Είναι άδικο να με παραμελεί...

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Καθε φορα που αντι να επιτεθεις ( σωματικα, λεκτικα, αξαφνα ) το παλευες μονη σου, εδειχνες δυναμη. Βεβαια το μονη πρεπει να σταματησει και να γινει ΜΑΖΙ με σωστη ψυχολογο.
Καθε φορα που αντι να ανακατευσαι σε υποθεσεις αλλων επελεγες να φροντιζεις τα μικρακια σου, εδειχνες δυναμη.
Καθε φορα που το μυαλο σου, σου λεει πως σου αξιζει ο πονος και δεν αυτο τραματιζεσαι ΝΙΚΑΣ.

- Σκουπισε τα ματακια σου. Ετυχε να να ατυχησεις και να λαβεις πονο αντι αγαπης. ΟΜΩΣ η ψυχικη μας ασθενεια ειναι η προστασια μας. Γιατι ???? Οταν ασθενεις σημαινει πως καποτε υπηρξες υγιης. Θα ξανα γινεις κυκνε καλα.
Με καλη δουλεια με την ψυχολογο θα δεις οτι θα καταφερεις να εισαι μεσα σε αυτο το σπιτι αλλά να μην υποφερεις εξαιτιας των συμπεριφορων τους.
Και δευτερο Μπραβο που δουλεψες γιατι βαζω στοιχημα οτι ετρεμε το φυλλοκαρδι σου.

Ελα λοιπον. Κανε τον Πονο Θυμο και πες οτι θα γινεις Καλυτρα :)

---

Τα μικράκια εννοείς τα γατιά μου; Αν ναι, μόνο τον Τζέρυ έχω πια ευτυχώς τώρα κοιμήθηκε γιατί δεν έχω πολλές δυνάμεις για ντάντεμα αυτή τη στιγμή...
Μακάρι να γίνει έτσι και να μην υποφέρω πια εδώ μέσα αν και δεν νιώθω σίγουρη αυτή τη στιγμή...αν κι αυτό που θέλω περισσότερο είναι να φύγω από εδώ...
Δεν ξέρω αν μπορώ να γίνω καλά, πιστεύω πως δεν θα σταματήσω ποτέ τα φάρμακα αλλά τουλάχιστον να μην διαλύομαι...
Ναι, στη δουλειά όντως στην αρχή ήταν δύσκολα μιας κι απείχα χρόνια από το εργασιακό περιβάλλον, βέβαια βοήθησε κι ότι αυτό ήταν καλό μακάρι να γίνει κάτι και να μπορέσω να ξαναδουλέψω όσο το δυνατόν συντομότερα...

:) ετσι κυκνακο μου... δυναμικα. Με οτι εχουμε καλο μεσα μας προχωραμε.

όταν ειχα θεματα στο σπίτι μου και δεν μπορουσα να συνέλθω..πάντα μα πάντα κανονιζα ένα ραντεβου με την ψυχολόγο... αυτες οι εκρηξεις ειναι θησαυροι πληροφοριων για την ψυχή μας και δεν πρέπει να πηγαινουν χαμένοι.. ασε που μέχρι το τέλος της συνεδρειας είχα ξαναβρεί την ηρεμία μου.και μαθαινα τρόπους να αντιμετωπίαω καλύτερα παρόμοιες καταστασεις.
θέλω να πω... γιατι να περιμένεις το καθιερωμένο ραντεβου, γιατι δεν επικοινωνεις με τον ψυχοθεραπευτή σου να βρεθητε πιο συντομα ...ακομα και σημερα- αυριο αν μπορει και ανταυτου κάθεσαι και υπομενεις αυτό το μαρτυριο του πόνου...

Quote:

---

Originally Posted by rea

όταν ειχα θεματα στο σπίτι μου και δεν μπορουσα να συνέλθω..πάντα μα πάντα κανονιζα ένα ραντεβου με την ψυχολόγο... αυτες οι εκρηξεις ειναι θησαυροι πληροφοριων για την ψυχή μας και δεν πρέπει να πηγαινουν χαμένοι.. ασε που μέχρι το τέλος της συνεδρειας είχα ξαναβρεί την ηρεμία μου.και μαθαινα τρόπους να αντιμετωπίαω καλύτερα παρόμοιες καταστασεις.
θέλω να πω... γιατι να περιμένεις το καθιερωμένο ραντεβου, γιατι δεν επικοινωνεις με τον ψυχοθεραπευτή σου να βρεθητε πιο συντομα ...ακομα και σημερα- αυριο αν μπορει και ανταυτου κάθεσαι και υπομενεις αυτό το μαρτυριο του πόνου...

