Κακιζω τη μαμα μου :(

Με συγχωρείς για τον απότομο τόνο, ήταν λάθος μου. (Στο μεταξύ, έλαβα ένα PM που δεν μπόρεσα να διαβάσω - δεν ανοίγει -, αλλά μου μπήκε η ιδέα ότι περιείχε διάφορους "κόσμιους" χαρακτηρισμούς :p, σαφώς και ΟΧΙ από τη θεματοθέτρια, την οποία ουδόλως ήθελα να ταράξω ή να απογοητεύσω!) . Θέλησα πιο πάνω, με λάθος τρόπο, να της "ανοίξω τα μάτια", να καταλάβει ότι ακόμα και οι γονείς μας, κάποιες στιγμές, αξίζουν τέτοια συμπεριφορά και αδιαφορία, την ίδια που έδειξαν και αυτοί όταν τους είχαμε ανάγκη. Προσωπικά, ως προς αυτό το θέμα, στάθηκα τυχερό παιδί, αντιμετώπισα όμως άλλες δυσκολίες και ήρθα αντιμέτωπη με την αδιαφορία των ανθρώπων, σε καμία περίπτωση ωστόσο δε συγκρίνονται τα βιώματά μας! Γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να κάνει κάτι και καλύτερα, πριν προβεί σε κάποια ενέργεια, να ζητήσει τη συμβουλή ενός έμπειρου ψυχολόγου ή να απευθυνθεί σε ένα κέντρο ψυχικής υγείας, μόνο και μόνο για να μιλήσει!

Quote:

---

Originally Posted by Gallowdance

Με συγχωρείς για τον απότομο τόνο, ήταν λάθος μου. (Στο μεταξύ, έλαβα ένα PM που δεν μπόρεσα να διαβάσω - δεν ανοίγει -, αλλά μου μπήκε η ιδέα ότι περιείχε διάφορους "κόσμιους" χαρακτηρισμούς :p, σαφώς και ΟΧΙ από τη θεματοθέτρια, την οποία ουδόλως ήθελα να ταράξω ή να απογοητεύσω!) . Θέλησα πιο πάνω, με λάθος τρόπο, να της "ανοίξω τα μάτια", να καταλάβει ότι ακόμα και οι γονείς μας, κάποιες στιγμές, αξίζουν τέτοια συμπεριφορά και αδιαφορία, την ίδια που έδειξαν και αυτοί όταν τους είχαμε ανάγκη. Προσωπικά, ως προς αυτό το θέμα, στάθηκα τυχερό παιδί, αντιμετώπισα όμως άλλες δυσκολίες και ήρθα αντιμέτωπη με την αδιαφορία των ανθρώπων, σε καμία περίπτωση ωστόσο δε συγκρίνονται τα βιώματά μας! Γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να κάνει κάτι και καλύτερα, πριν προβεί σε κάποια ενέργεια, να ζητήσει τη συμβουλή ενός έμπειρου ψυχολόγου ή να απευθυνθεί σε ένα κέντρο ψυχικής υγείας, μόνο και μόνο για να μιλήσει!

---

Από ποιόν πήρες το πμ?

lol, δεν θου λέω! :p

Quote:

---

Originally Posted by Gallowdance

lol, δεν θου λέω! :p

---

Οκ.
Δεν το έστειλα εγώ πάντως.

Κοίτα τα PM σου!

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

δεν θελω να δικαιολογησω την μητερα σου, γιατι αφενος ειναι αδικαιολογητη, αφετερου ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ, ησουν μικρο παιδι κι επρεπε να σε αφησει καπου να σε φροντισουν αν ειχε προβληματα.
αλλα ισως αρρωστησε με τον θανατο του πατερα σου και τα εκανε ολα αυτα. για ψυχικη ασθενεια μιλαω.
ειχε την ιδια συμπεριφορα και πριν πεθανει ο πατερας?

δεν δικαιολογειται ετσι κι αλλιως, επρεπε στις στιγμες που ειχε επαφη με το περιβαλλον να φροντισει να σε δωσει καπου η να εχει καποιον ακομα να σε φροντιζει, αλλα ισως ηταν αρρωστη.

