Quote:
Originally posted by anwnimi
Αλέξανδρε αυτό που λες μου κίνησε φοβερά το ενδιαφέρον! Γι\'αυτό μια φορά έτρεχα σαν τρελή στο διάδρομο χωρίς να κουράζομαι και δεν ήθελα με τίποτα να σταματήσω; Γιατί εκείνη τη στιγμή ένιωθα τρομερή ενέργεια και λέω πάει κάτι δεν πάει καλά με μένα, εξαρτήθηκα ΚΑΙ από τη γυμναστική..:PPPP
Δεν ξέρω... δεν το έχω αισθανθεί σε μεγάλο βαθμό με το τρέξιμο. Με τη γιόγκα ήταν φοβερό το συναίσθημα. Δεν ήταν καν συναίσθημα, χημεία ήταν κατευθείαν στο σώμα σου. Σαν να είχαν πλημμυρίσει μέλι οι φλέβες σου και όλο το κορμί σου να γλυκαίνει... Σαν το σώμα σου να \"ανάγκαζε\" το μυαλό σου να είναι χαρούμενο και δεν μπορούσες να σταματήσεις να χαμογελάς σα το χαζό... για ώρα. Και δεν ήταν feeling, ήταν καθαρή χημεία, το ένοιωθες δηλαδή να κυλάει στις φλέβες σου.