ΞΑΦΝΙΚΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ

Και εγώ για τον ίδιο λόγο αποφάσισα να γράψω στο forum γιατί οι δικοί σου άνθρωποι θα σε ακούσουν, θα σε στηρίξουν αλλά θα σου πουν στο τέλος δεν άξιζε, προχώρα. Για σένα όμως αξίζει τουλάχιστον στην παρούσα φάση, φαντάζομαι πως ένιωσες και ειλικρινά ήταν απαράδεκτη η συμπεριφορά που αντιμετώπισες. Κυρίως γιατί σε μια σχέση είναι δυο, σε όλα δυο, όχι ένας και αυτός να αποφασίζει στο τέλος. Και αφού εντέλει αποφασίζει τουλάχιστον να έχει την στοιχειώδη ωριμότητα να συζητήσει και όχι να ανακοινώσει. Εμένα αυτό με πλήγωσε, ότι δεν συζήτησε τίποτα δεν άλλαξε την συμπεριφορά του και με άφησε να πιστεύω ότι ήμασταν μια χαρά. Και μια μέρα απλά μου ανακοίνωσε. Και έκτοτε συμπεριφέρεται σαν άλλος. Αυτό ειλικρινά με ξεπερνάει, η απίστευτη μεταστροφή που λες δεν γίνεται να ήμουν μαζί του τόσο καιρό. Θεωρώ ότι στη περίπτωση σου όσο και να ρουτίνιασε η σχέση σασ και πάλι δεν ήταν τα τόσα χρόνια που πλέον βαριέσαι, σίγουρα δεν φέρεσαι έτσι, σαν να σου έκανε ο άλλος κάποιο κακό. Ούτε καν από κοντά, τι να πω... Τελικά τον άνθρωπο που είσαι μαζί τον μαθαίνεις όταν χωρίζεις. Και να θεωρούν ότι τους ενοχλείς κιόλας, τόσο κενοί συναισθημάτων? Για αυτό και αποφάσισα α μην ξανά επικοινωνήσω, γιατί είναι άδικος κόπος, όταν ο άλλος δεν νοιάζεται και δεν νοιάζεσαι όταν ξεγράφεις τον άνθρωπο σου σε μια μέρα και συνεχίζεις την ζωή σου σαν να μην υπήρξε ποτέ, εγώ τουλάχιστον αυτό εισπράττω. Εξαιρετικό το άρθρο που μου έστειλες, το διάβασα ήδη, εύχομαι να πάνε όλα πολύ καλύτερα, ο χρόνος όντως είναι ο καλύτερος γιατρός και να αγαπάμε τον εαυτό μας λίγο περισσότερο μετά από κάτι τέτοιες καταστάσεις..

ξερεις κατι?
αυτος που δεν σε γουσταρει και θελει να σε ξεγραψει, απλα σε μπλοκαρει απο παντου, σου λεει να τον ξεχασεις, και συνεχιζει τον δρομο του με αυτην που γουσταρει.
το γεγονος οτι αυτος φερεται με κακια και σαν να σε εκδικειται με τις δημοσιευσεις στο φμ που ξερει οτι βλεπεις, το γεγονος οτι ειπε οτι σε θελει σαν γυναικα και σε αγαπαει σαν ανθρωπο αλλα δεν κανετε για σχεση, και το γεγονος οτι η γνωστη σου που σας συστησε εμαθες οτι σε εθαψε πισω απ την πλατη σου, με κανουν να σκεφτομαι οτι ισως καποιοι σε διεβαλαν η και σε συκοφαντησαν σε αυτον και γι αυτο φερεται εκδικητικα και οχι απλα αδιαφορα.

ισως εχει νοημα να κανετε μια συζητηση για να βεβαιωθεις οτι δεν εγινε κατι τετοιο.
αυτη που σας γνωρισε, γιατι σε εθαβε μετα? αν δεν ηθελε να ειστε μαζι, γιατι σας γνωρισε?