---

Ακριβώς την ίδια ερώτηση θα έκανα κι εγώ.Το θέμα είναι πολύ μεγάλο ειδικά αν ζεις σε επαρχία.Έχει σημασία και θα σου το εξηγήσω αν χρειαστεί.(Rem για την θεματοθέτρια μιλάω)

Quote:

---

Originally Posted by admforall

Η μάνα σου είναι το λιγότερη βλαμμένη.Χέστηκες που την κακίζεις.Σου έχει κάνει τόσο μεγάλη ψυχολογική ζημιά που δε θα έπρεπε καν να νοιάζεσαι αν ζει ή πέθανε

---

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Θα φανώ λιγάκι κακός,αλλά θα σου πω το εξής:
Άσε την στην μοίρα της.Και να πεθάνει ακόμη,μην δώσεις σημασία.
Τέτοιοι άνθρωποι δεν αξίζουν να γίνονται γονείς.

---

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Άκουσε με!Δεν φταις εσύ πουθενά!
Αυτή φταίει για όλα!

---

Παιδιά δεν χρειάζονται αυτά.Το μόνο που κάνετε είναι να σιγοντάρετε τον ''θυμό'' της κοπέλας.Δεν είναι όλα μαύρο κι άσπρο και δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι από ένα ποστ.Τα θέματα αυτά έχουν πολύ βαθιές ρίζες και δυστυχώς η κοινωνία και η παιδεία μας είναι σε αυτό το βάθος.Τα γράφω όλα αυτά γιατί έχω πολλά παραδείγματα στο μυαλό μου κι αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι ποτέ δεν έχει ένας την ευθύνη κι είναι άδικο να ρίχνουμε σε έναν την ευθύνη.(Δεν μιλάω μόνο για το συγκεκριμένο θέμα).

Quote:

---

Originally Posted by Ntoubroutza

Τα θέματα αυτά έχουν πολύ βαθιές ρίζες και δυστυχώς η κοινωνία και η παιδεία μας είναι σε αυτό το βάθος.Τα γράφω όλα αυτά γιατί έχω πολλά παραδείγματα στο μυαλό μου κι αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι ποτέ δεν έχει ένας την ευθύνη κι είναι άδικο να ρίχνουμε σε έναν την ευθύνη.(Δεν μιλάω μόνο για το συγκεκριμένο θέμα).

---

Την ευθυνη δεν μπορεις να την ριξεις σε ενα παιδι 5-12 ετων εαν εχει υποστει κακοποιηση. Μετεπειτα ως ενηλικοι ανθρωποι εχουμε μεριδιο ευθυνης φυσικά για το πως θα επιλυσουμε ριζες που μας αγκυλωνουν στο παρον.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Την ευθυνη δεν μπορεις να την ριξεις σε ενα παιδι 5-12 ετων εαν εχει υποστει κακοποιηση. Μετεπειτα ως ενηλικοι ανθρωποι εχουμε μεριδιο ευθυνης φυσικά για το πως θα επιλυσουμε ριζες που μας αγκυλωνουν στο παρον.

---

Καλησπέρα.
Το παιδί δεν έχει την ευθύνη σχεδόν ποτέ.Γενικά σε τέτοια θέματα μιλάω γενικά.Το σκεπτικό μου βασίζεται στο ''Μακριά από το σπίτι μας κι όπου θέλει ας είναι''.Γι αυτό ανέφερα την παιδεία και την κοινωνία και συγγνώμη αν μπέρδεψα το θέμα.Σημασία έχει να λυθεί το ατομικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή αλλά επιμένω αν υπήρχε διαφορετική αντιμετώπιση από πολλούς,αυτή τη στιγμή δεν θα υπήρχε πρόβλημα.

Καταλαβα τι εννοεις, οτι η γενικευμενη αδιαφορια συμβαλει σε κακοποιημενες ψυχες.
Αντιληπτος.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Καταλαβα τι εννοεις, οτι η γενικευμενη αδιαφορια συμβαλει σε κακοποιημενες ψυχες.
Αντιληπτος.

---

Ναι γιατί κατά κάποιο τρόπο η ιστορία μου έχει αρκετά κοινά σημεία με αυτή της θεματοθέτριας για άλλο όμως λόγο.

Quote:

---

Originally Posted by Ntoubroutza

Ναι γιατί κατά κάποιο τρόπο η ιστορία μου έχει αρκετά κοινά σημεία με αυτή της θεματοθέτριας για άλλο όμως λόγο.

