Δεξιότητες για ανεξάρτητη ζωή

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Να πόσο πολύ φαίνεται και πόση διαφορά κάνει το κατάλληλο υποστηρικτικό περιβάλλον...μπαμ κανει απο μακριά...φτου μη σε βασκάνω χαχα! Και πισογυρίσματα να έχεις (που στο απέυχομαι) μεσα στο πρόγραμμα είναι καμιά φορά...μια χαρά θα τα πας :)

---

Κοιτούσα το θέμα και είδα ότι δεν απάντησα.

Πρώτα απ'όλα η στήριξη έχει να κάνει με κάλυψη βασικών αναγκών όπως στέγης , τροφής , ρουχισμού και χαρτζηλίκι για να μπορώ να πηγαίνω καμιά βόλτα. Ευτυχώς δεν ξοδεύω πολλά. Το πολύ 15 ευρώ την εβδομάδα να φάω. Με πληγώνει βέβαια αυτή η κατάσταση της πλήρους εξάρτησης.
Μετά είναι η κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών. Δεν με έκαναν σε καμία περίπτωση να νιώσω κατώτερος ή να νιώσω ότι με περιθωριοποιούν. Ακόμα και οι φίλοι με αντιμετωπίζουν ως ίσο προς ίσο. Παράδειγμα έχω έναν κολλητό και ζητούσε την γνώμη μου σε ένα προβλημά του. Δεν είπε άσε τι να μου πει ο τρελάρας. Το ίδιο και η κολλητή μου. Είναι και τι δίνεις νομίζω και αν ο άλλος το εκτιμά. Είναι πολύ καλά παιδιά και οι τρεις βασικοί φίλοι. Οπότε υπάρχει στήριξη νομίζω και σίγουρα είναι και αυτός ένας πυλώνας για την ανάρρωση.

η τελευταία απάντηση πήγαινε στην @Μαρα έκανα λάθος παράθεση!!1

Eίσαι πολυυυυυυ τυχερος !!!!!
Η μαμα μου ξεπατωνοταν στη δουλεια... και την ελεγαν και χαζη απο πανω...

Με χαρά διαβάζω όσα έχετε γράψει εδώ, θα μιλήσω για μένα . Ένας λόγος για τον οποίο μου ξεκίνησε η ιψδ ήταν και είναι η υπερπροστασία των γονιών μου. Όταν είσαι μοναχοπαίδι αυτά τραβάς. Απο την άλλη το εκμεταλλέυεσαι και εσύ. Απο την μία θές να σε αφήσουν ήσυχο , απο την άλλη τους φορτώνεις με τα προβλήματα σου. Απο την δική μου εμπειρία , η ιψδ μου σταμάταγε όταν συνέβαινε κάτι συνταρακτικό στην ζωή μου. Νέος έρωτας , νέα δουλειά , αλλαγή καριέρας, κάποιο ταξίδι! Και μου έρχεται όταν νιώθω ότι δεν μπορώ να ζήσω ανεξάρτητος! Φυσικά και έχω ανθρώπους που με στηρίζουν , αλλά δυστυχώς αν δεν πάθεις , δεν μπορείς απόλυτα να μπείς στην θέση του άλλου. Τους λέω για αποπροσωποποίηση , και μου λένε μην ψάχνεις στο ιντερνέτ , έλα μωρέ δεν είναι τίποτα κτλπ. Το βασικό είναι να μην υπερτιμάς αλλά να μν υποτιμάς κιόλας το πρόβλημα του άλλου. Το θετικό είναι ότι με αυτό το πρόβλημα , έμαθα τόσο καλά ψυχιατρική , που ανακάλυψα ότι θα έπρεπε να διαλέξω την χημείασαν κλάδο απασχόλησης! :p. Εγώ ενώ δείχνω ώρες ώρες πολύ ανεξάρτητος , τις περιόδους που με πιάνουν αυτά , πάντα χρειάζομαι κάποιον!

