ΒΗΜΑ θα φτάσω!Θα χαρώ με την κάθε επιτυχία μου και θα νιώθω περήφανος για τον ευατό μου με τους καθημερινούς μικρούς μου στόχους.Δεν σκέφτομαι το ''μακρυά'' αλλά τον αυριανό μου στόχο.
Το να σκέφτομαι μακρυά το μόνο που καταφέρνω είναι να μην χαίρομαι την σημερινή μου επιτυχία.Την εκπλήρωση του σημερινού μου στόχου :)

Quote:

---

Originally Posted by Ntoubroutza

Ηρεμία παιδιά...!!! :)

Θα σου πω κάτι για την αιτία που λες γιατί δεν μπορείς να έχεις μία αιτία για ψυχικά θέματα.Δεν είναι γρίπη.
Εκεί που νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα όσα έχουν συμβεί στη ζωή μας,εκεί που νομίζουμε ότι έχουμε αναλύσει τα πάντα,εκεί είναι που έρχεται μια άποψη/συμβουλή/πρόταση από ένα ''ουδέτερο'' με το πρόβλημά μας πρόσωπο (φίλος,συγγενής,ειδικός) και καταλαβαίνουμε ότι πολλά πράγματα δεν τα είχαμε σκεφτεί,είτε γιατί τα θεωρούσαμε ασήμαντα,είτε γιατί δεν τα σκεφτήκαμε,είτε γιατί με την τόση σκέψη μπερδέψαμε τα πάντα.Ξαναλέω ένας άνθρωπος μέσα σε ένα πρόβλημα ΔΕΝ μπορεί να βρει την λύση μόνος του,παρόλο τις λογικές σκέψεις που κάνει.Κάποιος είπε (νομίζω ο Αινστάιν) ''Δεν μπορείς να λύσεις τα προβλήματα (σου) αν σκέφτεσαι με τον τρόπο που τα δημιούργησες''.Με την τελευταία πρόταση σου απαντώ στο πόσο λάθος είναι ένα άτομο να ψάχνει μόνο του την αιτία!

Ένα μεγάλο βήμα θα είναι να καταλάβεις ότι δεν είναι αδυναμία σου!!!
Επίσης το βήμα βήμα έχει αυτή την ουσία.Να σκεφτείς ότι βήμα βήμα όλα είναι κοντά κι αν νομίζω πως είναι μακρυά, ΒΗΜΑ ΒΗΜΑ θα φτάσω!Θα χαρώ με την κάθε επιτυχία μου και θα νιώθω περήφανος για τον ευατό μου με τους καθημερινούς μικρούς μου στόχους.Δεν σκέφτομαι το ''μακρυά'' αλλά τον αυριανό μου στόχο.
Το να σκέφτομαι μακρυά το μόνο που καταφέρνω είναι να μην χαίρομαι την σημερινή μου επιτυχία.Την εκπλήρωση του σημερινού μου στόχου :)

---

αν δεν ειναι αδυναμια...τοτε τι ειναι? πως να το δω?
χαχαχα...ναι μην αγχωνεσαι, δεν προκειται να τσακωθω!... εχω τσακωθει για 12 ζωες...μπαστα!!:)

Quote:

---

Originally Posted by Ntoubroutza

Θα σου πω κάτι για την αιτία που λες γιατί δεν μπορείς να έχεις μία αιτία για ψυχικά θέματα.

---

Αιτίες και λόγοι υπάρχουν. Και λέω υπάρχουν γιατί σε εμένα είναι εμφανείς.


> Εκεί που νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα όσα έχουν συμβεί στη ζωή μας,εκεί που νομίζουμε ότι
> έχουμε αναλύσει τα πάντα,εκεί είναι που έρχεται μια άποψη/συμβουλή/πρόταση από ένα
> ''ουδέτερο'' με το πρόβλημά μας πρόσωπο (φίλος,συγγενής,ειδικός) και καταλαβαίνουμε ότι
> πολλά πράγματα δεν τα είχαμε σκεφτεί,είτε γιατί τα θεωρούσαμε ασήμαντα,είτε γιατί δεν τα
> σκεφτήκαμε,είτε γιατί με την τόση σκέψη μπερδέψαμε τα πάντα.

