απελπισια!

Quote:

---

Originally Posted by θεανω

Παντως εννοειται πως τον θανατο δεν τον γλιτωνει κανεις και εγω νιωθω πως απο το φοβο μην παθω κατι τελικα δεν ζω, αλλα οπως ηδη ειπα δεν μπορω να το ελεγξω...Ειναι περα απο τις δυναμεις μου... και οολυ φοβαμαι πως αναγκαστικα θα παω σε φαρμακευτικη αγωγη...

---

Το πρόβλημα σου είναι καθαρά Ψυχιατρικό.Λόγω της ΓΑΔ έχεις αναπτύξει δευτερογενώς Υποχονδρίαση η οποία ανήκει στις σωματόμορφες διαταραχές.Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες θεωρείτο ανίατη πάθηση.
Αλλά συνδυασμός Φαρμακοθεραπείας με Ψυχοθεραπεία έδειξε πως έχει αποτέλεσμα.
Το έχω 10 χρόνια αλλά τώρα είμαι καλά!Κύριο χαρακτηριστικό είναι η εναλλαγή παθήσεων!Απο Καρδιά θα πας πχ σε Κοιλιά και αν μετά μπλέξεις με υποτιθέμενους Καρκίνους...εκεί είναι που δεν θα βγάζεις άκρη!
Κατά την γνώμη μου πρέπει οπωσδήποτε να πας σε Ψυχίατρο-Ψυχοθεραπευτή να σου κάνει Ψυχιατρική εκτίμηση και ότι άλλο κρίνει εκείνος.Αν πρέπει να πάρεις φάρμακο,εννοείται και θα το κάνεις.

Σταυρο το ξερω πως τελικα εκει θα καταληξω, τωρα γιατι καθομαι και ταλαιπωρουμαι δεν ξερω...Ισως ελπιζω να μου περασει ως δια μαγειας, δεν ξερω...
Παντως αν διαβασες το αρχικο μνμ, περασα και εγω απο διαφορες αρρωστιες εδω και δυο μηνες...Ξεκινησε απο στομαχι, πγγε σε πνευμονια μετα μεταφερθηκε σε κεφαλι, και ασφαλως στα ενδιαμεσα σκεφτομουν χιλιους δυο καρκινους κτλπ, μεχρι που ηθελα να κανω εξετασεις για καρκινικους δεικτες και με εβρισε η μανα μου...!
Και οπως καταλαβες η τωρινη αρρωστια ειναι καρδια...
Και αυτο που με φοβιζει πρρισσοτερο ειναι πως εχω χασει την εμπιστοσυνη μου στους γιατρους... ειναι δυνατον τωρα να αμφισβητω ας πουμε τον καρδιολογο?
Νιωθω πως ειμαι παγιδευμενη σε εναν φαυλο κυκλο και χανω το μυαλο μου και τη ζωη μου σκεφτομενη ολα αυτα...
Ακομα και την ορκομωσια μου δεν ευχαριστηθηκα... Ειχα κανει τραπεζι σπιτι και φωναξα τους φιλους μου και πηρα ενανιση ζαναξ για να τη παλεψω, και φυσικα μετα "πετουσα".

Ρωτάς αν είναι δυνατό να αμφισβητείς τους γιατρούς?Μα φυσικά είναι!Πάντα νόμιζα πως δεν μου έδιναν την δέουσα προσοχή!
Αμ το άλλο που το πας?Έκανα εξετάσεις για Aids και Googλάριζα την μέθοδο για να δω αν είναι αξιόπιστη!
Ακόμα μου έχει μείνει στο μυαλό:Mέθοδος ΧημειοΦωταύγειας,έγραφε το χαρτί!

