εμενα ευτυχως οτι και να επαθα δεν μ αφησε κανενα κουσουρι
Printable View
εμενα ευτυχως οτι και να επαθα δεν μ αφησε κανενα κουσουρι
Εδω κολλαει το " δε παν να λενε οι αλλοι, δε σκυβω το κεφαλι, δικη μου ειναι η ζωη και αξιζω πιο πολλα" να θυμηθουμε και κανενα τραγουδι !
Καλο βραδυ σε ολους στο φορουμ.
* και εμενα μου αφησε αλλά νιωθω οτι ειναι ευλογία και καταρα να εχεις ζησει σκηνικα που σε κανουν ναι μεν καλυτερο ανθρωπο αλλα ακατανοητο στους υπολοιπους.
Εμένα με άφησε
Έτσι ακριβώς
Καλό βράδυ σεσε μου
Οι 17 μηνες υποτιθεμενης ψυχοθεραπειας, κατα την οποια βουλιαξα στην απελπισια, επαθα βαρυ καταθλιπτικο επεισόδιο, αποκοπηκα απο την πραγματικότητα, παραιτήθηκα απο τα παντα, πηρα 15 κιλα σε 5 μηνες, επαθα ψυχωση και εχασα τα λογικα μου.
Τιποτα δεν μπορούσε να με βγαλει απο τον πατο. Μονο το θανατο εβλεπα μπροστα μου κι αν ζουσα ηταν μονο για τα παιδια μου.
Οσα ασχημα γεγονοτα κι αν εχω ζησει, νομιζω κανενα δε συγκρινεται σε αποσυνθεση και διαλυση με αυτο.
Cc ποσο συμφωνω μαζι σου για την ελπιδα....κι εμενα αυτη μου δινει κουραγιο.
Ο μαλακας ο ψυχοτετοιος ειχε ασφαλως αλλη γνωμη:
η ελπίδα ελεγε πως ειναι κακή γιατι αν την αντιστρεψεις γινεται λεπίδα.....
Τι ακουσα Θεε μου εκει μεσα....
Πολυς πονος Μαρα,
και αυτη η π****να η αδικια γιατι εκει πηγα για να βοηθηθω.
Να περιγραφω τη χειροτερη εμπειρια και να ειναι σε ψυχοθεραπεια που την πληρωσα; Ξεφτιλα....
4 άσχημες έμεπιρίες.
1 έχασα τον αγάπημενο μου θείο μολις στα 38 του, στα χέρια μου ενώ ήταν κατάγερος έφυγε απότομα από ανακοπή, και εγώ ήμουν μόλις 13 και είχα σοκαριστεί
2 Η μητέρα μου έπαθε διπολική διαταραχή με ακραία συμπεριφορά για 2 βδομάδες με μανία, σε φάση να βλέπει παντού συνομοσίες να πιστεύει ότι όλοι εκτός από μένα θέλουν να της κάνουν κακό, πήγα μόνη στη ψυχιάτρο και μου έδωσε σταθεροποιητή και συνήλθε στις δυο βδομάδες αλλά είχαμε κατάθλιψη επί συναπτά 9 χρόνια, τώρα είμαστε καλά, η παλιά καλή μανούλα γλυκιά δυναμική εργατική και οξύνους επιτέλους ξανά
3 Χριστούγεννα του 2011 περιμένω τον πατέρα μου να ρθεί να με πάρει από έξω ξημερώματα, (ναι εχω τον καλύτερο μπαμπά δεν πήρα ποτέ ταξι), η βλακεία είναι πως ήμουν σε κάπως απόμερο μέρος και τον περίμενα ευτυχως για καλή μου τύχη είχε ακόμα ανοιχτό περίπτερο, περνάει ένας τύπος αρχικά με τα πόδια, δεν δινω σημασια, αν και με κοιταξε κάπως, ξανα περναει παλι με τα ποδια και με κοιταει έντονα, φοβαμαι λιγο αλλα δεν δινω σημασια, την τρίτη ερχεται με αμάξι παρκάρει κ αρχίζει κ μαρσάρει μπροστά μου, τον πηρε γραμμή κ ο περιπτεράς κ κοιτούσε ο άνθρωπος με ύφος τι κανει ο μλκς, βγαίνει από το αμάξι κ ανοίγει το πορπαγκαζ, τα εκανα πάνω μου σκέφτομαι θα μπω μέσα στο περίπτερο για να σωθώ, ευτυχωσ βλεπω τον μπαμπα μου τρεχω μπαινω στο αμαξι κ του λεω τρεχα, φοβηθηκα μηπως μας ακολουθήσει αλλά ευτυχώς όχι. από τότε ποτέ σε απόμερο μέρος και πάντα κουβαλάω σουγιά μαζί μου ανοιχτό στην τσέπη μου και ας γελάσετε με αυτό
4 Ο καραγκιόζης,(σας τα εχω πει 100 φορες φτανει) απέκτησα ψυχολογικά δεν μπορούσα να κοιμηθώ μόνη για μήνες, κοιμόμουν λιγο εβλεπα εφιάλτες, έτρωγα σαν άρκουσα υπερφαγία στο φουλ και έκλαιγα ολη μερα επι 10 μηνες, σταμάτησα απο τη δουλεία γιατί δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω με αυτη τη ψυχολογία, τελικα πηγα σε ψυχολόγο ή οποία μου είπε ότι καταγράφηκε σαν "βιασμός'' γιατί δεν ήθελα να γίνει σε τέτοιες συνθήκες και γενικά δεν ήθελα δεν ήμουν έτοιμη, με βοήθησε και ας πήγα μονο 4-5 φορες, την απόφαση να γίνω καλά την πήρα καπου στο χρόνο απο το συμβαν ειπα η ευτυχία ειναι απόφαση, παει αυτο περασε απλά άλλαξε σκλήρυνε κάνε τα όνειρα που μπορέις πράξη και πανε παρακάτω
το χειροτερο πραγμα που θα μπορουσε να μου συμβει ειναι να σκαω και να ενδιαφερομαι για τα παντα αφου το μυστικο της καλοπερασης ειναι να εισαι αναισθητος.
καθε φορα που οικειοποιήθηκα πόνο που θεωρητικά δεν ηταν δικός μου
ηταν 3.
η μια χειροτερη απ την αλλη.
ενας θανατος το 1998, ενας χωρισμος πριν 13 χρονια, και η πρωτη μου απολυση πριν 20 χρονια. με αυτην την σειρα.