Επαναφέρω το θέμα με μια λίστα κάποιων δεξιοτήτων που χρειάζονται για την επίτευξη της ανεξαρτησίας για άτομα με ψυχική ασθένεια. Όποιος θέλει να προσθέσει ιδέες για το πως μπορούμε να μάθουμε κάποιες δεξιότητες ας γράψει.
1)Προσωπική υγιεινή
2)Κοινωνικοποίηση
3)Ενταξη σε εκπαιδευτικά προγράμματα
4)Δουλειές σπιτιού (Μαγείρεμα, σιδέρωμα, πλύσιμο ρούχων,καθάρισμα)
5)Διπλωμα οδήγησης
6)Διαχείριση χρημάτων (αποταμίευση, λογαριασμοί)
7)Διαχείριση φαρμακευτικής αγωγής
8)Ψώνια (τροφή, ρουχισμός κτλ)
9)Χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς
10)Εύρεση εργασίας
12)Γραφειοκρατικά ζητήματα

Μέχρι στιγμής τα πάω καλά:
Προσωπική υγιεινή
Κοινωνικοποίηση
Δουλειές σπιτιού (εκτός από σιδέρωμα, πλυσιμο ρούχων)
Διαχείριση χρημάτων αυτό που κάνω είναι να αποταμιεύω για βιβλία :P
Διαχείριση φαρμακευτικής αγωγής είμαι συνεπής
Ψώνια. Συνεισφέρω με το να ψωνίζω τρόφιμα και τον ρουχισμό μου

Θέλω δουλειά στα παρακάτω:
Ενταξη σε εκπαιδευτικά προγράμματα
Διπλωμα οδήγησης
Χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς. (δεν έχουμε εδώ που μένω και δεν είμαι εξοικειομένος με την χρήση αστικών, μετρό, αεροπλάνου, τρένου)
Εύρεση εργασίας
Γραφειοκρατικά ζητήματα (νιώθω χαμένος τώρα που κοιτάω για προγράμματα οαεδ και γενικά για οτιδήποτε γραφειοκρατικό)

Τι να σας πω ρε παιδιά εγώ εδώ που μένω κανένας δε με έχει για τρελό όλοι μου φέρονται άψογα μάλλον θα ξέρουν τι πέρασα και με λένε τούβλο όχι τρελλό Μάρα για να καταλάβεις είμαι σαν τη μάνα σου περίπου δηλαδή ότι και να κάνω κανεισ δε με λέει τρελό

Αυτα που σημειωσες serios είναι σωστά για κάθε μορφη βελτίωσης. Θα ελεγε επισης το να συναναστρεφεσαι με τους καλύτερους σου και θετικούς ανθρωπους, να επιδιωκεις να συζητας μαζι τους οτιδήποτε και να αποκομίζεις καλα. Καλα εννοω ενθάρρυνση, γνωσεις, τρόπο σκεψης και παραδειγματα προς μιμηση. Επίσης, το να παιρνεις πρωτοβουλίες, ιδιως όταν θα σε βοηθησουν να αναπτυξεις λογική και οξυδέρκεια πχ στη δουλεια σου.

Μεχρι και τωρα τα βασικα που χω εγω και με δυσκολευουν ειναι μερικες φορες η αβουλησια και η η ελειψη κινητρου αν και γενικα ειμαι λειτουργικος σε αυτο που λεει ο σεριος για βλεμαυικη επαφη εγω οταν ημουν σε επεισοδιο τους κοιταγα στα ματια ολους επιμονα και νομιζα κιολας ουι με κοιτανε οι αλλοι και θελουν να με βλαψουν....
Τωρα οσο για τα αλλα εγω επειδη περνω χαμηλες δοσεις αντιψυχωτικου καμια φορα εχω παραληρημα....
Π.χ νομιζω αυτες τις μερες οτι θα μουν κανουν αυτα που εχω κανει ργω σε αλλους χθες το βραδυ νομιζα οτι καποιος τυχαιος με ακολουθουσε για να με μαχαιρωσει και αλλες φορες γυρναω κοιταω πισω μου συνεχεια αν με ακολουθουν...διωκτικο παραλητημα πρεπει να ναι αυυο ε? Αντε ομως εγω να θυμηθω εκεινη την στιγμη οτι ειμαι σε ντελιριο...δυσκολο πολυ

οταν εισαι σε υποτροπη μπορεις να κανεις κατι απο ολα αυτα?
εγω αυτο παθαινω..βαζω στοχους, μετα υποτροπη και μετα παλι στο μηδεν..