---

Εγώ πάλι είχα σήμερα αλλά το άλλαξα γιατί με έπιασε γερά το aloperidin και κοιμήθηκα πολύ και δεν μπορούσα ούτε να σηκωθώ, από το κινητό την πήρα τηλέφωνο...την Παρασκευή το πρωί θα πάω, μέχρι τότε θα την βγάζω με τα χάπια να κοιμάμαι κι άσε τη μάνα μου να δει πως είναι να λείπει ένα παιδί...όχι πως πιστεύω ότι θα την νοιάξει...

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

:) ετσι κυκνακο μου... δυναμικα. Με οτι εχουμε καλο μεσα μας προχωραμε.

---

Δεν μπορώ να συνέλθω cc, μ' έχει αρρωστήσει...δεν θέλω τίποτα, θέλω μόνο να κοιμάμαι συνέχεια ή ακόμα καλύτερα να πεθάνω...ορίστε πάλι έτοιμη να κλάψω είμαι και δεν έχει υποχωρήσει κι η σωματική δράση του aloperidin κι αισθάνομαι χώμα, μακάρι να είχε μόνο ψυχολογική επίδραση...

Εμενα κατι μου λεει οτι ολο αυτο ειναι μια αφορμη και τωρα σου βγαινει το παραπονο για ολα αυτα που εγιναν παλια :/ Και ξερεις τι αλλο, καποιοι γονεις σκιζονται για τους "αλλους" αλλα για τα παιδια τους δε θα εκαναν τα ιδια... μην τυχον και πει ο κοσμος οτι τα κακομαθαινουν. Η τα παιρνουν δεδομενα και κανουν το λιγοτερο δυνατο, τι να πω; :/ Μακαρι να μπορουσες καπως να φυγεις απο κει μιας και σου κανει κακο.

Quote:

---

Originally Posted by yanat

Εμενα κατι μου λεει οτι ολο αυτο ειναι μια αφορμη και τωρα σου βγαινει το παραπονο για ολα αυτα που εγιναν παλια :/ Και ξερεις τι αλλο, καποιοι γονεις σκιζονται για τους "αλλους" αλλα για τα παιδια τους δε θα εκαναν τα ιδια... μην τυχον και πει ο κοσμος οτι τα κακομαθαινουν. Η τα παιρνουν δεδομενα και κανουν το λιγοτερο δυνατο, τι να πω; :/ Μακαρι να μπορουσες καπως να φυγεις απο κει μιας και σου κανει κακο.

---

Δεν ξέρω αν είναι αφορμή λόγω του παρελθόντος, ξέρω μόνο ότι έχω μπουχτίσει και θέλω να φύγω, δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω πραγματικά και τώρα είχαμε ήρεμη συζήτηση και πάλι δεν κατάλαβε τίποτα, δεν καταλαβαίνει ότι αδιαφορεί και κατηγορεί πάλι εμένα για το ότι χειροτέρεψε η ψυχολογία μου...δεν αντέχω άλλο, μακάρι να πάθω κάτι και να μην ξυπνήσω αύριο!

Quote:

---

Originally Posted by yanat

Η τα παιρνουν δεδομενα και κανουν το λιγοτερο δυνατο, τι να πω; :/ Μακαρι να μπορουσες καπως να φυγεις απο κει μιας και σου κανει κακο.

---

Αγαπητη yanat , αμα διαβασεις την 1η σελιδα , κι εγω σπιτι των γονεων μενω, εχω καθηλωθει λογω κτθλψης , μου φαινεται βουνο να παω στο δικο μου , αλλα εχω κοψει τον αερα στους γονεις , δεν βοηθανε που δεν βοηθανε , τρωνε τα βρισιδια τους , η μανα μου ιδιως , βεβαια σε οποιονδηποτε μενοχλει θα φερθω αποτομα/ασχημα , εχω σπασει μια πορτα εδω , και οι ανθρωποι , καπου πλεον με φοβουνται , και μαφηνουν στην ησυχια μου , δεν εχουμε πολλα πολλα , το ζητουμενο ........ δεν εχω κανενα παραπονο απ αυτους , γιατι δεν περιμενω τιποτα .................

Έχω πάει τραγικά πίσω όσον αφορά την ψυχολογία μου, την οποία προσπαθώ τόσο πολύ να βελτιώσω γενικά και δεν ξέρω τι να κάνω παρόλο που ίσως αύριο να πάμε να το πάρουμε αλλά δεν είναι πλέον αυτό το θέμα, το θέμα είναι πως να συνέλθω μακροπρόθεσμα έτσι και "πέσω" δεν επανέρχομαι εύκολα, έχει κανείς καμιά ιδέα για να συνέλθω λίγο;;;

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Δεν ξέρω αν είναι αφορμή λόγω του παρελθόντος, ξέρω μόνο ότι έχω μπουχτίσει και θέλω να φύγω, δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω πραγματικά και τώρα είχαμε ήρεμη συζήτηση και πάλι δεν κατάλαβε τίποτα, δεν καταλαβαίνει ότι αδιαφορεί και κατηγορεί πάλι εμένα για το ότι χειροτέρεψε η ψυχολογία μου...δεν αντέχω άλλο, μακάρι να πάθω κάτι και να μην ξυπνήσω αύριο!

