Printable View
Γεια σου και παλι winston!!
Και καρδιογραφημα και υπερηχο εκανα, ηταν απο τις πρωτες εξατασεις που εκανα. Δεν βρηκαν κατι. Θα ξαναπαω να ρωτησω καρδιολογο.
Εξαιτιας προσωρινης αρρυθμιας το παθα πιστευω. Σου χει συμβει ποτε κριση με μεμονωμενα συμπτωματα, χωρις δυσπνοια?
Ναι μου έχει τύχει. Εκτος από κρισεις πανικού που έχω παθει, εχει τύχει και το αντίθετο σαν και αυτό που έπαθες εσύ, να χτυπάει η καρδιά μου αργά. Αλλά εγώ το έπαθα από φαρμακα.(Εχω περιγράψει τι έπαθα στη σχολή που κοντεψα να πεθανω) Στη περιπτωσή σου αφού δεν σου βρίσκουν κατι, θα σου πω αυτό που θα λεγε πιθανοτατα ο γιατρός μου. Μαλλον είναι νευρικής φύσεως δεν εχεις κατι σοβαρό τοσες εξετάσεις εκανες αν είχες πρόβλημα θα το βρίσκανε (ειδικά με τον υπέρηχο)
Οι μερες περναν και γινονται ακομα πιο βαρετες...
Απο δευτερα θα αρχισω να βγαινω οσο πιο πολυ μπορω, γιατι φοβαμαι οτι δεν παθαινω κρισεις μονο και μονο γιατι εχω γινει σπιτογατος τον τελευταιο καιρο.
Διαβασα αρκετα ιατρικα αρθρα για τις κρισεις πανικου.
Αυτο που ειναι σιγουρο ειναι οτι υπαρχει ΟΝΤΩΣ καποια δυσλειτουργια στον οργανισμο, αλλα λογω της συμπτωματολογιας της κρισης πανικου οπου ολο το σωμα αισθανεται διαφορα αδυνατουν να εντοπισουν (ακομη) ενα συγκεκριμενο σημειο του εγκεφαλου (μαλλον) οπου υπαρχει βλαβη. Μαλιστα απ οτι διαβασα ειναι τοσο αυξημενη και διαδεδομενη η διαταραχη πανικου που γι αυτο το λογο αυξανονται συνεχως οι ερευνες για τα βιολογικα αιτια.
Αυτο πρακτικα σημαινει-για μενα τουλαχιστον-οτι ολα αυτα περι \'\'κατι μου φταιει που εχω κρισεις και δεν μπορω να το βρω\'\' ή
\'\'εχω λιγο αγχος και προκαλω μονος μου τις κρισεις\'\' ή ακομα και φρασεις του στιλ \'\'η αιτια βρισκεται στο ασυνειδητο και στο υποσεινηδητο\'\', ειναι για μενα πο**σες μπλε, και τα εκλαμβανω πλεον σαν δικαιολογιες για να κερδιζουν καποιοι ψυχολογοι χρηματα κι ο ασθενης να τα ακουμπαει χοντρα για να βρει ταχα στο υποσεινηδητο το προβλημα.
Θα ξαναπω κατι που χα γραψει και σε αλλο post μου, οτι η αιτια μιας ασθενειας δεν μπορει να κανει διακρισεις στους ανθρωπους.
Αν κανεις προσβληθει απο το μικροβιο της γαστρεντεριτιδας, τοτε θα τον ποναει το στομαχι του κι αυτο ισχυει για ολους χωρις εξαιρεσεις. Αρα λοιπον το αγχος δεν μπορει να προκαλει αυτο και μονο του κρισεις πανικου, αλλιως ολοι θα ειχαν κρισεις, ποσο μαλλον στις χωρες που εχουν πολεμο.
Ομως βρισκεται κανεις στο διλλημα οτι αν οντως ειναι πρωταρχικα βιολογικο κυριως το προβλημα τοτε πρεπει να εμπιστευτει καθαρα και μονο ψυχιατρο κι οχι ψυχολογο.
