Οταν αγαπας ποσα αντεχεις.μενεις μετα απο ενα νευρικο κλωνισμο...

Quote:

---

Originally posted by R19
μπορεις να διευκρινησεις την ερωτηση;;ολα εγιναν υστερα απο φορτιση στην δουλεια του.απλα ηταν σαν χαμενος ειχε αυπνιες και καπου νομιζε οτι οι αλλοι ηθελαν το κακο του.και ξεκινησε να παιρνει φαρμακα.

---

οπως βλεπεις σου απαντησα τι επαθε.ναι το επαθε εκεινος αλλα εγω παρατησα τα παντα για να τον στηριξω.και δεν ειναι οτι πιο ομορφο να βλεπεις τον ανθρωπο που αγαπας και νοιαζεσαι να ειναι σε μια οχι και τοσο ομορφη κατασταση και να λιωνει.Οταν σκεφτεσαι το ενδεχομενο να προχωρησεις σοβαρα με καποιον ξερεις οτι εχει καποιο ψυχολογικο προβλημα που προφανως θα τον ακολουθει ολη του την ζωη, καπου εχεις καποιες αμφιβολιες.ομως σας ειπα και μονο που σκεφτομαι να τον αφησω τρελαινομαι επομενως παραμενω και εχω κατι μεσα μου να με τρωει.εχουμε 1 1/2χρονο σχεση.

σταθμιζεις τα πραγματα και βλεπεις τι σε κανει να πονας λιγοτερο το να ειστε μαζι και να ανησυχεις για το μελλον(απολυτα κατανοητο και σεβαστο ) η το να ξεκινησεις απο την αρχη και πραττεις αναλογα..
παντως αν ακολουθησει στα σοβαρα τη φαρμακευτικη αγωγη και δεν κανει λαθη που καναμε αλλοι(να τα σταματησει αυθαιρετα πχ οταν νιωσει καλυτερα) θα ειναι λειτουργικος
σου ευχομαι ολα να πανε κατ ευχην

απο την μια σκεφτομαι οτι π.χ πες οτι τον αφηνω, (που δεν νομιζω οτι θα το κανω εκτος αν γινει κατι παρα πολυ σοβαρο.) που ξερω ο επομενος τι θα ειναι και αν θα ειναι και τι μπορει να γινει και με εκεινον στο μελλον. τωρα ειμαι με εναν ανθρωπο που με συμπληρωνει αν οχι 100% αρκετα θα ελεγα, με εναν αξιολογο χαρακτηρα. Αυτη την δεδομενη στιγμη ολα ειναι καλα. αλλα καπου ψιλοφοβαμαι.

Είναι λογικό να φοβάσαι. Τώρα είναι όλα καλά; Θα έλεγα να εστιάσεις στη συνολική ποιότητα της σχέσης σας και αν εσύ είσαι ικανοποιημένη μέσα σε αυτή. Στο μεταξύ δεν υπάρχει κανένας λόγος να πάρεις βιαστικές αποφάσεις για δέσμευση, τη στιγμή μάλιστα που απ\' όσο καταλαβαίνω, τέτοιο θέμα δεν είχε τεθεί πριν την κρίση.

Καλό είναι να μην μείνεις σε μία σχέση από ανασφάλεια (\'θα βρω άραγε το καλύτερο ή θα μείνω μόνη;\') ή από αίσθηση καθήκοντος (\'πρέπει να του συμπαρασταθώ\'), αλλά επειδή σταθμίζοντας τα θετικά και τα αρνητικά (που ένα από αυτά μόλις βίωσες) κρίνεις ότι σου αρέσει αυτός ο άνθρωπος και η μεταξύ σας σχέση.

Αν ο φόβος σου για το μέλλον είναι μεγάλος, είναι δικό σου θέμα να αποφασίσεις αν θέλεις να τον ξεπεράσεις, αν είναι λογικό να τον ξεπεράσεις (έχει καταλάβει ο φίλος σου τι συνέβη; είναι διατεθειμένος να το αντιμετωπίσει;) ή να τελειώσεις αυτή τη σχέση, καθώς είναι αναμφισβήτητα δικαίωμά σου να αποφασίσεις τι αντέχεις και τι όχι σε κάθε φάση της ζωής σου.

