Δεν θα σου πω τιποτα για την προσωπικη μου ζωη. Το θεμα ειναι γιατι εσυ εισαι τοσο μισογυνης.
Printable View
Μην δίνεις σημασία..όσο απαντάς τόσο θα σε προσβάλει..
Οι γονεις σου καλο θα ηταν να κανονισουν μια ή περισσοτερες συνεδριες με τον γιατρο που σε παρακολουθει.....μπορει να τους επηρεασει θετικα και να το δουν απο μια αλλη πλευρα....
Πρεπει να καταλαβουν οτι εσυ δεν ζεις για να εισαι αυτο που θελουν εκεινοι...ουτε για να καλυπτεις τις δικες τους αναγκες και απωθημενα...ομως πρωτα απο ολους πρεπει να το συν ειδητοποιεις και να μη το ξεχνας εσυ η ιδια....
Αν οι γονεις σου ειναι απο αυτους που δεν αλλαζουν ή δεν παιρνουν απο λογια ....τοτε καλυτερο θα ειναι να προσπαθησεις να κοιταξεις τη ζωη σου και να ανεξαρτητοποιηθεις οσο μπορεις.....
Απλα τους εχει πιασει αρνηση ....αρνουνται να πιστεψουν οτι σου συνεβη αυτο το προβλημα υγειας....δεν θελουν να το παραδεχτουν ουτε οι ιδιοι...
Οπως ειπα και πριν καλυτερα να προσπαθουσες να τους πεισεις να μιλησουν με το γιατρο σου
Αρχικά θα έλεγα πως συνήθως οι γονείς δυσκολεύονται να αποδεχτούν ότι το παιδί ΤΟΥΣ έχει πρόβλημα, έχουν οι περισσότεροι την νοοτροπία "το παιδί μου είναι μια χαρά δεν έχει τιποτα". Αλλά βλέπω πως γενικά δεν σου φέρόνται όπως αρμόζει ούτε σε στηρίζουν. Το να τους κατηγορώ βέβαια νομίζω δεν βοηθάει πουθενά. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ασχολείσαι με την δικιά σου ζωή όσο μπορείς, και να φύγεις το συντομότερο δυνατόν
Δεν τους ενδιαφερει καν, αυτοι τη φτασανε σ'αυτο το σημειο.......
Μαιρη93 στην ψυχοθεραπεια οταν δουλευετε πανω στις παιδικες σου αναμνησεις και στο τωρα που ζεις μαζι τους, συζητατε τροπους να το αντιμετωπιζεις?