Καλημέρα..σκέφτηκα πολύ όλα όσα ειπώθηκαν...και υποθέτω ότι έχετε δίκιο..όλο αυτό με έκανε να δω κάποια πράγματα για τον εαυτό μου...που δεν πίστευα ότι υπήρχαν...με μόνο θετικό το ότι τελικά είμαι διαθέσιμη να διεκδικήσω κάτι που επιθυμώ..το παράδοξο εδώ είναι για μένα αυτό που επιθυμώ, δηλ. έναν άνθρωπου με τόσα αρνητικά στοιχεία..αυτό δεν ξέρω τί υποδηλώνει για μένα και την αυτοεκτίμησή μου..Από την άλλη, ίσως απλά να έχω πέσει από το σύννεφα με την όλη συμπεριφορά..που εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω, όχι γιατί δεν κάθισε, αλλά γιατί και 3 ώρες πριν συναντηθούμε, εκείνος μου έλεγε κάποιες πολύ καθημερινές του συνήθειες που θα πρεπε να συνηθίσω και άλλα τέτοια..κι ύστερα η απόλυτη εξαφάνιση, σαν να αντίκρυσε κάτι τερατόμορφο..γιατί ξέρω τί θα πείτε, δεν ήσουν αυτό που πε΄ριμενε..οκ. Αλλά τόσο απότομη στροφή δικαιολογείται μόνον όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με κάτι ακραίο...
¨οπως και να χει, εγώ έκανα αυτό που όφειλα στον εαυτό μου..όπως είπε και η aphelia, εξέφρασα τα συναισθήματά μου , ώστε να μην σκέφτομαι πως φταίω εγώ - άσχετο αν ακόμα το σκέφτομαι- και ελπίζοντας βέβαια σε ένα θαύμα..του στειλα ένα μήνυμα, λέγοντάς του ότι έχω αισθήματα για κείνον κι ότι θέλησα έτσι να εξαντλήσω την πιθανότητα...δεν απάντησε...νομίζω πως το χω πάρει απόφαση, το προσπαθώ τουλάχιστον, αν και ..ακόμα περιμένω.δεν ξέρω τί όμως...Μπορεί να ήταν όλα ψεύτικα..και σίγουρα δεν είχα ούτε την ελάχιστη σημασία από εκείνη που έλεγε πως είχα για κείνον..όμως είχα μια επικοινωνία και κάποια κοινά βιώματα που με καναν να πιστεύω πολύ σε αυτόν τον άθρωπο...και το μόνο που εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω..είναι πώς γίνεται να τρεξε τόσο μακριά, τόσο γρήγορα, χωρίς καν να κοιτάξει πίσω...αυτό δεν το καταλαβαίνω...