Originally Posted by
AngelosA
Γεια σου φίλε
Πολλά από αυτά που σε προβληματίζουν με έχουν προβληματίσει και εμένα. Άγχος που εκφράζεται με το να ψάχνω αιτίες και να το εξουδετερώνω με συνεχείς σκέψεις που για χρόνια τώρα όχι μόνο δεν βοήθησαν αλλά με εγκλώβισαν παραπάνω. Σεξουαλικότητα, κοινωνία, ηθική, σχέσεις και γενικά με τα πάντα. Τον τελευταίο καιρό κάνω την προσπάθεια του να μην προσπαθώ. Και αυτό πάλι προσπάθεια είναι. Για να σταματήσει η κάθε προσπάθεια χρειάζεται να φτάσεις πάτο. Εκεί συνειδητοποιείς πως το πρόβλημα του μυαλού δεν λύνεται με τον ίδιο του τον μηχανισμό, την σκέψη δηλαδή, και στην ουσία το πρόβλημα δεν υπάρχει στην εξωτερική πραγματικότητα αλλά μόνο στην σκέψη. Ο Αϊνστάιν νομίζω είπε ότι το πρόβλημα δεν λύνεται με το ίδιο μυαλό που το δημιούργησε. Με βοηθά να μοιράζομαι το πρόβλημα με άλλους, να ξοδεύω αλλού την ενέργεια και να μην προσπαθώ να το εξηγήσω. Μπορείς να δεις στο profile μου κάποια άλλα μηνύματα που έγραψα πως το καταλαβαίνω το θέμα με παρόμοια ψυχολογικά με τα δικά μου σε παρόμοια άτομα. Αν τα εμπόδια που έστησες μπροστά σου είναι λόγο, υπερευαισθησίας, τελειομανίας, απαισιοδοξίας και εγωισμού όπως εμένα, μπορεί να σε βοηθήσει αν διαβάσεις τα 30 posts στο φόρουμ που έγραψα.
Επίσης, τα φάρμακα δεν μου έλυσαν το πρόβλημα, επειδή δεν είναι μόνο χημείας του εγκεφάλου αλλά και πως έμαθα να σκέφτομαι μέσα από τα χρόνια. Με το να φύγει λίγο η κατάθλιψη με SSRI, πάλι οι σκέψεις μου με έριχναν μέσα στην παγίδα. Τώρα που ξεκίνησα ξανά SSRI με cognitive behavior therapy (που θεωρώ βοηθά παραπάνω από την ψυχανάλυση άτομα με ιδεοψυχαναγκασμούς), βλέπω οτι τα φάρμακα απλά με κάνουν να νιώθω διαφορετικά, όχι καλύτερα. Πάλι θα πρέπει να υποβαθμίσω το εγώ που έχτισα τόσα χρόνια.
Για την ομοιοπαθητική, η γνώμη μου είναι πως αφού ζούμε σε ένα κόσμο που πηγαίνει προς την κατεύθυνση της επιστημονικής λογικής τότε βλέπω ότι όλοι αναγνωρισμένοι γιατροί, καθηγητές, επιστήμονες κτλ δεν αναγνωρίζουν την ομοιοπαθητική
Οι επιστήμη εξηγεί το φαινόμενο βελτίωσης ασθενών με ομοιοπαθητική σε κάποιους παράγοντες. Ένας σημαντικός είναι η αυθυποβολή. Το placebo. Πιστεύεις δηλαδή στο φάρμακο και θεραπεύεσαι όχι απ' το φάρμακο αλλά απ' την πίστη σου σε αυτό. Εγώ όμως που είμαι αρνητικό άτομο και καχύποπτος, όχι μόνο δεν με βοηθά ένα αδρανές χάπι αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Το φαινόμενο nocebo. Η απιστία μου δεν με αφήνει να αυτοθεραπευτώ.
Δεν θα σου πω μην δοκιμάσεις την ομοιοπαθητική, αλλά αφού μία τεχνική που χρησιμοποιούν είναι η υπερβολική διάλυση. Πχ, μια σταγόνα φαρμάκου για μία ολόκληρη λίμνη, και η θεωρία οτι το νερό περιέχει μνήμη ακόμα και όταν αφαιρεθεί εντελώς το φάρμακο τότε πρότεινε στον ομοιοπαθητικό θεραπευτή να τον πληρώσεις με ομοιοπαθητικά λεφτά. Βάλε ένα ευρώ σε μια δεξαμενή νερού, και κάθε επίσκεψη παίρνε του μια μπουκάλα ομοιοπαθητικής πληρωμής.
