Απόρριψη στο γάμο και ζήλεια

Quote:

---

Originally Posted by cookerman

Αμέσως πιο κάτω μου γράφεις πως η ασθένεια της επηρεάζει τη συναισθηματική της κατάσταση, και έτσι πιστεύω πως είναι. Άρα πώς θα μπορούσε να ξέρει τί της γίνεται ή τί θέλει να κάνει;Για αυτό το λόγο επιμένω πως θα έπρεπε να συμβουλευτεί/συμβουλευτούμε κάποιον ειδικό ώστε είτε να παγιώσει αυτό που θέλει/εχει αποφασίσει στο μυαλό της, είτε να δεί πράγματα από κάποια διαφορετική οπτική

---

αλλο το τι ΘΕΛΕΙ να κανει, κι αλλο το τι συμβαινει στην προσωπικη σας σχεση.
αυτο που εννοω ειναι οτι ενας αρρυθμιστος θυρεοειδης δεν ειναι αυτο που της προκαλει ερωτικο ανικανοποιητο.
η μεταξυ σας σχεση το κανει αυτο.
αλλα, μπορει να επηρρεασει τις αποφασεις της με τροπο και ρυθμο που δεν θα το εκανε αν ηταν υγιης. να παρει για παραδειγμα οριστικες αποφασεις εν θερμω.
γι αυτο προτεινα να ρυθμιστει το παθολογικο θεμα πρωτα, για να σκεφτεται με καθαρο μυαλο.

ενας ΚΑΛΟΣ ειδικος πιστευω οτι θα εκανε καλο και στον πιο ισορροπημενο ανθρωπο, ποσο μαλλον στην γυναικα σου, αρκει να νοιωθει την αναγκη του, ομως. ενας ΚΑΚΟΣ Η ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΟΣ ομως, μπορει και να τον χαντακωσει. γι αυτο πολυ μεγαλη προσοχη στην επιλογη σου.

αν δεν νοιωθει οτι τον χρειαζεται ομως, δεν προκειται να την βοηθησει.
αυτο που χρειαζεται σιγουρα ειναι ενας καλος ενδοκρινολογος για να ρυθμισει τον θυρεοειδη.
και να σου απαντησω και με ερωτηση την απορια σου.
πιστευεις οτι μια γυναικα που εχει προβληματα στην σχεση της και θελει κατι αλλο, χρειαζεται ψυχοθεραπεια?
μπορει να ξερει μια χαρα τι θελει, και στην συνεχεια να βρει μια χαρα τι θα κανει, χωρις καμια βοηθεια.
το παθολογικο θεμα ειναι κατι διαφορετικο απο αυτο. γιαυτο επιμενω να ρυθμιστει.
ο ψυχολογος τι να κανει στον θυρεοειδη, δλδ?

Quote:

---

Originally Posted by cookerman

..
Όλα αυτά είναι υποθέσεις δικές μου, δε γνωρίζω πως το σκέφτεται. Αυτό είναι ένα θέμα δικό της που το αφήνει κατά τη γνώμη μου να διογκώνεται και για αυτό θα πρέπει να το δει με κάποιον ειδικό πριν να είναι αργά για όλους.

---

να σου κανω κι αλλη μια ερωτηση.
κι αν ηξερες οτι ενας ειδικος θα την ενθαρυνε να χωρισει εφοσον αισθανεται ετσι, τι θα ελεγες?
εχεις την εντυπωση οτι οι ειδικοι ενθαρυνουν να μην χωριζουν οι παντρεμενοι, επειδη υπαρχουν παιδια? δεν ισχυει.

Quote:

---

Originally Posted by cookerman

Ίσως, αλλά πως μπορεί να προσδιοριστεί ο χρόνος αυτός; Μέχρι τότε, τί; Θα διαιωνίσουμε μια κατάσταση (συγκατοίκηση) η οποία κατ'εμέ δεν πρόκειται μακροπρόθεσμα να φέρει θετικά αποτελέσματα; Από τη μία όπως έχω ξαναπεί θέλω να δώσω το χρόνο που χρειάζεται, από την άλλη όμως είναι απροσδιόριστος. Δεν υπάρχουν σταθερές, και αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα.

---

νομιζω οτι αυτο πρεπει να το ρωτησεις στον γιατρο της.
οχι το τι θα κανετε μεχρι τοτε, αλλα το αν προσδιοριζει μια συντομη η μεσοπροθεσμη λυση στο θεμα της ασθενειας της.
αν προκειται για θεμα χρονιο και μονιμο με ηρεμιες και εξαρσεις, φανταζομαι οτι θα πρεπει να μαθετε να ζειτε με αυτο και να παρετε και τις αποφασεις σας με αυτο..
σε αυτη την περιπτωση καλο θα εκανε ενας καλος ειδικος και στην ιδια, αλλα μονο αν το θελει με το ζορι, δεν θα εχει καμια καλη εκβαση.

Quote:

---

Originally Posted by cookerman

Προσπαθώ με κάθε τρόπο να επαναπροσδιορίσω τη σχέση μας ως άνδρας-γυναίκα, χωρίς τα παιδιά. Πρότεινα να πάμε οι δυο μας μια εκδρομή μακριά από το σπίτι και τα παιδιά να δούμε τί προοπτικές υπάρχουν. Να βγαίνουμε πιο συχνά πάλι οι δυο μας. Η ίδια αντιστέκεται κάθε φορά, θέλει να νιώσει πιο ελεύθερη, να βγει με τις φίλες της ή μόνη της μια βόλτα. Βρίσκω ένα τοίχος από δικαιολογίες μπροστά μου σε κάθε πρόταση επαναπροσέγγισης και εν μέρει το θεωρώ λογικό στην παρούσα κατάσταση.