Μαλιστα... και εγω τωρα που πηγα στον καρδιολογο και εβαλα το χολντερ που μου ειπε ολα καλα, επειδη ο συγκεκριμενος εχει παρα πολυ κοσμο, και τρεχει ολη μερα πιστευω πως δεν το κοιταξε καλα, και απλα το "ξεπεταξε"...Του ειπα και για τη ξαδερφη μου εντωμεταξυ και μου απαντησε πως δεν πεθαινουμε ολοι απο καρδια και πως μπορει να βγω εξω απο το ιατρειο και να μου πεσει μια γλαστρα στο κεφαλι, συνεπως δεν μπορω να ζω με αυτο το φοβο...Μου την εδωσε ομως η απαντηση του, δεν ξερω ηθελα να ακουσω κατι διαφορετικο...παντως η αληθεια ειναι πως οταν εβαλα το χολντερ δεν ειχα τα περιεργα συνηθισμενα μου συμπτωματα (εκτακτες πονος στην πλατη κλπ) και θελω να ξαναβαλω αλλα να παω σε αλλον αυτη τη φορα...
Διαβασα παντως παραπανω πως το ξεπερασες τωρα αλλα το εχεις δεκα χρονια... να ρωτησω ολον αυτον τον καιρο παιρνεις καποια αγωγη? Αν θελεις φυσικα απαντας και ασφαλως γνωριζω πως δεν ειναι ολες οι περιπτωσεις ιδιες, συνεπως δεν ρωταω για να προσπαθησω να καταλαβω πως θα ειμαι εγω αν πχ ξεκινησω αγωγη...

Ψάχνεσαι χωρίς λόγο...και ξέρεις τι λένε αυτός που ψάχνει βρίσκει....θα σου μιλήσω σκληρά για να το καταλάβεις...είσαι μάλλον κακομαθημένη, και έχεις τη δυνατότητα να πηγαίνεις στον έναν και στον άλλο γιατρό και γι'αυτό δίνεις άλλοθι στον εαυτό σου και τον αφήνεις να σε κυριεύει στη σκέψη. Αν ζούσες σε μια χώρα που δε θα μπορούσες να πηγαίνεις στο γιατρό ή ακόμα σε κάποιο ακριτικό νησί που δεν έχουν γιατρους τι θα έκανες? Εχεις και μπαμπα γιατρο που σου λέει δεν χρειάζεται, τι άλλο ζητάς? να πας στο γιατρο και να σου πει ΟΚ εχεις την καρδια σου και θα πεθάνεις στις 16.01 και ώρα 15.30....χαχαχαχα, έλα κορίτσι μου βγες έξω κοιτα τον ήλιο και συνέχισε τη ζωή. Κρίμα να την σπαταλάς έτσι....ζουμε στην Ελλάδα στη χώρα του ήλιου και μας έχουν καταντησει αμερικανάκια με τους ψυχολόγους και τα ψυχοφάρμακα.

http://s9.postimg.org/csbnby4pr/qwqwqw.jpg

Δεν ξερω αν ειμαι κακομαθημενη και τα κανω αυτα αλλα το σιγουρο ειναι πως δεν το θελω ουτε το κανω επιτηδες γιατι οπως ξαναειπα πρωτα απο ολους βασανιζομαι εγω η ιδια και μετα ολοι οι αλλοι...
Επισης δε νομιζω πως στην παρουσα φαση θα πηγαινα σε μερος οπου δεν εχει γιατρους:)Τωρα αν εμενα εκει δεν ξερω τι θα εκανα ειλικρινα!
Σταυρο και εγω παντα ανησυχουσα για θεματα υγειας... Αλλα οχι τοσο για μενα οσο για δικους μου κτλπ...με εποιαναν και ψυχαναγκασμοι του τυπου να σηκωθω πχ να ακουμπησω την πορτα 5 φορες αλλιως θα συμβει κατι κακο σε καποιον δικο μου κτλπ... Ακομα τα εχω αυτα αλλα οχι σε τοσο μεγαλο βαθμο...Τωρα το κυριοτερο που μου συμβαινει ειναι η αρρωστοφοβια και για αυτο εξαρχης δεν επικεντρωθηκα καπου αλλου... Η διαταραχη πονου δε θελω να διαβασω τι ειναι γιατι φοβαμαι πως θα κολησω και θα σκεφτομαι οτι θα το παθω μετα...
Το remeron ειναι για αγχος? Ειμαι λιγο ασχετη με φαρμακα μονο το zanax ξερω που παιρνω απο τη μαμα μου καμια φορα οταν με ποιανουν τρελες κρισεις...το efexor νομιζω ειναι αντικαταθλιπτικο ε.?
Παντως ευχαριστω που μοιραστηκες την ιστορια σου και θα κλεισω ραντεβου με ψυχιατρο η ψυχολογο γιατι και εγω πιστευω πως μονη μου δεν μπορω να αντιμετωπισω την κατασταση

