τελικά είναι εφικτή μια φυσιολογική ζωή;

απλά εγώ, χωρίς να το παίζω δυνατή, έχω κάνει πολλά βήματα να ξεπεράσω καταστάσεις και τα κατάφερνα, φαινομενικά έστω, κρυβόμουν όμως από την ερωτική ευτυχία, μάλλον από φόβο ή για να μην αποτύχω..είχα λοιπόν την ψευδαίσθηση της επιτυχημένης, ώσπου έσπασα..και κατάλαβα το μέγεθος του προβλήματός μου. Δεν ψάχνω κάποιον απλά για να υπάρχει..αλλά κάποιον να καταλάβει πώς είμαι και να αγαπήσει τις ατέλειές μου, προκειμένου να διορθωθούν..και στις λίγες απόπειρές μου, ειδικά στην τελευταία, οι ατέλειες αυτές έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης..τί να πω για μένα βρε Θεοφανία, μπορεί να ναι αξιοθαύμαστο που δούλευα και μάζευα ψιλά για να πάρω εισητήριο να πάω στο Πανεπιστήμιο..αλλά αυτά είναι μία πτυχή , αυτή των σπουδών κτλ. ή αν θες αυτή που δεν έχει διαπροσωπικές σχέσεις..εκεί τα σκατώνω τελείως γιατί εκεί δεν πιστεύω ότι αξίζω ...

και πέραν τούτου, ακριβώς επειδή έχω κουραστεί΄τόσο από όλα αυτά, δεν έχω πλέον άλλες αντοχές. όταν μεγαλώνεις ουσιαστικά μόνος σου, περνάς δύσκολα από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου και βάζεις το κεφάλι κάτω και προχωράς..ε, κάποια στιγμή κουράζεσαι, δεν αντέχεις άλλο

Είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμ΄όλοι κουραζόμαστε, αλλά αν κατάλαβα καλά, τώρα το μόνο που σου λείπει είναι ένας σύντροφος για να μοιραστείς μαζί του τον εαυτό σου. Πως λοιπόν θα τον βρεις; Και εκεί σε πρήζω με το έξω. Η άλλη επιλογή είναι αυτή που έχεις τώρα. Παραίτηση και κατάθλιψη...

μα εδώ κάνεις λάθος..δεν είναι θέμα επιλογής...όταν δεν μπορείς να δεις θετικά τον εαυτό σου, δεν μπορείς..κι ο ψυχολόγος μου λέει κάποια πράγματα, λέω ναι, ισχύουν, αλλά δεν μπορώ να τα δω..εξακολουθώ να θεωρώ τον εαυτό μου μηδέν..αν τα βλεπα δεν θα πλήρωνα ένα κάρο λεφτά ελπίζοντας ότι κάτι θα γίενει..άρα, η χαζή είμαι ή αθεράπευτη..και για το άλλο πιέστηκα, βγήκα από τον εαυτό μου κάποια στιγμή και το κυνήγησα, αποτέλεσμα...πολύ χάλια. Αλλά δεν το βαλα κάτω..είπα, θα το παλέψω κι αυτή την φορά με άλλο τρόπο, πιο αληθινό, γνώρισα κάποιον και του μίλησα για τα κωλύμματά μου, φαινόταν ότι ήταν κάτι πολύ καλό και αληθινό και για πρώτη φορά δεν κρυβόμουν..αλλά αποδείχτηκε το μεγαλύτερο ψέμμα στην ζωή μου...ε, τώρα δεν μπορώ να ξαναβγώ εκεί έξω..δεν γίνεται. και όχι, δεν είναι το μόνο που μου λείπει ένας σύντροφος, απλά είναι το μόνο που θα μπορούσε να με βοηθήσει, η δύναμη της αγάπης, όλα τα άλλα με αφήνουν αδιάφορη...

Καλή μου psychangel σίγουρα δεν είσαι χαζή ούτε αθεράπευτη. Όπως το βλέπω εγώ, έχεις βουλιάξει μέσα σε ένα βαθύ σκοτεινό πηγάδι από το οποίο σου είναι αδύνατον να βγεις μόνη σου.

όπως το πες φοίβη, έτσι ακριβώς νιώθω...και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ..πνίγομαι..

Και επειδή πέρασες μια απογοήτευση από ένα μ@@κα θα καταδικάσεις τον εαυτό σου σε ανυπαρξία; Σίγουρα το πρόβλημα είναι πάνω απ\' όλα με τον εαυτό σου, αλλά βάλε εμά στη θέση σου. Διάβαζες ένα τέτοιο τόπικ και είχες όλη την καλή διάθεση να βοηθήσεις, τι συμβουλές θα έδινες; Εδώ μέσα υπάρχουν άτομα που αντιμετωπίζουν ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα από το δικό σου και το δικό μου και το παλεύουν με τόσο πείσμα που πραγματικά εμένα με ανατριχιάζει.

Quote:

---

Originally posted by phychangel
όπως το πες φοίβη, έτσι ακριβώς νιώθω...και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ..πνίγομαι..

---

Υπάρχει τουλάχιστον για σένα κάτι να πιαστείς? Μια προεξοχή μέσα σ\' αυτό το σκοτεινό πηγάδι?

