Μανα βικυ μου δεν ειναι αυτη μονο που γενναει παιδια, μανα γινεται κ αυτη που τα μεγαλωνει...
Το αν αυτο δεν το αποδεχτηκε η μητερα σου ποτε, η ακομα και το σοι της ολοκληρο,ειναι δικο τους προβλημα...
Πριν κανεις δικη σοθ οικογενεια η συμπεριφορα τους πως ηταν ? Ενιωσες να πηρες ποτε αγαπη σαν παιδι ?
Ναι εχω παρει αγαπη , θα ημουνα αδικη αμα ισχυριζομουνα το αντιθετο . Βεβαια ειχαμε παντα μεγαλο χασμα με τους θετους μου γονεις και παντα ενοιωθα οτι δεν με καταλαβαινε , η μητερα μου κυριως αλλα νοιαζοτανε για μενα και με φροντιζε . Αυτο για το οτι μπορει να ζηλεψε οταν εκανα παιδια το εχω σκεφτει πολλεςςς φορες και εγω και συζητοντας με το ψυχιατρο μου εχω φτασει στο συμπερασμα οτι ειναι αληθεια , οποτε εμενα εγκυος νευριαζε και προσπαθουσε να μου το χαλασει . Και παντα μεσα της υποβοσκε μια ανεξηγητη ζηλεια επειδη ο μπαμπας μου με υποστηριζε τις περισσοτερες φορες , οταν ημοθνα μικρη κυριως , μετα αρρωστησε απο την καρδια του και δεν επερνε συχνα θεση .Quote:
Originally Posted by agnostix
Α και κατι ακομα Βικακι , πανω σε αυτο που ειπες πως ειχε 40 ολοκληρα χρονια να σε ψαξει ,να σου πω , πως υπηρχε καποιος νομος μεχρι το 1999 αν δεν κανω λαθος ,αλλα σχετικα μεχρι προσφατα, οπου δεν επιτρεπονταν στους βιολογικους γονεις να ψαξουν τα παιδια τους,απαγορευοταν ...για αυτο σου λεω ισως να ειχε κανει καποιες προσπαθειες κ να μην τα καταφερε,ισως να μην ζει πια , ισως να ειναι ανημπορη ,ισως να μην θελει ακομη ...εσυ απλα δικαιουσαι καποια στιγμη να ξερεις για να μην βασανιζεις την ψυχη σου με ολα αυτα
Οποτε μπορουμε να πουμε τροπον τινα δικαιολογημενη την συμπεριφορα της ,παντα φοβοταν οτι θα σε χασει λοιπον φοβουμενη μην αποκαλυφτει ποτε η αληθεια της κ ισως γιαυτο να εξαφανιζοταν κιολας...ποιος ξερει, νομιζω εχει αναγκη απο την αγαπη σου και μαλλον μονο κακια δεν ειναι...και οσο το σκεφτομαι το πιστευω ακραδαντα.Quote:
Originally Posted by viki38
Θελει το ενδιαφερον σου κ την επιβεβαιωση πως την αγαπας το ιδιο κ την νοιαζεσαι ακομα και ετσι οπως εχουν εξελιχθει τα πραγματα
Μακαρι να συμφιλιωθητε σε αυτο το κομματι :)
Βίκυ, η γνωμη μου είναι οτι θα πρέπει να γίνει μια προσπάθεια να γίνετε πάλι πραγματικό ζευγάρι. Δεν καταλαβαίνω πώς εγκαταλειψατε και παραμελήσατε έτσι τη σχέση σας και πώς νομίζεις οτι είναι κάτι ανώδυνο, άνευ ιδιαίτερης σημασίας ...Η βάση της υγειούς οικογένειας είναι το ζευγάρι, όχι τα παιδιά. Κι αυτό στο λέω γιατί τα πεθερικά μου ήταν σε αυτό το στυλ, απλά συζούσαν αρμονικά χωρίς να είναι ζευγάρι, χωρίς να έχουν σχέσεις. Αυτό και τα 3 παιδιά το καταλάβαιναν, το ένιωθαν, με αποτέλεσμα να έχουν και οι τρεις (αγόρια) κακή εικόνα για την οικογένεια. Ο ένας κουνιάδος μου μάλιστα δεν παντρεύτηκε ποτέ, ο άλλος μου κουνιάδος έχει τα ψυχολογικά του, το ίδιο και ο άντρας μου, ο οποίος έχει σοβαρή κατάθλιψη και κάποια νευρολογικά (τα οποία όμως εμφανίστηκαν μετά από τεράστιο φόρτο εργασίας).