---

Συμφωνω με την θεση σου οτι δεν ειναι ασπρο μαυρο το θεμα. Εχω εμπειρια αδιαφοριας κοινωνικου περιβαλλοντος σε κατι σοβαρο που μου συνεβη.
Εχω καταληξει στο οτι τελικα οταν μαζευονται χιλλια δυο αρνητικα τουβλακια ο οργανισμος δεν γινεται να μην εμφανισει και μια μορφη ψυχικου νοσηματος.
Δεν ξερω την ιστορια σου μελος, αλλα οι απαντησεις σου ειναι ζυγισμενες. Εχεις κανει δουλεια με την ψυχη και τον νου σου.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Συμφωνω με την θεση σου οτι δεν ειναι ασπρο μαυρο το θεμα. Εχω εμπειρια αδιαφοριας κοινωνικου περιβαλλοντος σε κατι σοβαρο που μου συνεβη.
Εχω καταληξει στο οτι τελικα οταν μαζευονται χιλλια δυο αρνητικα τουβλακια ο οργανισμος δεν γινεται να μην εμφανισει και μια μορφη ψυχικου νοσηματος.
Δεν ξερω την ιστορια σου μελος, αλλα οι απαντησεις σου ειναι ζυγισμενες. Εχεις κανει δουλεια με την ψυχη και τον νου σου.

---

οπως τα λες ειναι, μαζευονται. πραγματικα ο μονος ανθρωπος που ενιωθα να με αγαπαει στην οικογενεια μου ηταν ο μπαμπας μου. τουλαχιστο μου φεροταν ΟΜΟΡΦΑ... απο τη μια η μανα αδιαφορια, απο την αλλη ο αδερφος με χτυπουσε και με μειωνε χωρις συνεπειες, ακομα κι οταν παραπονιομουν. εκανα φιλιες με ατομα που με μειωναν επισης, στο σχολειο με ενοχλουσαν και με εξευτελιζαν. πλεον εχω φτασει στο σημειο να θελω να ξεκοψω απο την οικογενεια μου, κι ας μην ειναι πια ετσι... δηλαδη η μανα μου τωρα αναζηταει τρυφεροτητα κ ο αδερφος μου δε με μειωνει κλπ. νιωθω οτι δε με αγαπανε στ αληθεια, απλα μ εχουν συνηθισει κι αυτο ειναι ολο. καποιες φορες συναντιουνται τα ξαδερφια με τον αδερφο μου και δε μου λεει κανεις τιποτα. και τα μαθαινω μετα επειδη τα ξαδερφια μου νομιζαν οτι το ηξερα και οτι ο αδερφος μου τους ειπε οτι ειχα δουλεια/βαριομουν να ερθω (μπροστα στον αδερφο μου μου τα ελεγαν). τον περισσοτερο καιρο αντεχω, αλλα καταληγω και παλι να τα σκεφτομαι. θελω να εξαφανιστω απο προσωπου γης και να μην εχω κανενα γνωστο σε ακτινα εκατονταδων χιλιομετρων. με αγχωνει και η ιδεα να επισκεπτομαι το πατρικο μου ακομα.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Συμφωνω με την θεση σου οτι δεν ειναι ασπρο μαυρο το θεμα. Εχω εμπειρια αδιαφοριας κοινωνικου περιβαλλοντος σε κατι σοβαρο που μου συνεβη.
Εχω καταληξει στο οτι τελικα οταν μαζευονται χιλλια δυο αρνητικα τουβλακια ο οργανισμος δεν γινεται να μην εμφανισει και μια μορφη ψυχικου νοσηματος.
Δεν ξερω την ιστορια σου μελος, αλλα οι απαντησεις σου ειναι ζυγισμενες. Εχεις κανει δουλεια με την ψυχη και τον νου σου.

---

Quote:

---

Originally Posted by yanat

με αγχωνει και η ιδεα να επισκεπτομαι το πατρικο μου ακομα.