---

στην επιθυμια της να βγει μονη και με φιλες, εισαι αρνητικος?
τι της απαγορευει να κανει και τα δυο?
ας βγει και με τις φιλες, ας βγειτε και σαν ζευγαρι οι δυο σας. και κυριως να πατε καπου μονοι. ταξιδακια ;)
υπαρχει προβλημα σε αυτο?
αν ειναι παντα και μονιμα αρνητικη στο να κανετε κατι μαζι, δεν νομιζω οτι μπορεις να κανεις κατι αλλο απο το να περιμενεις μηπως κατι αλλαξει, ακολουθωντας κι εσυ το δικο σου προγραμμα, χωρις να δειχνεις πιεση η αγωνια για την σχεση σας.

συμφωνω σε ολα με remedy..κανενας ειδικος δεν θα παροτρυνει τον αλλον να αλλαξει γνωμη..απλα θα τον βοηθησει να αποδεχτει τις αποφασεις του κ τις επιθυμιες του..
οπως κ να χει θελει χρονο κ δουλεια σε ολα τα επιπεδα και προσωπικα ο καθενας αλλα κ μαζι , για να ξεκαθαρισει το τοπιο...
σιγουρα υπαρχει αγαπη μεταξυ σας..κ σιγουρα κ εκεινη σε αγαπαει..το ερωτικο κομματι ειναι αλλο πραμα..ειναι αυτο που κανει τους ανθρωπους να παραμενουν μαζι ..αν παψει αυτο δυσκολα μενουν οι ανθρωποι μαζι.
με λιγα λογια η γυναικα σου δεν ειναι πια ερωτευμενη ως ενα βαθμο μαζι σου, αυτο χριεαζεται αποδοχη κ απο τους δυο σας..αν οντως τελικα ισχυει κ δεν ειναι μια απλη φρικη, κ απο εκεινη χρειαζεται αποδοχη, μιας κ ειναι καπως σοκαριστηκο για οποιονδηποτε το βιωσει κ απο εσενα αποδοχη..

ο ψυχολογος θα σας βοηθησει με λιγα λογια να αποδεχτειτε, να δωσετε χρονο, να επενεξετασετε κ να δειτε τους πραγματικους λογους τους οποιους σας εφεραν σε αυτη την κατασταση, με την προοπτικη επαναπροσδιορισμου..σε καμια περιπτωση κανενας ψυχολογος δεν αλλαζει γνωμες κ αποφασεις ανθρωπων.

κ κατι αλλο που μου ελεγε ο ψυχοθεραπευτης μυο ειναι το εξης..οταν φτανουμε σε σημειο να ανακοινωσουμε τις πραγματικες μας επιθυμιες στους αλλους, σημαινει οτι τις εχουμε ηδη αποδεχτει μεσα μας..
δλδ η γυναικα σου εχει ηδη κανει προεργασια κ επεξεργασια ολων αυτων που ειπε..αυτο ειναι κανονας..
δεν ξεστομιζουμε συνηθως πραγματα οταν δεν τα εχουμε ηδη επεξεργαστει, μονο σε περιπτωσεις που ειμαστε εν βρασμω...
εφοσον ομως η συζητηση σας ηταν ηρεμη κ ειρηνικη κ αυτη ανακοινωσε οτι δεν σε βλεπει ερωτικα, δεν πιστευω οτι ηταν μια κουβεντα που ειπωθηκε σε κατασταση "εν βρασμου"..

Συμφωνώ απόλυτα με Anxious4Ever!

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

αλλο το τι ΘΕΛΕΙ να κανει, κι αλλο το τι συμβαινει στην προσωπικη σας σχεση.
αυτο που εννοω ειναι οτι ενας αρρυθμιστος θυρεοειδης δεν ειναι αυτο που της προκαλει ερωτικο ανικανοποιητο.
η μεταξυ σας σχεση το κανει αυτο.
αλλα, μπορει να επηρρεασει τις αποφασεις της με τροπο και ρυθμο που δεν θα το εκανε αν ηταν υγιης. να παρει για παραδειγμα οριστικες αποφασεις εν θερμω.
γι αυτο προτεινα να ρυθμιστει το παθολογικο θεμα πρωτα, για να σκεφτεται με καθαρο μυαλο.

---

Συμφωνώ μαζί σου.

Quote:

---

ενας ΚΑΛΟΣ ειδικος πιστευω οτι θα εκανε καλο και στον πιο ισορροπημενο ανθρωπο, ποσο μαλλον στην γυναικα σου, αρκει να νοιωθει την αναγκη του, ομως. ενας ΚΑΚΟΣ Η ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΟΣ ομως, μπορει και να τον χαντακωσει. γι αυτο πολυ μεγαλη προσοχη στην επιλογη σου.

αν δεν νοιωθει οτι τον χρειαζεται ομως, δεν προκειται να την βοηθησει.
αυτο που χρειαζεται σιγουρα ειναι ενας καλος ενδοκρινολογος για να ρυθμισει τον θυρεοειδη.
και να σου απαντησω και με ερωτηση την απορια σου.
πιστευεις οτι μια γυναικα που εχει προβληματα στην σχεση της και θελει κατι αλλο, χρειαζεται ψυχοθεραπεια?
μπορει να ξερει μια χαρα τι θελει, και στην συνεχεια να βρει μια χαρα τι θα κανει, χωρις καμια βοηθεια.
το παθολογικο θεμα ειναι κατι διαφορετικο απο αυτο. γιαυτο επιμενω να ρυθμιστει.
ο ψυχολογος τι να κανει στον θυρεοειδη, δλδ?