Κατα τη γνωμη μου, παρ ολο που ειναι πρωτιστως βιολογικο το προβλημα, αυτο δεν αναιρει το γεγονος οτι το αγχος, ο τροπος σκεψης και η ψυχολογια γενικα ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ σημαντικα στις κρισεις κι αυτο ειναι πιστευω αποδεδειγμενο κι απο μας τους ιδιους που ανησυχουμε για το παραμικρο συμπτωμα. Ομως οι ψυχιατροι αυτο που κανουν ειναι να χορηγουν μονο χαπια που υπο την επιδραση τους και μονο ΙΣΩΣ να μην παθεις πανικο, δεν ειναι λοιπον θεραπεια αλλα μονο ασπιρινες τα χαπια.
Αν ηταν να παιρνω χαπια και να μην ειχα τις μαστουρο-παρενεργειες τους, ή τις ενοχλησεις στο στομαχι, κι αν ηξερα οτι ΣΙΓΟΥΡΑ με χαπια δεν προκειται να παθω κανεναν πανικο, ειλικρινα θα τα παιρνα, αλλα δεν ειναι ετσι και ολοι νιωθουμε τις επιδρασεις που εχουν.
Επομενως παρ ολο που ειναι πρωτιστως κατι βιολογικο, πιστευω οτι μονο ψυχολογικα αντιμετωπιζεται το προβλημα, ειτε μονοι μας, ειτε με τη βοηθεια καποιου ψυχολογου ο οποιος ομως δε θα επικεντρωθει στα υποσεινηδητα και κατι τετοια, αλλα αποκλειστικα στο προβλημα και την ψυχολογικη αντιμετωπιση του.
Η αιτια ισως βρισκεται στον εγκεφαλο, ομως ο ανθρωπινος εγκεφαλος επηρεαζεται αμεσα και σε βιολογικο ακομα επιπεδο απο τον τροπο σκεψης, κι ετσι μπορω να εξηγησω μονο τη \'\'θεραπεια\'\' σε ψυχολογικο επιπεδο σε ενα προβλημα που ειναι βιολογικο. Αλλωστε το μυαλο μας εχει πολλες δυνατοτητες...
Πες τα ρε susperia εμενα ολοι οι γνωστοι μου που τα λεω με βριζουν. .
Πριν απο κανα μισαωρο ξυπνησα παλι πρωι πρωι με την αυγουλα.
Μ αρεσει που σημερα ηθελα να ξυπνησω και πολυ πρωι.
Βρηκα και μια σελιδα με περιγραφες για τα ψυχιατρικα φαρμακα.
Σιγουρα θα τα ξερετε αυτα που γραφουν οι περισσοτεροι, αλλα δε βαριεσαι, ας την παραθεσω ετσι για πληροφορηση:
http://web4health.info/gr/answers/bio-drugs-menu.htm
Θα ξαναγραψω μιας και εχω νευρα παλι! Λοιπον με τους πανικους δεν ξερω αν ειμαι οντως καλυτερα, γιατι τις πιο πολλες ωρες ειμαι σπιτι οποτε δεν ξερω αν βγω και εκτεθω σε κατι πολυ στρεσσογονο το θα γινει. Κατα τα αλλα αν και σπιτι ειμαι αισθητα καλυτερα.
Αυτο που με διαλυει ειναι οτι δεν μπορω να καταλαβω τι συμπτωματα ειναι απο το αγχος και τι δεν ειναι. Δεν μπορω να καταλαβω αν νιωθω καλα ή δε νιωθω. Τις περισσοτερες φορες πλεον τα συμπτωματα ειναι απλως ενοχλητικα και δεν οδηγουν σε κριση. Αρα σκεφτομαι καθε φορα οτι δεν ειναι τιποτα. Ομως μετα με κατακλειζουν σκεψεις του στυλ κι αν ηταν πανικος οντως, κι αν πηγε οντως να με πιασει κριση και δε με επιασε απο τυχη? το ελεγξα εγω ή απο τυχη δεν εγινε κατι? Μετα αρχιζω και σκεφτομαι τι συμπτωματα ειχα πριν τις κρισεις και σκεφτομαι αν ηταν προσυμπτωματα πριν με πιασει η πρωτη κριση, ή αν ηταν καποια αθενεια που εχω.
Εχω βαρεθει να μην ξερω τι συμβαινει στο σωμα μου! Απο τη αλλη σκεφτομαι να παω να κανω εξετασεεις να μου φυγει η ιδεα. Ομως σε ποιον να πρωτοπαω?? Κι αν παω θα με αρχισουν παλι σε ενα κυκλο εξετασεων που θα ειναι το πιο πιθανο ασκοπος.