---

Αχ, δε νομιζω ν αλλαξει :( Εγω πιστευω οτι ισως το καλυτερο ειναι να μην εχετε πολλα πολλα οσο γινεται. Τυπικες σχεσεις, και βασικα να αποδεχτεις τα πραγματα οπως ειναι, οτι δε μπορει να σε καταλαβει, και να προσπαθησεις να πορευτεις μ αυτο δεδομενο... Ξερω ειναι δυσκολο να αποδεχτεις κατι τετοιο ενω βλεπεις οτι σκιζεται για τους αλλους. Αλλα νομιζω οτι αν το αποδεχτεις και μετα δεν περιμενεις τιποτα απο εκεινη μαλλον θα νιωσεις καλυτερα... Το καλο ειναι οτι εχεις στηριξη απο ψυχολογο και μπαινεις κι εδω αν χρειαστει.

Η αληθεια ειναι οτι πολλες φορες οταν καποιος δεν εχει περασει καταθλιψη η αλλα ψυχολογικα προβληματα δε μπορει να καταλαβει. Ουτε η δικη μου οικογενεια καταλαβαινει δυστυχως. Και ενας φιλος μου με το οποιο το εχουμε συζητησει μου χε πει το ιδιο.

Quote:

---

Originally Posted by yanat

Αχ, δε νομιζω ν αλλαξει :( Εγω πιστευω οτι ισως το καλυτερο ειναι να μην εχετε πολλα πολλα οσο γινεται. Τυπικες σχεσεις, και βασικα να αποδεχτεις τα πραγματα οπως ειναι, οτι δε μπορει να σε καταλαβει, και να προσπαθησεις να πορευτεις μ αυτο δεδομενο... Ξερω ειναι δυσκολο να αποδεχτεις κατι τετοιο ενω βλεπεις οτι σκιζεται για τους αλλους. Αλλα νομιζω οτι αν το αποδεχτεις και μετα δεν περιμενεις τιποτα απο εκεινη μαλλον θα νιωσεις καλυτερα... Το καλο ειναι οτι εχεις στηριξη απο ψυχολογο και μπαινεις κι εδω αν χρειαστει.

Η αληθεια ειναι οτι πολλες φορες οταν καποιος δεν εχει περασει καταθλιψη η αλλα ψυχολογικα προβληματα δε μπορει να καταλαβει. Ουτε η δικη μου οικογενεια καταλαβαινει δυστυχως. Και ενας φιλος μου με το οποιο το εχουμε συζητησει μου χε πει το ιδιο.

---

Ούτε εγώ το νομίζω δυστυχώς αλλά πώς γίνεται να μην έχεις πολλά πολλά όταν ζεις στο ίδιο σπίτι; Γι' αυτό θέλω να φύγω, ακριβώς για να μην περιμένω τίποτα πια αν μένω αλλού θα αραιώσουν κι οι επαφές μας...αλλά δεν βλέπω να γίνεται κάτι τέτοιο στο κοντινό μέλλον μιας και δεν έχω δουλειά ή δικούς μου οικονομικούς πόρους για να ζήσω μόνη κι έχω κουραστεί να βλέπω αυτή την κατάσταση πραγματικά!

Εσύ τί θέμα έχεις;

Πάντως όντως δεν καταλαβαίνει και το εξοργιστικό είναι ότι επιμένει να λέει πως στεναχωριέται που υποφέρω ενώ με κάνει να υποφέρω περισσότερο...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Ούτε εγώ το νομίζω δυστυχώς αλλά πώς γίνεται να μην έχεις πολλά πολλά όταν ζεις στο ίδιο σπίτι; Γι' αυτό θέλω να φύγω, ακριβώς για να μην περιμένω τίποτα πια αν μένω αλλού θα αραιώσουν κι οι επαφές μας...αλλά δεν βλέπω να γίνεται κάτι τέτοιο στο κοντινό μέλλον μιας και δεν έχω δουλειά ή δικούς μου οικονομικούς πόρους για να ζήσω μόνη κι έχω κουραστεί να βλέπω αυτή την κατάσταση πραγματικά!

Εσύ τί θέμα έχεις;

Πάντως όντως δεν καταλαβαίνει και το εξοργιστικό είναι ότι επιμένει να λέει πως στεναχωριέται που υποφέρω ενώ με κάνει να υποφέρω περισσότερο...