---

Να ξεκαθαρίσω κάτι, όπως το ξεκαθάρισα και στην ίδια τη γυναίκα μου. Δεν θέλω να πάει σε κάποιον ειδικό ώστε να της αλλάξει άποψη ή απόφαση (αν έχει ήδη πάρει κάποια).
Θέλω να πάει ώστε να κατανοήσει και να απαντήσει στον εαυτό της και σε αυτό που νιώθει με σιγουριά, όποια απόφαση και αν πάρει.
Εγώ είμαι υποχρεωμένος να δεχτώ οποιαδήποτε απόφαση της, προσπαθώ να της δείξω την αγάπη μου καθημερινά και τις αλλαγές που έχω κάνει στον εαυτό μου βάσει των λαθών του παρελθόντος χωρίς να αυτοαλλοιώνομαι, αλλά από εκεί και πέρα το συναίσθημά της ελέγχεται απόλυτα από την ίδια, όχι από μένα ή την ψυχολόγο.
Η άποψη της ψυχολόγου, είναι πως σε αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει μέσω των κοινών ή όχι συνεδριών, να κατανοήσουμε πού βρισκόμαστε και σε οποιαδήποτε περίπτωση (χωρισμού ή όχι) να βρούμε την καλύτερη για όλους (εμάς και τα παιδιά) λύση. Θέλω σε ότι απόφαση πάρει η ΙΔΙΑ να μπορεί να την υποστηρίξει μέσα της 110%, αν υπάρχουν αμφιβολίες θα καταλήξουμε πάλι σε λάθη.

Quote:

---

να σου κανω κι αλλη μια ερωτηση.
κι αν ηξερες οτι ενας ειδικος θα την ενθαρυνε να χωρισει εφοσον αισθανεται ετσι, τι θα ελεγες?
εχεις την εντυπωση οτι οι ειδικοι ενθαρυνουν να μην χωριζουν οι παντρεμενοι, επειδη υπαρχουν παιδια? δεν ισχυει.

---

Νομίζω απάντησα παραπάνω.

Quote:

---

νομιζω οτι αυτο πρεπει να το ρωτησεις στον γιατρο της.
οχι το τι θα κανετε μεχρι τοτε, αλλα το αν προσδιοριζει μια συντομη η μεσοπροθεσμη λυση στο θεμα της ασθενειας της.
αν προκειται για θεμα χρονιο και μονιμο με ηρεμιες και εξαρσεις, φανταζομαι οτι θα πρεπει να μαθετε να ζειτε με αυτο και να παρετε και τις αποφασεις σας με αυτο..
σε αυτη την περιπτωση καλο θα εκανε ενας καλος ειδικος και στην ιδια, αλλα μονο αν το θελει με το ζορι, δεν θα εχει καμια καλη εκβαση.

---

Η άποψη της ψυχολόγου είναι να γίνει πρώτα εκτίμηση της κατάστασης της συνδυαστικά (αισθήματα-ψυχολογία-νόσος) και στην πορεία θα προσδιοριστεί το χρονικό διάστημα που απαιτείται ώστε να παρθούν οι τελικές αποφάσεις μας.

Quote:

---

στην επιθυμια της να βγει μονη και με φιλες, εισαι αρνητικος? τι της απαγορευει να κανει και τα δυο? ας βγει και με τις φιλες, ας βγειτε και σαν ζευγαρι οι δυο σας. και κυριως να πατε καπου μονοι. ταξιδακια ;)
υπαρχει προβλημα σε αυτο?

---

Απολύτως κανένα. Ίσα ίσα που την προτρέπω να το κάνει. Η ανασφάλεια που νιώθω τον τελευταίο καιρό με/μας έφθειρε σε μεγάλο βαθμό, αλλά είμαι της άποψης πως για να αισθανθεί ελεύθερη στη σχέση μας είναι απαραίτητο να το κάνει. Να βγεί και μόνη και με τις φίλες. Και της το έχω κάνει ξεκάθαρο πως μπορεί να το κάνει οποιαδήποτε στιγμή.

Quote:

---

αν ειναι παντα και μονιμα αρνητικη στο να κανετε κατι μαζι, δεν νομιζω οτι μπορεις να κανεις κατι αλλο απο το να περιμενεις μηπως κατι αλλαξει, ακολουθωντας κι εσυ το δικο σου προγραμμα, χωρις να δειχνεις πιεση η αγωνια για την σχεση σας.

---

Έπαψα πλέον να την πιέζω για να κάνουμε κάτι ή να πάμε κάπου μαζί. Πάνω στην αγωνία μου (ίσως και απόγνωση) την πίεσα πολύ, διαπίστωσα όμως γρήγορα και εγώ από τις αντιδράσεις της πως μόνο καλό δε μας κάνει.

Quote:

---

Originally Posted by cookerman

Θέλω να πάει ώστε να κατανοήσει και να απαντήσει στον εαυτό της και σε αυτό που νιώθει με σιγουριά, όποια απόφαση και αν πάρει.

---

Στο θέμα κατανόησης λοιπόν. Θέλω να ρωτήσω αν γνωρίζεις τι την έχει απογοητεύσει ως τώρα. Όχι μόνο το γεγονός της απογοήτευσης, αλλά τις αιτίες. Και όχι αν είναι σωστές ή λάθος, απλά αν τις γνωρίζεις.
Α! και κάτι ακόμα. Τώρα σου έχουν απαντήσει αρκετά άτομα. Είναι αδύνατο να μπορείς να συννενοηθείς με όλα τα άτομα και όλα αυτά που ειπώθηκαν. Γι' αυτό σου αναφέρω μόνο μια σκέψη μου, για να μην "χαθείς" σε κάθε λεπτομέρεια και χάσεις το δάσος.

