Χρονια καταθλιψη...

στα 21 που είναι η μικρή και κατά της δυσκολίες που πέρασε είτε με το διαζύγιο είτε με την δική σου κακή ψυχολογία
πόσο μάλλον με την περιπέτεια υγείας που είχες σίγουρα είναι δύσκολο να την αντιμετώπισης
σου είχα πει και σε άλλο μήνυμα σε 2 χρονιά θα έρθει μόνη της και θα σε βρει είναι επαναστατική ηλικία αυτή
θέλει γερο στομάχι όσο αφορά το σπίτι είμαι κι εγώ της άποψης ότι δεν πρέπει να πουληθεί για 2 λόγους
1)αποκλείεται να ξανά αγοράσεις ένα σπίτι
2)δεν θα πάρεις ούτε το 50% της αξίας του σπιτιού θα το δώσεις για ένα κομμάτι ψωμί
είσαι σε πολύ δύσκολη θέση και θέλει χειρουργικές κινήσεις
κανε λίγο υπομονή όσο δύσκολο κι αν είναι
εξήγησε στ αφεντικό σου πως έχει η κατάσταση μήπως σου δώσει καμιά μικρή άδεια να πας λίγο στην φίλη σου να ηρέμησις και ανασυγκροτηθείς

Quote:

---

Originally Posted by giang

στα 21 που είναι η μικρή και κατά της δυσκολίες που πέρασε είτε με το διαζύγιο είτε με την δική σου κακή ψυχολογία
πόσο μάλλον με την περιπέτεια υγείας που είχες σίγουρα είναι δύσκολο να την αντιμετώπισης
σου είχα πει και σε άλλο μήνυμα σε 2 χρονιά θα έρθει μόνη της και θα σε βρει είναι επαναστατική ηλικία αυτή
θέλει γερο στομάχι όσο αφορά το σπίτι είμαι κι εγώ της άποψης ότι δεν πρέπει να πουληθεί για 2 λόγους
1)αποκλείεται να ξανά αγοράσεις ένα σπίτι
2)δεν θα πάρεις ούτε το 50% της αξίας του σπιτιού θα το δώσεις για ένα κομμάτι ψωμί
είσαι σε πολύ δύσκολη θέση και θέλει χειρουργικές κινήσεις
κανε λίγο υπομονή όσο δύσκολο κι αν είναι
εξήγησε στ αφεντικό σου πως έχει η κατάσταση μήπως σου δώσει καμιά μικρή άδεια να πας λίγο στην φίλη σου να ηρέμησις και ανασυγκροτηθείς

---

εχεις δικιο καλε μου giang σε ολα εκτος απο το οτι δεν προκειται να ξαναγορασω σπιτι.δεν υπαρχει καμμια περιπτωση τα χρηματα να πανε οπουδηποτε αλλου εκτος των ενοικιαζομενων (για ωρα αναγκης)
πρωτα ο Θεος παντα κι αν δεν παθω κατι εννοειται!
Η αξια του σπιτιου αρκει και περισσευει για την συγκεκριμενη αγορα.
την διαδικασια της πωλησης εχω σκοπο κατα το καλοκαιρι να την ξεκινησω με αγγελια κι οποτε βρεθει αγοραστης εχει καλως.
ως τοτε ο,τι μπορω θα κανω για να τα βγαζω περα.
ντρεπομαι να τα πω αυτα στο αφεντικο μου giang.ντρεπομαι να ζητησω κι αλλη αδεια.εχω 2-3 εβδομαδες που γυρισα απο αναρωτικη ενος μηνος,με εχουν τρεξει τοσες φορες στα νοσοκομεια οι συναδελφισσες και το αφεντικο μου απο παρενεργειες των χημειοθεραπειων,αναρωτικε� � πολλες,κανουν δουλειες μου τα κοριτσια για να μην κουραζομαι πολυ.
αφησαν το μαγαζι και ηρθαν ως και στην κηδεια της μανας μου....απλα γιατι εμαθαν οτι δεν θα ειχα κανεναν,ουτε και τα παιδια μου..
ποση ακομα βοηθεια να ζητησω?? δεν μπορω να ζητησω κι αλλη αδεια.
περιμενω να βρουν γυναικα στην θεση μου για να φυγω...
αυριο παιρνω τις απαντησεις,μετα ψυχιατρο,5 απριλιου ψυχολογο (μετραω τις μερες) ....κι εχει ο Θεος!
σημερα πηγα να πεσω μπροστα σε αμαξι...δεν ξερω πως εγινε....ημουν τοσο θολωμενη που ενω το εβλεπα να ερχεται...προχωρουσα σα να μην ερχεται....δεν ενιωθα καν κινδυνο...
φρικαρε ο ερμος!

