elis τι εννοείς?
Printable View
elis τι εννοείς?
Nα δω ποσες φορες θα επαναλαμβάνουμε εδω μέσα οτι τα φάρμακα ειναι ανακουφιστικά απλά και λειτουργούν προσωρινά σε αγχωδεις κυρίως περιπτώσεις. Δεν σου λύνουν το θέμα και ΌΧΙ δεν είναι "πρόβλημα" όπως πολλοι τ μεταφράζουμε. Η ψυχοθεραπεία για όσους βοηθάει εχει μακροπρόθεσμα αποτελεσματα. Και το κυριοτερο εισαι ΕΣΥ και η ΠΙΣΤΗ στον εαυτό σου οτι μπορεις ν αλλαξεις τον κοσμο όλο. Πολύ χρήσιμα είναι τα άρθρα της ιστοσελιδας αυτής ριξτε κ καμια ματιά μερικοί.
τι να ενοω εβγαλεσ καινουριο ψυχολογικο αρνσησ να ζησω επειδη θελω να γινω καλα
το χω και γω αυτο αλλα οχι σε τοσο μεγαλο βαθμο εγω ισα που παω μεχρι την καφετερια
για να ηρεμησω γτ σπιτι δεν μπορω να ηρεμησω εγω θελω να βρω μια δουλεια τησ προκοπησ
δηλαδη ευκολη με ενα μισθο κανονικο για την εμπειρια μου δηλαδη εφτακοσια ευρω και να φυγω απο το σπιτι μπασ και ηρεμησω
Λάθος Post.
Τσεκαρε το Thread απο Breath :) http://www.e-psychology.gr/forum/sho...89%CE%AE%CF%82Quote:
Originally Posted by Gravity
Μου εκανε καλοοο
Εδώ είναι που καταλαβαίνω πραγματικά. Με όλο μου το σεβασμό για εσένα.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Με βοηθάει το να καταλαβαίνω τις αιτίες. Αυτή η κουβέντα περιλαμβάνει εξαιρετικά πολλά πράγματα και δεν είναι μόνο μια πρόταση. Αν δεν είχα καταλάβει αυτά που έχω καταλάβει θα ήμουνα κάτι άλλο. Αυτό το "άλλο" πίστεψέ με ούτε να το φανταστώ δεν θέλω!Quote:
Originally Posted by Gravity
Μου ήταν πολύ δύσκολο να καταλάβω.
(Αυτό δε σημαίνει ότι έλυσα τα προβλήματα. Άλλωστε κανείς δεν ξέρει εντελώς τι θα ήταν διαφορετικά αν κάναμε κάτι διαφορετικό. Δεν ξέρω τι θα ήταν αν δεν είχα καταλάβει κάποια πράγματα. Γίνεται να υποθέσουμε? Απλά προχωράμε προσπαθώντας να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε).
Και τώρα επίσης μου είναι δύσκολο να καταλαβαίνω. Αλλά καταλαβαίνω 100 φορές περισσότερα απ' ότι παλιότερα. Πιθανόν πάλι να είναι λίγο και να χρειάζεται 1000 φορές, δηλαδή 10 φορές περισσότερο από τώρα!
> δεν ξέρω και τι πρόβλημα έχεις?
Κάποιο βαθμό αυτού που με μια λέξη το ονομάζουμε αγοραφοβία. Σημείωση, η λέξη δεν εκφράζει το τι είναι. Γι' αυτό απέφυγε να έχεις την "εικόνα" του, αφού δεν το γνωρίζεις. Μη σχηματίσεις εικόνα για αυτό, γιατί θα προέρχεται από τα λίγα που μπορεί να έχεις ακούσει για άλλα θέματα, και τις ελάχιστες γνώμες που μπορεί να έχεις ακούσει που εκφράζονται με πλάγιο και πολύ επιφανειακό τρόπο. Στην ουσία δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο ή τίποτα το διαφορετικό από κάθε δυστυχία μικρή ή μεγάλη.
> Ξέρεις στο παρελθόν είχα ξαναπάθει αγχώδη διαταραχή,ήμουν σε πολύ χειρότερη
> συναισθηματική κατάσταση απ'ότι τώρα δεν μπορούσα να κοιμηθώ καθόλου επί ένα
> μήνα.
> Πιστεύω λοιπόν πώς το λάθος μου αυτή τη φορά είναι ότι το ψάχνω πολύ το θέμα,
> βιβλία αυτοβοήθειας,άρθρα,ιστοσελ ίδες ότι θες.
Κατ' αρχή, παραμέρισε το τι έχεις περάσει. Παραμέρισέ το εντελώς. Μην προσπαθήσεις να το απφύγεις όταν η σκέψη το φέρνει, αλλά και μην μείνεις σ' αυτό πολύ περισσότερο απ' όσο χρειάζεται. Δώσε του απλά τη σημασία που του χρειάζεται. Ας ήταν όσος χρόνος και να ήταν, ας ήταν σε οποιαδήποτε ένταση και να ήταν. Ποτέ δεν μπορεί να παραμεριστεί εντελώς. Μην προσπαθήσεις όμως να το παραμερίσεις.
Όταν το "παραμερίσεις" με αυτό τον τρόπο, άρχισε να βλέπεις και το τώρα.
> Και εδώ είναι που τρώω τα μούτρα μου.ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΟΛΛΑ και ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΕ
> ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΩ.