Η έλλειψη επικοινωνίας μας είναι στις βασικότερες αιτίες, κάτι που η ίδια θεωρεί συνυπεύθυνο και τον εαυτό της. Εκνευρισμός, τσακωμός σε ζητήματα καθημερινότητας.. Κούραση από τα παιδιά (αν και αναγνωρίζει πως βοηθάω πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι, πολλές φορές ασχολούμαι περισσότερο από αυτή). Συσσωρευμένες υποχρεώσεις όπως το κομμάτι του νοικοκυριού (πχ καθαριότητα) σε συνδυασμό με την δουλειά της και τις γκρίνιες των παιδιών τις ώρες που λείπω.. Εξωγενείς παράγοντες που επηρέασαν την καθημερινή λειτουργία μας (πχ ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα μου δημιούργησε άσχημο κλίμα στο πατρικό μου και δεν μας αρέσει να αφήνουμε εκεί τα παιδιά κάποιες ώρες ώστε να ξεκουραστούμε ή να βγούμε ένα βράδυ έξω μαζί)
Όσον αφορά το γιατί έπαψε να με βλέπει ερωτικά, δε μπορεί να προσδιορίσει ακριβώς που και πότε το έχασε. "Απλά της συνέβη". Σε αυτό, η δική μου τεράστια ευθύνη που αναγνώρισα και της ζήτησα συγγνώμη είναι πως .."ξέχασα" να της λέω και να της δείχνω καθημερινά πόσο την αγαπώ, κάτι που το κάνω πλέον αλλά δεν ξέρω αν είναι αργά πια.. Την άφησα να νομίζει πως δεν ενδιαφέρομαι.. Βυθιστηκα στην καθημερινότητα της δουλειάς, τις ευθύνες, να βρίσκω λύσεις στα εξωγενή προβλήματα μας για να θωρακίσω την οικογένεια μας από αυτα και βασίστηκα στη λανθασμένη εντύπωση μου πως η αγάπη και ο δεσμός της οικογένειας δεν αλλάζουν. Τώρα καταλαβαίνω τις προτεραιότητες και πόσο αγνόησα τη δουλειά που θέλει καθημερινά η σχέση.. Οι προθέσεις μου ήταν αγνές και με αγάπη, αλλά σε συνδυασμό με το ότι δε μου έκρουσε ποτέ τον κώδωνα του κινδύνου το άφησα να γιγαντωσει ένα αόρατο τοίχος ανάμεσα μας χωρίς να το καταλάβω... Τα λάθη πολλά και από τους δύο, τα έχουμε πει, έχουμε συμφωνήσει στο μερίδιο που αναλογεί στον καθένα μας.. Το ότι έχω αλλάξει τώρα, το καταλαβαίνω πως δε σημαίνει ότι όλα θα φτιάξουν αμέσως ή κάποτε. Μπορεί να μην αλλάξουν ποτέ.. Αλλά όταν ζητάω το χρόνο που χρειάζεται για να φανούν οι αλλαγές μου αυτές στη σχέση μας δεν παίρνω σαφή απάντηση. Καταλαβαίνω την απογοήτευση της, ξέρει πως ο ένας απογοήτευσε τον άλλο, απλά ελπίζω να είναι αναστρέψιμη η κατάσταση. Για αυτό κάνω ότι μπορώ. Αν αποφασίσει η ίδια πως η ζημιά είναι μη αναστρέψιμη, δε μπορώ παρά να το δεχτώ.. Και το ότι θέλει να ζήσει ξανά τον ερωτισμό που της λείπει, μετα από όλα αυτά που έχουν γίνει αυτά τα χρόνια σίγουρα θα έχει αμφιβολίες κατά πόσο θα μπορεί μαζί μου και με δυο παιδιά ή με κάποιο άλλο πρόσωπο μελλοντικά..
Ξέρω πως ο αυτοανοσο δεν είναι η αιτία, είναι το αποτέλεσμα...
Με τη βοήθεια του ειδικού ελπίζω να βρούμε μαζί την απάντηση ή/και την καλύτερη δυνατή λύση..

Διαβαζω οσα γραφεις με προσοχη και σκέφτομαι πως εχοντας υπαρξει στη θεση της γυναίκας σου, ειναι σαν να ακουω την αλλη πλευρα στις βαθυτερες σκεψεις που κανει.
Νιωθω την μεγαλη σου αναγκη να ξανακερδίσεις αυτο που βλέπεις οτι χανεται.
Η σχεση θελει οντως καθημερινη δουλεια, κατι που το ξεχναμε οι περισσοτεροι.
Ακομα κι αυτοι που λεμε οτι το κανουμε.
Ακομα κι αν τα πραγματα δεν πανε οπως τα θες, θα εχεις σιγουρα κερδισει μια μαχη σπουδαια με τον εαυτο σου.Ισως δεν εμπαινες ποτε σε αυτην, εαν δεν ειχε προκυψει αυτο με τη γυναικα σου.
Σου εύχομαι να βρεις μεσα σου την απαιτούμενη ισορροπια και να καταφερεις αυτα που επιθυμεις.

Quote:

---

Originally Posted by cookerman

Ξέρω πως το αυτοανοσο δεν είναι η αιτία, είναι το αποτέλεσμα...

---

Καταλαβαίνω ότι αυτό το λες για το γεγονός της μη επικοινωνίας, δηλαδή ότι το αυτοάνοσο δεν είναι αυτό που προκάλεσε την "κρίση".
Κάνω όμως μια σκέψη. Θα υπήρχε έστω η παραμικρή σκέψη της πιθανότητας το αυτοάνοσο να είναι το αποτέλεσμα πίεσης από τον τρόπο ζωής της?
Π.χ. πριν 4 χρόνια έχω διαβήτη. Θεωρώ ότι η ύπαρξή του οφείλεται σε πίεση. Δεν μπορώ να το αποδείξω 100%, αλλά μέσα μου έχω την πίστη/σκέψη/αντίληψη ότι σε αυτό οφείλεται κατά 99%.

Α! και κάτι κατά τη γνώμη μου σημαντικό. Προσωπικά εγώ, δεν γνωρίζω ποιός από τους δυό σας φταίει, μπορεί και οι δύο (τη μια στιγμή νομίζω εσύ και την άλλη εκείνη).

Quote:

---

Originally Posted by John11

Καταλαβαίνω ότι αυτό το λες για το γεγονός της μη επικοινωνίας, δηλαδή ότι το αυτοάνοσο δεν είναι αυτό που προκάλεσε την "κρίση".
Κάνω όμως μια σκέψη. Θα υπήρχε έστω η παραμικρή σκέψη της πιθανότητας το αυτοάνοσο να είναι το αποτέλεσμα πίεσης από τον τρόπο ζωής της?
Π.χ. πριν 4 χρόνια έχω διαβήτη. Θεωρώ ότι η ύπαρξή του οφείλεται σε πίεση. Δεν μπορώ να το αποδείξω 100%, αλλά μέσα μου έχω την πίστη/σκέψη/αντίληψη ότι σε αυτό οφείλεται κατά 99%.