Αν σου πω ότι και γω πλέον αυτο σκέφτομαι..και το σκέφτηκα απ την μέρα που χωρίσαμε, γιατί κάποια λόγια ήταν πολύ βαριά, βασικά πολύ σκληρά. Εγώ αυτο που πιστεύω είναι αλλά πάντα υποθετικά γιατί επί της ουσίας δεν πήρα μια ξεκάθαρη απάντηση στο γιατί χωρίζουμε είναι ότι, μάλλον το όλο θέμα της παρέας τον ζόρισε, με την έννοια ότι εγώ εξέφραζα πιο έντονα την δυσαρέσκεια μου οπότε θεώρησε ότι δεν θα ταιριάξω ποτέ μαζί τους. Θα μου πεις ειναι αυτός λόγος να χωρίσεις? Θεωρώ πως όχι αλλά συνδυαστικά με ότι άλλο είχε στο μυαλό του οδήγησαν σε αυτό, μαζί με το γεγονός ότι δίνει πολύ μεγάλη σημασία στους φίλους του, τους ξέρει πολλά χρόνια κλπ. Δεν ξέρω ειλικρινά απλά θεωρώ ότι κάτι έχει μεσολάβήσει για να είναι κάθετος σε κάθε συζήτηση να προσπαθήσουμε. Για την συγκεκριμένη κοπέλα, επίσης πλέον δεν μπορώ να πω τίποτα γιατί με από όσα έμαθα θεωρώ ότι έχει πολλά δικά της εσωτερικά θέματα να λύσει. Πλέον θεωρώ ότι ακόμη και η γνωριμία μας έγινε επι σκοπω, δηλαδή την βόλευε να έχουμε και έναν επιπλέον σύνδεσμο για να είναι σίγουρη για την θέση της στην δουλειά συν ότι είναι και μέλος της οικογένειας του. όταν λοιπόν έφυγε απ την δουλειά, αυτομάτως εξαφανίστηκε γιατί απλά δεν με χρειαζόταν άλλο. Τόσο απλά και τόσο κυνικά αλλά δυστυχώς αυτό ισχύει... Και να φανταστείς ότι είχαμε φιλική σχέση σχεδόν τρια χρόνια. Την ημέρα που χωρίσαμε τον ρώτησα αν σου είπαν κάτι γιατί τα όσα λες δεν είναι δικά σου λόγια, αλλά ήταν κάθετος στο ότι κανείς δεν μπορεί να του πει αν θα χωρίσει και ότι είμαι άδικη...Ωστόσο εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν ήταν όλα δικά του λόγια, γιατί μετά από τόσο καιρό δεν λες ξαφνικά, θεωρώ ότι δεν ταιριάζουμε και δεν μπορούμε να είμαστε χρόνια μαζί..Δεν ξέρω ειλικρινά, αυτός ο άνθρωπος που βλέπω δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον άνθρωπο που ήμουν μαζί και από την μια σκέφτομαι ότι όμορφο ζήσαμε και πονάω γιατί πραγματικά μόνο όμορφες στιγμές έζησα και απ την άλλη σκέφτομαι πως χωρίσαμε και τι μου είπε και θυμώνω τόσο πολύ..μου φαίνεται τόσο περιέργο το πως μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος απο την μια στιγμή στην άλλη...

Έχεις ξανά κάνει κάποια κίνηση να του μιλήσεις;

Όχι έχουμε περίπου δέκα μέρες να μιλήσουμε, αλλά όσο περνάει ο καιρός φοβάμαι να κάνω κάποια κίνηση γιατί πιστεύω ότι ή δεν θα απαντήσει καθόλου ή θα απαντήσει ψυχρά, απ' την άλλη λέω πως αν δεν νοιάζεται να δει τι κάνω ποιος ο λόγος να τον ενοχλήσω?Για κάποιο λόγο νιώθω ότι έχει τελειώσει οριστικά, θεωρώ πως δεν θα ξανά έχουμε καμία επικοινωνία, ίσως ένα τυπικό χρόνια πολλά τις γιορτές...απλά δεν μπορώ να καταλάβω πως το μπορεί, ξαφνικά να γινόμαστε ξένοι και να μην θέλει να δει έστω τι κάνω

Η τελευταία επικοινωνία ηταν πριν 10 μέρες δηλαδή; Eπικοινωνία εννοώ οτιδήποτε.