---

Πιστευω οτι σου λεει οτι στενοχωριεται εννοωντας οτι δε μπορει να τα ακουει.. Και μενα η μαμα μου ετσι ειναι, το εχω καταλαβει. Ειναι αρκετα φυγοπονος ανθρωπος. Ειχα κανει ενα θεμα με τα προβλημα που ειχα με τη μαμα μου.. Καπου εδω σ αυτη την κατηγορια ειναι.

Βασικα δε χρειαζεται να στε τσακωμενες και να μη μιλεστε, απλα να μη μιλατε γι αυτα τα θεματα καθολου και να μην της ανοιγεσαι αφου δεν καταλαβαινει.

Εγω καταθλιψη εχω. Εναι μετρια, κουτσα κουτσα και με κοπο λειτουργω καπως (οχι αρκετα αλλα κατι ειναι κ αυτο). Δεν παιρνω φαρμακα. Κανα δυο φορες το μηνα θελω να πεσω να πεθανω. Εχω και κατι αλλα θεματακια σε περιοδους αγχους.

Quote:

---

Originally Posted by yanat

Πιστευω οτι σου λεει οτι στενοχωριεται εννοωντας οτι δε μπορει να τα ακουει.. Και μενα η μαμα μου ετσι ειναι, το εχω καταλαβει. Ειναι αρκετα φυγοπονος ανθρωπος. Ειχα κανει ενα θεμα με τα προβλημα που ειχα με τη μαμα μου.. Καπου εδω σ αυτη την κατηγορια ειναι.

Βασικα δε χρειαζεται να στε τσακωμενες και να μη μιλεστε, απλα να μη μιλατε γι αυτα τα θεματα καθολου και να μην της ανοιγεσαι αφου δεν καταλαβαινει.

Εγω καταθλιψη εχω. Εναι μετρια, κουτσα κουτσα και με κοπο λειτουργω καπως (οχι αρκετα αλλα κατι ειναι κ αυτο). Δεν παιρνω φαρμακα. Κανα δυο φορες το μηνα θελω να πεσω να πεθανω. Εχω και κατι αλλα θεματακια σε περιοδους αγχους.

---

Δεν ξέρω πάντως τα ακριβή λόγια της είναι ότι στεναχωριέται διπλά από μένα επειδή είμαι παιδί της κι ότι η μάνα υποφέρει όταν υποφέρει το παιδί της...

Κανονικά αποφεύγω να της ανοίγομαι όπως λες αλλά κάποιες στιγμές λυγίζω όταν είμαι πολύ χάλια αλλά είναι τραγική η αντιμετώπιση της, δηλαδή αν δεν μπορώ να μιλήσω στη μάνα μου τότε σε ποιόν;

Θα κοιτάξω όταν θα είμαι πιο ήρεμη και το δικό σου θέμα, πάντως αφού το αντιμετωπίζεις χωρίς φάρμακα είσαι τυχερός, εγώ δεν μπορώ και τώρα πάλι νιώθω πολύ άσχημα, δυστυχισμένη κι αργότερα θα πάμε τελικά μήπως βρούμε το φόρεμα αλλά μου έχει φύγει η διάθεση, να φανταστείς ούτε όρεξη να πλυθώ και να ντυθώ δεν έχω...

Μου φαίνεται ότι καλώς άνοιξα αυτό το θέμα τελικά, ότι θα με βοηθάει να ξεσπάω γενικότερα κι όχι μόνο τη μία φορά που είχα φορτιστεί...είχα μια κουβέντα με τη μάνα μου σήμερα, της είπα ότι θέλω να πάρω κάτι που κάνει 10 ευρώ (βασικά κι άλλα πράγματα θέλω να πάρω αλλά αν τα πάρω όλα θα ξεφύγει ο λογαριασμός :p) και πάλι με προβλημάτιζε λέγοντας ότι δεν περισσεύουν για μη απαραίτητα πράγματα και τέτοια μέχρι που της είπα ότι δεν είναι σωστό να με κάνει να παρακαλάω και να ξεφτιλίζομαι για 10 παλιοευρώ κι εκεί σαν να της χτύπησε κάπως καμπανάκι μου φάνηκε...κι αργότερα μου είπε "μη νομίζεις ότι δεν σε σκέφτομαι που είσαι μόνη σου αλλά κοιτάω πρώτα τις πιο σοβαρές καταστάσεις"...άντε να δούμε, αυτό που είπε ήταν θετικό ας ελπίσω μόνο να μην γίνει κι η δική μου κατάσταση πιο σοβαρή ξανά...αυτό το τρέμω όπως ο διάολος το λιβάνι...

Εμένα ο μπαμπάς μου έκανε μεγάλη σκηνή σε μένα και τη μαμά επειδή ήθελα να κάνω ψυχοθεραπείες, τι να πεις από εκεί και πέρα...