---

Επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις ελλοχεύουν κίνδυνοι ενοχών, πιστεύω πως καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.

Από οπουδοίποτε κι αν προέρχεται το αυτοάνοσο της γυναίκας αυτής, τα μοτίβα συμπεριφοράς στις σχέσεις αναπτύσονται και λειτουργούν συχνά σε υποσυνείδητο επίπεδο, ενώ με τη συνήθεια παγιώνονται και γίνονται αυτόματα. Οπότε είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει, εξού και η άγνοια της γυναίκας αυτής σχετικά με το πότε άρχισε να χάνει το ενδιαφέρον της για το σύζυγο.

Quote:

---

Originally Posted by SB_

Επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις ελλοχεύουν κίνδυνοι ενοχών, πιστεύω πως καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.

---

Γι' αυτό και πριν είπα ότι δεν γνωρίζω ποιός από τους δύο φταίει.
Για παράδειγμα, δεν θα με παραξένευε κάποιος (στην περίπτωση η γυναίκα σου) να έχει μια τέτοια στάση συμπεριφοράς που να της δημιουργεί το αυτοάνοσο. Γι' αυτό καταλαβαίνεις ότι είναι δύσκολο κάποιος να καταλάβει τι συμβαίνει. Στην περίπτωσή σου μπορεί κάποιος να πάρει τη θέση σου ή κάποιος άλλος τη θέση της γυαναίκας σου. Και αυτό συμβαίνει με τα περισσότερα άτομα σε αυτό το forum αυτή τη στιγμή.

Αυτό που μου έκανε εξαιρετική εντύπωση είναι που έγραψες:
Η ελπίδα
Από τη μία θα μπορούσε να μου πει αύριο χωρίζουμε, συνεχίζει όμως να ακολουθεί τα μακροχρόνια πλάνα που έχουμε ήδη κάνει εδώ και καιρό για αλλαγές στο σπίτι (καινούργια κουζίνα το καλοκαίρι που θα μας έρθει, καινούργια έπιπλα στα παιδικά δωμάτια σε λίγο καιρό, εργασίες στον κήπο από την άνοιξη, πάσχα στο πατρικό..) Αυτό μου δίνει την ελπίδα πως πράγματι το παλεύει μέσα της, δεν επιθυμεί να το διαλύσουμε ή τουλάχιστον δίνει στη σχέση μας ένα χρονικό ορίζοντα ικανό για να δούμε πού βαδίζουμε..

Δεν μπορώ να σου πω ότι δεν περνάει από το μυαλό μου και η εκδοχή η γυναίκα σου να είναι εξαναγκαστική προς εσένα, και να χρησιμοποιεί αυτό το θέμα για να σε εκβιάσει. Δεν μου ακούγεται και πολύ ειλικρινές το "θέλω να χωρίσουμε" και από την άλλη να γίνονται σχέδια για το μέλλον σαν να μην υπάρχει ουσιαστικό θέμα. Ακούγεται σαν ψέμα. Δυστυχώς, εγώ δεν μπορώ μέχρι τώρα, να καταλάβω τι ακριβώς γίνεται.
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ζούν με την ανάγκη (τη στάση ζωής) να κερδίζουν, να κατέχουν πράγματα και ανθρώπους, είναι άτομα που δεν έχουν ευαισθησία και δεν αισθάνονται, κλπ. Μπορείς να πεις ότι το κύριο αντικείμενό τους είναι το κέρδος, δηλαδή "δεν ζητάω, αλλά απαιτώ". Φαίνονται άτομα που είναι σωστά, αλλά ουσιαστικά δεν είναι. Αν κοιτάξεις γύρω σου άλλους ανθρώπους θα δεις αυτό το πράγμα να "παίζει" πολύ, πολλοί άνθρωποι να είναι εξαρτημένοι από τέτοιους ανθρώπους γιατί έτυχε να μην το αντιληφθούν/ούμε. Εδώ θα σου πω κάτι που διάβασα και με βοηθάει αρκετά "Όποιος λέει ψέματα είναι ψεύτης, όποιος όταν του το πεις και δεν το παραδέχεται είναι απατεώνας". Ο "απατεώνας" είναι αυτός που έχει αυτή τη στάση ζωής. Συγνώμη που σου τα λέω κάπως σκληρά.

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω. Και έχω επίσης την εντύπωση, ότι δύσκολα κάποιος τρίτος μπορεί να το καταλάβει, ειδικά αν δεν αισθάνεται πολύ υπεύθυνος και να είναι εξαιρετικά ευαίσθητος στο να μην κάνει λάθος. Οι περισσότεροι άνθρωποι βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα, και μερικοί κολλάνε στο αρχικό τους συμπέρασμα χωρίς να μπορούν να δούνε την πραγματικότητα, ακόμα και αν τους τη δείχνεις κατάματα.

Έχω την εντύπωση ότι σε αυτό το πράγμα θα πρέπει να επικεντρώσεις την προσοχή σου. Και για να δεις τον εαυτό σου και για να δεις τη γυναίκα σου.
Γι' αυτό, για την ώρα, θα σου πρότεινα να μην παίρνεις πολλές γνώμες, να σκεφτείς μόνος σου, όσο κι αν αυτό μπορεί να είναι εξαιρετικά επώδυνο.
Για να μπορέσει κάποιος να καταλάβει, νομίζω ότι καλύτερα να μην κρίνει τους άλλους και τον εαυτό του, απλά να βλέπει.
Όλο αυτό για μένα, φαντάζει αρκετά δύσκολο.