και συνεχιζω ....
αναρωτικες πολλες,κανουν δουλειες μου,τα κοριτσια για να μην κουραζομαι πολυ.
αφησαν το μαγαζι και ηρθαν ως και στην κηδεια της μανας μου....απλα γιατι εμαθαν οτι δεν θα ειχα κανεναν,ουτε και τα παιδια μου..
ποση ακομα βοηθεια να ζητησω?? δεν μπορω να ζητησω κι αλλη αδεια.
περιμενω να βρουν γυναικα στην θεση μου για να φυγω...
αυριο παιρνω τις απαντησεις,μετα ψυχιατρο,5 απριλιου ψυχολογο (μετραω τις μερες) ....κι εχει ο Θεος!
σημερα πηγα να πεσω μπροστα σε αμαξι...δεν ξερω πως εγινε....ημουν τοσο θολωμενη που ενω το εβλεπα να ερχεται...προχωρουσα σα να μην ερχεται....δεν ενιωθα καν κινδυνο...
φρικαρε ο ερμος!
ολα καλα.ζω και βασιλευω...

Κατερίνα 2 λόγια κι από μένα που δεν έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα βέβαια. Πραγματικά θαύμασα το μεγαλείο της ψυχής σου,το πώς μέσα από τα προβλήματα σου κατόρθωσες να βγεις τόσο δυνατή. Ελπίζω να τα χεις βρει με τις κόρες σου. Είναι τυχερές γιατί φαίνεται πόσο πολύ τις αγαπάς πράγμα που γνωρίζεις ότι δεν είναι δεδομένο. Κανε αυτό που πραγματικά θες Κατερίνα. Αν μπορείς άστα όλα και πήγαινε πάρε ένα σπίτι δίπλα στην θάλασσα. Τουλάχιστον έχεις όνειρα και πράγματα που σε γεμίζουν ακόμα. Πραγματικά με συγκίνησε η ιστορία σου. Εύχομαι τα καλύτερα σε σένα κι όσους αγαπάς

Quote:

---

Originally Posted by Anikan

Κατερίνα 2 λόγια κι από μένα που δεν έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα βέβαια. Πραγματικά θαύμασα το μεγαλείο της ψυχής σου,το πώς μέσα από τα προβλήματα σου κατόρθωσες να βγεις τόσο δυνατή. Ελπίζω να τα χεις βρει με τις κόρες σου. Είναι τυχερές γιατί φαίνεται πόσο πολύ τις αγαπάς πράγμα που γνωρίζεις ότι δεν είναι δεδομένο. Κανε αυτό που πραγματικά θες Κατερίνα. Αν μπορείς άστα όλα και πήγαινε πάρε ένα σπίτι δίπλα στην θάλασσα. Τουλάχιστον έχεις όνειρα και πράγματα που σε γεμίζουν ακόμα. Πραγματικά με συγκίνησε η ιστορία σου. Εύχομαι τα καλύτερα σε σένα κι όσους αγαπάς

