Εγώ φαντάζομαι πολύ συχνά ότι έχω κερδίσει το τζόκερ :p
Printable View
Εγώ φαντάζομαι πολύ συχνά ότι έχω κερδίσει το τζόκερ :p
Καθε μερα.... Μαλιστα πολλες φορες καθομαι σε αυτους τους κοσμους για ωρες. Σιγουρα ειναι καλυτεροι απο τον πραγματικο
Κι εγώ καθημερινώς χάνομαι σε τέτοιου είδους φαντασιώσεις... Ωστόσο, το περιεχόμενο τους δεν είναι πάντα καλό. Τις μέρες που είμαι σε έξαρση, όλα μαυρίζουν, και τα σενάρια γίνονται θρίλερ. Όταν είμαι καλά ή καλύτερα αρμενίζω σε κόσμους ηρεμίας κι ελπίζω μια μέρα να μπορώ να νίωθω ασφαλής και υγιής.
Εγω οταν οδηγω κανα 1/2 ωρο την μερα παιζω διαφορα σεναρια στο μυαλο μου, σε στυλ , ηρωα , πολυεκατομυρουχου και φυσικα νομπελιστα! Καπου ειχα διαβασει οτι απελευθερωνεται ντοπαμινη , και ειναι καλο για το στρες και την ψυχολογια μας γενικα
Quote:
Originally Posted by Έρις
Μια απο τα ιδια. Πολλες φορες φανταζομαι πως ειμαι σε καταστασεις που στην πραγματικότητα δεν θα ηθελα να βρεθω ποτε. Αλλα εκει μου αρεσει να το φανταζομαι γτ τουλαχιστον μπορω να ελεγξω το αποτελεσμα
Το πρόβλημα με εμένα είναι ότι φαντάζομαι μία άσχημη κατάταση... ότι πεθαίνω... τουλάχιστον είναι η μοναδική κατάσταση που δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσω κι αυτό με ηρεμεί. Ελπίζω ότι απλώς θα έρθει η λύτρωση.
συνεχεια απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου και τωρα τελευταια το μονο που θελω ειναι να καθομαι καπου ησυχα και να ταξιδευω με τη φαντασια μουQuote:
Originally Posted by Lord of Light
Βασικά είμαι ο ορισμός του ονειροπόλου!
Maladaptive daydreaming...τσεκαρετε τον ορο αμα θελετε. Το εχω απο μικρο παιδι. Υπαρχαν περιοδοι που ξεχναγα μεχρι και να ζησω στη πραγματικη μου καθημερινοτητα, η ζωη με προσπερνουσε. Και οταν προσπαθουσα να το κοψω με επιανε τεραστια μιζερια/καταθλιψαρα.
Ασχετα που συνειδητοποιουσα οτι δε μου κανει καλο και να το σταματησω δεν μου εκανε καλο.
Μπρος γκρεμος και πισω ρεμα δηλαδη.
Τωρα το εχω περιορισει και εχω συμφιλιωθει με το λιγο, ειμαι οκ με αυτο, μια χαρα. Χωρια που υπαρχει και οι θεωρια οτι ολοι εχουν εναν εσωτερικο μονολογο για τη ζωη τους/μια ιστορια για το πως την βλεπουν απλα δεν τον παιρνουν ολοι χαμπαρι. Μεχρι ενα βαθμο ειναι νορμαλ δηλαδη. Αμα σε πιανουν ομως να κανεις μονος σου χειρονομιες η να γελας/μιλας στον εαυτο σου οκ ισως δεν ειναι τοσο :P
Επισης υπαρχει η θεωρια πως σε εκτεταμενο βαθμο ειναι αμυντικος μηχανισμος του ψυχισμου για να ξεφυγει κανεις απο μια επιπονη/μη ικανοποιητικη πραγματικοτητα αλλα απο ενα σημειο και μετα ξεφευγει απο αμυνα και γινεται κουσουρι, ο μονος τροπος που αντιλαμβανεσαι τον κοσμο/αλληλεπιδρας με αυτον/σκεφτεσαι. Αυτο ειχα παθει εγω απο τα 3-4 ακομα. Μεγαλωνοντας ευτυχως συμμαζευτηκε το πραγμα αλλα οκ... ακομα ειμαι στη κοσμαρα μου :P
Πολύ ενδιαφέροντα αυτά. Και εγώ λίγο έως πολύ, βρίσκω αυτή τη διέξοδο όταν είμαι πεσμένος και μελαγχολικός.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Είναι σαν να στρουθοκαμηλίζεις. Ένω υπάρχουν προβλήματα μπροστά σου, πας με το νου σου ταξίδια από τις Μαλδίβες μέχρι τις Παρθένες Νήσους!
Θα το κοιτάξω περαιτέρω και σε ευχαριστώ.
Θα προτεινα να μη το σκαλιζεις και πολυ, μπορει να σου γαμησει τη ψυχολογια αδικα...και ως καποιον βαθμο ειναι υγιες υποθετω. Χαλαρα.Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Κοίταξε, την ψυχολογία μου δεν την λες και "παρθένα"...!Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Από ακαδημαϊκό ενδιαφέρον θα το κοιτάξω, όπως έχω κοιτάξει και πολλά άλλα.
Κι όταν οι σκέψεις σου σε πάνε σε μέρη πιο άσχημα από αυτά που ήδη βρίσκεσαι....
Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό;
χαχαχα και έλεγα πως μόνο εγώ είμαι τόσο "βλαμμένο"...:pQuote:
Originally Posted by Natalia_sups
Πως κατάφερες να το σταματήσεις ή έστω να το συμμαζέψεις χωρίς να φρικάρεις? Οταν προσπάθησα να το κάνω,κόντεψα στην κυριολεξία να αυτοκτονήσω..
Aν και βασικά πιστεύω ότι αυτό περιορίζεται όταν η καθημερινότητα του ατόμου είναι απο υπέροχη εώς υποφερτή.
τελευταια φορα που πηγε η σκεψη μου στο πως μπορει να ειμαι στο μελλον και μου βγηκαν ολες μου οι φοβιες επαθα κριση πανικουQuote:
Originally Posted by Έρις