Quote:

---

Originally Posted by SB_

... τα μοτίβα συμπεριφοράς στις σχέσεις αναπτύσονται και λειτουργούν συχνά σε υποσυνείδητο επίπεδο, ενώ με τη συνήθεια παγιώνονται και γίνονται αυτόματα. Οπότε είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει, ...

---

Ναι, έτσι είναι. Διαλέγει κάποιος μια "στάση ζωής" την ακολουθάει (ακόμα κι αν δεν έχει επιβεβαιώσει ότι είναι σωστή) και αυτή μετά λειτουργεί αυτόματα.
Δεν είναι ασυνήδειτη η συμπεριφορά (ή υποσυνείδητη), συνειδητή είναι. Απλά δεν αντιλαμβανόμαστε ή δεν θέλουμε να αντιληφθούμε τα λάθη. Θα έρθει κάποιος να μου πει "κάνεις λάθος". Θα πρέπει να καθήσω να το σκεφτώ και να είμαι σίγουρος 100% αν κάνω λάθος ή όχι.

Ο cookerman είναι ο θεματοθέτης, όχι εγώ.

Επίσης, καλό είναι να μην κάνουμε υποθέσεις για άλλους ανθρώπους, ειδικά σε τέτοιο βαθμό, καθώς εκτός από το να δηλητηριάσουν τη σκέψη, δε νομίζω να βοηθούν ουσιαστικά.

Όσο για την ευθύνη, αυτή είναι θα έλεγα δυσδιάκριτη, άσχετα αν εμείς την επιρίπτουμε εύκολα σε εξωτερικούς παράγωντες και σε άλλους ανθρώπους ή ακόμη χειρότερα στον εαυτό μας. Πολύ μεγάλο θέμα και δύσκολο.

Ακόμη, πιστεύω πως καλό είναι να μη βλέπουμε τα πράγματα από μία επικριτική και τεχνοκρατική σκοπιά (ψέυτης-απατεώνας). Αυτά θα έλεγα πως εν τέλει είναι αφρός. Ο βυθός είναι αυτός που έχει τις ουσιαστικές απαντήσεις.

Η ουσία είναι πως υπάρχει πρόβλημα στην επικοινωνία αυτών των ανθρώπων, κάτι που παραδέχθηκε και ο θεματοθέτης. Τα υπόλοιπα είναι παράγωγα απλά.

Η γυναίκα μου είναι ένα άτομο ιδιαίτερα μαχητικό στις απόψεις της, αν είναι λάθος θα πρέπει να της αποκλείσεις με επιχειρήματα και αποδείξεις 100% ώστε να μην έχει άλλη επιλογή απ το να το δεχτεί. Δεν κάνει εύκολα πίσω στις απόψεις της και γενικότερα βγάζει μια δυναμικότητα. Αυτό πολλές φορές μας είχε φέρει σε τριβή, άλλοτε έκανα πίσω για να υπάρχει εκτόνωση (όταν το ζήτημα ήταν ελάσσονος σημασίας) είτε επέμενα και εγώ όταν ήταν κάτι σημαντικό.

Παράδειγμα: Μια φορά που είχαμε τσακωθεί, η πεθερά μου της είχε πει να είναι πιο διαλλακτικη. Η απάντηση που της έδωσε είναι "δε θα σκύβω το κεφάλι σαν εσένα".

Παράδειγμα 2: Στη δουλειά της όταν σε κάποια φάση αισθάνθηκε αδικημένη σε κάτι, ενώ οι υπόλοιποι συνάδελφοι της την απέτρεπαν να το κάνει και γνωρίζοντας από την αρχή πως δεν είχε ελπίδες για να δικαιωθεί, τα έβαλε με το "κατεστημένο" και τελικά έφαγε τα μούτρα της. Παρ'όλα αυτά είχε το σθένος και τη δυναμική να το κάνει.

Δεν τα γράφω αυτά για δημιουργήσω κακές εντυπώσεις, παραθέτω απλά μια πτυχή του χαρακτήρα της η οποία θεωρώ πως με επηρέασε και εμένα σε μεγάλο βαθμό ως προς την καθημερινή συνεννόηση μας. Ο έντονος αρνητισμος στα δικά μου θέλω που είχα λάβει σε κάποιες περιπτώσεις σίγουρα μας εφθειρε και τους δύο. Γενικότερα, όταν δεν γίνεται το δικό της χαλιεται, όταν κάτι δεν της αρέσει το μηδενίζει (μεγαλωσε με αυτό από τον πεθερό μου) και κάπου εκεί βάζοντας τον εγωισμό και τα θέλω μου μπροστά είχα "πατήσει πόδι" αρκετές φορές. Σήμερα σκέφτομαι πως ίσως ν ζητούσε έναν πιο δεκτικό σε αυτά που θέλει σύντροφο, αλλά το ποιος είμαι είχε το χρόνο να το δει και πριν παντρευτούμε (6 χρόνια). Γενικότερα, μπήκαν εγωισμοί μπροστά πολλές φορές, η ίδια το ένιωσε εναντίον της περισσότερες.

Για τις ευθύνες που αναφέρεται ο SB, καταλαβαίνω πως η ενοχή για τα κακώς κείμενα που έγιναν, και που αισθανόμαστε σήμερα ίσως κι να μεγαλώνει στα μάτια μας, πολυ περισσοτερο τώρα που υπάρχουν δύο παιδιά που δυσκολεύουν την τελική απόφαση χωρισμού. Σε κάθε περίπτωση όμως αναγνωρίζουμε πως δε έφταιξε ο ένας μας ή οι αλλοι απ'έξω, αλλά όλα και όλοι μαζί.

