αιτιες και τροπος αντιμετωπισης της αποπροσωποποιησης

Έχω νιώσει ξένο το πρόσωπο μου άρα καταλαβαίνεις δεν είχα επιθυμία να κάνω κάτι ή δεν σκεφτόμουν παρελθόν παρόν μελλον. Το σώμα μου δεν το ένιωθα ή δεν του έδωσα σημασία γιατί πιο πολύ τα παραπάνω με είχαν κάνει να αποσυνδεθω. Καταλαβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά κατεφευγα στον ύπνο θυμαμαι. Δεν κράτησε πολύ καιρο. Το περιβάλλον έχω γράψει παραπάνω περιστατικό που το βίωσα. Αυτό που γράφεις μου θυμίζει εξωσωματική εμπειρία αλλά δεν έχω ζησει και δεν μπορώ να πω κάτι. Έχω διαβάσει για αυτή όταν κάποιος την προκαλεί συνειδητά αν και δεν ειναι αθώο αυτό. Αν συνεχίζεται παρά τα αγχολυτικά ξανά και ξανά ίσως να χρειαστεί κι άλλη συζήτηση. Για να προτεινε αύξηση κάποιο λόγο θα έχει ο γιατρός. Ούτε εγώ θέλω αύξηση σε δοσολογία αλλα αν μου προτείνει θα σκεφτώ ότι μάλλον καταλαβαίνει κατι παραπάνω που εγώ αγνοώ.

φοβαμαι μωρε να παρω κι αλλο aloperidin.ειμαι στα 20 mg.να προσθεσω αλλα 5 φοβαμαι γιατι παλιοτερα στα 30mg εκανα πολυ τρεμουλο σε χερια και ποδια, διπλωπιες, τρεχαν τα σαλια κλπ.θα προσπαθησω να την παλεψω με τα xanax και σημερα και βλεπουμε.
η φαση με την εξωσωματικη εμπειρια εγινε 2-3 φορες πριν 5-6 χρονια.την μια ενω ειχα κανει 1 τσιγαροκαι τις αλλες 2 ετσι στο ξεκαρφωτο και δε με επιανε πανικος τοτε ημουν σε απολυτη νιρβανα και ηρεμια.
τωρα απλα νιωθω ξενο το σωμα.και πανικοβαλομαι
σχετιζεται με την ψυχωση ή ειναι απο αγχος ή εντονα δυσαρεστα γεγονοτα η αποπροσωποποιηση?εχεις ιδεα?

Σίγουρα μπου μου εσύ ξέρεις καλύτερα και σε καταλαβαίνω που δεν θες παρενέργειες. Κυρίως ακραίο άγχος φέρνει αυτά τα δύο. Αποστασιοποίηση το ονομαζω, σαν μια προσπάθεια να παγώσουν τα πάντα μέχρι να ξεθυμάνει άγχος, θυμός, φόβος και δεν ξέρω τι αλλο. Δε μου είχε αναφέρει γιατρός αν συγκαταλέγεται σε σύμπτωμα ψυχωσης αλλά να σου πω την αλήθεια πλέον δεν με τρομαζει ο όρος. Ψυχή ψύχωση εμμονή κατάθλιψη μανία... δεν δίνω πια σημασία στους όρους αλλά στο αποτέλεσμα. Την παλευω; ναι. Δεν τη παλεύω; απευθύνομαι στον γιατρό και σιγά σιγά ξανά από την αρχή. Εγώ χαίρομαι που δεν έχεις τα προηγούμενα συμπτώματα και δεν νιώθεις πχ ότι απειλεισαι. Αυτό είναι θετικό. Συμφωνείς;

ρωταω απο που προερχεται για να ξερω τι αντιμετωπιζω και να καταλαβω πως αντιμετωπιζεται γιατι ο καθε γιατρος λεει τα δικα του.ο γιατρος που εχω εδω στην πολη μου για να μου γραφει φαρμακα στο ΚΨΥ μου ειπε παρε aloperidin κι αλλο, η γιατρος που με παρακολουθει στην Αθηνα εδω και χρονια μου λεει παρε xanax.ο καθενας λεει τα δικα του.

ναι δεν νιωθω απειλη απο τους αλλους, ουτε φωνες εχω, ουτε βλεπω τιποτα, ουτε συνομωσιες, ουτε καταθλιψη κλπ.εδω και 40 μερες σχεδον ειμαι καλα με την νεα αγωγη!
ειναι πολυ θετικο βεβαια τι λες τωρα?!! 15 μηνες ειχα να νιωσω καλα.ειμαι τρισευτυχισμενη!
αυτο που με χαλαει ειναι οτι παιρνω πολλα φαρμακα αλλα θελω να πιστευω οτι αν στους επομενους 4.5 μηνες ειμαι ετσι θα αρχισουμε τις μειωσεις!

