Ανεκαθεν (κριση ξεκριση) οσοι ισορροπημενοι ενηλικες υπαρχουν τοσα ισορροπημενα παιδια υπαρχουν...και ο νοων νοειτω...επισης οι πειραγμενοι ενηλικες δεν πεφτουν απο τον ουρανο ως πειραγμενοι ενηλικες...κατι ψιλογαμηθηκε στη παιδικη τους ηλικια. Επισης στα παιδια ειναι πιο δυσκολο να εντοπιστει καποια προδιαθεση η καποιο συμπτωμα, πρωτον ειναι στην αναπτυξη και μπορει να τα μπερδεψει καποιος με φυσιολογικα σταδια αναπτυξης και δευτερον ενα παιδακι σπανια θα παρατηρησει τον εαυτο του ωστε να πει στη μαμα και το μπαμπα του "σκεφτομαι/νιωθω ετσι/αλλιως..." απλα τα σκεφτεται τα νιωθει, τα βιωνει...και τα χρονια περνουν...και ο ενηλικας κανει το μπαμ. Και νομιζουμε πως το "ξεβιδωμα" ερχεται ξαφνικα με την ενηλικιωση...
Τα παιδια θα επρεπε να ζουν μια ζωη μελι οπως την περιγραφεις ναι, αλλα εγω απο τους 25 μαθητες που ειχα περσι μπορω να σου πω απο τωρα τι προβληματα εχουν ηδη/θα εχουν μεγαλωνοντας οι 8...και αυτο αν δεν μου ξεφυγε κατι. Και δεν εχει σημαδια κακοποιησης απο γονεις καποιο...παραμελησης ναι, σκατα διαπαιδαγωγησης ναι, υπερβολικων απαιτησεων απο δεκαχρονο απο νευρωτικη μανα ναι, κακοποιησης οχι. Και μια περιπτωση εντονης κοινωνικης συστολης. Απο ολα εχει ο μπαξες...μπορω να φανταστω και τα οχτω παιδια που σου λεω με καταθλιψη το λιγοτερο. Το βλεπεις στα ματια τους οτι αυτη η ζωη θα τους πεσει βαρια...
Κατα τα αλλα ας χαπακωνονται και ας θεραπευονται οι ενηλικες φυσικα οχι τα παιδια αλιμονο, και ας προσφερουν στα παιδια τη ζωη που χρειαζονται για να μεγαλωσουν ισορροπημενα δεν αντιλεγω.
(Αυτα μιλωντας γενικα οχι για περιπτωσεις παιδικης ψυχοπαθειας ξερω γω)