Επίσης, να σου πω οτι υπάρχει ο κίνδυνος να "κρεμαστείς" ψυχολογικά από τα παιδιά σου σιγά σιγά και αυτά να υποκαταστήσουν συναισθηματικά και συμβολικά τον σύζυγο. Αυτό θα είναι πολύ κακό για τα παιδιά και για σένα.
Κάντε μια προσπάθεια, αφού αγαπιέστε να γίνετε πραγματικό ζευγάρι. Εγώ εντοπίζω το πρόβλημα στο γεγονός οτι φέρθηκε με τρόπο που σε απογοήτευσε, δεν σε υποστήριξε και εσύ τον απομυθοποίησες και τον αποστράφηκες ερωτικά. Έτσι συμβαίνει πολλές φορές με εμάς τις γυναίκες αλλά οι άντρες δεν το καταλαβαίνουν και δεν το αξιολογούν.Δεν αξιολογούν οτι πρέπει να είναι γενναίοι στα μάτια της γυναίκας τους, αλλιώς η γυναίκα χάνει τον θαυμασμό και την εκτίμησή τους και πέφτει και η ερωτική διάθεση απέναντί τους.
Από την άλλη μπορεί κι εσύ να είσαι υπερβολική στις προσδοκίες σου, γι αυτό και να απογοητεύτηκες. Πρέπει να καταλάβουμε οτι όλοι οι άνθρωποι είμαστε λίγο πολύ εγωιστές, είναι στη φύση του ανθρώπου αυτό. Το γεγονός οτι επέμενε να πάρει το παιδί το όνομα του πατέρα του δεν είναι και τόσο κακό ώστε να ξενερώσεις μαζί του. Κι εσύ η ίδια λες οτι ήθελες το παιδί να πάρει το όνομα του δικού σου μπαμπά. Και μάλιστα, ως είθισται, το πρώτο παιδί παίρνει το όνομα του γονιού του άντρα, τα ξέρεις αυτά τα ήθη και έθιμα, στην Ελλάδα ζούμε, Έλληνες είμαστε...
Εγώ προσωπικά παιδιά δεν έκανα, αλλά έχω δει περιπτώσεις γυναικών που όταν κάνουν παιδιά όλο το ενδιαφέρον τους διοχετεύεται σε αυτά και ο σύζυγος είναι σαν ανύπαρκτος και αόρατος στην οικογένεια. Αυτό όμως αδικεί όλη την οικογένεια τελικά, μιας και ο σύζυγος βαριέται και πολλές φορές αρχίζει και τα ξεπορτίσματα ή βαριέται και βρίσκει άλλες ασχολίες.
Θα έπρεπε να γίνει μια προσπάθεια, να αφήνετε τα παιδιά σας σε μια γυναίκα να τα προσέχει, μια δύο φορές το μήνα, δεν είναι δα και τόσο δύσκολο και τόσο δαπανηρό, ώστε να βγαίνετε μόνοι σας και να αναθερμανθεί η σχέση σας. Και κακώς προτρέπεις τον άντρα σου να πάει με άλλη γυναίκα. Αν είναι άνθρωπος που δεν απατάει εύκολα, θα κάνει σχέση με άλλη γυναίκα θα κάνει και οικογένεια μαζί της να ξέρεις, και συνήθως οι άντρες που δημιουργούν άλλη οικογένεια ή σχέση δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την οικογένεια και τα παιδιά του προηγούμενου γάμου τους. Και έχω δει πάμπολλες περιπτώσεις τέτοιες. Μην το έχεις για δεδομένο οτι θα ενδιαφέρεται για τα παιδιά του αν χωρίσετε και κάνει άλλη σχέση. Είναι κάπως στην αντρική ψυχολογία αυτό, ενδιαφέρονται για τα παιδιά της γυναίκας που έχουν σχέση.
Πάντως, για μένα, αφού είστε άνθρωποι με καλή προαίρεση και αγαπιέστε, αξίζει να προσπαθήσετε να τα ξαναβρείτε ερωτικά. Συγχώρεσέ τον κι εσύ βρε παιδί μου, δεν έκανε και το χειρότερο κακό, απ ότι καταλαβαίνω πρέπει να είναι εντάξει άνθρωπος. Δεν σας αξίζει να καταδικάσετε τους εαυτούς σας, νέο ζευγάρι, να μην έχετε καθόλου ερωτική ζωή. Κάντε μια προσπάθεια.
