Printable View
Μάλλον ο δικός σου χρειάζεται λίγο φάρμακο να του φύγει η τσίτα τουλάχιστον η γκρίνια δε φεύγει είναι του χαρακτήρα αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι αν πάρει φάρμακα πότε θα είναι ήρεμος θα σε χάσει από βλακεία κι αυτό δεν είναι όμορφο πρέπει κάτι να κάνει με τα νεύρα του ας πάει γυμναστήριο να ξεσπάει εκεί ας αρχίσει τα τσάγια δεν ξέρω πρέπει κάτι να κάνει με τα νεύρα του
Έχει τσάγια και φυτικά συμπληρώματα για ηρεμία ξεκινά από εκεί και μετά βλέπουμε
αυτο εννοω οταν λέω βάλε ορια... οντως εχεις χασει τον εαυτο σου, και χρειαζοταν να τον χασεις για να μπορεις να εισαι μαζι του, ετσι οπως εκεινος ηθελε.
αν σε ενοχλει η γκρινια, ή υπερκινητικοτητα, εκφραζεις οτι δεν μπορεις να εισαι στον ιδιο χωρο με ολη αυτην την αρνητιλα και αλλαζεις χωρο, πηγαινε μια βολτα με το μπεμπίνι σου και αστον να σκαει μονος του.
μην του θυμιζεις καμια υποχρεωση και αστον να ενηλικιωθει και να αναλάβει τις ευθυνες που του αναλογουν, αν δεν πάει.. δεν θα χει να δωσει χρηματα να ταισετε το μωρο σας, αυτο και μονο σαν υπενθυμισει αρκει.. και αν χρειαστει καποια θετικη ενθαρυνση σαφως και να την δωσεις ανθρωπος σου ειναι...αλλα οχι να σου βγαζει την ψυχη.
με λιγα λόγια βαλε πρωτα οριο στον εαυτο σου, δεχομαι αυτο και αυτο δεν το δεχομαι. και δεν το δεχομαι σημαινει ..απουσιαζω σωματικα και ψυχικα απο την διαδικασια αυτη
Βασικά πρέπει να μάθεις να λες όχι πρώτον αυτό δεύτερο να φροντίζεις τον εαυτό σου την ηρεμία σου κλπ κι όχι να τρέχεις να τον νταντεύεις με το παραμικρό κι αυτός πρέπει να καταλάβει ότι έχει υποχρεώσεις απέναντι στην οικογένεια του και δεν είναι μόνος του πλέον ούτε χρειάζεται ντάντεμα
Ακολουθείται και οι δυο σχέση φοιτητική όχι γάμο στο γάμο μοιράζονται τα βάρη γι αυτό όλοι κλατάρουν τώρα τα βάρη είναι μοιρασμένα όπως να ναι παντρευτήκατε μια ζωή και σήμερα η σχέση πρέπει να εξελιχθεί δεν είστε φοιτητές μάλλον πρέπει να μεγαλώσετε και οι δυο κι εσύ μην το κακόμαθαίνεις τόσο πολύ
ουφφ σας ευχαριστώ παρα πολύ!!:rolleyes:
νιώθω κάπως καλύτερα, σας ευχαριστώ που ασχολείστε.
Το γυμναστήριο το έχει σκεφτεί κι αυτός...
Μόλις γυρίσει από το εξωτερικό θα πάει (υποτίθεται...).
τώρα για τα καθημερινά που πρέπει να του τα θυμίζω... φοβάμαι πολύ να τον αφήσω μόνο του γιατί όποτε τον άφησα πολύ απλά δεν έκανε τίποτα. Και όχι, δε θέλω να φτάσει το παιδί σε σημείο να μην έχει να φάει....
Αυτό ακριβώς νιώθω ότι μου λείπει. Χώρος.
Ρέα έχεις δίκιο.. πρέπει να αναλάβει τις ευθυνες του και δεν του είναι καθόλου εύκολο.
Το ότι πήγε να σπουδάσει είναι πολύ σημαντικό βήμα πάντως. Από μικρός δεν είχε μάθει να έχει καμία υποχρέωση.. Και πάντα είχε σχέσεις - νταντάδες.. είναι πολύ δύσκολο να ξεμάθει.
elis θα την ψάξω και με τα τσάγια.
αυτό θα κάνω, όποτε μου σπάει τα νευρα θα φεύγω... Αλλά θα βγει καμιά άκρη έτσι?
