Originally Posted by
γαλαζιο14
Ευχαριστω οσους απαντησαν .
Jim επεσες μεσα η αληθεια ειναι σε ο,τι ειπες μονο σε ενα οχι , δεν εχω σε βαθρο τους γονεις μου γενικα μου ειναι αδιαφοροι και το περισσοτερο της ωρας κλεινομαι στο δωματιο μου και δε μου βγαινει να τους μιλησω , νιωθω πολυ αβολα , με τον καθενα νιωθω αβολα αλλα με τους γονεις μου σε σημειο να νιωθω τοσο αβολα και να εχω νευρα κι ισως μη τα συγκρατω παντα.
Συναισθηματα κτλ μονο μονη μπορω να εκφρασω γιατι μπροστα σε αλλους απλα δε μπορω να σκεφτομαι η νιωθω ειναι σα να χανομαι στο πληθος.
Η αληθεια ειναι τα φοβαμαι τα συναισθηματα μου γιατι πιστευω οτι αν τα εκφρασω θα μεινω τελειως μονη , γιατι αν τα εκφραζω δεν υπαρχουν μονο θετικα συναισθηματα μεσα μου , υπαρχουν κι αρνητικα .
Τελευταια διαβαζω κι απο αλλα φορουμ κι ξενα οτι πολλοι νιωθουν μονοι τους η πολλοι εχουνε καταθλιψη , αγχος κτλ , κι αυτο με επηρεαζει.
Εχουμε καταληξει το φυσιολογικο να θεωρειται να ειναι καποιος δυστυχισμενος και μαλιστα τοσο πολυ που καποιοι ισως και να μη το καταλαβαινουν
Κι απορω (χωρις παρεξηγηση) αν τα φαρμακα βοηθανε οντως , η κανουν τους ανθρωπους κενους και αυτο να θεωρειται και θετικο κιολας.
Θα μου πει κανεις οτι πολυ πονανε οσοι εχουν καταθλιψη η αλλη ψυχικη ασθενεια , το πιστευω , αλλα τοσο βλαβερες ειναι οι ψυχικες ασθενειες που δε ξεπερνιουνται ποτε και απλά το ατομο πρεπει να ζει με αυτο οτι πρεπει μεχρι το τελος της ζωης του να παιρνει φαρμακα για να μη νιωθει τιποτα?
Η τοσο βλαβερες ειναι η κανενας δεν εχει βρει ποτε του , κανενας στην ψυχιατρικη η στη ψυχολογια εννοω τροπους αποτελεσματικους ωστε να θεραπευτει η καλυτερα λυθει η ουσια της καταστασης που βιωνει καποιος.