οταν πιστευες στο για παντα που σου υποσχεθηκαν και ξαφνικα μια μερα το πηραν πισω
Printable View
οταν πιστευες στο για παντα που σου υποσχεθηκαν και ξαφνικα μια μερα το πηραν πισω
Και μια μεγάλη αλήθεια όταν δεν θέλεις.. απο πείσμα, για το γαμ....το που το έχασες και μαζι και σενα..αλλά αν θες να ζήσεις το παλεύεις και κάποια στιγμή γίνεται... απόσταση πάνω απ όλα..!!!
η οταν εχεις την ελπιδα οτι θα ξαναγυρισει και κλεινεσαι στο καβουκι σου και περιμενεις.
η ζωή δεν θα σε περιμένει ζήσε..εχασα εναν χρονο για το τπτ του αλλου...Quote:
Originally Posted by pisces27
Το ξερω. αλλα δεν μπορω. αυτη η ελπιδα ειναι που με κραταει .Quote:
Originally Posted by maria eleni
σκότωσε την μονη σου !Quote:
Originally Posted by pisces27
ΠΩΣ; ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ;Quote:
Originally Posted by maria eleni
ξεγραψε τον οχι με βοήθεια πατεριτσας ομως (νεο πρόσωπο) βγες με την μανα σου εστω αν δεν γουσταρεις φιλους στην προκειμενη..και μιλα βγαλτα απο μεσα σου.. κ ασε τον χρονο να περασει..Quote:
Originally Posted by pisces27
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΟΜΩΣ. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΩ ΜΕ ΤΟ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΣΩ ΠΑΝΩ ΣΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΚΛΑΙΩ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΜΕΡΑ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΔΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙ ΘΑ ΜΕ ΠΙΑΣΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ. ΚΑΙ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΜΕ ΜΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ. ΕΛΠΙΖΩ ΑΥΤΟ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΚΑΠΩΣQuote:
Originally Posted by maria eleni
Τον μεγαλυτερο ερωτα τον εζησα στα 20,δεν ηταν ανεκπληρωτος, ειχαμε σχεση, πιστευα οτι δεν θα ξανανιωσω για κανεναν αυτο που ειχα νιωσει γι αυτον, κ ναι σωστα μαντεψατε...δεν το ενιωσα ξανα τοσο δυνατα, αλλα ημουν 20 , το ειχα εξιδανικευσει. Μεγαλωνοντας δεν μπορω να πω οτι ερωτευτηκα, αλλα αγαπησα εντονα κ με διαρκεια. Τωρα πια σ αυτη την ηλικια , ακριβως επειδη ξερω τι θελω, ο βαθμος δυσκολιας μεγαλωνει, ας παιξω κανενα τζοκερακι καλυτερα ( χαχαχαχ) κ αν μου κατσει??
Ίσως πάλι, αυτή την κατάσταση ελπίδας και προσδοκίας να της προκαλεί ο φόβος. Σε κάθε εξάρτηση κρύβεται ο φόβος από πίσω.
Συμφωνω οτι ο φοβος μπορει να κρυβεται πισω απο καθε εξαρτηση , αλλα οχι μονο ο φοβος που αναφερεις , αιολε , ειναι και ο φοβος της μοναξιας , ο φοβος οτι μπορει να μην ξαναβρεις κατι παρομοιο , και ο απλος εγωισμος της απορριψης ................
Θεωρώ σημαντική την άποψή σου αφού έχεις βιώσει καταστάσεις εξάρτησης και τις πάλεψες και χαίρομαι που συμπληρώνει την δική μου σκέψη. Αναφέρθηκα στην έννοια της εξάρτησης γιατί θεωρώ ότι η εμμονική προσκόλληση που μας προκαλεί η απόρριψη αποτελεί εξάρτηση...και πράγματι ο φόβος έχει πολλά πρόσωπα. Σε προσωπικό επίπεδο θα ήθελα να καταθέσω και έναν άλλο είδους φόβο που βίωσα έντονα σε παρόμοια περίπτωση και θεωρώ σημαντικό γιατί αυτό το συναίσθημα του έντονου φόβου ήταν που δημιουργούσε και διατηρούσε την εμμονή. Ο φόβος αυτός προέκυψε από τις βαθύτερες πεποιθήσεις αναξιότητας που ήρθαν στην επιφάνεια με την απόρριψη. Με λίγα λόγια η απόρριψη ήταν σαν να επιβεβαίωνε τις πεποιθήσεις αυτές που προϋπήρχαν χωρίς να είναι συνειδητά αντιληπτές αφού για χρόνια δεν ήθελα να τις κοιτάξω. Ένα μεγάλο "δεν αξίζω" πλημμύριζε την ύπαρξή μου κι ένας τρόμος ανυπαρξίας που με ωθούσε στην αναζήτηση του "ναρκωτικού", την διάψευση της απειλής. Κάπως έτσι αποδόθηκαν τεράστια ποσά ισχύος σε αυτούς που δεν έπρεπε. Θεωρώ ότι οι καταστάσεις πόνου που βιώνουμε στις περιπτώσεις αυτές, αποτελούν μοναδική ευκαιρία προσωπικής ανάπτυξης, και πρέπει να τις εκμεταλευόμαστε. Διότι αυτός που δεν περιμένει τον άλλον να του πει το τι αξίζει, μπορεί να στεναχωριέται στην απόρριψη αλλά το ξεπερνάει και προχωράει μπροστά...γιατί δεν φοβάται.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Το σημαντικο σε μια σχεση ειναι να υπαρχει επικοινωνια και αλληλοσεβασμος.
Ο ερωτας ειναι κατι που υπαρχει στο μυαλο μας,σχετιζεται με σεξουαλικα ενστικτα,ανασφαλειες,εγωισ μους και εξιδανικευσεις.
Ειναι μια πλαστη κατασταση που οκ ειναι ωραιο να τη ζησεις μικρος,αλλα αν συνεχισεις ετσι ολη σου τη ζωη δε σου βγαινει σε καλο.
Οταν μεγαλωνεις θελεις εναν ανθρωπο να συνεννοειστε και να μην προσπαθει ο ενας συνεχως να καπελωνει τον αλλον.
Αν υπάρχει άνθρωπος που δεν μπορείς να ξεπεράσεις με τίποτα...
Ναι. Πιστεύω πως υπάρχει! Υπάρχει αυτός που για κάποιον λόγο δεν βρήσκεστε τώρα μαζί. Για όποιον λόγο. Δεν έχει σημασία. Αλλά είναι αυτός που όταν περπατάς στα μέρη που περπατήσατε μαζί, ανατριχιάζεις. Είναι αυτός που δεν θες με κανέναν άλλο να κάνεις τα πράγματα που κάνατε μαζί. Γιατί τα θεωρείς ΔΙΚΑ ΣΑΣ πράγματα και δεν ανοίκουν σε κανέναν άλλο.
Ναι, νομίζω πως υπάρχει. Ακόμα κι αν είσαι καταδικασμένος να μην τον ξαναέχεις είτε από δική σου είτε από δική του επιλογή, πάντα μέσα σου θα υπάρχει...
Και να σημειώσω πως γι αυτόν τον άνθρωπο δεν παίζει κανέναν ρόλο αν είσαι με κάποιον ή όχι, αν είσαι με κάποιον καλύτερο ή χειρότερο, πιο όμορφο ή πιο άσχημο... Γιατί για κάποιο λόγο ένα κομμάτι του εαυτού σου ανοίκει σε αυτόν.