Printable View
αυτο το διαστημα όχι..τον είχα πάρει τηλέφωνο,αλλα μου ειπε οτι δεν ξερει αν θα ξανα δεχτει επισκεπτες κατι τετοιο..οχι ενταξει δεν εχει συμβει κατι ακραιο και δεν αντεδρασα..αλλα πχ.αυτες οι σκεψεις δε με τρομαζουν πλεον.δεν ξερω..εχω αρχισει να ανησυχω..οχι οτι δεν ανησυχουσα..αλλα τελοσπαντων..νομιζω οτι αρχιζει να χαζευει τ μυαλο μου :/ το ειχα ξαναπαθει αυτο για λιγες μερες..οταν ειχα χασει ενα κοντινο προσωπο.
Δεν θέλω να σε πάρω στον λαιμό μου γιατί εδώ μέσα έχουμε ευθύνη γι' αυτά που λέμε αλλά εφόσον σε έχουν κουράσει και σε έχουν τρομάξει τόσο πολύ αυτές οι σκέψεις, όταν είδες πως δεν πρόκειται να γίνει τίποτα απ' αυτά που σκεφτόσουν, δεν είναι αναμενόμενο να μην σε τρομάζουν πια και να μην τους δίνεις σημασία;
Κάνεις άλλες δραστηριότητες; Πως προέκυψε το συμπέρασμα ότι έχεις αρχίσει να χαζεύεις;
το συμπερασμα προεκυψε απο το οτι..δεν ειμαι πλεον εγώ.δεν ειναι λογικά αυτά που σκέφτομαι.γενικα νιωθω λιγο στα χαμένα.Νομίζω ότ ι ξαφνικά θα αρχίσω να λέω χαζομάρες και μήπως δεν κατάλαβα αυτό που είπε τώρα και μήπως τώρα νομιζα κατι αλλο; και όλα αυτά δεν ειναι φυσιολογικά. Απο δραστηριότητες δεν κάνω κάτι ιδιαίτερο..
Μα εφόσον αναγνωρίζεις πως δεν είναι λογικά και εφόσον πρόκειται για ιδεοληψίες τότε δεν είσαι ούτε χαζή ούτε παρανοϊκή ούτε τίποτα το σχετικό. Μπορεί να έχεις επιπλέον ιδεοληψίες ή φόβο για τις ασθένειες :p Αυτό που λες ότι θα νομίζεις πως θα πεις χαζομάρα, πως δεν κατάλαβες κάτι κλπ συμβαίνει και σε μένα λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης και αν σκεφτεί κανείς πόσες στροφές κάνει το μυαλό με όλες αυτές τις ανησυχίες και το άγχος, λογικό δεν είναι;
Εγώ πάντως μια χαρά λογική σε βρίσκω και μπορώ να δικαιολογήσω με την ίδια την λογική όλα όσα λες... :) Δεν έχεις άδικο που ανησυχείς βέβαια, και επειδή δεν ξέρω να σου πω με σιγουριά τι ακριβώς συμβαίνει ειδικά μέσω ενός φόρουμ, σε ρώτησα αν επισκέπτεσαι κάποιον ψυχοθεραπευτή...
Εγώ αυθυποβάλω τον ευατό μου..και λέω να δες..τώρα δεν κατάλαβα τι είπε.Ειναι σαν να μιμουμαι τα συμπτωματα αυτων των νοσων..το εκανα και με τις σωματικες ασθενειες.και μου εχει πει ο ψυχοθεραπευτεις,ότι εσύ θα ήσουν ευτυχισμένη αν έβλεπες καλά όλο τον κόσμο.και οτι εχω πολυ αγαπη και τα παθαινω αυτα.Αλλά μετα σκεφτομαι κι αν μου βγαίνει αυθόρμητα ολο αυτο; και δεν το κανω εγω στον ευατο μου;..σορρυ που γινομαι κουραστικη..ευχαριστω πολύ!!Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Δεν γίνεσαι κουραστική, έχουν ενδιαφέρον αυτά που λες. Τι εννοεί ο ψυχοθεραπευτής ότι έχεις πολλύ αγάπη; Ότι είσαι ευαίσθητη και δεν μπορείς να δεις ότι γύρω σου υπάρχουν και όμορφα πράγματα; Για ποιο λόγο μιμείσαι τα συμπτώματα; Εξυπηρετεί κάποια ανάγκη; 2 μικρά παραδείγματα: Θέλω να είμαι άρρωστη γιατί αυτό νιώθω πως μου αξίζει ή αν είμαι άρρωστη, μόνο τότε θα έχω την προσοχή των γύρω μου. Θα έλεγα πως δεν συμβαίνει αυθόρμητα γιατί γνωρίζεις ήδη τα συμπτώματα και η ίδια λες πως τα μιμείσαι...