---

σ ευχαριστω anikan
οχι κανενα μεγαλειο ψυχης δεν υπαρχει.ηθελα να βγαλω αυτο το βαρος του θυμου μου απεναντι στους γονεις μου,γι αυτο και τους συγχωρεσα.υπηρξα θυμωμενη, σκληρη κι αδιαφορη για πολλα χρονια.κι ενω μπορει να νομιζα πως ετσι τους τιμωρουσα...τελικα καταλαβαινα οτι ετσι συνεχιζα να κανω κακο σε εμενα!δε θα μπορουσα να συγχωρεσω τον εαυτο μου αν δεν προσφερα την βοηθεια μου σε 2 ανημπορα ατομα,οσο μπορουσα.
δυστυχως τα 2 χρονια καταθλιψης στον χωρισμο μου,τυπωσαν ασχημες εικονες στις τρυφερες ψυχες των παιδιων μου.με εβλεπαν εκπληκτες ξαφνικα ενα "φυτο"...
ειναι και το οτι ριζωσε μεσα τους θυμος απεναντι μου,γιατι οταν αφησα τον πατερα και με ρωτουσαν γιατι,το ανελαβα εξ ολοκληρου πως απλα τρελλαθηκα...(μη θελοντας να πω τπτ εις βαρος του για να μην τις πληγωσω)
ειναι και το οτι τα πολυ αγαπημενα τους προσωπα (η οικογενεια του) ελεγαν τα χειροτερα για μενα,αφου εγκατελειψα τον γιο τους...ηρθαν κι εδεσαν ολα μεταξυ τους κι αστα να πανε...
με την μεγαλη μου εχουμε καταφερει πολλα κι ερχομαστε καθε μερα και πιο κοντα.θελει δουλεια βεβαια ακομα.το θελει κι εκεινη ομως κι εχει μεγαλη σημασια αυτο.προσπαθουμε μαζι!!!
η μικρη θα αργησει (ισως και να μη γινει ποτε) να θελησει να με εμπιστευτει και να με πλησιασει με την καρδια της...για να το προσπαθησουμε...

ξερεις κατι? ντρεπομαι για μενα που το λεω...
αλλα εχασα καθε κουραγιο και δυναμη με την μικρη μου...παραιτουμαι...
ελπιζω ακομα,αλλα δεν θελω να κανω καμμια αλλη προσπαθεια μονη μου...

Καταρχήν μην ντρέπεσαι. Είσαι απογοητεύμενη αυτό το διάστημα. Είναι λογικο να δυσκολεύεσαι να βρεις τα ψυχικά αποθέματα να αντιιμετωπισεις μια ενδεχόμενη άρνηση επανασύνδεσης από την κόρη σου. Δεν πιστεύω ότι σου κρατάει απλά ίσως επειδή είναι μικρή ακόμα (υποθέτω) να μην έχει μπορέσει να ξεπεράσει το χωρισμό των γονιών της ακόμα. Είναι θέμα χρόνου πιστεύω Κατερίνα να σε πλησιάσει από μόνη της. Συγγνώμη αν γίνω αδιάκριτος αν θες μου απαντάς:έχεις κάτσει να συζητήσεις μαζί της τους πραγματικούς λόγους που χωρισες;ήταν λάθος προς εσένα το να πάρεις πάνω σου όλο το φταίξιμο τότε.
Όσο για αυτό που λες ότι τους έχουν μείνει άσχημες αναμνήσεις που σε βλεπαν έτσι, ξέρεις και μόνη σου ότι δεν φταις εσύ που αρρωστησες. Εγώ βλέπω μια γυναίκα με τεράστια ψυχική δύναμη πίσω από αυτά τα λόγια που έχει παραμερισει τον εαυτό της(συγγνώμη αν κάνω λάθος) βάζοντας σε πρώτη μοίρα την αγάπη της για τους άλλους. Κι εγώ παντού με βρίσκω λάθος, κάθε μέρα με δικαζω. Θα ξέρεις και μόνη σου ότι η αυτομομφη είναι ένα από τα βασικά συμπτώματα της κατάθλιψης. Όμως πρέπει να σταματήσουμε να καταδικαζουμε τους εαυτούς μας για να προχωρήσουμε. Συγγνώμη αν κάπου γίνομαι αδιάκριτος ή απόλυτος. Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω κάπως...