---

Constantly curious σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.Πέρα από πολλά στάδια κι εγώ,υπήρξα πολύ απόλυτος,θυμωμένος και διάφορα άλλα τέτοια.Αυτό που προσπαθώ να πω στην θεματοθέτρια είναι ότι πλέον πρέπει να κοιτάξει το ''από εδώ και πέρα'' και να μην βαδίζει με το παρελθόν.Το παρελθόν δυστυχώς το έχουμε ζήσει και η σκέψεις προκαλούν πολλά μπερδέματα.Αν δεν είσαι έτοιμος να το λύσεις και οι σκέψεις σου προκαλούνε θυμό,τότε είναι πολύ καλύτερα να το αφήσεις στην άκρη γιατί υπάρχει περίπτωση να φέρεις τα αντίθετα αποτελέσματα.

Αυτό που γράφεις για το πατρικό,είναι καθαρά θέμα αυτοεκτίμησης.Εκεί πέρα ένιωθες ότι δεν αξίζεις τίποτα και τα παιδικά/εφηβικά σου χρόνια στοιχιώνουν και το τώρα,πιστεύοντας ότι κάποιος θα σε κρίνει ή θα σε μειώσει κι εσύ δεν θα μπορείς να ''αμυνθείς'' γιατί έτσι έχεις μάθει ή έτσι σου έχουν μάθει και γιατί δεν έχεις και κάποιον να σε στηρίξει.Δεν είναι όμως έτσι να το ξέρεις αυτό.Απλά είσαι στο στάδιο του θυμού και δεν μπορείς να δεις καθαρά τα πράγματα.

Quote:

---

Originally Posted by Ntoubroutza

Constantly curious σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.Πέρα από πολλά στάδια κι εγώ,υπήρξα πολύ απόλυτος,θυμωμένος και διάφορα άλλα τέτοια.Αυτό που προσπαθώ να πω στην θεματοθέτρια είναι ότι πλέον πρέπει να κοιτάξει το ''από εδώ και πέρα'' και να μην βαδίζει με το παρελθόν.Το παρελθόν δυστυχώς το έχουμε ζήσει και η σκέψεις προκαλούν πολλά μπερδέματα.Αν δεν είσαι έτοιμος να το λύσεις και οι σκέψεις σου προκαλούνε θυμό,τότε είναι πολύ καλύτερα να το αφήσεις στην άκρη γιατί υπάρχει περίπτωση να φέρεις τα αντίθετα αποτελέσματα.

Αυτό που γράφεις για το πατρικό,είναι καθαρά θέμα αυτοεκτίμησης.Εκεί πέρα ένιωθες ότι δεν αξίζεις τίποτα και τα παιδικά/εφηβικά σου χρόνια στοιχιώνουν και το τώρα,πιστεύοντας ότι κάποιος θα σε κρίνει ή θα σε μειώσει κι εσύ δεν θα μπορείς να ''αμυνθείς'' γιατί έτσι έχεις μάθει ή έτσι σου έχουν μάθει και γιατί δεν έχεις και κάποιον να σε στηρίξει.Δεν είναι όμως έτσι να το ξέρεις αυτό.Απλά είσαι στο στάδιο του θυμού και δεν μπορείς να δεις καθαρά τα πράγματα.

---

εχεις δικιο κι εγω αυτο πιστευω οτι ειναι το πιο σωστο.. να προσπαθησω να προχωρησω μπροστα. δε θελω καν να το λυσω, ο καθενας θα θελει να υπερασπιστει τον εαυτο του η θα κανει οτι δε θυμαται. και γω θα πρεπει να τα κανω γαργαρα και να ζησω μ αυτα. δεν ξερω αν η απομακρυνση αυτη με ελαφρυνει ψυχολογικα, παντως πιστευω οτι αυτο θα γινει.

Yanat ειχα ακουσει αυτη τη φραση που ελεγε μια ψυχολογος πως "Ολοι οι ανθρωποι οταν μας ρωτανε αν θελουμε να κανουμε κατι ή αν θελουμε να παμε καπου ή να δουμε καποιους" μπορει νοητικα να μας αμφισβητησουμε αλλά συναισθηματικα παντα ξερουμε.
Χαιρομαι που υπερασπιζεσαι την μητερα σου παρολο που εκανε λαθη. Χαιρομαι γιατι κανω το ιδιο. Παιζει να ειναι καλως ή κακως μεχρι σημερα ο μοναδικος ανθρωπος που νιωθω οικογενεια μου. Την οικογενεια μου την προστατευω. Το νημα που αναφερομουν εχει τιτλο " Την ωρα που εσυ" .