Εμένα άγχος που μου είχαν πει και στην anxious το ίδιο. Υπάρχει και ασυνείδητο άγχος μπου μου. Εύχομαι μόνο τα καλύτερα [emoji4] [emoji4] [emoji4] [emoji4] [emoji4]

ευχαριστω c.c. μου!
αγχος λοιπον... πλησιαζουν οι πανελληνιες.. δυσκολο να διωξω το αγχος

Λογικότατο μπου και σε βρίσκω αξιοθαύμαστη που θα δώσεις. Το είχες στόχο και τόσο καιρό κάνεις προσπάθεια παρόλο που συμβαίνουν τόσα. Δώσε και ότι γίνει... Ναι μεν στοχος φυσικά ειναι να μπεις εκεί που θες αλλα μη σε αγανακτήσει.

Όσες φορές το έχω πάθει είναι σε εξωτερικούς χώρους.Από όσο θυμάμαι σε μέσα μαζικής μεταφοράς.Δυσκολευομαι λίγο να το περιγραψω....αισθανομουν ότι εγω δεν ήμουν εκει παρά το γεγονός ότι καταλάβαινα ότι ημουν εκει σωματικά και παρατηρούσα τους άλλους σαν να ήταν σε ταινία...Την τελευταία φορά που το έπαθα το άγχος είχε χτυπήσει κόκκινο μαζί με συναισθήματα απελπισίας και εγκατάλειψης Όπως άρχισε ετσι σταματησε. Δεν ξέρω το πώς λειτουργεί όλο αυτό πάντως την τελευταία φορά που το έπαθα κατάλαβα ότι δεν ήταν φυσιολογικό όλο αυτό και είπα στοπ!Έχω καιρό να το πάθω δεν νομίζω όμως ότι έχει να κάνει με κάποια μορφής ψύχωση κλπ, πάρα πολύς κόσμος το παθαίνει λόγω άγχους.Το είχα συζητήσει και με ειδικό.

εδω και μιαμιση ωρα αποπροσωποποιηση.
αγχος οτι δε θα επανασυνδεθω.
τα μελη του σωματος μου μου μοιαζουν ξενα οπως και τα πραγματα γυρω μου.
2 πραγματικοτητες.ο νους απο τη μια, το σωμα μου και τα τριγυρω σπο την αλλη..
παρ ολα αυτα οτι σκεφτομαι μπορω να το κανω. π.χ. αυτα που σκεφτομαι τωρα, τα χερια μου το κανουν
με αγχωνει

8.5 ωρες στην ιδια φαση..

Βοο εισαι καλύτερα;

τα ιδια σχεδον 12 ωρες...

Μπορει να πω βλακεια, δεν μου έχει συμβεί αλλά αν δοκίμαζες να πάψεις να το σκέφτεσαι για λίγο;

Ας πούμε να ξαπλώσεις, να κλείσεις τα μάτια και να σκεφτείς μια ωραία στιγμή απο το παρελθόν σου, κάτι που σε έκανε να νιώσεις όμορφα, να προσπαθήσεις να μεταφερθείς εκεί για λίγο... γίνεται αυτό ή είναι τόσο έντονο που δεν σε αφήνει να σκεφτείς τίποτα άλλο και λέω βλακείες;

καλα τα λες δε λες βλακειες.οταν διαβαζω το ξεχναω.αλλα οπως και να εχει αμα κοιταξω το σωμα μου εχω αυτην την αισθηση ειτε διαβαζω ειτε οχι..αρκει να κοιταξω το σωμα μου και το νιωθω

Δεν ξέρω ποιο είναι το καλύτερο σε αυτή την περίπτωση...
να κάνεις κάτι ώστε να σε ταρακουνήσεις ή να προσπαθήσεις να το ξεχάσεις για να επανέλθει από μόνο του;

Φανταζομαι αν μου συνέβαινε θα προσπαθούσα πρώτα να κάνω κινήσεις ώστε να με "πείσω" οτι είναι δικό μου το σώμα...ας πούμε γυμναστική ή να ζωγραφίσω κάτι, να γράψω και να παρακολουθώ ακριβώς τις κινήσεις μου, να βλέπω οτι το σώμα μου υπακούει όπως είπες, δεν είναι ξένο..ή λες για το χέρι σου, αν προσπαθούσες να θυμηθείς το χέρι σου όταν αγκάλιαζες έναν αγαπημένο σου; Ήταν δικό σου τότε, το ένιωθες! Ή να δεις φωτογραφίες σου σε ωραίες στιγμές;

Νομίζω αυτά θα προσπαθούσα στην αρχή κι αν δεν έπιανε τίποτα μετά θα λεγα...άστο να πάει, ας χαλαρώσω και θα έκλεινα τα μάτια να σκεφτώ κάτι όμορφο.