Μα αυτό είναι στην ουσία το πρόβλημα.


> Κάποιος είπε (νομίζω ο Αινστάιν) ''Δεν μπορείς να λύσεις τα προβλήματα (σου) αν σκέφτεσαι
> με τον τρόπο που τα δημιούργησες''.

Τότε να αλλάξουμε τρόπο σκέψης.

Quote:

---

Originally Posted by rea

αν δεν ειναι αδυναμια...τοτε τι ειναι? πως να το δω?
χαχαχα...ναι μην αγχωνεσαι, δεν προκειται να τσακωθω!... εχω τσακωθει για 12 ζωες...μπαστα!!:)

---

Είναι δύναμη.Είναι πολύ δύσκολο να ζεις με μια ψυχική διαταραχή.Κι όταν λέω ''ζεις'' δεν μιλάω για την κυριολεξία της λέξης αλλά για την καθημερινότητα.Το να ζεις την ζωή σου δηλαδή.Ε αυτό είναι πολύ δύσκολο και χρειάζεται πολύ δύναμη.Μου πήρε πολύ καιρό να το καταλάβω.Μη το βάζεις κάτω και μη νιώθεις αδύναμη!Απλά χρειάζεται χρόνος.

Quote:

---

Originally Posted by John11

Αιτίες και λόγοι υπάρχουν. Και λέω υπάρχουν γιατί σε εμένα είναι εμφανείς.


> Εκεί που νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα όσα έχουν συμβεί στη ζωή μας,εκεί που νομίζουμε ότι
> έχουμε αναλύσει τα πάντα,εκεί είναι που έρχεται μια άποψη/συμβουλή/πρόταση από ένα
> ''ουδέτερο'' με το πρόβλημά μας πρόσωπο (φίλος,συγγενής,ειδικός) και καταλαβαίνουμε ότι
> πολλά πράγματα δεν τα είχαμε σκεφτεί,είτε γιατί τα θεωρούσαμε ασήμαντα,είτε γιατί δεν τα
> σκεφτήκαμε,είτε γιατί με την τόση σκέψη μπερδέψαμε τα πάντα.

Μα αυτό είναι στην ουσία το πρόβλημα.


> Κάποιος είπε (νομίζω ο Αινστάιν) ''Δεν μπορείς να λύσεις τα προβλήματα (σου) αν σκέφτεσαι
> με τον τρόπο που τα δημιούργησες''.

Τότε να αλλάξουμε τρόπο σκέψης.

---

Ναι,αν θεωρείς αυτό το πρόβλημα,δεν νομίζεις πως χρειάζεται κάποιος να βοηθήσει την κατάσταση?Κάποιος να μας ξεμπλοκάρει?
Τρόπο ζωής πρέπει να αλλάξει κάποιος κι όχι μόνο σκέψης.Τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων,τρόπο αντιμετώπισης της δυσκολίας και του ίδιου του ευατού του.Είπαμε δεν υπάρχει μαγικό ραβδάκι.Η αντιμετώπιση μιας ψυχικής διαταραχής σε προχωρημένο στάδιο γίνεται με τον συνδιασμό πολλών πραγμάτων.Χρειάζεται επιμονή,υπομονή,θέληση και δύναμη.

Για να μη κουράζω με διάφορα μεγάλα λόγια(που σε πολλούς μπορεί να ακούγονται ανούσια όπως τα άκουγα κι εγώ),θα ήθελα να σε ρωτήσω κι αν θέλεις απαντάς να μας πεις σε τι στάδιο ΘΕΩΡΕΙΣ ότι βρίσκεσαι.Σε τι βαθμό ΘΕΩΡΕΙΣ ότι είναι η αγοραφοβία σου.Τι δεν μπορείς να κάνεις δηλαδή?Σε ρωτάω για να σου πω μερικά πράγματα με παραδείγματα για να γίνω λίγο περισσότερο κατανοητός.