ευτυχωσ το θεμα αναλυθηκε διεξοδικα και οχι απο μενα ευτυχωσ γτ ηταν δυσκολο
Κασσανδρα μου καλησπερα ,διαβασα με προσοχη οσα ειπες και σε ευχαριστω πολυ για οσα μου ειπες .Quote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
Σιγουρα ενας γαμος δεν προκειτε να λειτουργησει χωρις να ειναι ερωτικη σχεση πανω απο ολα , και αυτο ετσι και αλλιως θα το κανουμε για ενα διαστημα , ισως μου δεινει χρονο για να ξεκαθαρησω με τα μεσα μου , να παλεψω την καταθλιψη και τα ψυχοσωματικα που μου χαλανε τις μερες . Επειτα βλεπουμε ,ισως καλο θα ηταν να επισκεπτουμε ξανα τη συμβουλο γαμων γιατι απο οτι βλεπω εχουνε μεινει κενα και στους δυο μας . Θεωριτικα ναι εχεις δικαιο σε ολα , με τη διαφορα οτι εγω δεν ειμαι ετσι , εχω γενικα θεμα με ολα αυτα με τα ονοματα κτλ κτλ , για αυτο και χαλαστικα και τοσο , καλα καλα δεν πιστευω στο Θεο .Το ονομα του πατερα μου θελησα να το δωσω μετα που επεμενε εκεινος για του δικου του , ποιο πριν θα δεχομουνα να μην παρει κανενα παιδι το ονομα απο γονεις . Ομως δεν με πειραξε αυτο καθαυτου αλλα το γεγονος οτι ο πατερας του , του μιλησε και του συνεστισε να ηρεμησει και οτι ειμαι μοναχοπαιδι και οτι ειναι δικαιο να ονομαστε το πρωτο μας παιδι στο ονομα του πατερα μου , αληθεια τι θα γινοτανε αμα ο πατερας του δεν ηταν τοσο μυαλλομενος ? και γιατι δεν με υποστηριξε ο αντρας μου και το εκανε ο πεθερος μου ? ποσο ξενερωτικο παντως .Επειτα οπως πολυ σωστα ειπες απογοητευτικα πολυ οταν δεν με υποστηριξε οταν ειχα ενα χαζο ολοκληρο σοι στο κεφαλι μου και με εβριζαν . Ναι του ειπα να παει με αλλη γυναικα γιατι δεν νοιωθω τιποτα ερωτικο για εκεινον , και ειλικρινα ποτε δεν θα καθομουνα με καποιον αντρα για να μην παει σε αλλη γθναικα και κανει νεα οικογενεια ξεχνωντας αυτη που εκανε μαζι μου , χαρισμα του και το εννοω αμα αποδεικνυοτανε τετοιος ανωριμος ανθρωπος , ειμαι και ικανη πιστευω να μεγαλωσω μονη τα παιδια μου αμα καποιος αντρας λειτουργουσε με τετοιο τροπο , να σου πω κιολας δεν θα τον ηθελα γυρω μας . Ευτυχως ομως οπως σωστα συμπερανες ειναι καλος ανθρωπος και δικαιος για αυτο και εγω θελω να βρω λυση .
Bικυ κανονισε αμα δεις το Δημητρη απ το πακετο να κοβει βολτες στη γειτονια σου να εισαι ψυλλιασμενη!:p
Βίκυ καλησπέρα... κι εγώ όπως και κάποιος άλλος απο δω θα σου πω πως σε πολλά θέματα που σε ξενερώνουν στον άντρα σου βλέπω πως έχει αυτός δίκιο ή τουλάχιστον και αυτός και πως είσαι υπερβολικά απαιτητική μαζί του. Στο σόι σου έχει δίκιο να μην ανακατεύεται, δικό σου είναι το σόι κι εσύ πρέπει να ξεκαθαρίσεις την θέση σου, θέση ο άντρας πρέπει να παίρνει κατα την γνώμη μου βέβαια, όταν τίθεται θέμα με το δικό του σόι. Σ' αυτό με το όνομα το έθιμο είναι το πρώτο παιδί να παίρνει από του πάτερα το σόι το όνομα... τώρα ίσως η αντίδραση του να ήταν πιο αποτομη από όσο θα "έπρεπε" αλλά φαντάζομαι πως ο εγωισμός σου που φούντωσε φούντωνε περισσότερο και τον δικό του... Ευτυχώς που ο πεθερός φέρθηκε ανοιχτόμυαλα και χωρίς εγωισμό και σας έλυσε τα χέρια... Και το άλλο που πάλι φορτώνεις στον άντρα σου, στην μάνα του άντρα σου είναι πως δεν κράτησε ποτέ τα παιδιά να πάτε κάπου οι δυο σας για κάποιες μέρες και δεν το θεωρούσε σημαντικό. Το ξέρεις πως δεν το θεωρούσε σημαντικό ή έτσι το λες? Γιατί εσύ στην δικιά σου μητέρα ούτε καν το έχεις ζητήσει πράγμα που ίσως αυτός να έχει κάνει...