Law, καταλαβαίνω πάάάρα πολύ ότι νιώθεις προδωμένη και ότι σε κυνηγάνε όλα αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα. Η γνώμη μου είναι να προσπαθήσεις όμως να δεις τον εαυτό σου. Αφού είναι έτσι τα πράγματα και δεν μπορείς προς το παρόν τουλάχιστον να πάρεις τις απαντήσεις που θέλεις, προσπάθησε να περιορίσεις το πόσο πολύ τα σκέφτεσαι όλα αυτά και να επικεντρωθείς στον εαυτό σου. Προσπάθησε να ελέγξεις τις σκέψεις σου. Ο διαλογισμός βοηθάει πολύ, αν σε ενδιαφέρει. Υπάρχουν και στο youtube βιντεάκια που σε βοηθούν να ηρεμήσεις και να νιώσεις καλύτερα. Πραγματικά βοηθάνε. Και νομίζω ότι καλύτερα να μην κάνεις καμία άλλη κίνηση, τουλάχιστον για ένα διάστημα. Και αυτό για τους εξής λόγους: 1) κρίνοντας από τη συμπεριφορά του, η όποια δική σου κίνηση μάλλον θα του φανεί ως πίεση και μπορεί να σου μιλήσει ακόμα χειρότερα, κάτι που θα σε πληγώσει ακόμα περισσότερο. (2) Άσε λίγο τα πράγματα να ηρεμήσουν. Με το να μην έχεις καθόλου επαφή μαζί του, υπάρχει περίπτωση και να αρχίσεις να του λείπεις κάποια στιγμή, αφού ηρεμήσει από το "πόσο καλά περνάω μόνος μου" (δήθεν). (3) Θα σε βοηθήσει να ηρεμήσεις κι εσύ και να δεις τα πράγματα πιο αποστασιοποιημένα. Είναι το λεγόμενο "no contact rule" (και γι'αυτό υπάρχουν επίσης πάρα πολλά που μπορείς να διαβάσεις online και να δεις για το πώς μπορεί να βοηθήσει). Τέλος, νομίζω ότι τελικά τις απαντήσεις τις ξέρουμε κατά βάθος ή μπορεί να τις βρούμε όταν σκεφτούμε πιο ψύχραιμα και ξεκάθαρα. Και δεν μιλάω για απαντήσεις σχετικά με γεγονότα που μπορεί να έχουν συμβεί κι εμείς να μην τα ξέρουμε, αλλά απαντήσεις σε σχέση με τον χαρακτήρα του άλλου. Το θέμα στην πραγματικότητα, νομίζω, δεν είναι τι του είπε κάποιος για σένα και αν έχει παίξει ρόλο αυτή η φίλη σου. Το κυριότερο είναι το πώς αυτός τα διαχειρίστηκε όλα αυτά κι αυτό είναι θέμα χαρακτήρα.

ναι πριν δέκα ημέρες, έκτοτε τίποτα...

Ωραία, θα συνεχίσεις την αποχή απ' την επικοινωνία οπως κάνεις ηδη, που σημαίνει οτι δε θα στείλεις κατι ξανα για την ώρα. Εγω θα σου γράψω κάποιες ιδέες μου για τις αιτίες που πιστεύω σας έφεραν σε αυτή την απομάκρυνση, κρίνοντας φυσικά απο οσα παραθέτεις. Να σε ρωτήσω κατι αλλο, είσαι στο νομικό κλάδο ή συνωνυμία; Συνακόλουθα να σου πω και τι μπορείς να κάνεις.

Quote:

---

Originally Posted by Twinkle

Law, καταλαβαίνω πάάάρα πολύ ότι νιώθεις προδωμένη και ότι σε κυνηγάνε όλα αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα. Η γνώμη μου είναι να προσπαθήσεις όμως να δεις τον εαυτό σου. Αφού είναι έτσι τα πράγματα και δεν μπορείς προς το παρόν τουλάχιστον να πάρεις τις απαντήσεις που θέλεις, προσπάθησε να περιορίσεις το πόσο πολύ τα σκέφτεσαι όλα αυτά και να επικεντρωθείς στον εαυτό σου. Προσπάθησε να ελέγξεις τις σκέψεις σου. Ο διαλογισμός βοηθάει πολύ, αν σε ενδιαφέρει. Υπάρχουν και στο youtube βιντεάκια που σε βοηθούν να ηρεμήσεις και να νιώσεις καλύτερα. Πραγματικά βοηθάνε. Και νομίζω ότι καλύτερα να μην κάνεις καμία άλλη κίνηση, τουλάχιστον για ένα διάστημα. Και αυτό για τους εξής λόγους: 1) κρίνοντας από τη συμπεριφορά του, η όποια δική σου κίνηση μάλλον θα του φανεί ως πίεση και μπορεί να σου μιλήσει ακόμα χειρότερα, κάτι που θα σε πληγώσει ακόμα περισσότερο. (2) Άσε λίγο τα πράγματα να ηρεμήσουν. Με το να μην έχεις καθόλου επαφή μαζί του, υπάρχει περίπτωση και να αρχίσεις να του λείπεις κάποια στιγμή, αφού ηρεμήσει από το "πόσο καλά περνάω μόνος μου" (δήθεν). (3) Θα σε βοηθήσει να ηρεμήσεις κι εσύ και να δεις τα πράγματα πιο αποστασιοποιημένα. Είναι το λεγόμενο "no contact rule" (και γι'αυτό υπάρχουν επίσης πάρα πολλά που μπορείς να διαβάσεις online και να δεις για το πώς μπορεί να βοηθήσει). Τέλος, νομίζω ότι τελικά τις απαντήσεις τις ξέρουμε κατά βάθος ή μπορεί να τις βρούμε όταν σκεφτούμε πιο ψύχραιμα και ξεκάθαρα. Και δεν μιλάω για απαντήσεις σχετικά με γεγονότα που μπορεί να έχουν συμβεί κι εμείς να μην τα ξέρουμε, αλλά απαντήσεις σε σχέση με τον χαρακτήρα του άλλου. Το θέμα στην πραγματικότητα, νομίζω, δεν είναι τι του είπε κάποιος για σένα και αν έχει παίξει ρόλο αυτή η φίλη σου. Το κυριότερο είναι το πώς αυτός τα διαχειρίστηκε όλα αυτά κι αυτό είναι θέμα χαρακτήρα.

---

Πόσο πολύ συμφωνώ μαζί σου, έχεις απόλυτο δίκιο, ότι και αν σου πει ο οποιοσδήποτε είναι δικό σου θέμα πως θα το διαχειριστείς και πως θα το αξιολογήσεις. Γιατί εσύ ξέρεις τον άνθρωπο σου, εφόσον επιλέξεις να επηρεαστείς και να βασιστείς σε γνώμες τρίτων τότε ίσως είναι καλύτερα που τελείωσε. Και αυτό ειλικρινά με πλήγωσε αλλά με θύμωσε επίσης πάρα πολύ. Ξέρω ότι και εγώ έκανα λάθη και τα παραδέχτηκα, τα είπα την ημέρα που χωρίσαμε λέγοντας ότι θα τα διορθώσω και μάλιστα λέγοντας και τις λύσεις που πρότεινα..βέβαια κανένα σχόλιο δεν έκανε, μόνο με άκουγε και μόλις τέλειωσα μου είπε ότι δεν ταιριάζουμε...Απλά απογοητεύομαι, να βλέπω τον άνθρωπο αυτό να μεταλλάσσεται σε έναν έφηβο που απλά περνάει καλά..Που διαγράφει έναν άνθρωπο που υποτίθεται ότι αγάπησε, που στήριξε στα πολύ πολύ δύσκολα σε μια μέρα..και αυτό θέμα χαρακτήρα είναι. Θα τα ψάξω όσο μου πρότεινες σε ευχαριστώ πολύ ειλικρινά, είναι πολύ δύσκολο να ελέγχεις τις σκέψεις σου όταν είσαι έτσι, να καταφέρεις να μην το σκέφτεσαι συνέχεια, να μην είναι η πρώτη σου σκέψη όταν ξυπνάς. Αυτό με πειράζει, ο χρόνος αυτός που πρέπει να περάσει μέχρι την ημέρα που θα ξυπνήσεις και θα πεις είμαι καλά, δεν με πονάει...
δεν έχω σκοπό να επικοινωνήσω μαζί του,για όσα είπες αν και θεωρώ απίθανο να του λείψω, πικρή αλήθεια αλλά πιστεύω ότι ισχύει στην περίπτωση μου... θεωρώ αρκετά τόνωσα τον εγωισμό του, αν μη τι άλλο δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο να ζητιανεύει το ενδιαφέρον που κάποτε του πρόσφεραν απλόχερα.