Για παράδειγμα,σε εμένα η αγοραφοβία βρήκε έδαφος και εξελίχθηκε με τον φόβο της κριτικής από τους άλλους.Ότι κάποιος πάντα θα με κρίνει.Στο μυαλό μου βέβαια.Εσένα?Σε εμένα αυτό έφερε και κρίσεις πάνικου,κάποιο βαθμό κατάθλιψης και κλείσιμο στο σπίτι μέχρι που δεν ήξερα πλέον τι είχα και τι έφερε τι.Εκεί είναι το σημείο που έχει χαθεί το προσωπικό παιχνίδι και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο μόνος σου.Οι αντοχές σου πλέον έχουν τελειώσει..Εσένα?
Ρωτάω όλα αυτά γιατί διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο.Δυστυχώς όπως σου είπα δεν είναι γρίπη,δεν είναι κάτι παθολογικό και δεν μπορεί να έχει μία αιτία.Μακάρι να είχε...

Quote:

---

Originally Posted by Ntoubroutza

Ναι,αν θεωρείς αυτό το πρόβλημα,δεν νομίζεις πως χρειάζεται κάποιος να βοηθήσει την κατάσταση?Κάποιος να μας ξεμπλοκάρει?

---

Έχω πει άλλες δύο φορές πως δεν θέλω να κουβεντιάζω αυτά τα θέματα επιφανειακά από εδώ. Είπα ότι είναι 50 φορές πιο δύσκολο να επικοινωνήσουμε γράφοντας απ' ότι μιλώντας. Έτσι δεν θα με ενδιέφερε να το κουβεντιάζω γράφοντας.

Αυτό που εμένα με δυσκολεύει αφάνταστα είναι η αντίληψη των άλλων για την αγοραφοβία. Η ίδια η αγοραφοβία δεν με απασχολεί. Γιατί αυτή "φτιάχνεται" από την αντίληψη των άλλων για αυτή. Παράκληση δεν θέλω όπως είπα να το κουβεντιάσω εδώ, απλά είπα μια διαπίστωση.
Αυτός είναι και ο λόγος που θέλω να κουβεντιάσω προσωπικά με κάποιο άτομο. Φυσικά αυτό το άτομο θα πρέπει να έχει την υπευθυνότητα να μπορεί να κουβεντιάσει ειλικρινά. Και να έχει διαπιστώσει έστω λίγο ότι μπορεί να "παίζει" και αυτό που λέω. Ακόμα και το θέμα του ότι δεν αντέχουμε άτομα με κάποια ψυχική "ασθένεια" να μπορεί να κουβεντιαστεί. Κουβέντα ειλικρινής και σε βάθος.
Έβαλα το ασθένεια σε εισαγωγικά, γιατί ουσιαστικά δεν είναι ένα είδος ασθένειας.

Ουσιαστικά καμμιά ψυχική ανισορροπία/πίεση δεν είναι ασθένεια. Είναι σαν τον πυρετό, ο πυρετός δεν είναι ασθένεια. Είναι το σύμπτωμα. Η αγοραφοβία είναι το σύμπτωμα.
Έτσι, κάποιος βλέπει το σύμπτωμα και υποθέτει την "ασθένεια". Και έτσι, ψάχνει να δει τι μπορεί να κάνει για να το αλλάξει. Αλλά αν δεν δει την "ασθένεια" δεν είναι σωστό να την υποθέσει.

Μπορώ να πω με σιγουριά ότι η αγοραφοβία οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες. Τα γράφω γενικά, όχι μόνο σε απάντηση προς εσένα. Θα με πίστευες εσύ? Μην με πιστέψεις ούτε εμένα ούτε κανέναν άλλο, μόνος κάποιος μπορεί να βρει τι είναι σωστό και τι λάθος. Ίσως μόνο, κάποιος άλλος να δώσει το έναυσμα. Αλλά ο καθένας μας, μόνος του, αναγνωρίζει αυτά που είναι πραγματικότητα και αυτά που είναι ιδεοληψίες, κλπ..
Και η κατάθλιψη πρέπει να είναι το ίδιο. Βέβαια δεν έχω αναλύσει σκεφθεί για όλες τις ψυχικές ανισορροπίες, και φυσικά δεν αντέχω όλα τα θέματα, όλες τις δυστυχίες, κλπ, κλπ. Με τον ίδιο τρόπο που και άλλοι δεν αντέχουν τη δική μου κατάσταση. Η μόνη διαφορά ίσως είναι ότι θέλω να το προσεγγίσω με ειλικρίνεια.


.