Το άλλο που θέλω να σου πω είναι πως αυτό που λες πως δεν χωρίζετε για τα παιδιά, είναι το χειρότερο που μπορούν να κάνουν οι γονείς. Σίγουρα πολύ άσχημο που δεν θα βλέπουν συχνά τον έναν γονιό επειδή η απόσταση θα είναι μεγάλη, αλλά είναι πολύ χειρότερο να ζουν τα παιδιά σε ένα σπίτι που υπάρχουν αρνητικά συναίσθηματα, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν αρνητικές πράξεις... Πολλά είναι τα παιδιά που μένουν σε τέτοια σπίτια που μέσα τους εύχονται οι γονείς τους να χώριζαν. Θα σου έλεγα αυτό να το ψάξεις λίγο με το ψυχολόγο σου και να δεις τι σε δυσκολεύει στο να έχεις εσύ τόσο μεγάλη απόσταση από τον πατέρα των παιδιών σου και να μην το φορτώνεις σ' αυτα, γιατί σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να μεγαλώνεις μόνη σου τρία παιδιά.
Και μία απορία που έχω συνέχεια σε περιπτώσεις σαν την δικιά σου, αλλά τώρα εσένα βρήκα εσένα ρωτώ, είναι το γιατί επιλέγεις να κάνεις παιδιά αφού βλέπεις πως η σχέση δεν είναι καλή.
Και μια συμβουλή, αν και απ' ότι κατάλαβα ήδη το κάνεις, να ζήσεις όσο περισσότερο μπορείς αυτή την περίοδο της μάνας σου. Όσοι έχουμε "ξινές" μανάδες και δεν έχουμε πάρει την τρυφερότητα που θέλαμε αλλά κυρίως επικρίσεις είναι εύκολο να την πάρουμε και να την δώσουμε σ' αυτή την φάση... Γνωστή μου που το έχει ζήσει λίγο πριν φύγει η μαμα της μου το έχει πει και να σου πω μερικές φορές σκέφτομαι πως η μόνη περίοδος που θα αγκαλίάσω την μανα μου και θα μ' αγκαλιάσει κι αυτή είναι όταν πλέον θα είναι πολύ γριούλα...
Καλημερα Καθρεπτη και σε ευχαριστω για την απαντηση σου , ναι εχεις δικαιο οτι το αντιμετοπιζω πολυ εγωιστικα το ολο θεμα και ισως και εκεινος καποιες φορες . Ιδιαιτερα δε αυτο συνεβαινε πριν επισκεπτουμε τη συμβουλο γαμων πριν 1 χρονο , απο τοτε εχουμε ηρεμησει πολυ και δεν μπορω θα θυμηθω καποια στιγμη που μαλωσαμε . Ειναι λογικο οτι δεν μπορει να λειτουργησει οικογενεια με μαμα και μπαμπα μονο "φιλαρακια" και εμεις για ενα διαστημα αποφασησαμε να το κανουμε , τουλαχιστον μεχρι να ξεκαθαρισουμε τι θελουμε τελικα , η μαλλον περισσοτερο εγω γιατι αυτη τη στιγμη ειμαι εν βρασμω απο ολα οσα εχουνε ανατραπει στη ζωη μου τους τελευταιους μηνες καθως και με την καταθλιψη και τα ψυχοσωματικα να με φοβηζουνε . Δεν μπορω να παρω αποφασεις τωρα θα ηταν λαθος .Quote:
Originally Posted by καθρεπτης
Οσο αυτο που ρωτας σχετικα με το γιατι δεν τα αφηνουμε στην μανα του τα παιδια και αμα ξερω οτι δεν το θεωρουσε σημαντικο ,ερχομαι να απαντησω οτι ναι το γνωριζω γιατι μου το ειχε πει , για να ειμαι δικαια εχει βοηθησει καποιες λιγες φορες η μητερα του αλλα περιορισμενα .