Ολα αυτα με επηρεαζουν και στη σχεση μου με τους αλλους. Σκεφτομαι οτι αν ξαναρχιζω να βγαινω δε θα περναω καλα γιατι θα σκεφτομαι τι προβλημα μπορει να εχω, ενω οι αλλοι θα ειναι ξεγνοιαστοι. Δεν με ενδιαφερει να κατσω να ακουσω απ τους φιλους μου που πηγαν και ποσο καλα περασαν, ουτε με ενδιαφερει με ποσες γκομενες βγηκαν. Δεν ειναι οτι δε θελω να περνανε καλα, ειναι απλα οτι δε με ενδιαφερει. Αυτο που με ενδιαφερει ειναι να γινω καλα. Αλλα βαρεθηκα να σκεφτομαι ολα αυτα.
Κι απ την αλλη εχω πολλα νευρα με τον πατερα μου. Αν και οι γονεις μου με στηριξαν στην αρχη και ειδαν απο κοντα τι ακριβως περασα και στα επειγοντα που ειχα παει στην αρχη και ολα, δεν λεν να καταλαβουν και να δεχτουν οτι κατι εχω. Γι αυτο και εχω κοψει καθε συζητηση για το συγκεκριμενο θεμα και λεω οτι ειμαι καλα. Ειναι καλυτερο το να λεω οτι ειμαι καλα παρα να προσπαθω να εξηγησω κατι που δεν καταλαβαινουν. Μα ειναι δυνατον να καθονται και να μου λεν οτι αφου δε δειχνουν κατι οι εξετσεις αιματος ή καρδιας τοτε δεν εχω τιποτα και ειναι ολα στο μυαλο μου? Μα απο κει διαγνωσκεται ο πανικος, οταν δεν δειχνουν κατι οι εξετασεις! Μετα μου λεν \'\'εμεις ξερουμε οτι οταν καποιος εχει κατι τοτε φαινεται στο αιμα, στις ακτινογραφιες κλπ., αλλιως δεν υπαρχει κατι\'\'. Γιατι ρε γιατροι ειστε και ξερετε εσεις τι ειναι ασθενεια και τι οχι? Ολοι ξαφνικα γινανε γιατροι και βγαζουν γνωματευση! Ενταξει το καταλαβαινω οτι απο ενα σημειο και μετα εγινε κουραστικη η κατασταση το να ειμαι σπιτι και να μη δειχνω καλα ενω οι εξετασεις δε δειχνουν κατι και κυριως δεν ηξεραν πως να το αντιμετωπισουν, αλλα ρωτανε κι εμενα που τα περναω ποσο κουραστικο ειναι? Περιττο να πω τι γνωμη εχουνε για ψυχιατρους!
Δεν περιμενα να το πω αυτο αλλα τελικα το να σταματησω εδω και αρκετο καιρο να ασχολουμαι με τους γονεις μου που θελαν να με βοηθησουν, μου εκανε πολυ καλο τελικα! Γιατι δεν γινεται να θελουν να με ακουν απ τη μια κι απ την αλλη να μη δεχονται οτι τα πραματα ειναι ετσι οπως τα νιωθω! Ειδικα με τον πατερα μου εχω τρελα νευρα που οταν ηταν να παω στον ψυχιατρο, ηρθε ενοχλημενος και ενω αλλα ελεγε την προηγουμενη μερα, ηρθε και μου ειπε: \'\'το ξερεις οτι στον ψυχιατρο που θα πας πηγαινουν οι ψυχασθενεις ετσι? τελωσπαντων! πηγαινε\'\'.
Λες δηλαδη και μου εκανε χαρη που μου επετρεπε να παω στον ψυχιατρο! λες και εγω πετουσα απ τη χαρα μου και δεν εβλεπα την ωρα να παω στον ψυχιατρο! Οι γονεις μου δεν ειναι κακοι και παντα με βοηθουσαν κι αυτο που εγινε ειναι οτι κουραστηκαν απο ενα αρρωστημενο κλιμα που υπηρχε στο σπιτι με εμενα να ειμαι σκατα απο ανεξηγητο λογο.