Αυτή η έκφραση δεν μ' αρέσει. Είναι από τα λάθη που "ακούγονται" γενικά από τον περισσότερο κόσμο. Όταν κάποιος έχει προβλήματα έρχονται πολλοί και του λένε μια τέτοια ανοησία. Είναι σαν να σου λένε "ζήσε με αυτά που έχεις και να είσαι και ευτυχισμένος. Θα απάντήσω, "τι λες ρε φίλε, θα πρέπει να ζήσω με τη δυστυχία που έχω τώρα? Τρελός είσαι? Ή τόσο ανεύθυνος να μην σε νοιάζει αν υποφέρω?". Είναι το αντίστοιχο που λέει ο/η Constantly curious "ενα - ω μποοο και εσυ προβληματα δεν εχεις και προβληματα σου δημιουργεις-". Μακάρι να είχα γύρω μου ανθρώπους που να μην έλεγαν τις αντίστοιχες ανοησίες. Τότε γίνεσαι περισσότερο ελεύθερος.
> Τώρα περιμένω πολλά,να δω αποτέλεσμα από όλα όσο έχω μάθει από ψυχοθεραπείες
> και από άλλες πηγές,να γιατρευτώ γρήγορα,να γίνει ένα θαύμα.
Τι έχεις μάθει?
John11 στη θεωρία έχω μάθει πολλά στη πράξη όμως φαίνεται να νικά η διαταραχή πανικού τις περισσότερες φορές.
έχω μάθει πρόσφατα τεχνικές χαλάρωσης,απόσπασης προσοχής,αλλαγής σκέψεων στο πλαίσιο της γνωσιακής-συμπεριφορικής θεραπείας.
Αυτά με βοηθούν κάπως,αλλά αυτή η αναμονή και ο φόβος της επόμενης κρίσης δεν λένε να φύγουν.
Γι'αυτό και ξαναμπαίνω στο φαύλο κύκλο ξανά.
Παλαιότερα όμως μόνο συζήτηση έκανα με τη ψυχολόγο μου.Μου έλεγε απλά να μην κοιτώ τα συμπτώματα να κάνω σαν να μην υπάρχουν.
Έλα όμως που υπήρχαν και ήταν το μόνο που με απασχολούσε.
Θεωρώ ότι είναι η πρώτη φορά που κάνω σωστή ψυχοθεραπεία.
Και η ιατρός μου μου ξεκαθάρισε πλέον χθες ότι τα φάρμακα βοηθούν απλά σε έναν βαθμό και τίποτα παραπάνω.
Θέλω να το σκεφτώ με ένα ανάλογο. Στη θέση του κάθε προβλήματός μας να βάλουμε την πείνα.Quote:
Originally Posted by Gravity
Ας υποθέσουμε ότι πεινάω. Θα έχω τα προβλήματα της πείνας και τα συμπτώματα επίσης. Ίσως να ζαλίζομαι, να είναι το σώμα μου διαφορετικό από το κανονικό, κλπ. Το ίδιο συμβαίνει και με τα ψυχολογικά προβλήματα. Υπάρχει μια αιτία (που στην αντίστοιχη περίπτωση είναι η πείνα, αλλά στα ψυχολογικά ας πούμε είναι το Α). Και έτσι υπάρχουν τα συμπτώματα που είναι κρίσεις πανικού, αγοραφοβία, κατάθλιψη, κλπ. Για την ώρα ας μην ασχοληθούμε με την αιτία Α.
Η πείνα και τα συμπτώματά της είναι κάτι το φυσιολογικό.
Μετά αισθάνομαι άσχημα για τα συμπτώματα της πείνας μπροστά σε κόσμο. Και έτσι, προσπαθώ να κρύψω τα συμπτώματα, να μην φαίνονται στους άλλους. Γι' αυτό σκέφτομαι λύσεις, ίσως ζητήσω βοήθεια από άλλους. Και μαθαίνω τεχνικές ή κόλπα για να μειώσω τα συμπτώματα της πείνας αλλά και την ίδια την πείνα. Αλλά ότι και να κάνω σ' αυτό το θέμα τα συμπτώματα πάντα θα υπάρχουν και η πείνα θα συνεχίσει να υπάρχει.
Στο τέλος ίσως φτάσω να με ενδιαφέρουν περισσότερο τα συμπτώματα της πείνας παρά η ίδια η πείνα.
Η πείνα είναι φυσιολογική καθώς και τα συμπτώματά της. Τα ψυχολογικά προβλήματα γενικά δεν θεωρούνται φυσιολογικά και εδώ ξεκινά το πρόβλημα. Είναι φασισμός, ένας φασισμός που φυσικά συμμετέχουμε όλοι μας σε αυτόν. Άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο. Υπάρχει η "ξινίλα" που έχει κάποιος για οτιδήποτε το διαφορετικό. Για το αν είναι κάποιος παχύς, για το αν είναι λεπτός, για το πότε και πόσο κοιμάται, για τη φυλή ή την ομάδα που μπορεί να ανήκει, για την οικονομική κατάσταση, για το πόσο όμορφος ή άσχημος είναι, για την κάθε λεπτομέρεια της συμπεριφοράς και της εμφάνισης. Μπορεί κάποιος να φτιάξει ένα βιβλίο με τις "ξινίλες" που έχουμε οι άνθρωποι στο διαφορετικό. Δεν μιλάω γενικά, μιλάω συγκεκριμένα, δες τις συγκεκριμένες αντιδράσεις σε δικές σου συμπεριφορές και εμφάνιση.
Μη θεωρώντας την πείνα φυσιολογική δεν μας "επιτρέπεται" να ασχοληθούμε με το ίδιο το πρόβλημα. Το μυαλό ασχολείται πως να κρύψει απλά τα συμπτώματα. Και χάνει σε αυτό όλες του τις δυνάμεις για να μπορεί να λύσει το πρόβλημα.
Τζον εχεις δικιο...