Από το να κάθεσαι να τον νταντεύεις κάτι είναι κι αυτό αλλιώς γυμναστήριο οπότε δεν τον βλέπεις ήρεμο θα τον στέλνεις μια βόλτα να κουράζεται να ηρεμεί άμα το θέμα του είναι μικρό θα φύγει με τον καιρό και θα ηρεμήσει θα του γίνει και συνήθεια μετά θα του αρέσει όποτε σου σπάει τα νεύρα θα τον στέλνεις για γυμναστική
Εγω να σου πω θα λεγα μήπως μπορούσατε να κάνετε το εξης, να του πεις οτι ξέρεις πρεπει να δίνεις ένα ποσό το μήνα για το σπίτι και για το παιδί, επομενως να μείνετε μαζι αλλα να είσαστε ως συγκάτοικοι, δηλ εσυ δε θα του λες που ήσουνα, τι να κάνει αλλιως και τετοια, ουτε και αυτός να σου λέει τα δικα του. Να μιλάτε μονο για τα πρακτικά θεματα και τίποτε αλλο. Σαν να είσαστε 2 φοιτητές που μένετε μαζι, να μη μπαίνει ο ένας στα χωράφια του αλλου. Αυτο για ένα διάστημα να δουμε πως θα πάει. Να του πεις δηλ μην έρχεσαι να μου πεις τα δικα σου, κάνε το πρόγραμμά σου και γω το δικο μου και βλέπουμε, σαν συγκάτοικοι δηλαδή, γιατι απ' οτι κατάλαβα εσένα σε ενοχλέι που έρχεται και σε ψέλνει για τα δικα του και στη λέει. Βασικά δεν ξέρω μήπως είναι τύπος που δεν έχει πραγματικούς φίλους να τα πει και που δεν έχει ασχολίες αλλες, τύπου χόμπυ κλπ? οποτε έχει μονο με σενα εμπιστοσύνη και το θάρρος να τα πει. Μήπως φταίει κι αυτο.
kerasi, καλή και ενδιαφέρουσα η ιδέα, αλλά είναι δύσκολο να αποποιηθεί ο καθένας τους ρόλους του..
Επιπλέον φοβάμαι μήπως με αυτον τον τρόπο χάσουμε και το τελευταίο ψήγμα συναισθήματος που μας έχει μείνει και γίνουμε όντως συγκάτοικοι...με ένα παιδί.
Ελπίζω να αλλάξουν τα πράγματα, Του θυμίζω συνεχώς ότι ΔΕΝ ειμαι καλά, και έχει κάνει κάποιες προσπάθειες βελτίωσης...
Το θέμα είναι αν θα κρατήσουν αυτές οι προσπάθειες ώστε να γίνουν συνήθειες και τελικά τρόπος ζωής. Ίδωμεν.
Θα εφαρμόσω την ιδέα του να φεύγω από το σπίτι, όπως και το να του αναθέτω ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ευθύνες που προσπαθεί να μου φορτώσει...
Ασχολίες και χόμπυ είχε πριν από εμένα αλλά δεν είχε καθόλου ευθύνες. Τώρα έχει οικογένεια και τη σχολή που σπουδάζει.
Γενικά θέλει να τα κάνουμε όλα μαζί... Να κάνουμε τις δουλειες του μαζί, να ξυπνάμε μαζί , να κοιμόμαστε μαζί , αλλά τις δικές μου δουλειές και το παιδί ας τα κάνω μόνο εγώ δεν πειράζει...Αυτή είναι η λογική του γενικά
Ναι αν μπορείς να λείπεις κάποια διαστήματα να μην είσαστε ολη μέρα μαζι είναι καλο, γιατι αλλιως γινεσαι πολυ δεδομένη και πρεπει ο αλλος να σε αναζητά κάπως. Αυτο είναι και το δύσκολο της συγκατοίκησης. Εγω πιστεύω αν δεν είσαι παντα εκει, αυτο θα βοηθήσει να τα ξαναβρείτε. Εκτος απ' τη σχολή τι αλλο κάνει; πως τη βγάζει την ημέρα; για πες λιγο.
Αρχικαψουρησ με την παρτη σου είναι αυτός εμένα μ αρέσει αλλά αγαπάει εξάρτιτηκα όπως συνήθως
Καψουροκαψόυροτερος των καρακαψουρεων είναι ο δικός σου
και η παγωτακι ειναι καψουριτσα.. τοσα εχει αντεξει η φουκαριαρα, αν δεν δεν τον αγαπουσε τερμα γκαζια δεν θα τα υπέμενε ολα αυτα.Quote:
Originally Posted by elis
μακαρι να αλλαξει ο τυπάκος, γιατι ειναι κριμα να τα καταστρεψει ολα
χαχα ναι μωρέ ερωτευμένοι φουλ... αλλά τα χω παίξει λίγο