Ειλικρινα νιωθω μεγαλη εχθρα προς τον πατερα μου. Αυτο που μου ειπε δεν επρεπε να το πει! Ο καθενας ειναι υπευθυνος για τα λογια του και για τις πραξεις του και δε θα φοβηθω ακομα και να πλακωθω στο ξυλο αν χρειαστει, ειμαι ενηλικος πλεον δεν ειμαι και κανα παιδακι να μου λεει ο ενας κι ο αλλος οτι του κατεβει! Θιχτηκε δηλαδη η \'\'μεγαλο-υποληψη\'\' του father που το παιδι του θα πηγαινε στο ψυχιατρο. Ακομα κι αν το σκεφτοταν δεν επρεπε να μου το πει, και ημουν σε στιγμη μεγαλης αδυναμιας οταν μου το πε αλλιως θα ειχε γινει της *******ς! Οταν δηλαδη τα καταφερνα σε κατι τοτε ηταν καλα και καμαρωνε, τωρα που συνεβη αυτο τωρα ειναι αλλιως! Δε κοιταει τα δικα του χαλια καλυτερα?
Τη μονη που θα δικαιολογησω και θα ανεχτω και θα ανεχομαι οτι κι αν κανει ειναι η μανα μου γιατι οτι κι αν λεει μεσα στον εγωισμο της ή στο πεισμα της καμια φορα, ξερω οτι με αγαπαει και θελει το καλο μου, αλλωστε το ποιος αγαπαει πραγματικα παντα φαινεται. Αλλωστε ειναι αχαριστια μετα απο τοσα που εκανε για μενα μεχρι τωρα να τα ξεπληρωσω με μισος! Και παρα τις οποιες αδυναμιες της παντα ηταν υπευθυνο ατομο. Τωρα το αν δε συζηταω πια για τους πανικους μαζι της ειναι για το καλο και των δυο, οσες φορες συζητησα και προσπαθησα να εξηγησω κατεληξε σε καυγα.
Ομως οχι, απο τον πατερα μου δε θα ξανα-ανεχτω τετοιο πραμα!
Αυτο που με κουραζει σε ολα αυτα ειναι οτι παλι πρεπει να στηριχτω μονο σε μενα για να ξεπερασω κι αυτο το αδιεξοδο.
Καθε μερα με κατακλυζουν σκεψεις κι εχω βαρεθει...
και κυριως κουραστει...
Είδατε τι ωραία που χτυπάνε μια μέρα ξανά αυτές οι κρισούλες κι από εκεί που είσαι καλά γίνεσαι τρις χειρότερα. Ξαναχτύπησε και εμενα με πολύ χειρότερα συμπτώματα. Πλέον νευριάζω με το παραμικρό, δε θέλω να βγω από το σπίτι μου και έχω πόνους παντού σε κεφάλι λαιμό και αυτιά. Αυτά τα λίγα από εμένα. Πραγματικά ελπίζω να μην είμαι άρρωστη :( :(:(
Ειναι φυσικο να γινεσαι τρις χειροτερα αμα σε ξαναχτυπησει κριση μετα από καιρο και εκει που σαι καλα. Νομιζεις οτι οση προοδο εκανες παει χαμενη και φτου και απτην αρχη...
Mετά περνάνε οι πόνοι, ή ηρεμείς και περνάνε και μετά πάλι απ\' την αρχή.. Είναι σαν εφιάλτης. Πραγματικά θα κάνω όσες εξετάσεις χρειαστεί για να μου φύγει η αμφιβολία. Είναι τραγικό να με φοβίζει και το παραμικρό γαργαλητό στα αυτιά, έτσι;
winston πως εισαι?? εγω απιτι και παλι σπιτι
Quote:
Originally posted by susperia
winston πως εισαι?? εγω απιτι και παλι σπιτι
Να λεμε καλα... Και γω σπίτι είμαι (που αλλού...) Δεν εχω νεα από την αιτηση για δουλεια που είχα κανει και ολες οι μερες μου είναι ιδιες και απαραλλαχτες. Οπως τα ξερεις.