[QUOTE=kerasi;574772]Ωραία, θα συνεχίσεις την αποχή απ' την επικοινωνία οπως κάνεις ηδη, που σημαίνει οτι δε θα στείλεις κατι ξανα για την ώρα. Εγω θα σου γράψω κάποιες ιδέες μου για τις αιτίες που πιστεύω σας έφεραν σε αυτή την απομάκρυνση, κρίνοντας φυσικά απο οσα παραθέτεις. Να σε ρωτήσω κατι αλλο, είσαι στο νομικό κλάδο ή συνωνυμία; Συνακόλουθα να σου πω και τι μπορείς να κάνεις.[/QUO

Είμαι ναι..

Θα δεις ότι θα περάσει πολύ πιο γρήγορα ο χρόνος απ' ό, τι φαντάζεσαι μέχρι να αισθανθείς καλύτερα, αν φροντίσεις τον εαυτό σου. Ξέρω, ξέρω: Σου φαίνονται παρηγοριές αυτή τη στιγμή όλα αυτά και κοινοτοπίες. Το πέρασα κι εγώ όλο αυτό και πλέον αισθάνομαι καλύτερα. Όμως το ζήτημα είναι ότι εσύ δεν μπορείς να ελέγξεις ούτε τι σκέφτεται εκείνος, ούτε τι κάνει, ούτε τι του λένε οι άλλοι και πώς αυτός τα ερμηνεύει. Το μόνο που μπορείς να ελέγξεις αυτή τη στιγμή είναι ο εαυτός σου, οι σκέψεις σου και τα συναισθήματά σου. Και ναι, ακόμα και και τα συναισθήματά σου, όσο πληγωμένη και να είσαι, μπορείς να τα κοντρολλάρεις. Δεν είναι το πιο εύκολο, αλλά δεν είναι και τόσο δύσκολο όσο νομίζεις αυτή τη στιγμή. :)

Quote:

---

Originally Posted by Twinkle

Θα δεις ότι θα περάσει πολύ πιο γρήγορα ο χρόνος απ' ό, τι φαντάζεσαι μέχρι να αισθανθείς καλύτερα, αν φροντίσεις τον εαυτό σου. Ξέρω, ξέρω: Σου φαίνονται παρηγοριές αυτή τη στιγμή όλα αυτά και κοινοτοπίες. Το πέρασα κι εγώ όλο αυτό και πλέον αισθάνομαι καλύτερα. Όμως το ζήτημα είναι ότι εσύ δεν μπορείς να ελέγξεις ούτε τι σκέφτεται εκείνος, ούτε τι κάνει, ούτε τι του λένε οι άλλοι και πώς αυτός τα ερμηνεύει. Το μόνο που μπορείς να ελέγξεις αυτή τη στιγμή είναι ο εαυτός σου, οι σκέψεις σου και τα συναισθήματά σου. Και ναι, ακόμα και και τα συναισθήματά σου, όσο πληγωμένη και να είσαι, μπορείς να τα κοντρολλάρεις. Δεν είναι το πιο εύκολο, αλλά δεν είναι και τόσο δύσκολο όσο νομίζεις αυτή τη στιγμή. :)

---

Είμαι σίγουρη ότι ισχύει αυτό που λες, το έχω περάσει και στο παρελθόν από δική μου επιλογή τότε αλλά και πάλι ήταν δύσκολο, κάποια στιγμή όμως ήμουν και πάλι καλά, απλά ξέρεις είναι όλη αυτή η καθημερινότητα που αλλάζει, που δεν μπορείς να τον δεις, να μιλήσεις, να τον έχεις δίπλα σου μετά από μια δύσκολη μέρα ή να μοιραστείς την χαρά σου, όλα αυτά τα μικρά πράγματα που πλέον ζεις μόνος σου. Το είπα και σε άλλο μήνυμα, δεν είναι το τέλος του κόσμου, ούτε το τέλος της δικής μου ζωής , αλλά είναι μια επώδυνη διαδικασία, αποτέλεσμα μια πολύ ξαφνικής αλλαγής..Τις πρώτες μέρες αυτό έκανα, σκεφτόμουν συνέχεια τι κάνει, τώρα ξυπνάει, τώρα πάει στην δουλειά, τέτοια ώρα κοιμόταν, το μόνο που κατάφερα είναι να νιώθω ακόμα χειρότερα, γιατί τελικά καταλήγω να ζω τη δική του ζωή και όχι την δική μου..