*πολύ..μου είχε πει ότι έχω πολύ αγάπη μέσα μου και γι'αυτό τα παθαίνω αυτά..δηλαδή μαθαινα για καποιον..αγνωστο..ότι έχει μία ασθένεια..αρχιζα να στενοχωριέμαι και νόμιζα πως την είχα και εγώ.και μου το ερμηνευε ετσι..με το ''πολυ αγαπη''.Επίσης μου είχε πει ότι δεν μπορώ να δημιουργήσω μόνη μου αυτο που λέμε ''παρανοια'' και οτι δεν προκειται να την αποκτησω ποτε.Στηριζομενη σε αυτο ,λεω οκ,κατι θα ειχε καταλαβει..αλλα αν εγω τωρα εκδηλωνω τα συμπτωματα ;Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Η αλήθεια είναι πως με έχει μπερδέψει αυτό που είπε αλλά θα μείνω στην ουσία :p Μπορείς να δημιουργήσεις μόνη σου τον πόνο, το άγχος, τις αυπνίες, μπορείς να επιλέξεις να τρως πάρα πολύ ή πολύ λίγο και όλα αυτά με τον καιρό να δημιουργήσουν μια ασθένεια. Κάποια συμπτώματα είναι πολύ εύκολο να τα προκαλέσεις μόνη σου εφόσον σου έχει γίνει "εμμονή" και η ίδια τα μιμείσαι. Παράνοια όμως που να χτυπιέσαι κάτω δεν γίνεται να την δημιουργήσεις στα ξαφνικά, ειδικά αν δεν έχεις την γενετική προδιάθεση! :p Ποια συμπτώματα πιστεύεις πως εκδηλώνεις; Οι ιδεοληψίες δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με παράνοια εφόσον μπορείς να σκεφτείς λογικά... Εγώ δεν κατάλαβα ακόμη αν ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ μην το πάθεις ή αν θες να το προκαλέσεις για κάποιο λόγο. Λες πως στεναχωριόσουν για κάποιον άγνωστο και νόμιζες πως είχες και εσύ αυτή την ασθένεια. Από φόβο, ανησυχία ή επειδή έτσι νόμιζες πως έδειχνες "συμπαράσταση" και σε τιμωρούσες; Μήπως επειδή φοβάσαι πως θα χάσεις την ζωή σου όπως και ο μπαμπάς σου; Συγγνώμη αν σε φέρνω σε δύσκολη θέση... Απλά προσπαθώ να καταλάβω...
όχι ,δε με φερνεις σε δυσκολη θεση.Λοιπον, αυτο μου το ειχε πει παλαιοτερα..οτι λογω μπαμπα..ενιωθα αυτα τα συμπτωματα(επειδη νιωθω συμπαρασταση,επειδη οταν πεθαινει ενας αγαπημενος σου ουσιαστικα θελεις να πας μαζι του)..για τωρα..φυσικα και δεν θελω να το παθω.Ανησυχω μηπως το εχω.Αν διαβασες..εχω μια κοπελα ,που πασχει αρκετα σοβαρα απο ψυχικα νοσηματα..διαφορα...Εγω οταν αρχισαν αυτα,αρχισα να ελεγχω τν ευατο μου, να δω αν εχω τα συμπτωματα της και μετα σκεπτομενη ολη μερα αυτα που ελεγε και που πιστευε..αρχισαν να μου περνανε και μενα στο μυαλο.και μαλλον τα κολλησα(αυτο εννοω αυθυποβαλω τον ευατο μου) και μετα αναρωτιεμαι μηπως δεν τον αυθυποβαλω και ειμαι αρρωστη;Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Μπορείς να μου πεις τι ακριβώς έχει η φίλη σου (αν θες το σβήνεις μετά) και τι ακριβώς εννοείς όταν λες ότι σου περνάνε στο μυαλό;
εχει διαφορα σχιζοφρενεια,παρανοια δε ξερω ακριβως την διαγνωση..και αυτη υποπτευεται συνεχεια,θεωρει καθε περιβαλλον εχθρικο ,λεει οτι δεν ειναι γονεις της,οι γονεις της ..και με την σκεψη του''φανταζεσαι να αρχισω και γω να σκεφτομαι ετσι'' αρχισε και μου γινοταν εμμονη ιδεα..και τωρα νομιζω οτι τα σκεφτομαι..αλλα ουσιαστικα δεν τα σκεφτομαι..αν πιστευα κατι τετοιο ολη η συμπεριφορα μου θα ηταν διαφορετικη..προσπαθω να μην ασχολουμαι καν με αυτο..Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Βρε κοπέλα μου γλυκιά... Νόμιζα πως θα έλεγες καμιά κατάθλιψη, αγχώδη διαταραχή, άντε και διπολική... :p Είσαι ένα λογικότατο και ώριμο κοριτσάκι, αν ήσουν παρανοϊκή ή ψυχωτική δεν θα το καταλάβαινες καν! Θα ανησυχούσες μόνο για το ότι όλοι οι άλλοι θέλουν να σου κάνουν κακό, μην το μπερδεύεις με την νορμάλ ανησυχία και καχυποψία που πολλές φορές πρέπει να υπάρχει σαν άμυνα κιόλας! Είναι λύπηρο να βλέπουμε γύρω μας άτομα να βασανίζονται μ' αυτές τις ιδέες, όλο αυτό γι' αυτά τα άτομα είναι ΚΟΛΑΣΗ οπότε δεν μου φαίνεται παράξενο να ανησυχείς. Δυστυχώς όμως έγινε αυτό ακριβώς που περιγράφεις, σου έχει γίνει έμμονη ιδέα και δεν μπορείς να ξεκολλήσεις. Εφόσον όμως το αναγνωρίζεις και προσπαθείς, μην φοβάσαι, θα φύγει από μόνο του σιγά σιγά. Αν θες μπορείς να το ξανασυζητήσεις με τον γιατρό σου για να σε καθησυχάσει. Μην του δίνεις τροφή και όσο γίνεται δείχνε αγάπη στην φίλη σου και προσπαθήστε να μιλάτε για διάφορα θέματα όταν βρίσκεστε για να μην καταφέρνει να σε επηρρεάζει σε τέτοιο βαθμό με τα δικά της...