Ναι Θεανώ,τα Xanax είναι εθιστικά και καλό είναι να μην τα πολυπαίρνεις...Υπάρχουν κι άλλες επιλογές!Αλλά για άμεση αγχόλυση είναι αποτελεσματικά καθώς έχουν ταχύτατη έναρξη δράσης.
Το Remeron είναι αντικαταθλιπτικό αλλά το παίρνω για την αυπνία.Σε άγχος-κατάθλιψη κάτι κάνει,αλλά όχι και τρελά πράγματα!
Απλά πρέπει να μπεις σε ένα δρόμο θεραπείας γιατί αλλιώς αυτό μεταφράζεται σε χαμένα χρόνια!
Κανένας μήνας δεν πρέπει να πάει χαμένος!
Εδώ στα 25 μου αναγκάστικα να χωρίσω από μία σχέση που περνούσα τέλεια και μου άρεσε υπερβολικά η συγκεκριμένη κοπέλα,μόνο και μόνο γιατί το μυαλό μου ήταν στις Μαγνητικές και δεν μπορούσε να ξεκολλήσει...
Πίστευα πως είχα Σκλήρυνση κατά Πλάκας τότε...Άσε,τι άγχη έχω περάσει..Δεν λέγονται...!!
Αλλά τώρα όπως βλέπεις και στο παρακάτω Thread...τώρα πια σπάμε πλακίτσα!
http://www.e-psychology.gr/forum/sho...E%CF%82/page74

Για το ζαναξ το ξερω, και για αυτο προσπαθω να μην περνω συχνα μονο σε μεγαλες κρισεις...
Σε καταλαβαινω παντως γενικα και πιστευω οτι δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απο αυτο που εχουμε (ειχες! εσυ και χαιρομαι που λες πως εισαι πλεον πιο καλα)...Παντως και εγω αυτην την περιοδο με το αγορι μου ειμαστε χαλια αφου δεν εχω ορεξη να κανω τιποτα και αυτος εκνευριζεται και μου λεει ολη την ωρα πως κλαιγομαι και τα κανω επιτηδες και μου σπαει τα νευρα...Απο τη μια το καταλαβαινω πως αν δεν εχεις ζησει κατι αναλογο δεν μπορεις να το καταλαβεις αλλα απο την αλλη δεν προσπαθει κιολας καθολου να μπει στην ψυχολογια μου και να συνειδητοποιησει πως δεν το θελω που κανω ετσι...Μας βλεπω να χωριζουμε αλλα πραγματικα δε με πολυνοιαζει...
Εσενα η κοπελια σου δεν σε ειχε στηριξει
? Η ηταν αποφαση σου να χωρισετε? Παντως επρεπε να το προσπαθουσες τοτε και ισως με τον καιρο αυτη η σχεση να σου εκανε περισσοτερο καλο απο οσο μπορουσες να φανταστεις αφου λες κιολας οτι η συγκεκριμενη σου αρεσε πολυ...
Καλα κανετε και σπατε πλακιτσα ελπιζω και εγω σε λιγο καιρο να μπορεσω να κανω το ιδιο και με εμενα!

Γεια σου και πάλι Θεανω όσο πιο πολλά γράφεις τόσο πιο πολύ καταλαβαίνω πόσο έντονο είναι το πρόβλημα σου. Καταρχήν λυπάμαι για ότι συνέβει στη ξαδέρφη σου και όπως προείπαν και οι υπόλοιποι έχεις σίγουρα επηρρεαστεί και σε έχει στιγματίσει το γεγονός όπως και ότι η μαμά σου έχει μια δύσκολη ασθένεια επίσης. Αλλά με τόσο άγχος, τοσα συμπτώματα, ό,τι και να σου πουν οι γιατροί, και στο καλύτερο διαγνωστικό κέντρο της Ελλάδας και του εξωτερικού να πας, και ένας κορυφαίος γιατρός τύπου dr. House με τη φοβερή διαίσθηση και αναλυτική ικανότητα να σου έρχοταν, πάλι θα τον έβγαζες λάθος και όχι μόνο εσύ αλλά όσοι έχουν υποχονδρίαση/αρρωστοφοβία και όσοι περάσαμε έτσι σκεφτόμασταν. Δηλαδή η αντιληπτική σου ικανότητα έχει διαβρωθεί από το υποκειμενικό σου πρίσμα που είναι ''κίνδυνος, κίνδυνος, κίνδυνος'' και το μυαλό σου κάνει τα αδύνατα δυνατά για να πέσει στα συμπεράσματα που εσύ επιθυμείς όπως ''μου λενε ψέματα, δεν είναι καλοί γιατροί, κάτι δεν έψαξαν καλά... κλπ''. Είναι σαν να σαμποτάρεις το ίδιο σου το μυαλό. Όλα τα συμπεράσματα σου καταλήγουν σε αρνητικά σενάρια.