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΙΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ.ΜΟΛΙΣ ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΠΡΩΤΑ. ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΘΕΛΕΙ ΜΟΝΟ

μα δεν τα έβαλα μαζί σου..ούτε είπα σε καμία περίπτωση ότι δεν υπάχρουν χειρότερα..αλλά τότε θα μασταν όλοι καλά..γιατί θα βλέπαμε τα χειρότερα μόνο, όχι τα καλύτερα..και γω όπως σου πα έχω θέματα διαχρονικά.. από παιδί, κοκοποιήθηκα, στερήθηκα υλικά αγαθά, έκανα απόπειρα αυτοκτονίας στην εφηβεία μου κι άλλα...απλά έσπασα..δεν παει άλλο..ίσως να λεγα και γω τα ίδια στην θέση σου...αλλά δεν είμαι, είμαι στην δική μου. και δεν είπα ότι το μεγαλύτερό μου πρόβλημα είναι η απογοήτευση από τον μαλάκα..αλλά ήταν μια χαριστική βολή, γιατί ήθελα και πίστευα σε μια φωτεινή εξαίρεση στην ζωή μου..κι όταν είσαι απελπισμένος ψυχικά, κοιτάς από κάπου να πιαστείς...

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη

Quote:

---

Originally posted by phychangel
όπως το πες φοίβη, έτσι ακριβώς νιώθω...και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ..πνίγομαι..

---

Υπάρχει τουλάχιστον για σένα κάτι να πιαστείς? Μια προεξοχή μέσα σ\' αυτό το σκοτεινό πηγάδι?

---

Δεν νομίζω...προσπαθώ να βάλω στόχους, απλούς πχ να πάω γυμναστήριο και να κάνω όμορφο σώμα και να γνωρίσω κόσμο..γράφομαι, πληρώνω και δεν ξαναπάω...δεν μπορώ να προβάλλω τον εαυτό μου έξω, δεν είναι τόσο εύκολο...ειλικρινά..ηττοπαθ� �ς άτομο δεν με λες με΄τίποτα, πάλεψα πολύ για να σταθώ στα πόδια μου..αλλά κουράστηκα να περπατώ και δεν πάω πιο πέρα χωρίς στήιργμα...δεν νομίζω ότι μπορώ δηλ. κι από την άλλη, δεν πιστεύω πως αξίζω και να βρεθεί κάποιος να με αγαπήσει...και πού να βρεθεί δηλ. στις βόλτε ςκια τις παρέες που δεν μπορώ να έχω;;γιατί δεν μπορώ να κοινωνικοποιηθώ περισσότερο..απλά δεν γίνεται...μερικές φορές και που μπορώ και σηκώνομαι από το κρεβάτι. απορώ..αλλά πρέπει να το κάνω γιατί να δε δουλέψω δεν θα χω να φάω...δεν κλαίγομαι ούτε το παίζω σπουδαία, απλά λέω την αλήθεια για την καθημερινότητά μου.

δεν εννοώ να βλέπουμε τα χειροτερα για να νιώθουμε καλύτερα, αλλά να παίρνουμε μαθήματα από ανθρώπους που πολεμούν σε δυσκολότερες συνθήκες. Του καθενός το πρόβλημα είναι γι\' αυτόν το μεγαλύτερο, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Σύμφωνα όμως με τα λεγόμενα σου, εσύ δεν ψάχνεις για βοήθεια, απλά δηλώνεις την άσχημη κατάσταση σου. Κάνω λάθος;

Ναι, δεν μου δίνεις την εντύπωση ηττοπαθούς ατόμου. Ίσα ίσα, έχω την αίσθηση οτι ακόμα το παλεύεις. Ακόμα και αυτή η ερώτηση που θέτεις, αν είναι εφικτή μια φυσιολογική ζωή, εμένα μου λέει οτι δεν το βάζεις κάτω, ακόμα προσπαθείς.
Κουράστηκες όμως ... και χρειάζεσαι τώρα ένα στήριγμα, κάποιος να σε αγαπήσει, λες. Ένα χέρι να σε τραβήξει έξω από το πηγάδι, ίσως?

Θεοφανία...μάλοον ψάχνω για βοήθεια..αλλιώς δεν θα ζητούσα την γνώμη σας..άλλο αν πιστεύω πως τίποτα δεν μπορεί να με βοηθήσει..το πιστεύω αλλά συνάμα ελπίζω στο θαύμα ίσως...
φοίβη, έτσι είναι όπως τα λες..αλλά το χέρι δυστυχώς δεν θα ρθει...ή αν έρθει, μπορεί να ναι πολύ αργά...αυτό φοβάμαι μερικές φορές, ότι δηλ. κι αν βρεθεί κάποιος να με αγαπήσει..δεν θα υπάρχει χώρος μέσα μου, θα χω βυθιστεί τόσο στο πηγάδι που θα ναι μάταιο...ίσως δηλ. και να χει γίνει ήδη και γι΄ αυτό να πέφτω σε μαλάκες..δεν ξέρω...

Quote:

---

Originally posted by phychangel
φοίβη, έτσι είναι όπως τα λες..αλλά το χέρι δυστυχώς δεν θα ρθει...ή αν έρθει, μπορεί να ναι πολύ αργά...αυτό φοβάμαι μερικές φορές, ότι δηλ. κι αν βρεθεί κάποιος να με αγαπήσει..δεν θα υπάρχει χώρος μέσα μου, θα χω βυθιστεί τόσο στο πηγάδι που θα ναι μάταιο...ίσως δηλ. και να χει γίνει ήδη και γι΄ αυτό να πέφτω σε μαλάκες..δεν ξέρω...

---

Έτσι όπως το λες μοιάζει να εξαρτάται κι από σένα λίγο...Απο το αν θα απλώσεις και το δικό σου χέρι να πιάσεις του αλλουνού...ή από το αν θα κρατηθείς στο σωστό ύψος ώστε το ξένο χέρι να μπορέσει να σε φτάσει.