Οταν ειμαι σε υποτροπη ειμαι ακρως δυσλειτουργικος σε καθε βημα εχω και ενα παραληρημα και ειμαι συναισθηματικα φορτισμενος με αγχος φοβο θυμο οι παρανοιες γινονται εμμονες και δεν αφηνω χωρο για αλλες σκεψεις και δραστηριοτητες συν οτι εχω αβουλησια ανηδονια η καμια υπερδιεγερση

Σείριε πάντως δεν καταλαβαίνω γιατί έχεις παράπονο. Εγώ μέχρι τώρα δεν σε έχω δει ποτέ να γράψεις κάτι παράλογο και ο λόγος σου είναι πολύ συγκροτημένος και έξυπνος!! Στα λέω όλα αυτά γιατί βλέπω ότι έχεις υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό σου ενώ έτσι τον πιέζεις πολύ και θα ξεσπάσει κάποια στιγμή. Επιπλέον έχεις το θετικό ότι δεν έχεις νιώσει ποτέ κατώτερος άρα θα έπρεπε να πετάς!!
Εγώ τι να πω που το έχω από παιδάκι και με κορόιδευαν οι άλλοι, έχω γίνει άπειρες φορές ρεζίλι για πολλούς λόγους με βλακείες που πετάω και άλλα και δεν είχα συγκροτημένη σκέψη μέχρι που χρειάστηκε να νοσηλευτώ; Πιστεύω η δική σου πορεία είναι πολύ καλή, από τις καλύτερες αν όχι η καλύτερη και θα έπρεπε να χαίρεσαι γι'αυτό! Εγώ σε θαυμάζω πάντως μου φαίνεσαι υγιής.

Σε καταλαβαινω. Εγώ πέρασα δύσκολα παιδικά λόγω απομόνωσης κ δικής μου αδυναμίας. Είχε κ ξύλο απο την πλευρα της μητερας αλλά οι εντάσεις σταμάτησαν στο γυμνάσιο.Τοτε είχα την αρχή της πρόδρομης φασης.

Νομιζω εγώ αντιμετώπιζω αυτόστιγματισμό δηλ ο εαυτός μου πολλές φορες δεν είναι σύμμαχος. Έχει να κανει πως βλέπω εγώ τον εαυτό μου.Σίγουρα η ανάρρωσή μου έχει παρα πολλά θετικα κ μέχρι στιγμής βιωσα την κόλαση της ψύχωσης κ όχι την κόλαση της απόρριψης κ του στιγματισμού που πιστεύω θα με λυγουσε.

Μπορω να νιώσω έστω κ επιφανειακα τον αποκλεισμό που βιώνουν κάποια ατομα.Είναι απλα ανυπόφορο να τον διαχειριστεί κάποιος.

Έτσι νιώθω κι εγώ αυτό τον αποκλεισμό που λες και είναι τραγικός. Ακόμα και οι φίλοι που σπάνια είχα εκμεταλλεύονταν την ασθένειά μου ο θεός να τους κάνει φίλους και μου φέρονταν απάνθρωπα. Είπαμε, "τρελοί" είμαστε όχι χαζοί, και εμείς καταλαβαίνουμε όπως όλοι τι πάει να πει απομόνωση και κοροιδία, κτλ.
Και κάτι άλλο, πρέπει όλοι όσοι έχουμε ψύχωση να δουλέψουμε στο κομμάτι του αυτοσεβασμού και του μη αυτοστιγματισμού, μακάρι να το καταφέρουμε! Μακάρι επίσης να γίνει αυτό που λένε εδώ τα παιδιά, να βγει σύντομαι μόνιμη θεραπεία!!

Πάντως δεν είναι παράπονο. Ίσα ίσα εκτιμώ κάποια πραγματα απλα θέλω να διεκδίκησε επιτέλους την ζωή μου.

Όσο πιο πολύ δουλευεισ τόσο πιο πολύ παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου δεν υπάρχει άλλος τρόπος νομίζω