Καταλαβαίνεις ότι όλη αυτή η ενέργεια που σπαταλάς μπορει να επενδυθεί σε πιο ευχαριστα και παραγωγικά πράγματα; Να εστιάσεις και σε άλλους τομείς της ζωής σου και στην αυτογνωσία σου; Να ψάξεις να βρεις ποιες άλλες καταστάσεις σε δυσκόλεψαν και σε δυσκολεύουν, ποιοι άλλοι φόβοι σε έχουν κάνει να μείνεις στάσιμη; Γιατί αν το σκεφτείς καλά αν σκεφτόμασταν όλοι σε όλη μας τη ζωή έτσι όπως σκέφτεται ένας αρρωστοφοβικός θα είχαμε τρελαθεί όλοι και θα φουντάραμε. Ένας που έχασε κάποιον σε τροχαίο δε θα ήθελε να ξαναμπεί σε μέσο συγκοινωνίας, κάποιος που έχασε κάποιον από πνιγμό στη θάλασσα δε θα ξαναέμπαινε ποτέ στο νερό, ένας που χτύπησε κεραυνό κάποιον γνωστό του, θα έμενε μέσα κάθε φορά που έβρεχε και πάει λέγοντας... για τα πιο πιθανά και απίθανα συμβάντα που όλοι λίγο πολύ μπορεί να έχουμε ακούσει ή διαβάσει στην εφημερίδα. Πεθαίνουν καθημερινά τριγύρω μας τόσοι που το έψαξαν τόσο πολύ όσο εσύ ή και καθόλου, γιατί ζούμε σε ένα κόσμο τυχαιοτήτων. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που κάποιοι πεθαίνουν νωρίτερα επειδή δε φρόντισαν και παραμέλησαν την υγεία τους αλλά και άλλοι τόσοι που το έκαναν αλλά και πάλι πέθαναν πριν τα 100! Το σίγουρο είναι ότι όλοι θα πεθάνουμε! Αλλά και ότι είμαστε έτσι πλασμένοι που συνεχίζουμε τις ζωές μας παρ'όλα αυτά που συμβαίνουν καθημερινά και παρ'όλο που ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε γιατί έχουμε το ένστικτο της επιβίωσης, πρέπει να βγούμε έξω από σπίτι, να δουλέψουμε, να πάρουμε το λεωφορείο, να περπατήσουμε στη βροχή, να βρούμε την τροφή μας αλλιώς θα πεθάνουμε της πείνας μέσα σε ένα δωμάτιο διαβάζοντας για ασθένειες που μπορεί να μας σκοτώσουν!
Και λυπάμαι που θα συμφωνήσω σε ένα σημείο τον/την glamshine4ever, ότι έχεις την οικονομική δυνατότητα ή την καλή ασφάλεια υγείας ή δε ξέρω πως τελοσπάντων να κάνεις τόσες πολλές εξετάσεις και το έχεις ρίξει εκεί, είναι η καινούρια σου ασχολία. Ενας από τους λόγους που με έκαναν να απαλλαγώ από την αρρωστοφοβία, ελπίζω για πάντα, είναι ότι ήμουν στο εξωτερικό και κάθε εξέταση πέραν της απλής επίσκεψης στον παθολόγο και κάθε φάρμακο τα πλήρωνα εξ' ολοκλήρου από την τσεπούλα μου και έτσουξε πολύ αυτό, πίστεψε με. Αργότερα αυτά τα λεφτά μπορεί να τα κλάψεις γιατί θα μπορούσες να κάνεις τόσα πολλά πιο όμορφα πράγματα με αυτά... Αλλά το πιο σημαντικό είναι ο χρόνος, ο χρόνος που χάνουμε/χάσαμε όσοι αναλωνόμαστε στους φόβους μας, που δε μας επιστρέφεται.