Εσυ πώς πάει? Ειχες πει θα αρχισεις να βγαινεις απο Δευτερα (που περασε) Το έκανες? Πως παει η σχολή?
winston μου φαινετε οτι κι εγω μονο λογια ειμαι και μαλιστα αν διαβασω μερικα posts μου βλεπω οτι ειμαι και πολλα λογια μαλιστα! βασικα βγηκα αλλα μονο για να θεωρησω κατι εξετασεις για τι αλλο, για τον πανικο! προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου να βγαινει αλλα απ την αλλη δε θελω. εχω παθει το συνδρομο του \'\'δε θελω να βγω εξω αλλα θελω να κατσω σπιτι μου\'\'. το κακο ειναι οτι δεν μου περναει αυτο το συνδρομο. μου χουνε μπει και ιδεες μην εχω καποιο αναπνευστικο προβλημα γιατι καμια φορα νιωθω οτι δεν αναπνεω καλα και δεν ξερω αν εινα;ι απ τον πανικο.
Απ την αλλη με το να καθομαι σπιτι σκεφτομαι συνεχεια τι θα κανω αλλα δεν κανω και τιποτα, παλι καθομαι. να δω μεχρι που θα παει η κατασταση...
οσο για τη σχολη αγχωνομαι γιατι στο τελος του μηνα ξεκιναω εξεταστικη κι εγω δεν εχω διαβασει. πως να διαβασω μ ολα αυτα...
εννοειται οτι δεν παταω με τις ανασφαλειες που εχω...
winston μην πονταρεις στο να σε ειδοποιησουν για τη δουλεια αμα ειναι σε εστιατοριο ή φαστφουνταδικο. ειναι δυσκολο να σε παρουν. ειχα φαει τα μουτρα μου να ψαχνω για σερβιτορος περυσι. στην καλυτερη με πηραν σε 1-2 περιπτωσεις δοκιμαστικα και μετα τον πουλο, ή ελεγαν οτι θα με ειδοποιησουν ΣΙΓΟΥΡΑ κι ομως δε με επαιρναν τηλέφωνο, ακομα κι αν τους ελεγα απ την αρχη οτι αμα δεν εχω καποια ελπιδα να με παρουν να μου το πουν απ την αρχη. Αυτοι ελεγαν οτι εχω πολλες πιθανοτητες και μετα τον πουλο. σε τποτα μακντοναλντς μονο μπορει ναα σε παρουν γιατι πολλες φορες εχουν ελλειψεις, ομως κι εκει ισχυει σσυνηθως οτι γραφω παραπανω. Οποτε να ξερεις οτι ειναι θεμα πολιτικης των μαγαζιων. Αμα δεν περασεις εσυ να ρωτησεις ξανα και ξανα δε θα σε πουν τελικα αν σε πηραν. αυτο το καταλαβα απο πρωτο χερι.
Quote:
Originally posted by susperia
winston μην πονταρεις στο να σε ειδοποιησουν για τη δουλεια αμα ειναι σε εστιατοριο ή φαστφουνταδικο. ειναι δυσκολο να σε παρουν. ειχα φαει τα μουτρα μου να ψαχνω για σερβιτορος περυσι. στην καλυτερη με πηραν σε 1-2 περιπτωσεις δοκιμαστικα και μετα τον πουλο, ή ελεγαν οτι θα με ειδοποιησουν ΣΙΓΟΥΡΑ κι ομως δε με επαιρναν τηλέφωνο, ακομα κι αν τους ελεγα απ την αρχη οτι αμα δεν εχω καποια ελπιδα να με παρουν να μου το πουν απ την αρχη. Αυτοι ελεγαν οτι εχω πολλες πιθανοτητες και μετα τον πουλο. σε τποτα μακντοναλντς μονο μπορει ναα σε παρουν γιατι πολλες φορες εχουν ελλειψεις, ομως κι εκει ισχυει σσυνηθως οτι γραφω παραπανω. Οποτε να ξερεις οτι ειναι θεμα πολιτικης των μαγαζιων. Αμα δεν περασεις εσυ να ρωτησεις ξανα και ξανα δε θα σε πουν τελικα αν σε πηραν. αυτο το καταλαβα απο πρωτο χερι.
οκ θα το έχω υπόψην-ευχαριστω. Αυριο μαλλον θα ξαναπερασω να δω τι γινεται.
με τη σχολη σου στο λεω αυτο από την πειρα μου, οσο δεν πηγαινεις τοσο μετα πιο δυσκολο ειναι να πας. Αρχισε να πηγαινεις από αυριο αν ειναι δυνατον. Τουλαχιστον προσπάθησε το. Θα τα καταφερεις-εδω τα καταφερα εγω.