Σε αυτό που αναφέρεσαι John δε θεωρώ πως είναι θέμα "εκβιασμού" ή απλά τιμωρίας μου, αν συνετρεχε κάτι τέτοιο δε θα μπορούσα να της δώσω κάτι παραπάνω σήμερα και μετά που όλες τις αλλαγές μου,χωρίς να αλλοιωθώ και το ξέρει. Εκτός αν το εννοείς με τρόπο που δεν αντιλαμβάνομαι. Έχει βέβαια βάση αυτό που λες, ιδιαίτερα αν το δεις συνδυαστικά με τα μακροχρόνια σχέδια. Προχθές που μιλήσαμε της ανέφερα το παράδοξο της τάσης φυγής της κι ταυτόχρονα των μελλοντικών κι το μόνο που έκανε είναι να κουνήσει στωικά το κεφάλι με χαμένο βλέμμα. Ίσως να θέλει πολύ να φύγει και να βλέπει πως είναι δεμένη εδώ και να μπαίνει σε αυτό το φαύλο κυκλο, δεν ξέρω.

επειδη αναφερθηκε το θεμα του αυτοανοσου κ πως μπορει αυτο να προεκυψε, ως παθουσα να πω οτι ο θυρεοειδης αδενας ειναι ενας θυμικος αδενας, ρυθμιζει το συναισθημα κ επηρρεαζεται ομως κ απο αυτο..
συνηθως προκυπτει μετα απο υπερβολικη πιεση κ αδιεξοδα, μετα απο μεγαλες στενοχωριες κ απογοητευσεις..
αρρωστησα οταν πεθανε ο πατερας μου..σε ολους προκυπτει μετα απο μεγαλες στενοχωριες..
φροντιζει την θερμοκρασια του σωματος, τις ορμονες οι οποιες τροφοδοτουν τον εγκεφαλο κ τα σημεια που ειναι επευθυνα στον εγκεφαλο για το στρες κ τα συναισθηματα.
οσοι νοσουν γινονται ευεξαπτοι, ευσυγκινητοι, παρουσιαζουν καταθλιψεις κ υπερβολικες αντιδρασεις..
πριν ανακαλυψω οτι νοσω ειχα νευρα, ενιωθα ανασφαλεια πολυ , το μυαλο μου ετρεχε με χιλια..εκανα κακα σεναρια, ημουν αρνητικη κ ειχα φουντωματα, δυσπνοιες, αδυναμια κ κοπωση..
οταν ανακαλυψα οτι νοσω, εξηγησα στον αντρα μου οτι ειμαι ευεξαπτη λογω του αυτοανοσου, η απαντηση του " το οτι εχεις αυτο δε σημαινει οτι θα μας κανεις κ ο.τι θελεις...οκ το κατανοω , αλλα σε παρακαλω προσπαθησε να ελεγξεις τις εκρηξεις σου.."
με εβαλε στην θεση μου..
νιωθω οτι, μπορει να κανω κ λαθος, οτι εισαι αρκετα συγκαταβατικος με την γυναικα σου, δλδ σαν η δυναμοκοτητα της καπως να σε επισκιαζει..κ νομιζω οτι φαινεται απο τον τροπο που γραφεις οτι εισαι ανθρωπος με τρομερη κατανοηση κ νοηση γενικα, ομως μηπως αυτο τελικα ειναι κατι που η γυναικα σου, μπορει να την εκανε να σε θεωρει καπως δεδομενο? καπως πιο ησυχο να το πω ετσι απλα?
μηπως τελικα θα επρεπε ισως στην σχεση σας, να της ειχες λιγο τριξει τα δοντια που λενε?
συνηθως εμεις οι γυναικες μας αρεσει ο αντρας να ειναι πιο δυναμικος απο εμας.. να ειναι κ λιγο βαρυ πεπονι που λενε..να ειναι κ λιγο ζορικος, οχι υπερβολλες...αλλα να νιωθουμε οτι ο αντρας εχει καπως το πανω χερι..
διορθωσε με αν κανω λαθος..μπορει να μην ειναι ετσι τα πραματα..απλα νιωθω απο τον τροπο που μιλας οτι εισαι τρομερα επικοινωνιακος κ δεν αφηνεις κανενα μυστηριο στην σχεση σας, κατι που πιστευω πως διατηρει την ερωτικοτητα γενικα...
δεν ξερω..διορθωσε με ..αν οντως κανω λαθος.

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

επειδη αναφερθηκε το θεμα του αυτοανοσου κ πως μπορει αυτο να προεκυψε, ως παθουσα να πω οτι ο θυρεοειδης αδενας ειναι ενας θυμικος αδενας, ρυθμιζει το συναισθημα κ επηρρεαζεται ομως κ απο αυτο..
συνηθως προκυπτει μετα απο υπερβολικη πιεση κ αδιεξοδα, μετα απο μεγαλες στενοχωριες κ απογοητευσεις..
αρρωστησα οταν πεθανε ο πατερας μου..σε ολους προκυπτει μετα απο μεγαλες στενοχωριες..
φροντιζει την θερμοκρασια του σωματος, τις ορμονες οι οποιες τροφοδοτουν τον εγκεφαλο κ τα σημεια που ειναι επευθυνα στον εγκεφαλο για το στρες κ τα συναισθηματα.
οσοι νοσουν γινονται ευεξαπτοι, ευσυγκινητοι, παρουσιαζουν καταθλιψεις κ υπερβολικες αντιδρασεις..
πριν ανακαλυψω οτι νοσω ειχα νευρα, ενιωθα ανασφαλεια πολυ , το μυαλο μου ετρεχε με χιλια..εκανα κακα σεναρια, ημουν αρνητικη κ ειχα φουντωματα, δυσπνοιες, αδυναμια κ κοπωση..
οταν ανακαλυψα οτι νοσω, εξηγησα στον αντρα μου οτι ειμαι ευεξαπτη λογω του αυτοανοσου, η απαντηση του " το οτι εχεις αυτο δε σημαινει οτι θα μας κανεις κ ο.τι θελεις...οκ το κατανοω , αλλα σε παρακαλω προσπαθησε να ελεγξεις τις εκρηξεις σου.."
με εβαλε στην θεση μου..