Πράγματι δεν υπάρχουν εγγυήσεις για το \'τι θα είναι ο επόμενος\', όπως δεν υπάρχουν εγγυήσεις για το τι θα αντιμετωπίσουμε εμείς οι ίδιοι στην πορεία της ζωής μας. Κανένας δεν έχει τα τέλεια γονίδια ή την τέλεια ψυχική υγεία, αλλά κάποιοι μας ταιριάζουν και κάποιοι όχι, ανεξαρτήτως \'διαταραχών\'.

Quote:

---

Originally posted by marina38
Κανένας δεν έχει τα τέλεια γονίδια ή την τέλεια ψυχική υγεία, αλλά κάποιοι μας ταιριάζουν και κάποιοι όχι, ανεξαρτήτως \'διαταραχών\'.

---

μμμ μ αρεσε αυτο! οντως έτσι ειναι....

Quote:

---

Originally posted by susperia
ευτυχως R19 που μου ειπες να διευκρινισω την ερωτηση για να λαβω την ανυπαρκτη απαντηση σου.

---

και που σου την εδωσα πολυ σημασια εδωσες.

Quote:

---

Originally posted by R19

Quote:

---

Originally posted by susperia
ευτυχως R19 που μου ειπες να διευκρινισω την ερωτηση για να λαβω την ανυπαρκτη απαντηση σου.

---

και που σου την εδωσα πολυ σημασια εδωσες.

---

τωρα το δα. θα μυρισω εγω τα νυχια μου ποτε θα απαντουσες κι αν θα απαντουσες στην ερωτηση μου? σε ρωτησα γιατι δε θελω να κανω τον εξυπνο κι οτι εχω γνωμη για ολα χωρις να ξερω παραπανω λεπτομερειες. Θα μπορουσα απλα να πω οτι δεν αφηνουμε τον αλλον στα δυσκολα και να τελειωνει η υποθεση. Παντως απο τον τροπο που γραφεις φαινεται οτι εχεις πολλες αμφιβολιες εξαιτιας της απροβλεψιμοτητας της καταστασης του και του ψυχισμου του. Λοιπον καλο θα ειναι αμα εχεις τετοιες αμφιβολιες να μην βιαστεις για οτιδηποτε, δεν εχει σημασια για το κατα ποσο ειναι σωστο ή οχι να τον αφησεις, γιατι ετσι κι αλλιως ενας ανθρωπος με αμφιβολιες και πολλα διλληματα κανει και τον αλλο να υποφερει εξαιτιας της ανισσοροπιας του. Εγω θα ελεγα οτι αυτο που προεχει ειναι οπωσδηποτε να τον στηριξεις μιας και περναει δυσκολα και οπωσδηποτε να σκεφτεις οτι αμα εσυ λυπασαι μια φορα για την κατασταση του αυτος λυπαται 1000 και για τον εαυτο του και για σενα που τον βλεπεις σε στιγμες μεγαλης αδυναμιας. Στηριξε τον πανω απ ολα τωρα και αργοτερα ξεκαθαριζεις τι θα κανεις. Παντως αν εχεις πολλες ανασφαλειες καλο θα ηταν να τον αφησεις αργοτερα, γιατι και θα αναρωτιεσαι συνεχεια αν εκανες το σωστο και γιατι θα τον κανεις και τον ιδιο χειροτερα. Οσο κι αν ποναει κι εγω δε θα ηθελα στο πλαι μου εναν ανθρωπο που νιωθει ανασφαλειες γι αυτο που ειμαι. Παντως οτι κι αν αποφασισεις πρεπει να ναι για το καλο και των δυο.

Θα φανεί λίγο κυνικό αλλά θεωρώ ότι απ τη στιγμή που αναρωτιέσαι πρώτα μέσα σου και ύστερα ρωτάς και τρίτους, το θέμα είναι λήξαν.

δεν ειναι ληξαν γιατι εχουν περασει 3 μηνες ολα εχουν ηρεμησει και εγω ειμαι στο πλευρο του και με το παραπανω.....

:P

R19, πηρες καμια αποφαση για το τι θα κανεις ή μπα?

ειπαμε προς το παρον μενω.απλα εχω ανησυχιες.

ειμαι πολυ μπερδεμενη.εχουν γίνει πάρα πολλα και με έχουν φέρει στα όριά μου.μάλλον θα φύγω.έχω κουραστεί.