Βεβαια ζει μακρια , αλλα αυτο για μενα δεν ειναι δικαιολογια , εδω καλα καλα δεν εχουνε ερθει μια φορα σπιτι μας να το δουνε με την προφαση οτι δεν ξερουνε που να αφησουνε τα ζωντανα τους (μην φαντστειτε καμια φοβερη παραγωγη ) ισα ισα για να καλυπτουνε το κατα μια εννοια χομπι τους και να λαμβανουνε τις επιδοτησεις και εχω προτεινει πολλες φορες να πληρωσω εγω καποιο παιδι που γνωριζουνε απο το χωριο για 2-3 μερες να ταισει τα ζωντανα τους και να ερχονται ανα 4 μηνες να τους βλεπουνε τα παιδια και ο αντρας μου .Αρνουνται , πρεπει αμα θελουμε να τους βλεπουμε να τρεχουμε εμεις καινα ταλαιπωρουμαστε , και σκεφτητε αυτο κραταει για 9 χρονια βεβαια τον τελευταιο χρονο και επειδη ηταν ενα θεμα που τεθηκε στη συμβουλο οι επισκεψεις μας εχουνε περιοριστει πλεον και εκεινος βαριετε αλλα δεν το παραδεχεται , το καταλαβαινω , μανα του ειναι . Η μανα μου σημερα που μιλαμε ειναι 93 ετων και πριν λιγα χρονια ηταν ακομα πολυ ηλικιωμενη , ποτε δεν θα της εμπιστευομουνα τα παιδια μου , ιδιαιτερα δε που δεν βλεπει και υποψιαζομουνα καταθλιψη και καποιου ειδους ανοια τοτε .
Παντως το μονο σιγουρο ειναι οτι δυσκολα μπορω να της συγχωρεσω τα τελευταια 10 χρονια που με εχει πετα3ει απο τη ζωη της , και ναι τηνα γαπαω πολυ και τη λυπαμαι τωρα που τη βλεπω σε αυτη τη ηλικια και πηγαινω , τη βλεπω , την αγκαλιαζω και εκεινη πλεον ειναι ηρεμη , αλλα η πικρια μενει παντα .
Όντως πολύ μεγάλη η μητέρα σου και καταλαβαίνω τώρα γιατί ούτε καν τις το έχεις ζητήσει. Πάντως είστε αξιέπαινοι κι εσύ και ο άντρας σου που το προσπαθείτε να δείτε τις ευθύνες σας στην σχέση και δεν τις πετάει ο ένας στον άλλον... μόνο απο αυτό δίνετε μια πρώτη εντύπωση πως είστε "καλοί" άνθρωποι και οι δύο παρόλο που δεν ταιριάζετε.. ότι τελικά κι αν αποφασίσετε να κάνετε να ξέρεις πως είναι το καλύτερο για σένα και να μην παραιτείσαι.
Αυτό που ρώτησα πριν και μάλλον δεν κατάλαβες ειναι, πως απ' την στιγμή που έβλεπες πως δεν είστε ο ένας για τον άλλο αποφάσισες να κάνεις παιδί μαζί του, αν το καταλάβες και δεν θες να απάντησεις σόρυ που ξαναρωτάω, αλλά πάντα έχω την απορία του γιατί το κάνουν οι άνθρωποι.
Σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια , δεν ξερω αμα ειμαι ή δεν ειμαι καλος ανθρωπος σιγουρα ομως ο αντρας μου ειναι πολυ περισσοτερο απο μενα .Quote:
Originally Posted by καθρεπτης
Γιατι εκανα λιοπον 3 παιδια ? βασικα γιατι ηθελα να κανω μεγαλη οικογενεια , ειχα αγαπη να δωσω πολυ και να δημιουργησω πλασματακια για να τη λαβουνε , και ομως ειχαμε προβληματα απο την πρωτη γεννηση και μετα , προβληματα που ξεπερνιοντουσαν ομως , οχι δεν ειναι δικαιολογια αυτο , ομως φοβαμαι οτι οσο και να ψαξω δεν θα βρω καλυτερη απαντηση . Βεβαια δεν σιχαινομαι τον αντρα μου , δεν τον θεωρω κακο και δεν τον εχω απατησει ουτε καν στην σκεψη ολα αυτα τα χρονια , μαλλον τον θεωρουσα τον καταλληλο ανθρωπο για μενα να κανω μαζι του παιδια , δεν ξερω αμα ξεχασα να αναφερω οτι ειναι πολυ καλος πατεραας