Γιατί;

δεν αναφέρομαι σε παιδεία στον τομέα των σπουδών. οι περγαμηνές δεν αρκούν . μιλάω για προσωπικη και ουσιαστική καλλιέργεια .. ενός ανθρώπου τόσο μπερδεμένου και χαμένου που συναντάει τυχαία καθε λίγο τον βιαστή της και παθαινει κομπλεξ κατωτερότητας. τον παρουσίασες αρχικά σαν πρώην και επειτα απο ερωτήσεις αποκάλυψες κατι φοβερό ... το αρχικό σου ποστ ήταν το παραπονό σου που αλλοι συνεχίζουν την ζωή τους. αντιλαμβανομαι την δυσκολία να εμβαθυνεις στην αλήθεια σου, αλλα είναι κάτι που όλοι μας πρεπει να κάνουμε για να βρούμε την ταυτότητα μας. πρέπει να βρεις την δυναμη να αντιμετωπίσεις το παρελθόν σου μεσα σου και εξω σου.. αλλιως πως θα καταφέρεις να συμμαχίσεις με τον εαυτο σου? μια καλή ιδέα ειναι να την αναζητήσεις μεσω κάποιου ειδικου. να δεις τα πραγματικα μεγεθη της ιστορίας σου και να σταματησεις να θυματοποιήσαι ... μην περιμενεις τον πρίγκηπα να ερθει να σε σωσει... σωσε εσυ τον εαυτο σου απο όλην αυτην την κόλαση...και πραγματικα απορω πως δεν το εχεις κάνει ήδη!

Ούτε εγώ μπορώ να καταλάβω τον λόγο. Προσπάθησα όμως παρά πολύ. Ήταν δυστυχώς ο πρώτος που αγάπησα και προχώρησα σε κάτι παραπάνω από την αρχή μου είπε ψέματα. Μου είχε γίνει εμμονή γιατί ήθελε μόνο ελεύθερη σχέση μαζί μου και δεν το είπε από την αρχή. Πάντα έψαχνα τρόπους να τον κάνω να είναι μαζί μου κανονικά και ποτέ δεν τα κατάφερα. Μια φορά δεν πήγαμε για καφέ. Σε σχέση με άλλους δεν μου φερόταν τόσο καλά. Ήταν ωραίος αλλά σαν χαρακτήρας δεν άξιζε. Μετά την κακοποίηση πάντα με έκανε να νιώθω ότι φταίω εγώ για όλα