Καλημερα Law! Δυσκολευομαι να απαντησω στο θεμα σου γιατι και γω οπως η twinkle χωρισα πολυ προσφατα.. Για την ακριβεια με χωρισε. Αλλα θελω να σας διηγηθω την ιστορια μου μηπως νιωσετε καλυτερα (εγω προσωπικα ενιωσα λιγο καλυτερα που διαβασα την ιστορια σου γιατι καταλαβα οτι δεν ειμαι η μονη που νιωθω ετσι απ οτι φαινεται). Συνοπτικα θα σου πω οτι εμεις ειμασταν μαζι δυο χρονια.Τον πρωτο χρονο ολα μελι γαλα.. Αρχες φλεβαρη ειχε ενα τροχαιο με τη μηχανη και χτυπησε πολυ σοβαρα. Εγω απο την πρωτη στιγμη που με πηραν τηλεφωνο απο το εκαβ και μου ειπαν τι εγινε ετρεξα αμεσως κοντα του. Απο τοτε και για ενα μηνα που ηταν μεσα στο νοσοκομειο ημουν συνεχεια κοντα του. Τον ταιζα,τον καθαριζα με μαντηλακια του διαβαζα για να κοιμηθει..οι φιλοι του ηταν αφαντοι δεν ηρθαν ουτε μια φορα να τον δουν. Οταν βγηκε απο το νοσοκομειο εμεινε στο κρεβατι για εξι μηνες. Συνδυαζα δουλεια,εξεταστικη και πηγαινα καθε βραδυ να του κανω παρεα στο σπιτι γιατι δεν μπορουσε να βγει..αρχες καλοκαιριου δινει ο γιατρος το οκ να βγει.Και απο εδω ξεκιναει το τραγικο της υποθεσης. Αρχισε να μη με υπολογιζει στις εξοδους του,εβγαινε οποτε γουσταρε γυρναγε οτι ωρα γουσταρε εξαφανιζοταν μου φωναζε με απεφευγε ωρες ωρες ενιωθα οτι τον ενοχλω μονο που βρισκομαι στο ιδιο πεδιο μαζι του.Ειδικα σε ενα ταξιδι που καναμε για ενα γαμο μεθυσε το βραδυ και με εβριζε με τα χειροτερα λογια επειδη ειχα θυμωσει που ταξιδεψαμε τοσο μακρια κ τελικα στο γαμο δν πηγαμε (γιατι μεθυσαν οι κουμπαροι 2 ωρες πριν το γαμο). Εγω κατι που περασα τοσους μηνες κλεισμενη,κατι ο χαρακτηρας του που αλλαξε εφτασα στο σημειο να κλαιω συνεχεια,δεν ξερω ειχα και κατι προβληματα οικογενειακα και μου πεσαν ολα μαζι. Το αποτελεσμα ηταν πριν δεκα μερες περιπου μου ειπε οτι βαρεθηκε να βλεπει τα μουτρα μου ετσι κλαμμενα συνεχεια,οτι ειμαι η απαισιοδοξια προσωποποιημενη και διαφορα αλλα τετοια..εφυγε με παρατησε και δεν μου σταθηκε τελικα στα δυσκολα καθολου. Τωρα βγαινει περναει καλα,με τους φιλους που λεγαμε που δεν ηρθαν εξι μηνες ουτε μια φορα να τον δουν,μου λεει οτι ειναι πολυ καλυτεροι απο μενα γιατι αυτοι τουλαχιστον ''ΓΕΛΑΝΕ'' ..εγω δεν τον εχω ενοχλησει εννοειται γιατι μου τσαλαπατησε την αξιοπρεπεια και με εχει διαλυσει. Και τωρα προσπαθω να μαζεψω τα κομματια μου και να βρω τον εαυτο μου...

Quote:

---

Originally Posted by Law

Απλά απογοητεύομαι, να βλέπω τον άνθρωπο αυτό να μεταλλάσσεται σε έναν έφηβο που απλά περνάει καλά..Που διαγράφει έναν άνθρωπο που υποτίθεται ότι αγάπησε

---

Αυτο ακριβως...