Είναι η μισή αλήθεια. Και η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το τίποτα. Με το παραπάνω σκεπτικό είναι που οι περισσότεροι έχουν καταλλήξει να είναι ο καθένας: μόνος του, εγωϊστής, εγωκεντρικός, αυτάρκης, χωρίς ευαισθησία, σκληρός (να μη συνεχίσω αυτό τον κατάλογο...). Γι' αυτό είναι μπάχαλο η κοινωνία που ζούμε (δεν ξέρω αν το έχεις δει αυτό?).Quote:
Originally Posted by Georgia78
> Και οντως με την αγοραφοβια ηρεμησα απο τους τριτους και δινω βαση σε μενα .
Πραγματικά, γι' αυτό έρχεται. Αλλά η σωστή λύση δεν είναι να κάνεις τα παραπάνω. Φαίνεται σαν η προφανής λύση, αλλά είναι πολύ "προφανής" και επιφανειακή.
Μου θυμίζει κάποιον που ο γιός του ήταν πρώην χρήστης ηρωίνης. Μου είπε: "Αν θέλεις να αισθανθείς καλά, να πάρεις ηρωίνη. Ξέρεις πόσο ευχάριστα θα νιώσεις, θα βρεθείς στην απόλυτη ευτυχία". Μου το είπε φυσικά για να μου δείξει πόσο λάθος είναι.
> Εχεις κανει ψυχαναλυση ;
Η απάντηση είναι όχι. Αυτή είναι η μισή αλήθεια, γιατί είχα επισκευθεί ψυχολόγο/ους που προσπαθησαν να κάνουν ψυχανάλυση σε μένα...
Και άκουσα και αυτά που άκουσες και που θα ακούσεις από τον περισσότερο κόσμο. Και μου είπαν και να πάω διακοπές μόνος μου (ήταν η αρχή) και ο ηλίθιος πήγα. Και μου είπαν να πιάσω μια δουλειά σαν "φάρμακο" και ο ηλίθιος το έκανα. Κλπ. Έχω ακούσει, και συνεχίζω να ακούω άπειρες τέτοιες ηλιθιότητες. Ευτυχώς τώρα, αν και κάπως πιο αργά, καταλαβαίνω ότι είναι ηλιθιότητες. Όσο πιο γρήγορα τα καταλάβει κανείς αυτά, τόσο το καλύτερο.
> ειχες αγοραφοβια σε βλεπω οτι το προβλημα το αντιμετωπιζεις διαφοραετικα απο οτι οι περισσοτεροι ...
Και συνεχίζω να έχω αγοραφοβία. Και στην αρχή το αντιμετώπισα όπως οι περισσότεροι που λες. Η αγοραφοβία δεν είναι "αρρώστεια". Είναι μια θαυμάσια, υγιής κατάσταση, που σου λέει απλά: "ώπα που πας?". Βέβαια η απόσταση του "ώπα που πας" μέχρι... μπορεί να είναι 5 λπτά μπορεί και 500 χρόνια.
Και είναι πάρα πάρα πολύ επίπονο, και είναι εξαιρετικά εξαιρετικά δύσκολο για τους περισσότερους, να ανακαλύψει κανείς πώς πραγματικά χρειάζεται να αντιδράσει.
Και μη σε επηρεάσει τι έχω εγώ, γιατί πολλοί σκέφτονται, "α! αφού δεν το έχει λύσει δεν ξέρει κι όλας". Αυτό πάλι είναι η "προφανής", ανόητη σκέψη.
> ... ουτε ο ψυχολογος δεν μου τα ειπε ετσι η συμβουλη του ηταν να παω σε μια καφετερια ,
> να γραφτω στο γυμναστηριο ενω αυτα δεν με βοηθουν σαν λυσεις στην αιτια
Ούτε αυτός ξέρει. Ούτε για τον εαυτό του ξέρει. Πηγαίνεις εσύ, εγώ, άλλοι, στο τέλος ίσως να αισθάνεται σαν μικρός θεός, μπροστά στην τεράστια ανάγκη των ανθρώπων που συναντά. Και τότε θα μπορεί να λέει ότι μαλ..κία θέλει.
Ερώτηση, αν καταλαβαίνω καλά, δεν είναι ο ψυχίατρος που ανέφερες σε προηγούμενο μήνυμα, σωστά? Αυτός ακούγεται αλλαζόνας, σίγουρος γι' αυτά που λέει, τόσο σίγουρος που στο τέλος θα σε στείλει και στην πυρά σαν αιρετική. Ξέρεις, όπως τον Γαλιλαίο, "κι όμως κινείται".