---

Σε αυτό φυσικά και συμφωνώ, είσαι παθούσα το γνωρίζεις καλύτερα από μένα, αλλά το ίδιο έχω διαβάσει και μου έχει πει και ο γιατρός της. Πράγματι τα τελευταία 2-3 χρόνια ήταν αρκετά ευέξαπτη, σε σημείο να ψάχνει την αφορμή ή να τη δημιουργεί εκ των ουκ άνευ. Κυρίως έσπαζε με τα παιδιά, την ακαταστασία τους, τις φωνές, το νυχτερινό τρόμο που είχε το ένα, κακή διάθεση, σε μένα μούτρα χωρίς να ξέρω ή να μου λέει το λόγο... (στο τελευταίο αν μου επιτρέπεις το χιούμορ, εσείς οι γυναίκες το έχετε). Ακόμα και στα αστεία* μου έπαψε να γελάει, σχεδόν τα περιφρονούσε. Σταμάτησε να συμμετέχει στις "χαζομάρες" που κάναμε για να προκαλέσουμε το γέλιο, την αγκαλιά, το σεξ - κάτι που τώρα φυσικά το βλέπω ως ένδειξη των πραγμάτων που συνέβαιναν μέσα της. Απλά τότε το θεώρησα πως "μεγαλώσαμε, ίσως να μην έχει όρεξη για τέτοια".Και περνούσαμε στα προκαταρκτικά απ'ευθείας, μηχανικά και με το άγχος** των παιδιών που μπορεί ανα πάσα στιγμή να ανέβουν τη σκάλα ή να ανοίξουν την πόρτα.

*Δεν στολίζω τον εαυτό μου αλλά σύμφωνα με αυτό που πιστεύω αλλά κυρίως τον περίγυρό μου είναι ένα σημείο μου ιδιαίτερα ανεπτυγμένο που με έχει βοηθήσει πολύ και κοινωνικά.
**Αυτό θεωρώ πως μας κόστισε στο θέμα του σεξ, χάσαμε πολύ από τον αυθορμητισμό μας.

Quote:

---

νιωθω οτι, μπορει να κανω κ λαθος, οτι εισαι αρκετα συγκαταβατικος με την γυναικα σου, δλδ σαν η δυναμοκοτητα της καπως να σε επισκιαζει..κ νομιζω οτι φαινεται απο τον τροπο που γραφεις οτι εισαι ανθρωπος με τρομερη κατανοηση κ νοηση γενικα, ομως μηπως αυτο τελικα ειναι κατι που η γυναικα σου, μπορει να την εκανε να σε θεωρει καπως δεδομενο? καπως πιο ησυχο να το πω ετσι απλα?
μηπως τελικα θα επρεπε ισως στην σχεση σας, να της ειχες λιγο τριξει τα δοντια που λενε?
συνηθως εμεις οι γυναικες μας αρεσει ο αντρας να ειναι πιο δυναμικος απο εμας.. να ειναι κ λιγο βαρυ πεπονι που λενε..να ειναι κ λιγο ζορικος, οχι υπερβολλες...αλλα να νιωθουμε οτι ο αντρας εχει καπως το πανω χερι..

---

Νομίζω πως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Από αυτά που έχουμε συζητήσει θεωρεί πως εγώ ήμουν ο απότομος, ο απόλυτος, ότι έκανα τα πάντα χωρίς να τη ρωτήσω και δεν της έδινα σημασία (άρα την "καπέλωνα").
Σε κάποια από αυτά έχει δίκιο, έκανα πράγματα για τον εαυτό μου για τα οποία δεν την ενημέρωνα. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της έλλειψης υποστήριξης που ένιωθα εγώ από την πλευρά της. Στα πλαίσια του μηδενισμού που προανέφερα σε άλλο ποστ, αν κάποια δραστηριότητα μου (χόμπι, κοινωνική, εργασία) δεν την ενδιεφερε παρέμενε απαξιωτική κάποιες φορές ή παντελώς αδιάφορη. Δεν ένιωσα ποτέ έναν έστω τυπικό ενθουσιασμό ή μια τυπική παρότρυνση/επιβράβευση, που βλέπω σε άλλα φιλικά μας ζευγάρια. Έτσι αν ηταν κάτι εκτός των ενδιαφερόντων της ή δεν την επηρέαζαν, αποφάσιζα να τα κάνω χωρίς αυτή, χωρίς να ενημερώσω.
Υπήρξαν φορές που ήμουν το "βαρύ πεπόνι", σε στυλ "εγώ θέλω να το κάνω, και θα το κάνω". Δεν το επεδίωκα, αλλά αν αισθανόμουν άσκοπη πίεση να μην το κάνω το έκανα..
Πάντα ήμουν υπέρ της συγκατάβασης μέχρι το σημείο που αισθανόμουν ότι "καπελώνουν" εμένα.

Quote:

---

διορθωσε με αν κανω λαθος..μπορει να μην ειναι ετσι τα πραματα..απλα νιωθω απο τον τροπο που μιλας οτι εισαι τρομερα επικοινωνιακος κ δεν αφηνεις κανενα μυστηριο στην σχεση σας, κατι που πιστευω πως διατηρει την ερωτικοτητα γενικα...
δεν ξερω..διορθωσε με ..αν οντως κανω λαθος.

---

Όσο και αν ακούγεται αντίθετο μετά τα όσα έχω ποστάρει τις τελευταίες ημέρες για το γάμο μου, είμαι επικοινωνιακός και στις σχέσεις μου αλλά και λόγω επαγγέλματος.
Μου αρέσει η επικοινωνία, το γέλιο, να συλλέγω πληροφορίες για να γνωρίζω που βρίσκομαι και τί θα κάνω, να βοηθάω τους φίλους μου όπου μπορώ, να ακούω τον άλλο, να μαθαίνω μαζί του.
Από εκεί και ύστερα ακόμα δε μπορώ να χωνέψω/καταλάβω πως έγινε αυτό στο γάμο μου, πόσο τυφλώθηκα πραγματικά και έχασα το βασικότερο που είναι η επικοινωνία και από ότι φαίνεται τον ίδιο μου το γάμο..