Λάθος Ποστ!!!!

τι εννοεις Σταυρο?

Chandler, ευχαριστω πολυ για την ωραια απαντηση και η αληθεια ειναι πως συμφωνω σε πολλα μαζι σου οταν βαζω τη λογικη μπροστα... Οταν ερχεται ομως εκεινη η καταραμενη ωρα που πχ θα με ποιασει ζαλαδα η ταχυκαρδια κτλπ τοτε παλι ξαναγυριζω πισω και σκεφτομαι πως για να τα νιωθω αυτα εχω σιγουρα κατι παθολογικο...
Τεσπα πιστεψε με θελω περισσοτερο απο τον καθενα να σπαταλησω αυτην μου την ενεργεια σε περισσοτερο παραγωγικα πραγματα, να ψαξω να βρω τον εαυτο μου, να προχωρησω στην αυτογνωσια μου,να αγαπησω περισσοτερο εμενα, αλλα και χαιρομαι οπως παλια με μικρα πραγματα οπως το να παω για καφε με τους φιλους μου, να βγαλω βολτα το σκυλο μου, να παω ενα σινεμα κτλπ και γενικως να ζησω οπως παλια...
Οσο για την οικονομικη δυνατοτητα που ανεφερες πιστεψε με καμια σχεση ολα τα εχω πληρωσει απο το χαρτζιλικι μου με αποτελεσμα να μην εχω να παρω που λεει π ολογος ουτε μια τσιχλα αφου ο μπαμπας μου λεει πως ειμαι μια χαρα και δεν μπυ δινει γι εξετασεις...μονο τη γαστροσκοπηση μου πληρωσε...
Παντως κραταω αυτο που ειπες οτι ο χρονος που χανουμε εξαιτιας των φοβων μας δεν επιστρεφεται και αυτο ειναι το πιο τρομαχτικο και στεναχωρο...Ελπιζω να μην χασω πολυ ακομα και να τα ξεπερασω ολα ειτε μονη ειτε με τη βοηθεια ειδικου (μαλλον το δευτερο) γιατι θελω τη ζωη μου πισω...

Σε πιστεύω Θεανώ μου, φυσικά και σε πιστεύω. Εύχομαι σιγά σιγά να βρεις την άκρη σου και να ξανα αγαπήσεις τη ζωή, να πολεμήσεις τους φόβους σου και να τους ελέγχεις. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις! Να ξέρεις δε το είπα με διάθεση επίκρισης, το ότι δεν υπάρχει καν οικονομική δυνατότητα και έχεις μπει σε αυτή τη διαδικασία δείχνει ίσως ακόμη πιο πολύ πως κυριολεκτικά ταλαιπωρείς τον εαυτό σου... Δεν είναι ότι και στην Ελλάδα είναι όλα τσάμπα, όταν ξεκίνησα κι εγώ στη φάση αυτή (αρρωστοφοβία & πολλές εξετάσεις) ήμουν ακόμη Ελλάδα και δεν έσκασα και λίγα τότε... Απλώς στο εξωτερικό δε παει κάποιος στα επείγοντα πχ η δε ζητάει εξετάσεις ανα εξάμηνο πχ γιατί είναι πολλά λεφτά εξτρα (ανάλογα τη χώρα βέβαια). Ότι και να γίνει θα τα καταφέρεις και μη κοιτάξεις πίσω. Ξεσπάει εκεί ο ψυχισμός σου και ολονών μας κάπου ξεσπάει, άλλοι στην κατάθλιψη άλλοι στο θυμό, άλλοι στους φόβους. Όλοι παλεύουμε και προσπαθούμε.

Θεανω, ξεκινα γυμναστικη καλη διατροφη κ μεχρι το καλοκαιρι θα εισαι φετες κ δεν θα σκεφτεσαι τιποτα! Κανω πλακα αλλα ετσι για να γελαμε κ λιγο ,γιατι το γελιο ειναι απο τα καλυτερα φαρμακα για να ξεπερναμε οτι μας κουραζει ψυχολογικα