Quote:

---

Originally Posted by Anikan

Καταρχήν μην ντρέπεσαι. Είσαι απογοητεύμενη αυτό το διάστημα. Είναι λογικο να δυσκολεύεσαι να βρεις τα ψυχικά αποθέματα να αντιιμετωπισεις μια ενδεχόμενη άρνηση επανασύνδεσης από την κόρη σου. Δεν πιστεύω ότι σου κρατάει απλά ίσως επειδή είναι μικρή ακόμα (υποθέτω) να μην έχει μπορέσει να ξεπεράσει το χωρισμό των γονιών της ακόμα. Είναι θέμα χρόνου πιστεύω Κατερίνα να σε πλησιάσει από μόνη της. Συγγνώμη αν γίνω αδιάκριτος αν θες μου απαντάς:έχεις κάτσει να συζητήσεις μαζί της τους πραγματικούς λόγους που χωρισες;ήταν λάθος προς εσένα το να πάρεις πάνω σου όλο το φταίξιμο τότε.
Όσο για αυτό που λες ότι τους έχουν μείνει άσχημες αναμνήσεις που σε βλεπαν έτσι, ξέρεις και μόνη σου ότι δεν φταις εσύ που αρρωστησες. Εγώ βλέπω μια γυναίκα με τεράστια ψυχική δύναμη πίσω από αυτά τα λόγια που έχει παραμερισει τον εαυτό της(συγγνώμη αν κάνω λάθος) βάζοντας σε πρώτη μοίρα την αγάπη της για τους άλλους. Κι εγώ παντού με βρίσκω λάθος, κάθε μέρα με δικαζω. Θα ξέρεις και μόνη σου ότι η αυτομομφη είναι ένα από τα βασικά συμπτώματα της κατάθλιψης. Όμως πρέπει να σταματήσουμε να καταδικαζουμε τους εαυτούς μας για να προχωρήσουμε. Συγγνώμη αν κάπου γίνομαι αδιάκριτος ή απόλυτος. Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω κάπως...

---

ασφαλως και με βοηθας!
η μικρη μου ειναι 21 κι εγω 48. (καμμια σχεση ομως με τις 48αρες που βλεπω γυρω μου)
αντισυμβατικη θα ελεγα αρκετα...
ναι προσπαθησα αρκετες φορες να τους εξηγησω για τον χωρισμο,πολυ αργοτερα,αλλα λειτουργησε κι αυτο εις βαρος μου...
θεωρησαν οτι το εκανα για να δικαιολογηθω και το χειροτερο για να τις κερδισω κατηγορωντας τον!!!
μπουμερανγκ!
τελευταια 2-3 χρονια που αρχισαν να μενουν περισσοτερο καιρο στον πατερα τους,τα βιωναν πια μονες τους μαζι του κι αντιλαμβανοντουσαν οτι τελικα οντως ηταν οπως τα ελεγα....
η μεγαλη αρχισε να με εμπιστευεται παλι και να με πλησιαζει (οχι απολυτα αλλα οκ ειπαμε θελει δουλεια αυτο)
η μικρη μεν παραδεχτηκε και με δικαιολογησε...αλλα παρεμεινε εχθρικη κι αντιδραστικη.
ειχε μπει και σε μια διαδικασια βολης,που καθενας (για τους δικους του λογους) της εκανε καθε της χατηρι,εγω απο τις τυψεις μου,προκειμενου να ηρεμησει απο τα ξεσπασματα της....και μαλλον αυτο δε θελει να το χασει! (αυτο η ψυχολογος μου το προσδιορισε )

κι εγω παντου με βρισκω λαθος και με δικαζω....
τι κακο ειναι αυτο...πφφφφφφ

πολυ καλη μερα σας.
τελικα και προς το παρον,θα αναβαλλω καθε αποφαση,γιατι μου ειναι πολυ δυσκολο να τα διαχειριστω.θα κανω μια υπομονη (ακομα) μεχρι να βρω μια λυση στο προβλημα με την καταθλιψη μου.
Ηδη την εχω κανει ρημαδιο την ζωη μου...και πρεπει να κανω μια αρχη στο να βοηθησω την ψυχικη μου υγεια.παραταω συχνα την υγεια μου και ξερω οτι θα την ξαναπαρατησω...αλλα ευτυχως ακομα βρισκω θεληση στο να ξαναπροσπαθω...

σας παρακαλω μηπως γνωριζει καποιος να μου πει πως μπορω να σβησω μερικες απαντησεις μου (που γραφουν "ιδιαιτερα" προσωπικα στοιχεια ) γιατι μεσα στην διαδυκτιακη απειρια μου,δεν σκεφτηκα νωριτερα την εκδοχη να "διαβαστουν" απο τα παιδια μου ή απο γνωστους μου, ή κι απο συμφοιτητες τους.

ευχαριστω