ειλικρινα και αυτες οι σκεψεις μία κόλαση είναι.. Απλα όλο αυτό έχει περάσει μέσα μου.. Και εχώ πιστεί ότι έχω πρόβλημα...προσπαθω να μη του δινω σημασια.. Αλλα οσο προσπαθω, φαυλος κυκλος.Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Μετά λέω.. Τι κανω εγω αυτη τη στιγμη; προσπαθω να μου δημιουργησω προβλημα; αλλοι ανθρωποι παλευουν να ζησουν. Αλλα ξερετε ποσο βασινιστικες και ρεαλιστικες ειναι..
Άλλοι άνθρωποι από τόσο άγχος και στεναχώρια υποφέρουν τόσο από σωματικές όσο και ψυχικές ασθένειες... Άλλοι χάνουν την ζωή τους τόσο άδικα και είναι τόσο κριμά γιατί είναι συνήθως αυτοί που ΑΓΑΠΟΥΝ την ζωή... Προφανώς και υπάρχει πρόβλημα. Ο καθένας περνάει τον δικό του γολγοθά, έτσι δεν είναι; Πόσες φορές έκατσα να σκεφτώ, ρε γαμώτο δες πόσο υποφέρει ο τάδε και ο τάδε (και ειδικά σήμερα έφαγα 4 δυνατά χαστούκια από γνωστούς με αποκορύφωμα το τελευταίο που άκουσα με τις επιθέσεις στις Βρυξέλλες) αλλά δεν αρκεί για να σε αφυπνίσει, περισσότερο υποφέρεις με όσα τραβάνε άλλοι άνθρωποι και με όσους χάνονται τόσο άδικα. Δεν τα λέω για να μας στεναχωρήσω, αυτό είναι αναμενόμενο, όσοι είμαστε σ' αυτό τον χώρο είμαστε ευαίσθητοι άνθρωποι. Το γράφω γιατί η σύγκριση δεν έχει νόημα. Περισσότερο μας ρίχνει και περισσότερο τιμωρούμε τον εαυτό μας. Ό,τι νιώθουμε και μας βασανίζει είναι φρίκη και είναι πρόβλημα που πρέπει να λυθεί αλλά τις πλείστες φορές δεν ξέρουμε τον τρόπο και λειτουργούμε λανθασμένα. Όσο περισσότερο μας πιέζουμε τόσο μένουν και μας βασανίζουν περισσότερο. Καταλαβαίνω απόλυτα τι λες, απλά πρέπει να καταλάβεις σε παρακαλώ, για να μην χαώνεσαι περισσότερο, πως αυτές τις σκέψεις δεν τις έχεις επιλέξει και δεν θες εσύ η ίδια να δημιουργείς προβλήματα στον εαυτό σου. Ποιος θέλει ρε γαμώτο να μην είναι ευτυχισμένος χωρίς έγνοιες, ποιος δεν θέλει να εκτιμάει το κάθε τι γύρω του ειδικά σε τόσο μικρές ηλικίες; Δεν ξέρω ειλικρινά ποιά είναι η λύση για να σε βοηθήσω, απλά πλέον τα έχω σιχαθεί κι' εγώ όλο αυτά που προσπαθώ να μην σκέφτομαι καν πως υπάρχει πρόβλημα, αφήνω τις σκέψεις να είναι εκεί και προσπαθώ τις ώρες που νιώθω πως θα με επηρρεάσουν, πως θα τους δώσω σημασία, πως θα φρικάρω, να κάνω αμέσως κάτι άλλο ή να σκεφτώ κάτι έστω και αρνητικό που αφορά κάτι "έξω από μένα". Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι λέω... Ειλικρινά στην πράξη όλα είναι τόσο δύσκολα αλλά δεν γίνεται αλλιώς... :(
Καταλαβαίνω απόλυτα.. Και ήρθε πάλι εκείνη η ώρα που χρειάζομαι επιβεβαίωση ότι δεν πάσχω από κάτι σοβαρό.. Αν πάλι εχω κάτι σοβαρό να μου δώσουνε οτι ειναι να μου δώσουνε να τελειώνει. Πρέπει να λυθεί, δεν παίζει άλλο. Θα πάθω κατάθλιψη. Νιώθω τρελή. Δεν γίνεται αλλο.Quote:
Originally Posted by -moonlight-